ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ;

Πώς, ρε γαμώτο, είχα την εντύπωση ότι για το Ισραήλ ο εθνικός του ήρωας ήταν ο Δαυίδ (και όχι ο Γολιάθ)...

Πώς πίστευα, ο αφελής (με εκατομμύρια άλλους), ότι ο Ομπάμα θα φέρει πραγματική αλλαγή όχι μόνο στο εσωτερικό της Αμερικής (αυτό λίγο με ενδιαφέρει...) αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις της υπερδύναμης στηριζόμενος σε αξίες: λαλίστατος και ενεργητικός όταν επρόκειτο να σωθούν "τα αυτοκινητάκια", στήλη άλατος ("υπάρχει μόνο ένας πρόεδρος κάθε φορά", είπε, δεν το ξεστόμισε όμως όταν πίεζε τον Τεξανό να σώσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες!) τώρα που σφαγιάζεται ένας ολόκληρος λαός...

Πώς ήλπιζα ότι η ρημάδα ενωμένη Ευρώπη θα όρθωνε σιγά-σιγά το ανάστημά της απέναντι στους καουμπόηδες του Ατλαντικού και στους σφαγείς των δύστυχων Παλαιστινίων που, τί ζητάνε (ΓΑΜΩΤΟ), να ζήσουν ήσυχοι στο 22% των πατρογονικών εδαφών τους έχοντας σταδιακά απεμπολήσει το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ζήσουν σε κράτος με αξιοπρεπή έκταση (όση ήταν μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο πριν τους την πάρουν οι νοσταλγοί του "μεγαλείου" της Παλαιάς Διαθήκης)... Ένα "κράτος" σαν ελβετικό τυρί, όπου οι δυνάστες τους τους υποχρεώνουν να ζουν σε θύλακες χωρίς συνεκτικό ιστό μεταξύ τους και, επιπλέον, τους "χτίζουν" ζωντανούς με το περιβόητο τείχος γύρω τους...

Ούτε καν το δόγμα "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" δεν τηρούν, χρόνια τώρα, οι εγκληματίες: χιλιάδες αραβικοί "οφθαλμοί" έναντι ενός, "ανεκτίμητου" εβραϊκού...

Υπάρχει ελπίδα; Ίσως... Όσο υπάρχουν Εβαραιόπουλα που, ζώντας σε ένα στρατοκρατικό κράτος, ορθώνουν το ανάστημά τους και αρνούνται να καταταγούν στον ισραηλινό στρατό στιγματιζόμενα σαν προδότες... Ελπίζουμε ότι αργά ή γρήγορα θα δικαιωθούν (αν και η διαχρονική ιστορία των Εβραίων αποδεικνύει ότι είναι ένας χοντροκέφαλος λαός που, όταν τα συμφέροντα των ιθυνόντων του κινδύνευαν από αυτούς που κήρυτταν "αιρέσεις", τους ξεπάστρευαν με συνοπτικές διαδικασίες...).

Ας υπογράψουμε λοιπόν (http://www.december18th.org/) δίνοντας λίγο θάρρος σ'αυτούς τους ήρωες!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΛΟΙΠΟΝ!

Αυτά τα Χριστούγεννα, γιορτή χαράς, ειρήνης, θαλπωρής, αγάπης, είμαστε θυμωμένοι και ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ:

• Μια οικογένεια θρηνεί το παιδί της, στολίζει μνήμα αντί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι (συγνώμη για το "μελό" αλλά ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!), αισθάνεται προσβεβλημένη από την σκύλευση της μνήμης του...
• Μια γενιά ουρλιάζει "ακούστε μας", πλακώνεται στο ξύλο με τους πραίτορες που την χαρακτηρίζουν, μαζί με ανεγκέφαλους πολιτικούς και δημοσιογράφους, "αλήτες", "χαβαλέδες" και δεν συμμαζεύεται...
• Μικρομαγαζάτορες τρώνε την τελειωτική φάπα (μετά την επέλαση των malls και golden halls που ρουφάνε τους πελάτες τους) βλέποντας τις περιουσίες τους να γίνονται στάχτη και τις "περιφρουρούσες αρχές" να λένε το αμίμητο "τί θέλετε,κι άλλους νεκρούς ή ασφαλή μαγαζιά;"...

Μια κοινωνία βλέπει

• Απίθανους πολιτικάντηδες να εφευρίσκουν υποκινητές, ξένους συνωμότες (τάχα μου γιατί θέλουν να ρίξουν "τον γίγαντα" που τα'βαλε με τους Αμερικάνους), να εξυφαίνουν σενάρια συγκυβέρνησης, να ρίχνουν το ανάθεμα του ξεχαρβαλόματος σε πολιτικούς αντιπάλους, να το παίζουν ανεύθυνοι για τα σκάνδαλα και να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για επιτυχίες που υπάρχουν μόνο στις φαντασιώσεις τους, να ξεπουλάνε δημόσιο πλούτο μόνο και μόνο για να απαλλαχτούν από τις ευθύνες διαχείρισής του...


• "Υπουργήσιμους" που ανυπομονούν να κάτσουν σε "καρέκλα" μπας και προλάβουν και αυτοί οι "δύσμοιροι" να ξεκοκκαλίσουν ό,τι περίσσεψε από το "πάρτυ" της τελευταίας 5ετίας ("τί διάολο, καλύτεροι είναι οι τωρινοί;")...


• Ένα ανθρωπάκι να καμώνεται τον πρωθυπουργό που "τα πανθ' ορά" αλλά τίποτα δεν πράττει και να ζητάει "ταπεινά" την κατανόησή μας γιατί, ναι μεν τα έβλεπε αλλά δεν τα καταλάβαινε, να ζητάει(;) να τον συγχωρέσουμε, λες και εμείς είμαστε ο εξομολόγος του που θα του δώσει άφεση, να ψάχνει αγωνιωδώς το νέο "Ρουσόπουλο" για να τον βοηθήσει να περάσει τον κάβο...


• Μια πολιτική παράταξη να χειροκροτεί ενθουσιωδώς τον μετανοήσαντα αντί να τον φασκελώνει...


• Ένα υποψήφιο πρωθυπουργό με "σκανδιναβικό" βλέμμα που, αμήχανος από την ξαφνική μετάλλαξη της κοινωνίας που του δίνει ασφαλές(;) προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, δεν δείχνει ότι έχει τα κότσια να κυβερνήσει...


• Ένα δημαρχάκο που επιμένει να στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο μπας και φτιάξει η διάθεσή μας... (Διάολε, το παιδί ΜΑΣ δολοφονήθηκε, ούτε να πενθήσουμε δεν ξέρουμε; ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΔΕΝΤΡΟ ΦΕΤΟΣ Η ΑΘΗΝΑ!!)

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ;;

Όταν πέρυσι καίγονταν συνάνθρωποί μας και τα λίγα εναπομείναντα δάση μας, οι περισσότεροι από μας, χαλαροί στους καναπέδες μας, αναλωνόμασταν στο κυνήγι του χρήματος και της γκλαμουριάς και δίναμε στον "Νέρωνα" απλόχερα την δεύτερη ευκαιρία που επιζητούσε γιατί, δεν μπορεί, την δεύτερη φορά θα μάθαινε να κυβερνήσει... Άλλωστε δεν έφταιγε αυτός, ο "στρατηγός άνεμος" έκαψε τους ανθρώπους και όχι η ανικανότητά του... Νοιώθαμε την τσέπη μας (την παντοδύναμη θεά που κυβερνά τον Έλληνα...) ακόμα γεμάτη οπότε "ας πάει και το παλιάμπελο"...

Τώρα, ξαφνικά γίναμε κοψοχέρηδες...

Αλέξη δεν σε ξεχνάμε, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ...

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΧΑΒΑΛΕΔΕΣ...

"Στην αγόρευσή του, στη δίκη για το προσχεδιασμένο από την αστυνομία (όπως αποδείχθηκε) μακελειό των διαδηλωτών σε σχολείο της Γένοβας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον του G7, ο εισαγγελέας έλεγε: «Οι συγκεκριμένες ενέργειες της αστυνομίας απειλούν τη δημοκρατία περισσότερο από τις μολότοφ που εκτόξευσαν οι διαδηλωτές». Οτι δηλαδή ορισμένες πράξεις της αστυνομίας υποσκάπτουν το κράτος δικαίου και την ουσία της δημοκρατίας περισσότερο από τις «πράξεις επαναστατικής βίας» του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου στις διαδηλώσεις.

Θα μου άρεσε να το άκουγα και για την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από τους πολιτικούς, τους δικαστικούς, τα κόμματα, τους αναλυτές των ΜΜΕ, τους διανοουμένους αυτής της χώρας. Από όλους εκείνους που έχουν (υποτίθεται) ταχθεί να υπερασπίσουν το κράτος δικαίου και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Θα ήθελα να ακούσω από τους δασκάλους, τους γονείς, από την κοινωνία ολόκληρη, ότι το παιδί που εκτελέστηκε είναι το δικό μου παιδί, το δικό μας παιδί και ότι ο θάνατός του δεν μπορεί να συμψηφισθεί με οποιαδήποτε υλική ζημιά, όσο μεγάλη και αν είναι.

Στην οδό Μεσολογγίου δεν συνέβη ένα ατυχές γεγονός, μια μεμονωμένη πράξη ενός τρελού ή τσαμπουκά αστυνομικού. Στην οδό Μεσολογγίου υπήρξε βιασμός της δημοκρατικής νομιμότητας. Ηταν μια πρόβα τζενεράλε του βιασμού της δημοκρατίας. Ηταν μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Το καθεστώς (και δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση) επιζητούσε εδώ και καιρό έναν νεκρό για παραδειγματισμό και εκφοβισμό. Εναν νεκρό από τις τάξεις της νεολαίας που δεν θέλει να υποταχθεί.

Εδώ και καιρό στις εφημερίδες και στα κανάλια παρουσιάζουν μια προκατασκευασμένη εικόνα του νέου: τοξικομανής, ακαμάτης, μηχανόβιος, απολιτικός, σεξομανής, βάνδαλος. Αυτή είναι η εικόνα που δίνανε, και εμείς δεχόμαστε ως αληθινή για τα παιδιά μας: Ενας επικίνδυνος ηλίθιος. Αυτός ο νέος δεν υπάρχει, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Το πρότυπο λειτουργεί. Για να δημιουργήσει μια φοβική κοινωνία, να επιβάλει την επισφαλή εργασία, την ακρίβεια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις απολύσεις. Να κάνει αποδεχτή την καταστολή όποιων αμφισβητούν το καθεστώς. Γι΄ αυτό εκτελέστηκε το παιδί (μας) στη Μεσολογγίου. Γιατί ήταν ένα πραγματικό παιδί και όχι ο εικονικός νέος των μίντια. Και αυτό τον έκανε επικίνδυνο. Ενάντια σ΄ αυτό βγήκαν τα παιδιά (μας) στους δρόμους. Και αυτό τα κάνει επικίνδυνα. Γι΄ αυτό το καθεστώς ζητάει μηδενική ανοχή απέναντι στα παιδιά (μας). Είναι τα μόνα που βλέπουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Γι΄ αυτό έχει δοθεί η εντολή στις ένστολες και μιντιακές δυνάμεις καταστολής: είναι 15άρης, σκοτώστε τον. Φυσικά ή ηθικά."

Β. Μουλόπουλος ΒΗΜΑ.

The heart of the matter, τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων έβαλε ο αρθρογράφος και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: μας έχουν ζαλίσει τα "ούμπαλα" όλοι αυτοί οι ξερόλες που σκίζουν τα ρούχα τους για τη χαβαλεδιάρικη νεολαία που δεν αφοσιώνεται στα μαθήματά της, τους ρεμπεσκέδες, τους αλήτες και δεν συμμαζεύεται...

Λες και οι τωρινοί αριστούχοι των σχολείων και όλοι οι μαθητές που ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ για να πετύχουν στις πανελλήνιες, που τελειώνουν με άριστα δύσκολες πανεπιστημιακές σχολές, είναι κατώτεροι από εμάς όταν είμασταν και εμείς μαθητές/φοιτητές... Λες και η ποιότητα μιας γενιάς μετριέται μόνο αν αγωνίζεται για "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" όπως η δική μας ή αν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά πράγματα... Λες και δεν υπήρχαν τότε στρατιές συμμαθητών μας που ξημεροβραδιάζονταν στις καφετέριες και τα σφαιριστήρια (τα θυμάστε;) και μόνο τώρα οι περισσότεροι, δήθεν, μαθητές είναι κολλημένοι στο Internet (πολύ καλύτερο από τα μπιλιαρδάκια της εποχής μας), facebook, playstation και δεν κάνουν τίποτα άλλο!

Θυμίζω ότι χιλιάδες μαθητές κινητοποιήθηκαν με την βοήθεια των "θαυματουργών" SMS το 2003 και διαδήλωσαν μαζί με εμάς, τους "συνειδητοποιημένους", ενάντια στον πόλεμο του Μπους στο Ιράκ και το 2007 στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι για το κάψιμο της Πάρνηθας.

Και τώρα, ΝΑΙ και ΜΠΡΑΒΟ τους, διαδηλώνουν και πετάνε πέτρες σε όλους εμάς που, εκτός από τις σφαίρες που δώσαμε στον δολοφόνο να σκοτώσει τον Αλέξη (ας τον θυμόμαστε πότε-πότε στην σκέψη μας, στην προσευχή μας...), μπουκώσαμε τα παιδιά μας με Prada, Burberry, πισίνες τζιπάρες, δεν τα αφήνουμε να σπουδάσουν αυτό που θέλουν ("καθηγητάκος θα γίνεις, χαζός είσαι; δεν έχει λεφτά αυτό το επάγγελμα"...), νομίζουμε ότι, προσφέροντάς τους "ύλη" και αποφεύγοντας να τα αφουγκραστούμε, κάναμε το καθήκον μας σαν γονείς...

