Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΗ (ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ;)

Δημοσιογράφος: κ. Υπουργέ, η χώρα σας θέλει να γίνει μέλος της ευρωζώνης παρόλη την κρίση χρέους. Γιατί,
Υπουργός: Χωρίς το Ευρώ έχουμε μεγάλο κόστος σε όλες τις δημόσιες και ιδιωτικές οικονομικές δοσοληψίες μας. Άλλωστε οι κερδοσκόποι παραμονεύουν περιμένοντας πώς θα εξελιχθεί η ισοτιμία του νομίσματός μας, κάτι που δεν θέλουμε. Βέβαια η συμμετοχή μας στο Ευρώ δεν εξασφαλίζει την σταθερότητα της οικονομίας μας, είναι όμως βασικό συστατικό σταθερότητας.

Δημοσιογράφος: Η οικονομία σας αναπτύσσεται ετησίως κατά 5%, το 2008 όμως ήταν σχεδόν χρεοκοπημένη...
Υπουργός: Και αυτό τα τελευταία 3 χρόνια! Είμαστε μια μικρή ανοικτή οικονομία και κάναμε στο παρελθόν πολλά λάθη, όπως φτηνό χρήμα, φούσκα ακινήτων και υπερβολική εξάρτηση από τον τομέα των υπηρεσιών. Τέτοια λάθη έκαναν και μεγάλες χώρες, μόνο που στις μικρές χώρες η πτώση είναι πιο επώδυνη.

Δημοσιογράφος: Κατά τη διάρκεια της κρίσης έγιναν μειώσεις μισθών μέχρι 50%...
Υπουργός: Η οικονομία μας έχασε 30% της απόδοσής της κατά τη διάρκεια της κρίσης. Φυσικά υπήρξε άνοδος της ανεργίας και δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις, όμως, υποθέτοντας ότι το νοικοκύρεμα των οικονομικών μπορεί να επιτευχθεί χωρίς θυσίες ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ, θα είμασταν εκτός πραγματικότητας. Μερικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις νομίζουν ότι μπορούν να αναβάλουν τα σκληρά μέτρα μέχρι "την ημέρα του Αγίου Ποτέ" και έτσι οδηγούν τις οικονομίες τους σε χειρότερη οικονομική περιδήνηση. Το αποφύγαμε με γρήγορες και σκληρές αποφάσεις και τώρα απολαμβάνουμε τους κόπους μας: οι μισθοί και η κατανάλωση αυξάνονται, η ανεργία μειώνεται και οι αυξημένοι φόροι, που αναγκαστήκαμε να επιβάλουμε, μειώνονται.

Δημοσιογράφος: Δεν υποτιμήσατε το νόμισμά σας παρόλο που σας το πρότεινε το ΔΝΤ και προτιμήσαστε να προχωρήσετε σε εσωτερική υποτίμηση μισθών και τιμών. Είστε έτσι ένα πρότυπο για άλλες χώρες;
Υπουργός: Δεν επιλέξαμε την υποτίμηση γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των δανείων και υποθηκών των επιχειρήσεών μας είναι σε Ευρώ, οπότε η υποτίμηση θα εκτόξευε στα ύψη τα χρέη μας. Με την εσωτερική υποτίμηση αποκαταστήσαμε ξανά την ανταγωνιστικότητά μας.
Το ερώτημα αν είμαστε πρότυπο δεν μπορώ να το απαντήσω, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η οικονομία μας είναι μικρή και πολύ ευέλικτη. Εκτός από αυτό η κοινωνία μας είναι πολύ πιο υπομονετική από άλλες. Έχουμε περάσει και χειρότερες καταστάσεις

Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας σας;
Υπουργός: Είμασταν πάντα το σημείο συνάντησης του εμπορίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης και θέλουμε να παράγουμε προϊόντα "δυτικής" ποιότητας σε ελκυστικές τιμές

Δημοσιογράφος: Εάν όμως επικεντρώνεστε στις εξαγωγές δεν γίνεται πολύ ευαίσθητη σε κρίσεις η οικονομία σας;
Υπουργός: Η εξωστρεφής ανάπτυξη είναι πάντα συνειφασμένη με ρίσκα και κινδύνους, αλλά ποια άλλη επιλογή έχει μια μικρή χώρα; Χώρες σαν τη Γερμανία μπορούν πάντα να βασιστούν στην εσωτερική τους κατανάλωση, εμείς όχι.

