Βούτηξαν για ανεύρεση σφουγγαριών και βρέθηκαν μπροστά σε πολλές αρχαιότητες που αναπαύονταν σε βάθος 58 μέτρων.
Γυρνώντας στη Σύμη αποφάσισαν να ενημερώσουν την ελληνική κυβέρνηση (παρόλο που τότε η Σύμη βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή) ούτως ώστε τα ευρήματα να καταλήξουν σε ελληνικά χέρια...
Στις εργασίες ανέλκυσης παρευρίσκετο ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας που στο ημερολόγιό του γράφει μεταξύ άλλων:
" Είναι ακατάληπτος η φιλοπατρία των αγαθών νησιωτών, οι οποίοι όχι μόνον αδέσποτον αρχαιολογικόν θυσαυρόν κατέδειξαν αλλά και με μόχθους και κινδύνους, των οποίων την φρίκην τίποτε δεν δύναται να περιγράψει, τον αποσπούν από βάθους 35 οργυών και τον προσφέρουν στο Έθνος. Ένα μέρος των θησαυρών εάν επώλουν εις το εξωτερικόν, θα ήρκει δια να απαλλαγούν το υπόλοιπον του βίου των των βασάνων και των κινδύνων του φοβερότερου των επαγγελμάτων..."
Το εγχείρημα είχε και θύματα: ένας δύτης νεκρός, χτυπημένος από τη νόσο των δυτών, άλλοι δύτες βαριά χτυπημένοι από μορφή παράλυσης των κάτω άκρων.
Η αμοιβή τους; 500 δρχ. φιλοδώρημα για κάθε δύτη...
1 σχόλιο:
Είναι συγκινητική η πραγματική φιλοπατρία των σφουγγαράδων. Αγαπούσαν καθετί ελληνικό και θέλησαν να το βάλουν στα ελληνικά μουσεία για να το χαίρεται όλος ο κόσμος. Ένιωσαν την αξία των αρχαιοτήτων δεν μπορεί να την ήξεραν, αγράμματοι ήταν...
Δεν τους ένοιαξαν τα χρήματα, μήτε η δόξα, ούτε τα ονόματά τους δεν κατέγραψε η ιστορία.
Η σύγκριση με τους σημερινούς "πατριώτες" είναι τουλάχιστον απογοητευτική και πονάει πολύ...
Δημοσίευση σχολίου