Μας πετροβολάνε γιατί ενδόμυχα ζηλεύουμε τον καπάτσο υπουργό που "νόμιμα" κονόμησε λεφτά με τη σέσουλα, τον μεγιστάνα του πλούτου που εξαπάτησε αφελείς στο χρηματιστήριο, τον παπά που βούτηξε το παγκάρι "για τα γεράματά του", τον καθηγητή που "σκοτώνεται" στα ιδιαίτερα, κονομάει και δεν ασχολείται και πολύ με το δημοσιοϋπαλληλίκι του σχολείου, τον πλαστικό χειρουργό που παράτησε το ΚΑΤ και άνοιξε ιατρείο για να "σουλουπώνει" τα κωλαράκια και τα βυζάκια μας ("τέτοιος να γίνεις, αγόρι μου, όχι μαλακίες παθολόγος, νευρολόγος κλπ."...), τον έφορο που βγάζει διπλά και τριπλά λεφτά εκβιάζοντας επιχειρηματίες, τον, τον, τον....

Πώς το'πε ο Ιερώνυμος; "Τα παιδιά δεν μίσησαν την αλήθεια αλλά την προδοσία της"...

Και κάτι σημερινό: 3 μαθητές βρήκαν ένα πακέττο με 100 χιλ € που έπεσε από τους ληστές χρηματαποστολής και το παρέδωσαν ΑΘΙΚΤΟ στην αστυνομία...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΡΑΣΜΕΝΟΙ ΒΑΤΡΑΧΟΙ;

Ο φίλος μου Evan μου έστειλε σήμερα μια πολύ επίκαιρη ιστορία και τον ευχαριστώ.


"Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν… "

Μέσα σε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει. Σε λίγη ώρα το νερό ζεσταίνεται ακόμα περισότερο, το βατραχάκι δεν νιώθει ευχάριστα κι αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο. Λίγη ώρα αργότερα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει έως ότου το βατραχάκι καταλήγει βραστό.

Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό αποδεικνύει ότι, όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σταδιακά και το συνηθίσαμε.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρονιά θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας κάθε πολίτη, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητάς του, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα ΜΜΕ με τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του...

Συνειδητοποίηση, η βράσιμο.
Ας διαλέξουμε!

Πιστεύω ότι τα παιδιά μας δεν είναι σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένα, και προσπαθούν να κάνουν μια γερή εκτίναξη με τα πόδια. Η απόδειξη είναι το γράμμα που μοίρασαν στον κόσμο στην κηδεία του Αλέξανδρου, του δικού μας Αλέξανδρου.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!

Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνογια τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. (αναδημοσίευση απο salonica-press )

Τα παιδιά μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΣΜΕΝΑ! Ας τα υποστηρίξουμε επιτέλους κι ας βγούμε κι εμείς από την κατσαρόλα με το βραστό νερό!

ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ...

"Οταν καιγόταν η Ηλεία η κυβέρνηση μίλησε για «ασύμμετρη απειλή». Ηταν ένα επικοινωνιακό τρικ, το οποίο μάλιστα οι επικοινωνιολόγοι εικονογράφησαν με τον πρωθυπουργό να προΐσταται συσκέψεων φορώντας μπουφάν (α λα Τζορτζ Μπους την 11η Σεπτεμβρίου) μέσα στο κατακαλόκαιρο. Χάθηκαν 67 άνθρωποι και αμέτρητες περιουσίες, αλλά το σπιν έπιασε: η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές...

Τρεις μέρες η πρωτεύουσα και άλλες πόλεις καίγονταν, ενώ κυβέρνηση δεν υπήρχε. Συνεκλήθη εκτάκτως (!) Κυβερνητική Επιτροπή δύο μέρες μετά τον φόνο του νεαρού. Σχέδιο αντιμετώπισης ή έστω περιορισμού της κρίσης δεν υπήρξε, όπως ακριβώς δεν υπήρξε και στην Ηλεία. Αλλά, όπως έγινε και με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, άρχισαν να διακινούνται σενάρια περί «οργανωμένου σχεδίου». Είχαμε δηλαδή την «ασύμμετρη απειλή» της Ηλείας με νέα αμφίεση. Με άλλα λόγια, ακόμη και τις ώρες της φωτιάς και των βανδαλισμών, η κυβέρνηση σκεπτόταν μόνο την επικοινωνία και πώς θα δικαιολογήσει την ανυπαρξία της. Δεν σήμανε συναγερμός με τη δολοφονία του 15χρονου, δεν ξεδιπλώθηκαν σχέδια με τις πρώτες ταραχές, δεν έγιναν ούτε εκείνη την ύστατη στιγμή ουσιαστικές παρεμβάσεις. Απλώς εφευρέθηκε μια δικαιολογία και ένας εχθρός.

Χρόνια τώρα η κυβέρνηση ζει στον γυάλινο κόσμο της TV. Δεν διαχειρίζεται τα μεγάλα ζητήματα, πολιτικά, αλλά μόνο επικοινωνιακά. Πιθανώς αυτό έχει να κάνει με τον βαρύνοντα ρόλο που είχε στο κυβερνητικό επιτελείο ο κ. Θόδωρος Ρουσσόπουλος. Οταν ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας της κυβέρνησης είναι άνθρωπος της επικοινωνίας (και με δεδομένη την απουσία από τα δρώμενα του πρώτου) τότε επόμενο είναι ολόκληρη η κυβέρνηση να βλέπει τα προβλήματα επικοινωνιακά και να τα διαχειρίζεται ανεπαρκώς. Δηλαδή, η κουλτούρα διακυβέρνησης δεν ήταν η ανάπτυξη πολιτικών που θα ωριμάσουν σιγά σιγά και θα αποδώσουν καρπούς· έτσι κι αλλιώς αυτή η στρατηγική δεν δημιουργεί φανταχτερά χάπενινγκ. Η κουλτούρα της διακυβέρνησης ήταν μόνο το φαίνεσθαι, γι’ αυτό και την πρώτη τετραετία, την χρυσή περίοδο για μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση περιορίστηκε σε τακτικισμούς. Στόχος ήταν η συντήρηση της εικόνας και όχι η ανάπτυξη πολιτικών, που αναγκαστικά έχει κόστος και συγκρούσεις.

Το χειρότερο για την κυβέρνηση, αλλά τελικά και για τον τόπο, είναι ότι αυτή η στρατηγική απέδωσε επί μακρόν καρπούς. Αποτυπωνόταν στις δημοσκοπήσεις και επιβραβευόταν από τα ρηχά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που λατρεύουν το «παιχνίδι» και τα επικοινωνιακά χάπενινγκ. Οσο λοιπόν η απουσία της πολιτικής επιβραβευόταν, τόσο η πολιτική εξοστρακιζόταν από τα δημόσια πράγματα. Φτάσαμε σε σημείο χλευασμού της πραγματικής πολιτικής. Ο ιδεότυπος του ηγέτη ήταν ο κ. Καραμανλής που μπορούσε με εντυπωσιακές χειρονομίες και καλή άρθρωση «να πείσει». Δεν μετρούσε αν ο λόγος του ήταν κενός πολιτικής. Αυτό που μετρούσε ήταν ότι μπορούσε να «τα πει καλά».

Ομως η πολιτική τελικά εκδικείται. Το ίδιο και η απουσία της. Οταν δεν αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με διαρκή σχεδιασμό και συνεχείς παρεμβάσεις, αυτά διογκώνονται κάτω από το χαλί της τηλεόρασης. Φουσκώνουν μέχρι να γίνει η έκρηξη σαν αυτή που ζήσαμε, και όχι μόνο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά ούτε καν να την εξηγήσουμε."

Πάσχος Μανδραβέλης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΤΩΡΑ τα λες μεγάλε; Τώρα τα κατάλαβες; Αμφιβάλω, όλοι οι δημοσιογράφοι υπερηφανεύεστε για την οξύνοια και το ενστικτό σας, αποκλείεται να μην τα βλέπατε...

Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια, εσύ και οι υπόλοιποι μεγαλοδημοσιογράφοι, να τα πείτε έξω από τα δόντια, να ανοίξετε τα μάτια ενός παραδόπιστου λαού που τσίμπησε με 3χίλιαρα "καθρεφτάκια"; Σας έφαγε ο καθωσπρεπισμός ("είμαστε σοβαροί δημοσιογράφοι εμείς, τα λέμε στρογγυλεμένα, όποιος έχει νου καταλαβαίνει"...), η σοβαροφάνεια ή μήπως οι εντολές των εργοδοτών σας που είχαν συμφέροντα με το γκουβέρνο;

Εγώ βέβαια άλλο νομίζω: κιοτέψατε μπροστά στον "μέγιστο" Ρουσό που, ξέροντας μάλλον απέξω και ανακατωτά τα του συναφιού σας, σας φόβιζε ότι θα σας "τελειώσει" με κάποια άπλυτά σας. Πρόσθεσε σ'όλα αυτά και το χαρτί των τηλεοπτικών αδειών που πιθανόν έτριβε στα μούτρα των εκδοτών/εργοδοτών σας και ΕΔΕΣΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ...

Και τώρα που ο μπαμπούλας έφυγε, όλοι ξεσπαθώσατε... Άνανδρο, κοτούλες μου...

Βαθμολογείστε με μηδέν, ΟΛΟΙ ΣΑΣ, ακόμα και εσύ με το εγνωσμένο ήθος και εντιμότητα!

ΑΝΤΙΟ...

Καλό "ταξίδι" γιε μου...

Παιδί μου είσαι (ναι, ζεις εκεί με τους αγγέλους), παιδί καρδιάς όλων των γονιών που στο πρόσωπό σου βλέπουν τα παιδιά τους "εκ κοιλίας μητρός"...

Σκέψου με την ζεστή σου καρδιά τους γονείς σου, όλους όσους σε αγαπάνε και σπαράζουν, στείλε την "αύρα" σου σ'αυτούς μήπως απαλυνθεί κάπως, αν είναι δυνατόν, ό πόνος τους...

Αν μπορείς (σίγουρα μπορείς εκεί που βρίσκεσαι...), συγχώρεσε αυτόν που σε έστειλε "ένθα ουκ έστι λύπη, οδύνη και στεναγμός", που δεν σε άφησε να ζήσεις τα όνειρά σου, που ανέλαβε τον ρόλο του αρχάγγελου της "κάθαρσης" της κοινωνίας μας από τους "ταραξίες", τα "αποβράσματα", γιατί στο αρρωστημένο του μυαλό καλοί είναι μόνο όσοι πάνε νωρίς στο σπίτι, διαβάζουν τα μαθήματά τους, δεν κυκλοφορούν σε "ύποπτες" περιοχές, δεν πίνουν, δεν διασκεδάζουν, δεν ΒΡΙΖΟΥΝ, προσκυνάνε κάθε μορφή εξουσίας, ιδίως την οπλισμένη...

Λυπάμαι που σε "γνώρισα" με αυτό τον τρόπο, χαίρομαι που κάποτε θα τα πούμε από κοντά...

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Σφουγγαράδες από την Σύμη εντόπισαν το 1900 τον περίφημο αστρονομικό υπολογιστή των αρχαίων Ελλήνων, τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, που μέχρι σήμερα εκπλήσσει τους ερευνητές για την τελειότητά του: ο μηχανισμός λειτουργούσε με γρανάζια που κινούσαν (άγνωστος ο τρόπος μεταφοράς της κίνησης μέχρι σήμερα...) δύο μεταλλικούς δακτύλιους που αναφέρονταν στους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και στις 365 μέρες του χρόνου.
Βούτηξαν για ανεύρεση σφουγγαριών και βρέθηκαν μπροστά σε πολλές αρχαιότητες που αναπαύονταν σε βάθος 58 μέτρων.

Γυρνώντας στη Σύμη αποφάσισαν να ενημερώσουν την ελληνική κυβέρνηση (παρόλο που τότε η Σύμη βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή) ούτως ώστε τα ευρήματα να καταλήξουν σε ελληνικά χέρια...

Στις εργασίες ανέλκυσης παρευρίσκετο ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας που στο ημερολόγιό του γράφει μεταξύ άλλων:

" Είναι ακατάληπτος η φιλοπατρία των αγαθών νησιωτών, οι οποίοι όχι μόνον αδέσποτον αρχαιολογικόν θυσαυρόν κατέδειξαν αλλά και με μόχθους και κινδύνους, των οποίων την φρίκην τίποτε δεν δύναται να περιγράψει, τον αποσπούν από βάθους 35 οργυών και τον προσφέρουν στο Έθνος. Ένα μέρος των θησαυρών εάν επώλουν εις το εξωτερικόν, θα ήρκει δια να απαλλαγούν το υπόλοιπον του βίου των των βασάνων και των κινδύνων του φοβερότερου των επαγγελμάτων..."

Το εγχείρημα είχε και θύματα: ένας δύτης νεκρός, χτυπημένος από τη νόσο των δυτών, άλλοι δύτες βαριά χτυπημένοι από μορφή παράλυσης των κάτω άκρων.
Η αμοιβή τους; 500 δρχ. φιλοδώρημα για κάθε δύτη...

ΣΕΜΝΟΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΣ

"Δεν μ' ενδιαφέρει η εικόνα που θα κομίσει κανείς από το φαίνεσθαι, αλλά να γίνει έργο που θα μιλήσει εκείνο κάποια στιγμή... Προτιμώ κάποτε να μιλήσουν τα έργα και να σβήσουν τα συνθήματα. Ετσι θα πορευθώ. Με στόχο όχι τα φαραωνικά έργα, αλλά εκείνα που θα σκεπάσουν τον πόνο των συνανθρώπων μας.

M' έχει κουράσει, μ' έχει απογοητεύσει κι έχω αηδιάσει την πατριδολαγνεία και την εθνοκαπηλία. Γνώρισα τέτοιους ανθρώπους πολλούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια ως σύνθημα και βόλεμα. Δεν θέλω να ακολουθήσω αυτή τη γραμμή... Πιστεύω ότι οι αριστεροί πολίτες πιστεύουν στο Θεό περισσότερο από τους δεξιούς...

Η Εκκλησία είναι χώρος διακονίας και αγάπης. Δεν είναι πολυέλαιοι και κοσμικές εορτές...

Πήγα σε εκδηλώσεις, σε χώρους, που βρίσκονταν άνθρωποι του «περιθωρίου». Εζησα μια δυο μέρες με παιδιά που προσπαθούν να αποτοξινωθούν. Διαπίστωσα τα προβλήματά τους όταν κόψουν τα ναρκωτικά. Δεν σημαίνει ότι θα αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα. Ούτε την ψευδαίσθηση έχω για κάτι τέτοιο, ούτε τη δυνατότητα. Αλλά, πιστεύω ότι όλοι μαζί κάτι μπορούμε να καταφέρουμε. Γιατί αν δεν μπορούμε να κάνουμε τη γη Παράδεισο, μπορούμε να την εμποδίσουμε να γίνει Κόλαση."

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ...

ΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ"

Αντιγράφω από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ:

"Εντονη είναι η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα γύρω από το «πακέτο» των 28 δισ., για τις τράπεζες όπως λέει ο πολύς κόσμος ή για την οικονομία όπως λέει η κυβέρνηση.
Υπάρχουν κάποιες αλήθειες που θα πρέπει να ειπωθούν, προκειμένου ο καθένας να κατανοήσει τόσο το πρόβλημα όσο και τη διέξοδο, αν αυτή υπάρχει για την παρούσα περίοδο.
Η ύφεση είναι ο υπ΄ αριθμόν ένα κίνδυνος που επικρέμαται πάνω από την ελληνική οικονομία. Το σενάριο να εισέλθει η Ελλάδα σε περίοδο ύφεσης είναι εφιαλτικό και ως εκ τούτου κανείς δεν θέλει να το σκέφτεται.
Άρα το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να στηριχθεί η καρδιά της οικονομίας, που είναι το τραπεζικό σύστημα. Και είναι καλό να το καταλάβει ο καθένας πως με το συγκεκριμένο «πακέτο» στηρίζεται το τραπεζικό σύστημα και όχι οι μεμονωμένες τράπεζες.
Αν το «πακέτο» είναι καλό ή κακό είναι ένα άλλο θέμα. Ίσως να μπορούσε να γίνει καλύτερο ίσως να μπορούσε να γίνει και χειρότερο. Αν συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό, τότε μπορούμε να πάμε και ένα βήμα πιο κάτω. Πολλοί ισχυρίζονται, μεταξύ αυτών και το ΠΑΣΟΚ, πως οι τράπεζες που ενδεχομένως έχουν προβλήματα ρευστότητας ή κεφαλαιακής επάρκειας, θα έπρεπε να προχωρήσουν σε γενναίες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου.
Η πρόταση αυτή είναι μάλλον ανεδαφική και σίγουρα ανεφάρμοστη. Αν υποθετικά κάποια τράπεζα αποφάσιζε μέσα σε τέτοιο κλίμα να κάνει αύξηση κεφαλαίου, είναι βέβαιο ότι η μετοχή της θα κατέρρεε. Και αν καταρρεύσει μία μετοχή που ήδη έχει χάσει τα 2/3 της αξίας της, τότε καταλαβαίνει ο καθένας τι μπορεί να συμβεί.
Και να υπενθυμίσουμε και κάτι που δεν έχει ειπωθεί με την ένταση που θα έπρεπε: καμία τράπεζα στην Ελλάδα δεν έχει βασικό μέτοχο που ελέγχει πάνω από 50%. Άρα η αγορά θα καλούνταν να βάλει χρήματα και βέβαια είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο ότι δεν θα έκανε. Φανταστείτε το 70% των μετόχων μίας τράπεζας να θέλουν να πουλήσουν για να μη συμμετάσχουν σε αύξηση κεφαλαίου.
Το ζητούμενο μέσα από αυτό το σχέδιο είναι να υπάρξει ροή κεφαλαίων προς την αγορά. Να συνεχίσουν οι τράπεζες να δίνουν δάνεια και επιπροσθέτως να δίνουν φθηνά δάνεια.
Μπορεί να γίνει αυτό; Το πρώτο με δυσκολία και εδώ θα παίξει ρόλο η στάση της κυβέρνησης. Το δεύτερο όμως; Τα φθηνά δάνεια, μάλλον είναι δύσκολο να τα δούμε υπό τις παρούσες συνθήκες και είναι στρουθοκαμηλισμός να υποστηρίζει κανείς το αντίθετο."

Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά και δεν μπορώ να κρίνω αν όντως είναι έτσι η κατάσταση. ΑΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ, τότε ο Αλογομούρης έχει δίκιο να ψέγει το ΠΑΣΟΚ για λαϊκισμό και άγνοια (για ΣΥΝ, ΚΚΕ δεν το συζητώ: βαθιά νυχτωμένοι...). Επιπλέον δεν κατάλαβα ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ: είναι εναντίον του "πακέτου" επειδή είναι κακό ή ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ διαφωνεί;

Κάτι διάβασα ότι ζητάει να βάλουν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών το χέρι στην τσέπη και να στηρίξουν έκαστος την τράπεζά του και όχι οι φορολογούμενοι. Υπάρχουν όμως μεγαλομέτοχοι στις ελληνικές τράπεζες; Κατά την ΗΜΕΡΗΣΙΑ όχι... Άρα, τί προτείνει το ΠΑΣΟΚ; Θέλει καλύτερο "πακέτο" ή ΚΑΘΟΛΟΥ "πακέτο"; Και, αν είναι ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ αντίθετο τί προτείνει;

Κοίτα που κατάντησα να δίνω δίκιο στον κομπλεξικό και ανίκανο Αλογοσκούφη, που μας έβαλε σε επιτήρηση και δεν μπορεί να εκτελέσει τον προϋπολογισμό ΤΟΥ...

"ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ", "ΠΟΛΙΤΙΚΗ"...

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, έχει όλες τις προϋποθέσεις για συμμετοχή στους μηχανισμούς του Πρωτοκόλλου του Κυότο ενώ, όπως αναφέρεται σε έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, ανταποκρίνεται πλήρως στις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το Πρωτόκολλο και βρίσκεται στην πρωτοπορία των ευρωπαϊκών κρατών για την κλιματική αλλαγή!

Δικαιώνεται λοιπόν ο Σουφλιάς που "ωρυόταν" τον Απρίλιο, όταν ανέκυψε το θέμα αποβολής μας από το Πρωτόκολλο, ότι "απλά πήραμε κίτρινη κάρτα, δεν αποβληθήκαμε από το Πρωτόκολλο και το φθινόπωρο θα είμαστε καθ'όλα έτοιμοι"...

Πού είναι όμως τα πρωτοσέλιδα που θα διατυμπάνιζαν αυτή την επιτυχία (αναφέρομαι κυρίως στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού) και θα ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΝ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥΣ για το "ξεφώνημα" του Απριλίου; Μονόστηλα στις εσωτερικές σελίδες αφιερώθηκαν στο θέμα αυτό... Και μετά απορούν γιατί ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τις εφημερίδες (τηλεόραση δεν βλέπω για να έχω άποψη πώς παρουσίασαν αυτό το γεγονός)...

Πού είναι οι τότε λαλίστατοι ΣΥΝασπισμένοι και ΠΑΣΟΚοεκπρόσωποι να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ότι πούλησαν λαϊκισμό στην προσπάθειά τους να πλήξουν την κυβέρνηση και ότι, είτε γνώριζαν τί συμβαίνει αλλά δεν το είπαν (λογικό, έτσι παίζεται το πολιτικό παιχνίδι στη χώρα μας, άλλωστε οι ΝΔκράτες πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα της παραποίησης της αλήθειας σαν πρώτοι διδάξαντες...) είτε είχαν ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ για την πραγματική κατάσταση και πώς λειτουργούν οι διεθνείς οργανισμοί...

Δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο, να ξέρεις και να μην λες ή ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΕΙΣ...

Και για μεν τους ΣΥΝασπισμένους αναμενόμενο, κίνημα διαμαρτυρίας και ανέξοδου λαϊκισμού ήταν πάντα (και είναι), αλλά και οι ΠΑΣΟΚοι;; Αυτοί λένε ότι κάνουν ΥΠΕΥΘΥΝΗ αντιπολίτευση ως κόμμα εξουσίας που είναι και θέλουν να ξανακυβερνήσουν, έτσι όμως θα μας πείσουν να τους ξαναεμπιστευτούμε;; Άλλωστε αυτή η κυβέρνηση παρέχει ΑΦΘΟΝΕΣ ευκαιρίες να την χτυπήσεις σαν χταπόδι, χρειάζεται να αποσιωπάς και τις ελάχιστες επιτυχίες της;

Και ο αρχηγός τί λέει επ'αυτού; Α, ξέχασα είναι στο Ακαπούλκο και συσκέπτεται για τον διεθνή σοσιαλισμό...

Και μετά λένε ότι θέλουν να πείσουν το θηριώδες "κόμμα του Κανένα" τρομάρα τους...

Τί ψάχνω όμως και εγώ ο μαλάκας, ψύλλους στ'άχυρα ψάχνω...

"ΑΛΟΥΜΙΝΙΑ"

- Μου είπατε στο τηλέφωνο ότι τα παράθυρα θα είναι αλουμινένια της εταιρείας Τάδε, δεν τα βλέπω όμως!
- Μην ανησυχείτε κυρία μου, απόψε κιόλας θα έλθουν να τα βάλουν και όταν θα νοικιάσετε το σπίτι θα είναι έτοιμα.

- Θα αλλάξετε και τα πίσω, τα ξύλινα, έτσι;

- Βέβαια, μην ανησυχείτε καθόλου!

Γνωστή διαφήμιση στο ραδιόφωνο που αποτελειώνει και το τελευταίο ψήγμα του παλιού (καλού;) καιρού... Η κυρία δεν μπορεί να ανεχτεί "παλιατζούρες" και ο ιδιοκτήτης θεωρεί υποχρέωσή του να τη διαβεβαιώσει ότι "αλλοίμονο, αν είναι δυνατόν να έχουμε ξύλινα παράθυρα την σήμερον ημέρα..."

Και κάπως έτσι χάνεται ό,τι έχει σχέση με την πατίνα του χρόνου, που θέλει συντήρηση και, κατ' επέκταση, ΜΕΡΑΚΙ... Πού να βάφουμε τώρα το ξύλο, να το ντύνουμε με χρώμα, να το χαϊδεύουμε με το βλέμμα μας, να το νοιώθουμε να "αναπνέει", να μας "μιλάει"...

Το παν στη ζωή μας έχει να κάνει με την ευκολία: καφές φίλτρου/φραπεδιά ("πού να φτιάχνουμε τώρα ελληνικό, μας τρώει χρόνο"), φακελάκι τσάι (αντί για το παλιό τσαγερό), ασανσέρ ΜΕΣΑ στη μαιζονέττα ("να μη μας τρώει το ανέβα-κατέβα"), πισίνα δυο βήματα από τη θάλασσα μπας και κουραστούμε να περπατήσουμε λίγο, κήπο με αυτόματο πότισμα και Αλβανό να ασχολείται μαζί του, play room για να παίζουν τα παιδιά για να μην κολλήσουν μικρόβια από το χώμα, "μηχανάκι" οι νεώτεροι ("ποδήλατο κάναμε όταν είμασταν παιδιά, πώς να ανεβαίνουμε τώρα την ανηφόρα;"), ελάχιστοι οι πεζόδρομοι στις πόλεις μας για να περνάμε με την κούρσα και να μας ζηλεύουν οι συγχωριανοί...

Το σπίτι το φτιάχνουμε πολυτελές για να το επιδεικνύουμε στους φίλους μας κομπάζοντας για τα "κομφόρ" του, το αυτοκίνητο να είναι κουρσάρα όσο πιο μεγάλη γίνεται και ας μην "τραβάει", σημασία έχει να σκάσει ο γείτονας από τη ζήλια του για τα λεφτά μας...

Ευκολία, επίδειξη παντού, μεγαλομανία και ... μηδέν καλό γούστο...

Ζηλεύουμε τις πόλεις-κομψοτεχνήματα της Ευρώπης, μόνο όμως για να τις βλέπουμε σαν τουρίστες... Αν ρωτούσαμε τους τυχερούς Ρωμαίους, Βιεννέζους, Παριζιάνους θα μαθαίναμε ότι τα πανέμορφα σπίτια τους χρειάζονται κόπο, χρόνο και χρήμα για να διατηρούνται στο ζηλευτό τους επίπεδο και ΚΥΡΙΩΣ "φιλοκαλία", γνώση αισθητικής, καλό γούστο από τους ιδιοκτήτες τους που, προφανώς, διαθέτουν άφθονο.