Συνέντευξη του Daniel Pavluts, υπουργού Οικονομικών της Λετονίας, στο SPIEGEL.
Πάσα ομοιότητα με τα καθ'ημάς χωρίς σημασία, εμείς γαρ ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα τι πρέπει να κάνουμε και δεν έχουμε ανάγκη από άλλα παραδείγματα...



Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

ECCE HOMO!



Ο Ανδρέας φταίει που φτάσαμε ως εδώ, αυτός είναι η γενεσιουργός αιτία για τα δεινά μας...

Το άκουσα κι αυτό και σοκαρίστηκα, όχι επειδή είμαι οπαδός του μακαρίτη (το αντίθετο: δεν τον ψήφισα ακόμα και στον "παροξυσμό" του '81), αλλά γιατί, γαμώτο, τα του καίσαρος πρέπει να αποδίδονται ακριβοδίκαια, ειδικά όταν έχουν περάσει τόσα χρόνια από την εποχή της παντοδυναμίας του...

Ο Ανδρέας εξέθρεψε τον θηριώδη κομματοσυνδικαλισμό (που μας έχει τώρα δέσει χειροπόδαρα), έβαλε τα κομματόσκυλα στα πανεπιστήμια και τα διέλυσε, δανείστηκε μέχρι τα μπούνια, έφερε τον άκρατο κρατισμό κλπκλπ....

ΝΑΙ, εκ του αποτελέσματος ίσως να έχουν δίκιο οι επικριτές του αφού, σύμφωνα με την παροιμία-θέσφατο του Έλληνα, "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι"...

Αν για κάτι μπορώ να τον κατηγορήσω είναι που λάθεψε στην εκτίμησή του για τον "περιούσιο", "εξυπνότερο λαό του κόσμου": πού να φανταστεί ο κακομοίρης ότι προ πολλού καταξιωμένοι παγκοσμίως θεσμοί όπως ο συνδικαλισμός θα καταντούσαν έτσι όταν εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα!

Και εξηγούμαι:

Όσοι από μας τους παλιούς αναπολούμε την προ του '80 κατάσταση, πρέπει να θυμηθούμε ότι:
  1. Οι εργοδότες, ελλείψει οργανωμένης "εργατιάς", έκαναν ό,τι ήθελαν
  2. Οι καθηγητές διοικούσαν τα πανεπιστήμια κατά το δοκούν αυθαιρετώντας ασύστολα
  3. Στο δημόσιο ήσουν έρμαιο του εκάστοτε διευθυντή και της πολιτικής ηγεσίας
Σκέφτηκε λοιπόν ο "μεγάλος" να εφαρμόσει στην ψωροκώσταινα καταξιωμένα μοντέλα διακυβέρνησης που δούλευαν/δουλεύουν ρολόι στις προηγμένες χώρες ένθεν/κακείθεν του Ατλαντικού. Θυμάμαι, φοιτητής στη Γερμανία τη δεκαετία του '70, τους καθηγητές μου να διδάσκουν στα αμφιθέατρα με την κονκάρδα του SPD ή του CDU στο πέτο και φυσικά ούτε λόγος για αποχές, καταλήψεις και δεν συμμαζεύεται.
Πού να το φανταστεί ο δόλιος ότι, άπαξ και έδωσε εξουσίες στο πόπολο, το απτό αποτέλεσμα δεν θα ήταν ο δημοκρατικός αγώνας των πανεπιστημιακών παρατάξεων για την βελτίωση του πανεπιστημίου μέσα από εκλογές, οι κομματικές πρωτοβουλίες για προώθηση της έρευνας, το σλόγκαν του ΚΚΕ "πρώτοι στον αγώνα, πρώτοι ΚΑΙ στα γράμματα" αλλά η άθλια κομματική συναλλαγή διδασκόντων/διδασκόμενων για στενά προσωπικά συμφέροντα...