Και το αστείο είναι ότι, γυρνώντας από τα ταξίδια μας και αφού εντυπωσιάσουμε τους φίλους μας με τα ψώνια που κάναμε και όχι με τις εντυπώσεις μας από μουσεία, θέατρα, εκθέσεις κλπ. ("δεν πήγαμε, δεν είχαμε χρόνο"), αναφωνούμε ανακουφισμένοι "Ελλάδα και πάλι Ελλάδα"!

Μα φυσικά, ξαναρχόμαστε στα "κιλά" μας, τον αρχοντοχωριατισμό, τα "αλουμίνια" και τα γρανιτένια δάπεδα, την αμπελοφιλοσοφία μας...

Εμείς τα λεφτά μας τα θέλουμε για επίδειξη, μόστρα, μεγαλεία...

Και κλαψουρίζουμε υποκριτικά για τα νεοκλασσικά που χάθηκαν, δήθεν θαυμάζουμε την Πλάκα με τα εναπομείναντα παλιομοδίτικα σπίτια της αλλά με τίποτα δεν θα θέλαμε να κατοικούμε σ'αυτά ("ξέρεις τί συντήρηση θέλουν;"), ευφραινόμαστε με το θρόισμα των πεύκων αλλά με την πρώτη ευκαιρία τα ξεριζώνουμε για να φυτέψουμε βολικά leyland...

Το όνειρό μας παραμένει: μαιζονέττα πολλών τετραγωνικών με πισίνα (να βουτάμε απλώς, όχι να κολυμπάμε...) και τετράπορτη κούρσα, κατά προτίμηση αυτόματη (να μην κουραζόμαστε αλλάζοντας ταχύτητες...).

Και τα γεράνια στους γκαζοτενεκέδες στα ταπεινά μπαλκόνια μας οικτίρουν...

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ/ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ = ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ...

Χρήστος Χωμενίδης, συγγραφέας:
"Είναι τεράστια μαγκιά να ζεις από τα βιβλία σου, στα 26 μου χρόνια έβγαζα πολύ περισσότερα χρήματα από τους συμφοιτητές μου στη Νομική... Ζω άνετα έχοντας κατακτήσει το προνόμιο που θα πρέπει να έχει ο κάθε συγγραφέας, να μην τον νοιάζει δηλαδή αν θα πουλήσει το βιβλίο που γράφει... Πιστεύω πως δεν μπορείς να δουλέψεις πάνω από 4-5 ώρες την ημέρα..."

Λένα Μαντά, συγγραφέας:
"Για μένα είναι μια δουλειά με ωράριο. Εργάζομαι κάθε μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι εκτός Κυριακής".

Ευγενία Φακίνου, συγγραφέας:
"Με μία και δύο εκδόσεις δεν μπορεί να ζήσει ένας συγγραφέας, χρειάζεται να κάνει το βιβλίο τουλάχιστον τρεις εκδόσεις".


Θυμήθηκα, διαβάζοντας τα παραπάνω στα ΝΕΑ, την περίφημη σκηνή της ταινίας "ο κύκλος των χαμένων ποιητών" όπου "διδασκόταν" με διαγράμματα και εξισώσεις η τέχνη της ποίησης. Θυμήθηκα επίσης γνωστό νεόκοπο επιτυχημένο (βάσει των πωλήσεων των βιβλίων του) συγγραφέα που απαξίωνε σε άρθρο του τον Καζαντζάκη...

Και κατάλαβα:
Δουλειά είναι λοιπόν η συγγραφή, άλλωστε διδάσκεται σε πανεπιστήμια, εργαστήρια κλπ. όπου μαθαίνεις πώς θα χειριστείς την γλώσσα, θα αγγίξεις τις ευαίσθητες χορδές του αναγνωστικού κοινού (των γυναικών κατά προτίμηση αφού αυτές κυρίως εκτινάζουν στα ύψη τις πωλήσεις), θα κρατήσεις ψηλά την αδρεναλίνη με "αγάπες και λελούδια", τρίγωνα πάσης φύσεως, θανάτους όπου χρειάζεται, θα χρησιμοποιήσεις περίτεχνες/θολές εκφράσεις σε κομβικά σημεία του πονήματός σου για να εντυπωσιάσεις και ΘΑ 'ΚΟΝΟΜΗΣΕΙΣ...
Και άμα φτάσεις στην κορυφή, τύφλα νά'χει ο Βενέζης, ο Παπαδιαμάντης και οι άλλοι, out σήμερα, συγγραφείς του παρελθόντος...

Εμείς οι bloggers λοιπόν, ειδικά οι πανάξιες "πένες" ανάμεσά μας, μπορούμε, με λίγη ή πολλή προσπάθεια και φοίτηση στις αντίστοιχες σχολές, να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα εξιστορώντας ό,τι νομίζουμε ότι θα "πιάσει".
Άσε που, εκτός από χρήμα, γίνεσαι και αναγνωρίσιμος, σε καλούν σε εκδηλώσεις, παρουσιάζονται τα βιβλία σου από μεγαλόσχημους πολιτικούς άνδρες...

Σκεφτείτε το σοβαρά: τί μας λείπει;

Και μην ακούτε αηδίες για ταλέντο, κατάθεση περισσεύματος ψυχής, για φλόγα που σε καίει και πρέπει να χυθεί στο χαρτί για να ξαλαφρώσεις, οράματα της καρδιάς και του νου που δεν σ' αφήνουν να ησυχάσεις αν δεν τα διηγηθείς, εσωτερικό πλούτο, καλλιέργεια, "κέντημα" του λόγου, των αισθήσεων και των συναισθημάτων, ΟΧΙ! Αυτά ίσχυαν παλιά, τότε που δεν υπήρχαν τα μέσα και οι τεχνικές να σου μάθουν τα βασικά πώς θα γράψεις best sellers. Γιαυτό και οι Παπαδιαμάντηδες, Μυριβήληδες, Τερζάκηδες και οι άλλοι "παλιομοδίτες" δεν κατάφεραν να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα...

Ρέα Γαλανάκη, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:
"Έγραφα και γράφω όποτε μπορώ, ωράριο ίσον υπάλληλος, όχι συγγραφέας. Δουλεύω με τον δικό μου ρυθμό και μπορεί να περάσουν χρόνια για να γράψω ένα βιβλίο. Ποτέ δεν μπήκα στη λογική της πώλησης, την θεωρώ χυδαία για ένα συγγραφέα, να γράφει δηλαδή με γνώμονα αυτό που πουλάει"...

ΣΑΛΑΜΑΛΕΚΟΥΜ...

Βρέθηκα για δουλειά 5 μέρες στον Περσικό, στο Μπαχρέιν συγκεκριμένα. Λιλιπούτειο (650 τ. χλμ.) με την υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού στον Κόλπο (900 κάτ./τ.χλμ.), "εισάγει" άμμο από την γειτονική Σαουδική Αραβία για να χτίσει τα μεγαθήριά του (ξενοδοχεία, πολυκατοικίες κλπ.). Αποτελείται από 33 νησιά, 2 όμως είναι τα κυριότερα, το Manama (πρώτεύουσα) και το Muharraq.

Άμμος και καμήλες βέβαια, σε τέτοια πυκνοκατοικημένη περιοχή, ούτε για δείγμα, πρέπει να πας απέναντι (1 ώρα με το αυτοκίνητο) στη τεράστια (2.1 εκατ. τ.χλμ.!) Σαουδική Αραβία και να "χαθείς" στην έρημό της για να χορτάσει το μάτι σου "αμμουδιά".

Η χάρη μας έφτασε μέχρι εκεί κάτω: ο Νέαρχος, ο ναύαρχος του Αλέξανδρου, το κατέκτησε το 300 π.Χ. και οι πρόγονοί μας έμειναν εκεί μέχρι το 600 μ.Χ. που ήλθαν οι Άραβες. Τύλος και Ουρανός ονομάζονταν τότε το Manama και το Muharraq αντίστοιχα.

Βασιλιάς το κυβερνά και πρίγκηπας-πρωθυπουργός φέρνει νομοσχέδια στη Βουλή τους που, αν δεν τα ψηφίσει, ο πρίγκηπας την διαλύει!"Δημοκρατία" islamic style...

Καιρός; Κρύο για τους ντόπιους (35 βαθμοί, λίβας...), παντού ο κλιματισμός στο φόρτε γιατί αλλιώς δεν υποφέρεται η κατάσταση (ζέστη και υγρασία).

Νερό για πλύσιμο προμηθεύονται, όπως και οι υπόλοιπες χώρες του Κόλπου, από εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, που με τα χρόνια "κατασκευάζουν" λόφους αλατιού στον πυθμένα της θάλασσας με προφανείς περιβαλλοντικές συνέπειες για την χλωρίδα/πανίδα της...

Αξιοθέατα λίγα: ένα τεράστιο τζαμί (Al Fatih) που χωράει 7000 νοματαίους, το κάστρο τους, και το παζάρι με τα γλυκά (καταπληκτικά, δικής τους έμπνευσης, καμμία σχέση με μπακλαβαδάκια και τα παρόμοια).

Οι περισσότεροι άντρες φοράνε άσπρες και οι γυναίκες μαύρες κελεμπίες, οι περισσότερες με φερετζέ.

Στο συνέδριο που ήμουν, κάποιες από αυτές εντυπωσίαζαν με τους τίτλους σπουδών (διδακτορικά, Masters) και τα απαστράπτοντα αγγλικά τους! Πήγαν φαίνεται σε Αγγλίες, Αμερικές κλπ. (εκεί τί φορούσαν άραγε;) και ξαναγύρισαν (με το ζόρι; λόγω παράδοσης; ποιος ξέρει...) στον καταπιεστικό ανδροκρατούμενο κόσμο τους: σαφής διάκριση σε βάρος τους αφού σε δικαστήρια πρέπει 2 γυναίκες να καταθέσουν για το ίδιο γεγονός για να ληφθεί υπόψη η κατάθεση σε αντίθεση με ένα άνδρα, ενώ μετά θάνατο των γονιών το αγόρι παίρνει τα 2/3 της περιουσίας.

Μαζί με το Ιράν και το Ιράκ είναι τα μόνα κράτη με πλειοψηφία μουσουλμάνους σιίτες, όλα τα άλλα είναι σουνιτικά κράτη (δεν πολυκατάλαβα τις διαφορές, κάτι σε ορθόδοξους/ καθολικούς μοιάζει...).

Το αλκοόλ επιτρέπεται σε μοδάτα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία, αλλιώς παθαίνεις υδροπικία από το πολύ νερό.

Πήχτρα σε μετανάστες, Ινδούς, Φιλιππινέζους κλπ. που κάνουν όλες τις δουλειές ενώ οι ντόπιοι το παίζουν αφεντικά.

Χλίδα σε πολλά σημεία αλλά και μιζέρια, όπου οι δικές μας λαϊκές συνοικίες φαντάζουν "Κολωνάκι"...

Οικονομικά έχουν χάσει την πρωτοκαθεδρία που είχαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, τους πήρε φαλάγγι το Ντουμπάι που έδωσε πρωτοφανή κίνητρα σε επενδυτές όπως τσάμπα γη για να επενδύσουν (κάτι τέτοια βλέπει ο Αλογοσκούφης και "τρελλαίνεται"...).

Αν θα ξαναπήγαινα; Αμέ, αν και περισσότερο η ιδέα πού είσαι είναι η "ατραξιόν" τέτοιου ταξιδιού και όχι τα αξιοθέατα ή ο τρόπος ζωής...

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΨΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ...

Διαχρονικά η Αριστερά στη χώρα μας τραμπαλιζόταν πάνω στις 2 βάρκες, της ιδεολογικής καθαρότητας (τρομάρα της...) από τη μια και του άπιαστου όνειρου να γίνει επιτέλους βεζύρης στη θέση του βεζύρη, να φάει δηλ. κομμάτια του ΠΑΣΟΚ μπας και μπορέσει να παίξει ουσιαστικότερο ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα.

Σου λέει:

"Αν γίνω κάποτε αξιωματική αντιπολίτευση (πώς τα κατάφερε το '58 η ΕΔΑ, γιατί όχι και εμείς τώρα, οι διάδοχοί της;), τότε, με την τιμιότητα, σεμνότητα, και κατοχή της ΑΠΟΛΥΤΗΣ αλήθειας που ex officio κατέχω, θα πιέζω την Δεξιά (αυτή θέλουμε να είναι ΠΑΝΤΑ στην κυβέρνηση για να'χουμε "βάρβαρους" να βαράμε) με το (νέο) πολιτικό μέγεθος που θα έχω αποκτήσει να ακολουθήσει/εφαρμόσει κάποιες από τις ιδεολογικές/πολιτικές μας θέσεις... Έτσι θα παρουσιαζόμαστε στο πόπολο σαν ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ, οδηγητές, άξιοι της αυθεντικής σοσιαλιστικής κληρονομιάς μας... Κυβέρνηση να γίνουμε δεν θέλουμε (φτου κακά...), εισαγγελείς να παραμείνουμε θέλουμε, να κουνάμε το δάκτυλο επιτιμητικά σε όποιον μας γουστάρει, τα χέρια μας όμως δεν τα βρωμίζουμε με κυβερνητικές ευθύνες (πού ξέρεις, άμα νταραβεριστείς με το μέλι, άνθρωποι με αδυναμίες είναι και οι δικοί μας...)."

"Τρώω τον υπ.αριθμ. ΕΝΑ εχθρό μου, τον Αντρέα, συμπράτοντας σε Προανακριτική Επιτροπή με τον Μητσοτάκη... Καμώνομαι ότι θέλω να διερευνηθούν ΟΛΑ τα σκάνδαλα σχετικά με το Βατοπαίδι (άρα μπλέκω και τους ΠΑΣΟΚους για να μην ξεχνιόμαστε...) με τη βοήθεια του ατέλειωτου μπλαμπλα της Εξεταστικής και απορρίπτω μετά βδελυγμίας την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση Προανακριτικής, που αναγκαστικά θα επικεντρωνόταν στα "λουλούδια" Καραμανλή με κίνδυνο να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ εντυπώσεις και ουσία."

"Αν πιάσει το κόλπο (την πατήσαμε το '89, ο Αντρέας δεν παιζόταν, αλλά με τον Γιωργάκη το παιχνίδι είναι εύκολο...), τότε θα επιβεβαιωθούν τα δημοσκοπικά ποσοστά μας, θα γίνουμε "δύναμη" και, άρα, 'όπερ έδει δείξαι'..."

"Δεν είμαστε λοιπόν μαλάκες να τσιμπήσουμε σε προτάσεις συνεργασίας που μας κάνουν οι 'πράσινοι', γιατί τότε πάλι θα μας λεηλατήσουν οι τρισκατάρατοι"... Άλλωστε το είπε και ο Αλέξης ("Όταν θα έχουμε ΕΜΕΙΣ 30%, ΤΟΤΕ θα επιβάλλουμε τους όρους της συνεργασίας με τους άλλους") και ο Δραγασάκης ("Θέλουμε να σηκωθεί ο κόσμος από τον καναπέ, να βγει στους δρόμους").

"Γαία πυρί μειχθήτω" λοιπόν... Η αγωνία ενός ολόκληρου λαού να απαλλαχτεί από τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ σε καιρό δημοκρατίας τους αφήνει παγερά αδιάφορους!

Το κομματικό συμφέρον και η εμμονή σε ιδεολογήματα επανάστασης και "επί γης σοσιαλισμού" ΠΑΝΩ από την ανάγκη μας να διώξουμε τους άχρηστους και να ξαναπιάσουμε το νήμα εκεί που το άφησε ο "άγιος Σημίτης" (Ευρώ και πάλι Ευρώ, λίγα μεν αλλά ΥΠΑΡΚΤΑ, αν είχαμε τις δραχμούλες μας ακόμα, θα στολίζαμε τους τοίχους μας με "πετσετάκια").

Να λοιπόν το σχέδιο των ακραιφνών σοσιαλιστών (με τις μαιζονέττες και τις πισίνες σε in νησιά...).

"Σοφόν το σαφές". Ο Παπακωσταντίνου (τσακάλι...) το'πιασε όπως και ο Βενιζέλος ("δεν πρέπει να εκλιπαρούμε την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ"). Το θέμα είναι να το καταλάβει και ο άλλος... Τί διάολο, τόσο δύσκολο είναι;

"Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΕΣ..."

Ένας 85χρονος άντρας, από την Ουγγαρία, δώρισε όλη του την περιουσία σε ένα νοσοκομείο παιδιών και τώρα ζει στους δρόμους!

Ο κύριος Joe Csarmaz ζει πλέον σε ένα χαρτόκουτο στην πόλη αφού πούλησε το σπίτι του και όλα τα υπάρχοντα του για να δωρίσει σε τοπικό νοσοκομείο έναν αξονικό τομογράφο και ένα μηχάνημα ακτινογραφιών! Ο κύριος Joe Csarmaz πουλώντας όλα του τα υπάρχοντα μάζεψε περίπου 125.000 ευρώ και τα δώρισε όλα στο Tuzolto Utca Childrens' Clinic, στην πόλη Budapest, όπου εργάζονταν πριν βγει στην σύνταξη!

«Έχω πολύ δυνατά αισθήματα για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πλήρη ζωή αφού είναι άρρωστα. Εγώ έχω ζήσει 85 χρόνια και τώρα τους δίνω την ευκαιρία να χαρούν και αυτά. Δεν με νοιάζει να ζω στην φτώχεια αρκεί να ξέρω ότι τους προσέφερα κάτι για μια καλύτερη ζωή,» είπε ο 85χρονος άντρας!!!

Και εμείς εξακολουθούμε να αναρωτιόμαστε για "τους δύο χιτώνες"...

πηγή: ΕΘΝΟΣ

"ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΙΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΣ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΠΙΡΤΟ"

- Είδα ότι παιδιά μεγάλωναν στο δρόμο, λες και ήταν εγκαταλειμμένα... Νεανικές συμμορίες, ναρκωτικά, διαλυμένα σπίτια... Προσπαθούσα να καταλάβω τί γίνεται, πώς είναι δυνατόν να μην ενδιαφέρεται κανείς γι'αυτά... Άρχισα να παίζω μπάσκετ μαζί τους, ιδρώναμε και μετά συζητούσαμε: "αφού δεν έχουμε παπούτσια γιατί να μην τα κλέβουμε" μου έλεγαν...

Πάω στη γυναίκα μου και της λέω να μαγειρέψει για πέντε, μετά για δέκα...

Νοίκιασα ένα παλιό καφενείο, βάλαμε θρανία, φτιάξαμε και μια κουζίνα. Στην αρχή έτρωγαν 20 παιδιά, μετά 30, ύστερα 50.

Τα γράφαμε στο σχολείο και μετά έρχονταν στο καφενείο, έτρωγαν, συζητούσαν, διάβαζαν.

Μετά κάναμε ένα μικρό ξενώνα, το βράδυ βγάζαμε τα θρανία και βάζαμε κρεβάτια γιατί είχαμε πολλούς άστεγους...

Βρήκαμε τους γονείς τους, τα γράψαμε στο σχολείο, κάναμε τμήματα αναλφάβητων, τα εμβολιάσαμε...

- Πόσα παιδιά έρχονται σήμερα στην Κιβωτό;

- 187, κάθε μέρα γράφουμε και άλλα.

- Το βράδυ έρχονται οι γονείς τους και τα παίρνουν;

- Ναι, δεν θέλω να κάνω ορφανοτροφείο. Αν δεν έλθουν να τα πάρουν, θα πάμε εμείς σπίτι τους να τους μιλήσουμε: το καλύτερο ίδρυμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την μάνα.

- Πόσους εθελοντές έχετε;

- Πάνω από 100, μαγείρισσσες, ψυχολόγους, καθηγητές (για να μπορούν τα παιδιά να διαγωνιστούν επί ίσοις όροις για τις Ανώτατες Σχολές)

Την προηγούμενη εβδομάδα η Κιβωτός του Κόσμου μεταφέρθηκε στα νέα της κτίρια. Κοιτώνες, τραπεζαρία, χώροι αναψυχής, αίθουσες διδασκαλίας...

- Θέλαμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο για τα παιδιά. Μια ζωή όλοι τους λένε πόσο άχρηστοι είναι, ότι δεν έχουν αξία. Ε, τώρα έχουν κάτι για να υπερηφανευτούν!

- Σας βοήθησε κανείς;

- Αν δεν ήταν ο απλός κόσμος δεν θα είχα κάνει τίποτα. Μας βοηθούν και κάποιοι πλούσιοι που δεν θέλουν να λέμε το όνομά τους...

Ο 36χρονος παπα-Αντώνης λοιπόν, "ο φτωχούλης του Θεού" που παλεύει 10 χρόνια τώρα να γλυκάνει τον πόνο των "ελαχίστων", να μετουσιώσει σε πράξη την "ανεφάρμοστη" διδασκαλία του Χριστού, να σώσει, μαζί με πολλούς άλλους ταπεινούς παπάδες και επισκόπους (ναι, υπάρχουν...), την τιμή της εκκλησίας...

πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ;

Μπα; Ξαφνικά, ο "ανύπαρκτος" Γιωργάκης απέκτησε ηγετικό προφίλ και ξεπερνάει τον "καταλληλότερο" σαν "καλύτερος πρωθυπουργός"!!
Τί συνέβη και σε ένα μόλις χρόνο ο λαπάς φαντάζει πλέον σαν κουρσάρος που έφερε την ανατροπή και δείχνει τα οπίσθιά του στον ανίκητο; Πέρυσι τέτοια εποχή δεν ήταν που αποδοκιμάστηκε το ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου με ΜΕΙΩΣΗ των ποσοστών του σε σχέση με το 2004 (παρόλο που παρουσίασε αξιόλογο προεκλογικό πρόγραμμα); Μέχρι πριν ένα μήνα δεν ήταν που χασμουριόμασταν όταν μιλούσε, που τα ΜΜΕ τον λοιδορούσαν ("Τζέφρυ"!), που ο Κωστάκης υπομειδιούσε όταν αναφερόταν σ'αυτόν;

Το Βατοπαίδι, ο Βουλγαράκης και οι κομπινούλες για να γλυτώσει φόρους, ο "αρχοντοχωριάτης" Ρουσόπουλος (συν γυναιξί) ξεχείλισαν το ποτήρι;
Εύκολη η απάντηση - ΝΑΙ, έτσι είναι...

ΕΤΣΙ θα μας βόλευε να είναι...

Θα κρατούσαμε έτσι το "φύλλο συκής" της πολιτικής μας αγνότητας που επιτάσσει να τιμωρούμε τους άσεμνους, αλαζόνες, φαύλους κυβερνήτες μας, γιατί εμείς οι Έλληνες είμαστε ΙΔΕΟΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ... Άλλωστε εμείς πιστεύουμε σε αξίες, γιαυτό τιμωρήσαμε τον Σημίτη, τον καλύτερο πρωθυπουργό που είχαμε τα τελευταία χρόνια, γιατί "διέπραξε ύβρι", άφησε τα λαμόγια να αλωνίσουν και εμείς "δεν τα σηκώνουμε" κάτι τέτοια...

Ναι, φύλλο συκής...

Γιατί αν είμαστε ΤΟΣΟ ευαίσθητοι σε θέματα πολιτικής ηθικής όσο θέλουμε να πιστεύουμε, θα είχαμε εξεγερθεί για τους "κουμπάρους", τα ομόλογα, τις υποκλοπές και κυρίως για την αμέλεια που (ηθελημένα ή από βλακεία) ο "Νέρων" με τους Πολύδωρές του αφάνισαν ανθρώπινες ψυχές και κατέστρεψαν την ευλογημένη ελληνική φύση ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΑΠΟ ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ...

Μπα, το μακρύ χεράκι του Αλογοσκούφη στις τσέπες της γαλάζιας πελατείας, τους ελεύθερους επαγγελματίες, είναι η αιτία που ο "πρωθυπουργός" μας (σε εισαγωγικά) έχει χάσει την μπάλα: έθιξε τα "όσια και ιερά" του Έλληνα, ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ, τον μόνο Θεό που πιστεύει!!
Άλλωστε πέρυσι τον εκτιμήσαμε σαν στιβαρό "κυβερνήτη με το τζάκετ" που έδωσε, ο μεγάθυμος, εντολή να πληρωθούν άμεσα οι πυρόπληκτοι με το 3χίλιαρο που, σαν καθρεφτάκι σε ιθαγενείς, μας έκανε να ξεχάσουμε το έγκλημα που διέπραξε... Πάλι λοιπόν Η ΤΣΕΠΗ ψήφισε τότε ενώ τα μνήματα των συνανθρώπων μας ήταν ακόμα ανοικτά...

Και φυσικά οι δημοσκόποι και οι δημοσιογραφάρες μας αποφεύγουν να τα πουν έτσι ωμά στις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους μην τυχόν κακοκαρδίσουν τον αφέντη λαό, τον υπέρτατο κριτή/πελάτη...

Η ΜΙΚΡΗ (ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΗ) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Διάβασα το πολυδιαφημισμένο βιβλίο του E.H.Gombrich "Η Μικρή Ιστορία του Κόσμου" και μετάνιωσα για τις ώρες που έχασα...

Το πρώτο μου σχόλιο αφορά τις εκδόσεις Πατάκη: γιατί στο ελληνικό βιβλίο 'ξέχασαν' να μεταφράσουν ακριβώς τον τίτλο του πρωτοτύπου που είναι "η μικρή ιστορία του κόσμου για νεαρούς αναγνώστες"; Μήπως γιατί προσπάθησαν να πουλήσουν σε ενήλικες αναγνώστες ένα βιβλιαράκι που είναι γραμμένο για παιδάκια; Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα παιδικά βιβλία. Η κλασσική πολυδιαβασμένη παιδική-νεανική λογοτεχνία γλυκαίνει την ψυχή των μεγαλύτερων αναγνωστών και ο ανεπιτήδευτος λόγος της καθρεφτίζει την απλότητα των παιδιών.

Το παιδικό βιβλίο "η μικρή ιστορία του κόσμου" απευθύνεται σε ανιστόρητους, γερμανόπαιδες του μεσοπολέμου που θέλουν να νιώσουν περηφάνια για την γεναιότητα του γερμανικού έθνους. Καμία σχέση με την ιστορία του κόσμου, εκτός κι εάν ο συγγραφέας θεωρεί ότι ο κόσμος μετά το 500 μ.Χ. ήταν μόνο η δυτική ευρώπη. Ενώ μας πρήζει το κεφάλι με ΑΠΙΘΑΝΕΣ λεπτομέρειες για τους ιππότες, τις δεσποσύνες, τους γαιοκτήμονες, τους βασιλείς και βασιλίσκους της μεσαιωνικής δυτικής Ευρώπης, ΚΑΜΙΑ άξια λόγου αναφορά δεν γίνεται για, ας πούμε, την ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Ο συγγραφέας μας εξιστορεί με λεπτομέρεια ΟΛΟΥΣ τους εμφύλιους και λοιπούς πολέμους που έκαναν οι άρχοντες της δυτικής ευρώπης εναντίον ηγεμονίσκων, παπών και λοιπών αρχόντων, προσπαθεί να μας παρασύρει στον ενθουσιασμό του για τους 'καλούς' ιππότες/σταυροφόρους χωρίς καν να αναφέρει τα αίσχη των 'χριστιανών' σταυροφόρων στο βυζάντιο... ΤΙΠΟΤΕ, ούτε λέξη...