Σου λέει "δεν μπορεί ο δημόσιος υπάλληλος να φοβάται να εκδηλώσει το πολιτικό του πιστεύω και να διπλοδιπλώνει την εφημερίδα του μην τον σταμπάρουν, ας δώσω λοιπόν ελευθερίες έκφρασης στους ανθρώπους της δημόσιας διοίκησης, θα νοιώσουν πιο ελεύθεροι στη δουλειά τους και θα αποδώσουν καλύτερα και με πολιτικές προτάσεις θα συμβάλουν στην βελτίωσή της".
Δεν πήγε το μυαλό του ότι η βασική συνισταμένη των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων θα ήταν ΜΟΝΟ η εξασφάλιση των κουτσοεπιδομάτων, το ραχάτι και το βόλεμα χωρίς ΟΥΤΕ ΜΙΑ πρόταση εκσυγχρονισμού της διοίκησης, ο θρίαμβος της ήσσονος προσπάθειας και οι κομματικές αλλαξοκωλιές...

Οραματίστηκε να βάλει ένα τέλος στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και να δυναμώσει το εργατικό κίνημα.
Δεν διανοήθηκε ότι οι παντοδύναμοι πλέον συνδικαλιστές θα διέλυαν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων όπου δούλευαν, θα μπλόκαραν επενδύσεις, ούτως ώστε υγιείς επιχειρήσεις (θυμάστε την PIRELLI που πήρε των ομματιών της και "την έκανε" για άλλες "πολιτείες";) να σταματήσουν επενδύσεις και να περιοριστούν στη διαχείριση της καθημερινότητας εξευμενίζοντας τους εκάστοτε "Φωτόπουλους"...

Γιατί, αδέλφια, μόλις ο Έλληνας πάρει εξουσία στα χέρια του και περάσει στην απέναντι πλευρά του "τραπεζιού", βγάζει το χειρότερο, παραδόπιστο και αλαζονικό, εαυτό του...
Έτσι φτάσαμε στα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης, στις παγκόσμιας πρωτοτυπίας 15ετείς συντάξεις, στο ραχάτ και διεφθαρμένο δημόσιο υπάλληλο...

Ειδικά για το τελευταίο, τη διαφθορά δηλαδή, το κεντρικό επιχείρημα των "δωράκια λαμβανόντων" επίορκων δημόσιων λειτουργών είναι η μνημειώδης φράση του "καταλαβαίνω να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομύρια" που είπε τότε στα "ένδοξα" eighties: ε, αφού η κεφαλή του κράτους δικαιολογεί την δωροληψία, ε τότε βουρ στο μέλι!
"Ευγενές" άλλοθι για να απελευθερωθούμε από τυχόν τύψεις και φυσικά πάει περίπατο η έννοια του καθήκοντος, της ηθικής, του κοιτάγματος στον καθρέφτη της ψυχής μας. Άγνωστες πλέον έννοιες για πολλούς... Και έτσι ξεμπερδεύουμε και τρώμε άπληστα από το βάζο με το μέλι...

Κάπως έτσι την έπαθε και ο γιος του, δεν κατάλαβε ότι τα opengov, οι "Καλλικράτηδες" και οι "Διαύγειες" είναι για πολιτισμένους λαούς και όχι για τους κατσαπλιάδες...

Όσον αφορά το δανεισμό, ναι, δανείστηκε για να βγάλει από την αφάνεια τους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Ο "καταλληλότερος" για ποιους δανείστηκε 35 δις το 2009;