Στις πρώτες περίπου 90 σελίδες του βιβλίου ο συγγραφέας κάνει μια αρκετά καλή αναδρομή της προϊστορίας και της ιστορίας του ανατολικού (κυρίως) κόσμου: αναφέρει τους Αιγύπτιους, Μεσοποτάμιους λαούς, τους Έλληνες και λίγα για τους Κινέζους. Και ξαφνικά, στην σελίδα 93, εκεί που είμαστε στην Ελλάδα του 420 π.Χ. και μας έχει πει για τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές και την εξουθένωση των ελληνικών πόλεων-κρατών μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, μας εισάγει στην κατάκτηση της Ελλάδας από τους Μακεδόνες. Σας μεταφέρω το ακριβές κείμενο:

"Αυτή την έκρυθμη κατάσταση εκμεταλλεύτηκε ένας άλλος λαός, ο οποίος όμως δεν ήταν και τόσο ξένος - οι Μακεδόνες, που κατοικούσαν στα ορεινά στα βόρεια της Ελλάδας. Οι Μακεδόνες ήταν συγγενικό φύλο με τους Έλληνες, αλλά ήταν βάρβαροι και πολεμοχαρείς. Είχαν έναν ιδιαίτερα ευφυή βασιλιά, το Φίλιππο, που μιλούσε άπταιστα τα ελληνικά και ήταν εξοικειωμένος με τα έθιμα και τον πολιτισμό των Ελλήνων". Δεν κάνω κανένα σχόλιο στο παραπάνω γιατί θ' αρχίσω να νιώθω σαν τον Μακεδόνα Ψωμιάδη...

Η καλή μας "μικρή ιστορία του κόσμου" αφού μας έμαθε για το λαό των Μακεδόνων, συνέχισε με τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και τις κατακτήσεις τους, τους 'καλούς' ιππότες και τις σταυροφορίες τους και έφτασε στο σωτήριο έτος 1291 περιγράφοντάς μας για τη ωραία ζωή στις μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης. Μας λέει λοιπόν για την ιερή εξέταση (σελ.204):

"... στο στόχαστρό τους βρέθηκαν κυρίως οι Εβραίοι... Πρέπει να λάβεις υπόψη σου ότι οι Εβραίοι ήταν η μόνη φυλή που είχε επιβιώσει από την αρχαιότητα στην Ευρώπη. Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Φοίνικες, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Γαλάτες, οι Γότθοι ή είχαν αφανιστεί ή είχαν συγχωνευτεί με άλλους λαούς". ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ... Ο Φαλμεράυερ ξαναζεί...

Μπορεί κάποιος να μου πει πώς κατάφερε και έκανε 9 εκδόσεις σε ένα χρόνο στην Ελλάδα το συγκεκριμένο βιβλίο που εξαίρει και εξιστορεί με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή όλων των μελών της δυναστείας των Αψβούργων; Γιατί βέβαια δεν νομίζω ότι είναι τόσο σημαντική για την πορεία του κόσμου η δυναστεία των Αψβούργων!

Κρίμα να αγοράζονται τέτοια βιβλία... Εκτός κι αν η ξενομανία μας έπιασε ταβάνι πλέον και θαυμάζουμε κι εμείς τα επιτεύγματα των δυτικοευρωπαίων εταίρων μας...

ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ (ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΒΟΗΣΟΜΑΙ...)

Τελικά αυτό το παιδί το έχει δει λάθος το πράγμα: βγάζει θέμα νοθείας σε φανερή (!) ψηφοφορία στη Βουλή λες και αυτό είναι το μείζον που απασχολεί τον Έλληνα σήμερα, αν δηλ. έχει ποιότητα η δημοκρατία, αν τηρούνται οι θεσμικές διαδικασίες, αν είναι αδιάβλητες οι ψηφοφορίες στη Βουλή, αν έχει "ανοικτό" ή "κλειστό" κόμμα... Βαθιά νυχτωμένος είναι ο άνθρωπος!! (Άσε που μάλλον για "πατάτα" νοθεία μιλάει...).

Ένας λαός που, με το "καθρεφτάκι" του 3χίλιαρου, ψήφισε αυτόν που τον έκαψε (οι ολιγωρίες του Κωστάκη και των συν αυτώ δεν άφησαν την Πάρνηθα, την Ηλεία, την Εύβοια, την Αχαϊα, την Χαλκιδική να γίνουν στάχτη;) θα ασχοληθεί με θεσμικά ζητήματα και ποιότητα δημοκρατίας; Άσε μας ρε Γιωργάκη!

Ακόμα και η αξιέπαινη και συνεπής στάση του να παραδώσει την επιταγή μέρους της κομματικής επιχορήγησης στους χαροκαμμένους της Ηλείας (θα φτάσει άραγε σ'αυτούς που έχουν ανάγκη ή θα ξεκοκκαλιστεί από τα τοπικά λαμόγια;) πέρασε στο ντούκου: από το γκουβέρνο περιμένει την σωτηρία του ο Έλληνας αδέλφια, όχι από επίδοξο μελλοντικό πρωθυπουργό (...) γιατί "ζήσε Μάη μου..."

Θυμάμαι που τα ΠΑΣΟΚια αλλά και πολλοί από μας πίστευαν, μετά τις πυρκαγιές και λίγο πριν από τις περσινές εκλογές, ότι ο Έλληνας θα ακολουθήσει το παράδειγμα του Ισπανού που μαύρισε τον ψεύτη Αθνάρ το 2004 και διέψευσε σε 48 ώρες τις δημοσκοπήσεις που δεν έδιναν καμμία τύχη στον "τίποτα" Θαπατέρο... Μα εδώ μιλάμε για ΛΑΟ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, όχι φραγκοφονιάδες όπως εμείς έχουμε καταντήσει εσχάτως...

Ποιο είναι (ήταν πάντα...), παίδες, το όνειρο του μέσου Έλληνα; ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ, να 'κονομήσει, έτσι δεν είναι;

Για ποιο πράγμα συζητάει ο μέσος πολίτης (πολίτης;) ατέλειωτες ώρες με τους κολλητούς του στις καφετέριες, ατις παραλίες, στις ρούγες;

Για ΛΕΦΤΑ, ΓΚΟΜΕΝΕΣ, ΠΙΣΙΝΕΣ, ΜΑΙΖΟΝΕΤΤΕΣ, ΣΚΑΦΑΤΟΥΣ...

Ενδόμυχα θαυμάζει τον Βουλγαράκη, τον Ρουσόπουλο (τα κατάφεραν οι μπαγάσηδες), τσαντίζεται με τους σοσιαλι(η)στές που 'κονόμησαν από το χρηματιστήριο (ενώ αυτός, γαμώτο, όχι...), δεν έχει πρόβλημα με τον επίορκο υπάλληλο, δικαστή, παπά που "μέλωσε" το χεράκι του (αρκεί να μπορούσε να το κάνει και αυτός...), συμμετέχει, αν μπορεί, στους χαμερπείς "πλειστηριασμούς" για τις προσοδοφόρες θέσεις εφόρων στις ΔΟΥ, επιλέγει για σπουδές τα επαγγέλματα που φέρνουν ΛΕΦΤΑ, κάνει το σκατό του παξιμάδι για να στείλει το παιδί του στο Κολλέγιο Αθηνών (όχι βέβαια γιατί είναι καλό σχολείο αλλά γιατί θα κάνει "κονέ" με τους μεγαλόσχημους γονείς των συμμαθητών...), ψάχνει την πλούσια νύφη (ή γαμπρό αντίστοιχα) απεμπολώντας έρωτες/αισθήματα, "πηδάει" τον εργαζόμενο στην επιχείρησή του για να μεγιστοποιήσει το κέρδος του κλπκλπκλπ....

Και αν κάτι τέτοια ήταν εξηγήσιμα τις εποχές της φτώχειας πριν 40-50 χρόνια, γιατί αυτή η θεοποίηση του χρήματος τώρα, που, όπως και να το κάνουμε, το στομάχι μας το γεμίσαμε;;

Έχουμε γίνει λοιπόν "καλβινιστές", θεωρούμε ύψιστο αγαθό την κονόμα και "ας πάει και το παλιάμπελο"!

Και έχουμε τώρα τον Γιωργάκη να θέτει θέματα αδιάβλητης ψηφοφορίας!!!

ΤΑΞΕ, αγόρι μου, χρήμα, πιο πολύ από αυτό που μοιράζει ο "Νέρων" και θα δεις πώς θα ανέβουν τα ποσοστά σου...

Αυτό τον θεό προσκυνάει ο Έλληνας, ακόμα δεν το κατάλαβες;

Δεν το έχει καταλάβει φαίνεται...

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ

Η Λυδία Κονιόρδου στο ΒΗΜΑ με αφορμή τις αποδοκιμασίες για την, κατά Βασίλιεφ, "Μήδεια" στην Επίδαυρο:

"Μου επιτρέπεται να έχω αμφιβολίες για το κριτήριο ενός μέρους των θεατών που έχουν πάθει μια αλλοίωση από την τηλεοπτική λαίλαπα... Στη Σπάρτη το κοινό ήταν καθηλωμένο χωρίς αντιδράσεις, με πολύ καλό χειροκρότημα... Εγώ δίνω αναφορά μόνο στο Θεό και αυτό σημαίνει ότι δίνω αναφορά σέ ό,τι πιστεύω βαθιά μέσα μου..."

Μπα;

Και εγώ ο αφελής που πάντα πίστευα ότι ο ηθοποιός κάνει παραστάσεις και δίνει αναφορά στο κοινό του, τον υπέρτατο κριτή κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας, από το χειροκρότημα του οποίου "τρέφεται" και παίρνει δύναμη να συνεχίσει... Αυτό το χειροκρότημα που επί δεκαετίες χαρίζουμε απλόχερα στην σημαντικότερη θεατρική ηθοποιό της γενιάς μας που μας έχει χαρίσει αξέχαστες παραστάσεις είναι καλοδεχούμενο, η αντίδρασή του όμως στις σκηνοθετικές σαχλαμάρες της πρόσφατης "Μήδειας" ΟΧΙ!!

Ξαφνικά μας προέκυψε "ηθοποιός-καλόγρια" που επιζητεί την θεία φώτιση και επικοινωνεί μυστικιστικά με τον Θεό που πιστεύει, για να πάρει την έγκρισή Του για τις παραστάσεις που επιλέγει, τον τρόπο που θα παίξει κλπκλπ.

Και τί "πατάτα" ήταν αυτή για το αλλοιωμένο από την τηλεόραση κοινό! Όταν την χειροκροτεί είναι άξιο, όταν την αποδοκιμάζει όμως τότε "δεν έχει ιδέα από θέατρο"!! Φαίνεται από τα λεγόμενά της ότι οι Σπαρτιάτες δεν βλέπουν τηλεόραση και γιαυτό την χειροκρότησαν, ενώ το κοινό της Επιδαύρου, πριν πάρει τον κοπιαστικό δρόμο για το αρχαίο θέατρο, καταναλώνει 2-3 δόσεις από "καφέ της Χαράς", πρωινάδικα κλπ. ώστε να είναι "έτοιμο" για τη γιούχα...

Και κάτι άλλο: Δεν δείχνει ωριμότητα ένα κοινό που, ενώ φωνάζει "ντροπή σου Κονιόρδου" κατά την διάρκεια της παράστασης (προφανώς για την επιλογή της, σαν διευθύντριας του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, να επιτρέψει στον Βασίλιεφ να ασελγήσει στον Ευριπίδη), στην αυλαία την χειροκροτεί (προφανώς για τις υποκριτικές ικανότητές της ακόμα και σε μια ανεκδιήγητη παράσταση);;

Και στο κάτω-κάτω, γιατί να ανεχτούμε τον όποιο Βασίλιεφ που μας έβριζε πατόκορφα σε συνεντεύξεις του πριν την παράσταση (" Η Ελλάδα δεν μπορεί να συντηρήσει το θέατρο, είναι τριτοκοσμική χώρα...") παρόλο που του παρασχέθηκαν ΟΛΑ όσα ζήτησε;;

Ε, ΟΧΙ...

ΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ...

10 μέρες διακοπές, καλά ήταν... Κεφαλλονιά (Φισκάρδο μεριά) με την απαραίτητη βουτιά στο Μύρτο, μια από τις ομορφότερες παραλίες της Ελλάδας, άριστα οργανωμένη από τον τοπικό δήμαρχο: παρκαδόροι (!) σε κατευθύνουν σε οργανωμένο πάρκινκ, καντίνα με λογικές τιμές, ξαπλώστρες... Πράσινα νερά, δεν θέλεις να βγεις (σε βγάζουν με το ζόρι...). Οργιώδης κάθε είδους βλάστηση παντού (βοηθάει η απουσία "αιγαιοπελαγίτικων" ανέμων), φιδίσιοι δρόμοι στο χείλος του γκρεμού, ζόρικοι για χαμηλά αμάξια... Γενικά σε "τρώνε" τα χιλιόμετρα...




Μουρλοί, με την καλή και κακή σημασία της λέξης, Κεφαλλονίτες που, επιτέλους, κατάλαβαν ότι έχουν ανάγκη τους τουρίστες και άφησαν κατά μέρος την παλιά φημισμένη απέχθεια προς τους επισκέπτες... Viva ITALIA παντού!

Από κοντά και ο "παιδαράς" Βουλγαράκης με το σκάφος και την παρέα του σε reserve αγκυροβόλιο, όπου οι ντόπιοι λιμενικοί είχαν φροντίσει να του το κρατάνε ελεύθερο μη τυχόν και αγκυροβολήσει άλλος σκαφάτος και ξεμείνει αρόδο ο άνθρωπος!



Στην επιστροφή, πέρασμα από την μαρτυρική Ηλεία, όπου όλα είναι όπως πέρυσι τέτοια εποχή: ανυπαρξία κράτους, μέριμνας, ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ από όλους, βουτηγμένοι στην μιζέρια, στην απελπισία, κοιτάνε τα κούτσουρα στα χωράφια τους και ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ (τί;)... Κλειστά τα ελαιοτριβεία, "με το σταγονόμετρο" ανακατασκευή των γκρεμισμένων σπιτιών (ο Βαρδινογιάννης κτίζει τη Μάκιστο, η Κυπριακή κυβέρνηση την Αρτέμιδα, οι μόνες, άξιες κάθε επαίνου, πρωτοβουλίες). Τα λεφτά που μαζεύτηκαν πέρυσι από τους (τηλε)μαραθώνιους παραμένουν στο "θησαυροφυλάκιο" του Μολυβιάτη...


10 χρόνια θέλει η ελιά, αφού φυτευτεί, να ξαναδώσει καρπό... Ποιοι θα περιμένουν τόσο;

Διαφημίσεις μεσιτικών γραφείων ξεφυτρώνουν παντού, προφανώς για να "βοηθήσουν" τους απελπισμένους να (ξε)πουλήσουν τα χέρσα πλέον χωράφια τους...

Ξενοδοχεία Miami style θα δώσουν νέα(;) πνοή; Οι πολυδιαφημισμένοι "δυτικοί" άξονες θα φέρουν την πολυπόθητη ανάπτυξη; Κανείς δεν ξέρει τί να πιστέψει, πού να ακουμπήσει τις ελπίδες του, σε ποιον να πει τον πόνο του...



Εμείς όμως περάσαμε καλά: και τις μπύρες μας ήπιαμε, και τις ρακέττες μας παίξαμε, και το μαυρισματάκι μας πετύχαμε, ΔΟΞΑ ΝΑ'ΧΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟΣ!

ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ...

Κοντεύει ήδη 1 χρόνος που δάση, περιουσίες, ζώα, ΑΝΘΡΩΠΟΙ χάθηκαν στις φωτιές του περσινού καλοκαιριού και φυσικά, όπως συνήθως γίνεται στην Ελλάδα, τα πάντα ξεχάστηκαν: δεν εννοώ τις ψεύτικες υποσχέσεις που ο "Νέρων" έδωσε τότε εκμαυλίζοντας συνειδήσεις και υφαρπάζοντας ψήφους (τί τις ήθελε, αφού δεν γουστάρει, βαριέται να κυβερνήσει...), αυτά ήταν γνωστές πολιτικάντικες παρόλες...

Εννοώ όλους τους υπόλοιπους και ειδικά τα ευαίσθητα (;), προοδευτικά (;), σοσιαλιστικά (;) κόμματα της αντιπολίτευσης ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ που κλαυθμήριζαν μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής... Ειδικά για την Ηλεία, προεκλογική περίοδος γαρ, τα μεγαλόπνοα σχέδια ανασυγκρότησης και οι υποσχέσεις "δεν θα σας ξεχάσουμε" έδιναν και έπαιρναν...

Και καλά, δεν έγιναν κυβέρνηση, άρα δεν έχουν το άγχος να κάνουν πράξη όσα υποσχέθηκαν τότε, πού είναι όμως "το στίγμα" τους ότι νοιάζονται για τους δύστυχους ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλη κατάντησαν επαίτες; Γιατί η συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ να μην γινόταν στην Εύβοια; Γιατί η περίφημη σύνοδος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έγινε στο χλιδάτο Λαγονήσι και όχι στην Αρχαία Ολυμπία;

Πού είναι οι μαζικές εξορμήσεις κομματικών στελεχών, βουλευτών, των Παπανδρέων, Τσιπρέων και δεν συμμαζεύεται στις περιοχές αυτές; Πού διάολο είναι οι κομματικές εγκύκλιοι που θα παρότρυναν όλα αυτά τα κομματικά ασκέρια/βουλευταράδες να περάσουν έστω λίγες μέρες από τις (μακράς διάρκειας) διακοπές τους στα ταπεινά ξενοδοχεία, πανσιόν της Ηλείας ή της Εύβοιας, να αφήσουν ένα μικρό ποσοστό της βουλευτικής τους αποζημίωσης εκεί, στα ταβερνάκια της Ζαχάρως, στο ταπεινό καφενεδάκι στη Μάκιστο, να δείξουν, γαμώτο, οτι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΑΝ;;;

Τί ρωτάω όμως και εγώ ο μαλάκας...

Πώς είναι δυνατόν να περιμένω τέτοιες ευαισθησίες από υποκριτικά παχύδερμα, δήθεν σοσιαλιστές που όλη η φροντίδα τους εξαντλείται στις "διαδικασίες", τους "συσχετισμούς", τα "όργανα" για να διατηρήσουν τις κομματικές θεσάρες όπου βολεύουν τα τροφαντά οπίσθιά τους;

Τί προσδοκίες να έχω από σοσιαλιστές (;) με τα μεγαλοπρεπή εξοχικά, τις πισίνες, που κουνάνε το δάκτυλο του "καθοδηγητή" σε εμάς τους αφελείς (;) αλλά, όταν έλθει η ώρα των μικρών, αυτονόητων, ταπεινών πράξεων ευαισθησίας, "στρίβουν δια του αρραβώνος";;

Και μην ακούσω ότι έχουν γίνει πολλές τέτοιου είδους εξορμήσεις αλλά, να, από ταπεινοφροσύνη δεν το διατυμπανίζουν γιατί διαολίζομαι: τα κόμματα δεν εμφορούνται από το πνεύμα του Θεανθρώπου ("μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου"), θα το διαλαλούσαν αν το είχαν κάνει μπας και τσιμπήσουν κάποια ψηφαλάκια...

Απομένουμε λοιπόν όλοι εμείς οι απλοί, ταπεινοί, "αφελείς" Έλληνες να πράξουμε το "κατά συνείδησιν πρέπον" στο μέτρο των δυνάμεών μας για να δείξουμε στους εκλιπαρούντες ένα χαμόγελο συνανθρώπους μας ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ!

"ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ"...

Δεν εξηγείται αλλιώς, μας "δουλεύουν":΅

Σαν "φίλος" παίρνω διάφορα mail από το ΠΑΣΟΚ που, υποθέτω, αντικατοπτρίζουν τα θέματα που απασχολούν τους "φωστήρες" που εσχάτως το διαφεντεύουν... Το τελευταίο "πόνημά" τους είναι αναδημοσίευση από το Re-public θεμάτων όπως ο Μπάρακ Ομπάμα, η γραφιστική και η φιλελεύθερη δημοκρατική διαδικασία ή το "εμείς" στην καινοτομία της εποχής μας ή ο καθημερινός χαρακτήρας του σχεδιασμού με την έννοια ενός νέου κοινωνικού κεφαλαίου κλπ. που, όπως όλοι μας καταλαβαίνουμε, έχουν ξεχωριστή σημασία για ένα κόμμα που "καταφέρνει" να χάνει από τους σημερινούς κυβερνώντες...

Σου λένε, φαίνεται, οι ΠΑΣΟΚοι: "Αν δεν λύσουμε βασικά θέματα, όπως τα παραπάνω, πώς θα προχωρήσουμε να πείσουμε την κοινωνία; Πολιτική χωρίς "στυλ" δεν γίνεται"...

Το ότι για να πείσεις την ελληνική κοινωνία χρειάζεται εκτός από ικανό ηγέτη (αυτό πια...) και το ανάλογο πρόγραμμα που θα αναλύει τα βασικά θέματα που την απασχολούν, φαίνεται είναι ψιλά γράμματα εκεί στα "κεντρικά": πιστεύουν ότι "από design άρξασθε" και τα άλλα θα έλθουν!

Ναι, μας "δουλεύουν": δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα με τέτοια στελέχη και τέτοια εμπειρία να μην καταλαβαίνει τί "επικοινωνεί" στους έρμους τους φίλους και τα κομματικά στελέχη του,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!

Και ο Κωστάκης αλωνίζει...

ΜΑΣ Δ-Ο-Υ-Λ-Ε-Υ-Ο-Υ-Ν...

Η ΙΩΑΝΝΑ, Η ΑΛΕΞΙΑΝΝΑ

Άκουσον, άκουσον:

Πρώτη των πρώτων στις πανελλαδικές με 19 χιλιάδες τόσα μόρια η Ιωάννα, απόφοιτος δημόσιου σχολείου, πέτυχε αυτή την αξιοζήλευτη επίδοση ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ!

Και ενώ μπορεί να μπει σε οποιαδήποτε σχολή, αυτή "η χαζή" δηλώνει "κολλημένη" με την Φιλολογία με όνειρο να διδάξει ελληνικά σε δημόσιο σχολείο όταν αποφοιτήσει!!!

Λέει στα ΝΕΑ: "Ακόμα και 1-2 παιδιά να οδηγήσω στην πραγματική γνώση, θα είμαι ευτυχής"...

Πριν 3 χρόνια μια άλλη απόφοιτος, ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου όμως (από τα "καλά"), η Αλεξιάννα, πέτυχε παρόμοιο "νούμερο" και αυτή ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ. Κατά σύμπτωση και αυτή "ερωτεύτηκε" την Γλωσσολογία και ήδη διαπρέπει στο Καποδιστριακό... Αν μη τί άλλο, οι σημερινές επιδόσεις της δείχνουν ότι οι γνώσεις που πήρε στο σχολείο επαρκούν, με σωστό διάβασμα, για υψηλές επιδόσεις στο πανεπιστήμιο.

ΑΡΑ;

Δεν είναι για πέταμα το ελληνικό σχολείο όπως θέλουν να μας πείσουν (και το έχουν καταφέρει) διάφοροι φωστήρες των ΜΜΕ και οι "ξερόλες" που αφθονούν στην ελληνική κοινωνία.

Τα σχολεία μας μπορούν να δώσουν αυτό που χρειάζεται ο επιμελής μαθητής για να αποδώσει τα μέγιστα, απλά εμείς, οι υπερφίαλοι γονείς, απαξιώνουμε το δημόσιο σχολείο, όπως κάνουμε για οτιδήποτε δεν το πληρώνουμε... Εξοντώνουμε τα παιδιά μας στα φροντιστήρια (ακόμα και αν φοιτούν σε καλά σχολεία των βόρειων προαστίων...) ευελπιστώντας οι κουμπούρες του 10 να πετύχουν στην Ιατρική...

Συν τοις άλλοις, δεν αφήνουμε τα "βλαστάρια" μας να ακολουθήσουν το δρόμο τους αλλά τα μπουκώνουμε με "όνειρα" κοινωνικής καταξίωσης ("έλα μωρέ, καθηγητάκος θα γίνεις με τέτοιους βαθμούς;"...) και χρήματος μέχρι αυτά να πουν το πολυπόθητο "ναι" και να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό με τις σχολές της προτίμησής ΜΑΣ...

Νά όμως που υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...

Μια χαρά λοιπόν κάνουν τη δουλειά τους τα σχολεία μας, αρκεί όλοι μας, γονείς και μαθητές, να ξέρουμε μέχρι πού φτάνει το πάπλωμά μας και να μην επιδιώκουμε "μεταξωτά βρακιά"...

"ΓΑΙΑ ΠΥΡΙ ΜΙΧΘΕΙΤΩ..."

Τελικά, Σημιτάκο μου, τα σκάτωσες...

• Πρωθυπουργάρα ολκής, που ούτε στο νυχάκι σου δεν σε φτάνει ο "Νέρων" Κωστάκης,
  
• Με έργο πανθομολογούμενο εντός/εκτός Ελλάδας (μας "εκτόξευσες" μεγάλε!),


• Στοχοπροσηλωμένος όσο κανείς πριν από σένα,
  
• Απλός, "κινέζος" στην καθημερινότητά σου (πού ακούστηκε, διαρκώς σε όπερες και θέατρα ήσουν, δεν μετράνε αυτά για τους ελληνάρες), περπατούσες από το σπίτι σου για το γραφείο,

Πώς διάολο "κατάφερες" και σου τα χώνουν οι δικοί σου (δικοί σου;) που όλα αυτά τα χρόνια της παντοδυναμίας σου σε έγλυφαν (εκτός από το γλύψιμο των κόκκαλων της εξουσίας που απλόχερα γεύονταν...), δεν μπορώ να καταλάβω...

Και όμως καταλαβαίνω:
Θέλησες να κάνεις τον Έλληνα Ευρωπαίο. Και ποιος σου'πε ότι το θέλει;

Επαρχιώτης μίζερος είναι, με "θεοποιημένο" το πίτσι-πίτσι, τη συναλλαγή, ο μικρόκοσμός του μέχρι τη φραπεδιά στο Κολωνάκι και το ουζάκι στην πλατεία του χωριού του φτάνει... Τί καταλαβαίνει αυτός από προεδρίες ΕΕ, εγκώμια για Ολυμπιακούς, ΟΝΕ (αυτό πια!); ΤΙΠΟΤΑ, τη μαιζονέττα του σε καμμένα να χτίσει θέλει και να μοστράρει το Καγιέν του στα στενοσόκακα του χωριού του ("να σκάσει ο Μήτσος από τη ζήλεια του"...). ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΓΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ τρομάρα σου!

Κάπως έτσι την πάτησες με τα διάφορα λαμόγια που σε περιτριγύριζαν και σου αμαύρωσαν την εικόνα του άξιου διαχειριστή που με κόπο φιλοτέχνησες. Δεν ήξερες (είναι δυνατόν;) τί λαμογιές απεργάζοντο οι κολλητοί σου;

Από δίπλα και οι διάφοροι "Παπαντωνίου" που με τις "αξιομνημόνευτες" δηλώσεις τους ("η άνοδος του χρηματιστηρίου αντικατοπτρίζει τον δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας") χαντάκωσαν τους νοικοκυραίους που θέλανε να "βγάλουν" το Καγιέν που λέγαμε εν μια νυκτί... Δεν τα'ξερες, δεν σε ενδιέφεραν ("ας πρόσεχαν" είπες ένα χρόνο μετά το κραχ του χρηματιστηρίου για τους χαντακωμένους "επενδυτές"); Κάπως έτσι εξόργισες τους Έλληνες και ήταν έτοιμοι να σε "μαυρίσουν" το 2004...

Και τελικά φοβήθηκες μη χάσεις από τον άσχετο και έδωσες το "δαχτυλίδι" στον πιο άσχετο όπως αποδεικνύεται από την θλιβερή πορεία των τελευταίων 4 χρόνων...Καλά ρε "κινέζε", δεν είχες ιδέα μέχρι πού μπορεί το παιδί να φτάσει, ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΤΟ'ΚΑΝΕΣ;;

Και συν τοις άλλοις τον ταπώνεις για τις ασυναρτησίες περί δημοψηφισμάτων που είπε... Δεν καταλάβαινες ότι του'δωσες ευκαιρία να μεγαλώσει και ότι θα σε βαρέσει; Και πες, εσένα δεν σε νοιάζει, σκέφτηκες όμως όλους αυτούς που τώρα "ψάχνονται" τί θα ψηφίσουν;

ΝΑΙ, ρε μεγάλε, συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ είσαι, τί γίνεται όμως τώρα που ο Γιωργάκης αλωνίζει εκεί μέσα και οι πραγματικοί ή δήθεν σοβαροί έχουν βγάλει το σκασμό αφήνοντάς τον να κατηφορίζει όλο και πιο κάτω;

Και διάολε, ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ο μέσος μη κομματικός προοδευτικός πολίτης που δεν εμπνέεται από τα "νταηλίκια" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και, φυσικά, δεν ψηφίζει Λιαποβουλγαράκηδες;;

ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ...

Κάπως έτσι όμως η περίοδος της πρωθυπουργίας σου, αντί να γραφτεί με χρυσά γράμματα, καταντάει να λοιδωρείται ακόμα και από αυτούς που αναδείχτηκαν από σένα...

ΜΠΡΑΒΟ ΑΛΕΚΟ, ΕΚΤΟΡΑ, ΝΑΣΟ - ΦΤΟΥ ΣΑΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ "ΚΟΤΕΣ"!

Νισάφι πια ρε ΠΑΣΟΚοι,

Δεν σας νοιάζει πια καθόλου για τον έρμο λαό που τρώει τη μία μετά την άλλη φάπα από τους άχρηστους; Το μόνο που σας "καίει" είναι να γίνει "μάγκας" ο Γιωργάκης, να "μεγαλώσει" πολιτικά, να μοιάσει του μπαμπά του; Τέλος πάντων, τα χάλια του ΠΑΣΟΚ από τότε που ανέλαβε την αρχηγία ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΕΤΕ;;

Τουλάχιστον να καταλάβουμε και εμείς οι άσχετοι τί είναι αυτό που σας κάνει να λιώνετε με τον Γιωργάκη... Οι ιδέες του (αυτό μας μάρανε...), η αποτελεσματικότητά του (...), οι επιλογές συνεργατών του (...), η ικανότητά του να πείθει;;

Ξέρω, ξέρω, "τον υπονομεύουν", θα πείτε. ΑΜΑΝ ΠΙΑ με το σύνδρομο καταδίωξης, "κόλλημα" των μέτριων για να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους...

Δεν εξηγείται αλλιώς, ο Γιωργάκης τα έχει βρεί με τον Κωστάκη: "Κάτσε όσο θέλεις, πού θα πάει, θα με κάνουν και μένα πρωθυπουργό οι Έλληνες (να ευχαριστηθεί και η μαμά)... Εδώ ψήφισαν εσένα, εμένα δεν θα ψηφίσουν που είμαι αθληταράς (...), κοσμοπολίτης, με τις ξένες γλώσσες μου, τις επαφές μου, το "λούστρο" μου τέλος πάντων; Εγώ θα σε διευκολύνω όσο καιρό είσαι πάνω, πες μου μόνο πότε θα βαρεθείς για να προετοιμαστώ..."

Και από κοντά όλοι της "πλατιάς" βάσης της 11ης Νοεμβρίου (αν πλατιά θεωρείται η βάση των 700 χιλ. που συμμετείχε στην ψηφοφορία επί συνόλου 2,7 εκατ. ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ...): " Μια χαρά είναι και έτσι στην αντιπολίτευση: χαλαροί είμαστε, κριτική κάνουμε (εδώ σας ρίχνει στα αυτιά ο "επαγγελματίας εισαγγελέας" Αλαβάνος...). Όταν ξαναπεινάσουμε για εξουσία θα σοβαρευτούμε και θα εφορμήσουμε στο ψητό"...

Η ΑΛΕΠΟΥ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΗΣ ΠΕΤΕΙΝΑΡΑΚΙΑ ΒΛΕΠΕΙ...

Πού ξανακούστηκε: ο Παπανδρέου διέγραψε αυτόν που του εμπιστεύτηκε πόστα που ο πατέρας του ούτε είχε διανοηθεί να του δώσει (μάλλον αυτός ήξερε καλύτερα...).

Μπράβο τόλμη! Δίδαξε μαγκιά ακόμα και στις "κότες" τους ΝΔκράτες που τόσα χρόνια άφηναν το Μητσοτάκη να τους ψήνει το ψάρι στα χείλη... "Έτσι ρε, σε μας δεν θα κουνιέται φύλλο αν δεν φυσήξει ο Γιώργαρος".

Κάποτε είχαν ενημερώσει έναν μεγάλο πολιτικό ότι ο τάδε τον κατηγορεί ασύστολα δεξιά και αριστερά και εκείνος απάντησε: "Μπά, δεν θυμάμαι να τον έχω ευεργετήσει"...

Ξέρω, ξέρω, για το καλό του Κινήματος γίνονται όλα. Τώρα, εμείς οι αδαείς που μας τρώει η απελπισία για την κατάντια της χώρας μας, "θα δούμε θαύματα" μόλις "καθαρίσει" το Κίνημα...

ΤΑ "ΒΛΕΠΟΥΜΕ" ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ...

ΑΛΕΚΟ, ΕΚΤΟΡΑ, ΝΑΣΟ, σας ευχαριστούμε...

"ΤΑ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ"...

"Τώρα που έγραψε καλά ο γιος μου στις πανελλήνιες, θα τον πιέσουμε να διαλέξει καλή σχολή με πρεστίζ και λεφτά, να αφήσει τις σαχλαμάρες περί Φυσικομαθηματικής επειδή έχει τρέλλα, λέει, με τα μαθηματικά. Τί διάολο, θα χαραμιστεί στις θεωρίες τέτοιο μυαλό;"...

Κάπως έτσι "βράζουν" αυτή την εποχή χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά, αυτά τουλάχιστον που τα βλαστάρια τους σκίζουν στις πανελλήνιες (για τα άλλα κλάφτα, εκεί αρχίζουν οι ετοιμασίες για το εξωτερικό γιατί πώς να ανεχτεί ο Έλληνας γονιός ότι το παιδί του δεν κάνει για επιστήμονας;). Τα όνειρα και η "μούρλα" χιλιάδων παιδιών να σπουδάσουν αυτό για το οποίο κάνει "κλικ" η καρδιά τους βιάζονται στις μυλόπετρες της γονεϊκής επιθυμίας να δει το παιδί του γιατρό, μηχανικό, δικηγόρο, επιστήμονα μεν αλλά ΜΕ ΛΕΦΤΑ!

Μην πιστεύετε αυτούς που επισείουν το φάσμα της ανεργίας από το οποίο δήθεν θέλουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους (λες και ένας καλός φυσικομαθηματικός ή φιλόλογος θα πεινάσει την εποχή των φροντιστηρίων...): ΤΡΙΧΕΣ, "ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥΣ" τα θέλουν τα παιδάκια τους, να βγάλουν χρήμα με ουρά!!

Ποιο ήταν και είναι το όνειρο του Έλληνα, αδέλφια; Να πιάσει την καλή αλλά να έχει και ένα "μέτωπο" στην κοινωνία... Πώς αυτό εξασφαλίζεται; Με ένα επιστημονικό μεν αλλά και ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ επάγγελμα, τουτέστιν "ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ". Έτσι, φίλε μου, θα βγει και το Καγιέν, η μαιζονέττα με την πισίνα και τα ταξίδια για ψώνια "στην Ευρώπη": πτυχίο που φέρνει λεφτά!!

Κουραφέξαλα λοιπόν η δήθεν μανία του Έλληνα για μόρφωση γιατί, αν ήταν έτσι, θα απολάμβανε να βλέπει το παιδί του να διαπρέπει στον τομέα που θέλει να σπουδάσει και ας μην κερδίζει "Βγενοπουλικά" λεφτά... Διάολε, μην παραμυθιαζόμαστε, την μπάζα μας θέλουμε να πετύχουμε, όχι να μορφωθούμε επί της ουσίας!

Σε έρευνες παιδιών δημοτικού, γυμνασίου καταγράφτηκε μια πανσπερμία επαγγελμάτων που το κάθε ένα θα ήθελε να ακολουθήσει όταν θα μεγαλώσει: γιατρός, δικηγόρος, ζωγράφος, δάσκαλος, παπάς, μαραγκός κλπ. Πώς τώρα όλα αυτά τα επαγγέλματα καταλήγουν στα γνωστά 2-3 που επιλέγουν (ή θα ήθελαν να επιλέξουν αλλά δεν βοηθάνε οι βαθμοί...) οι υποψήφιοι για το μηχανογραφικό τους; δικηγόρος (αν δεν τα καταφέρνει στα μαθηματικά), μηχανικός ("α ρε, θα χτίσουμε βιλάρες και θα χεστούμε στο τάληρο"), γιατρός (" πλαστικός χειρουργός, είδες τί κονομάει ο Φουστάνος από ανορθώσεις γλουτών;").

Λεφτά λοιπόν ζητάει ο Έλληνας να του φέρει το παιδί του και όχι γνώση, κοινωνική καταξίωση και όχι παιδεία, "μπίζνα" να κάνει και να μην χαραμιστεί μέσα στα βιβλία και τα εργαστήρια, ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΣΧΙΖΕΙ!

Τα περί αναβάθμισης των πανεπιστημίων και 5% του ΑΕΠ για την παιδεία, τα πιστεύουν πραγματικά οι λίγοι ρομαντικοί που έχουν πιάσει το νόημα της πραγματικής πνευματικής ζωής και τί σημαίνει για μια χώρα η παραγωγή ΜΟΡΦΩΜΕΝΩΝ πολιτών...

Η ΣΤΑΧΤΟΥΛΑ ΜΑΣ

Ήλθε λοιπόν η στιγμή που αποχωριστήκαμε την Σταχτούλα, τη γάτα μας με τα "σκυλίσια" μάτια... Γριούλα 13 χρόνων, με προβλήματα στο συκώτι, μας "αποχαιρέτησε" χτες ήρεμη, χαϊδολογημένη, χορτάτη από αγάπη και φροντίδα. Αναπαύεται στον κήπο (όπου αλώνιζε όλα αυτά τα χρόνια) κάτω από την πορτοκαλιά, συντροφιά με τα ζούδια της γης και το αεράκι του βοριά...

Βιώνουμε τώρα το βίαιο άδειασμα του σπιτιού μας από το αλαφροϊσκιωτο πάτημά της, τις ξάπλες της στη βεράντα, το γουργούρισμά της και...ΠΟΝΑΜΕ...
Δεν γούσταρε πολλές αγκαλιές, είχε ευέξαπτο και έντονο χαρακτήρα (στην δική της περίπτωση δεν ίσχυαν οι γνωστοί κανόνες περί μονίμως χαϊδολογούμενης γάτας, το αντίθετο), μας γέμιζε όμως τη ζωή ιδίως όταν έμπαινε στις βαλίτσες μας παρακαλώντας μας με τον τρόπο της να μην πάμε σε προγραμματισμένο ταξίδι.
Την φωνάζαμε και "λογιστή", είχε τη μανία να κάθεται σε άχρηστα χαρτιά γραφείου ή σχεδόν δίπλα στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή λες και ήθελε να συμμετάσχει στις δουλειές μας...

Κάποιος, απογοητευμένος από την "άτιμη την κενωνία", είπε το γνωστό "απόφθεγμα" "γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα" .

Εγώ λέω "αγάπησα πραγματικά τα ζώα και ένοιωσα την ψυχή τους"...