Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Ναι, έχω γίνει απαισιόδοξος με όλα αυτά που βλέπω/νοιώθω να συμβαίνουν στη χώρα μου, την απλωμένη μιζέρια, οργή, τυφλό θυμό, αλλά κυρίως την ενδημική πια συνήθειά μας να ρίχνουμε το φταίξιμο μόνιμα στους "κακούς": ευρωπαίους, πολιτικούς, καπιταλιστές, κυβερνήτες, δημόσιους υπάλληλους, στον "Χατζηπετρή" τέλος πάντων...

Ναι, βαρέθηκα, αηδίασα, απηύδησα, τα βλέπω όλα μαύρα...

Μέχρι που αντίκρυσα αυτό το βλέμμα, την δασκάλα που μαζί με τα "παιδιά" της, τους μαθητές της, στόλισε με ανακυκλώσιμα στολίδια το δέντρο-καμάρι της Αθήνας μας, την ταπεινή κούκλα νεραντζιά.
Το καθάριο βλέμμα του αγγέλου, του ανθρώπου που κοιτάζει "παιδικά" (τόσο παρεξηγημένη έννοια την σήμερον ημέρα...), αθώα, ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, τον κόσμο, το μέλλον, ΤΗ ΖΩΗ!

Και είπα "υπάρχει λοιπόν ελπίδα ότι ΟΛΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ"!!

Νά'σαι καλά Κατερίνα, όσο υπάρχεις εσύ, η Άννη, η Μαρία και όλοι αυτοί οι αφανείς όμοιοί σου, η Ελλάδα που δεν φωνάζει, δημιουργεί, χαμογελάει, κοιτάει μπροστά, υπάρχει ελπίδα να βγεί το κάρο από τον βούρκο!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ

Και τώρα, μαλάκα ελληναρά μου, τί θα κάνεις χωρίς τον "λαομίσητο", σε ποιον θα ρίξεις τις κατάρες για να νέα ζόρια που σε περιμένουν;

Ναι, έφυγε το "αμερικανάκι" αφού όμως πρώτα σε έκανε να κλάσεις μέντες (και εσύ και οι τσιπροόμοιοί σου καθώς και οι πρετεντερότραγκες...) με την "απειλή" να σταματήσεις πια τις τσάμπα μαγκιές και να αποφασίσεις διαγραφές χρέους, πείνα και δραχμές αντί ζόρια και ευρωπαϊκό νόμισμα (και χρηματοδοτήσεις, μην ξεχνιόμαστε). Και τώρα κάθεσαι σούζα γιατί, με "καφετί" το σώβρακο, κατάλαβες(;) πού πάει το πράγμα: θες λεφτά καράβλαχέ μου σε ρωτάνε οι κουτόφραγκοι, ε, σκάσε, δούλεψε μπας και καταφέρεις και βγεις από το λούκι, όπως κάνουν από το 2008 οι σοβαροί Πορτογάλοι, Ιρλανδοί που πήραν ΜΟΝΟΙ τους μέτρα λιτότητας (που δυστυχώς και σ'αυτούς δεν έφτασαν και μπήκαν στους μηχανισμούς που έφτιαξε ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ο "ξενόδουλος").

Ποτέ δεν τον χώνεψες, σού'πεφτε πολύ "ξένος" (το 'ξ' παχύ): με το κανό του, το ποδήλατο, το laptop, την αριστοκρατική γυναίκα, τα opengov, το διαρκές χαμόγελο (που για σένα τον "ορεσείβιο" σημαίνει βλακεία και μισό μερτικό...).

Και τις μαλακίες που ξεστόμιζες ("Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα"), ΦΥΣΙΚΑ και εννοούσες τους άλλους, όχι εσένα: εσύ το επιδοματάκι σου ήθελες, την επιδότηση στα "μπαμπάκια" να ενθυλακώσεις προσδοκούσες (γιαυτό και τα πασπάλιζες με μαρμαρόσκονη για να γίνουν βαριά-βαριά...), το διορισμό στα ΜΜΜ και σε άχρηστους οργανισμούς επεδίωκες (έχετε ακούσει τί ήχο κλήσης έχουν πολλοί οδηγοί ΜΜΜ; "shαμαρίνα" και δεν συμμαζεύεται...).

Γιαυτό ο άλλος καράβλαχος (Σουφλιάς) γέμισε το μετρό με λαριshαίους, ο "δη πάρτι ιτς όβερ" (Σιούφας) και ο άρτι ιδών το φως το αληθινόν (Χατζηγάκης) φόρτωσαν τους χώρους ευθύνης τους με καρδιτσιώτες/τρικαλινούς... Αυτό, αγόρι μου, θέλεις, η τσεπούλα σου νά'ναι γεμάτη και να βγάζεις "δεκάρικους" στο καφενείο!

Βγάλε λοιπόν πρωθυπουργό τον τρελλαντώνη σου (τον "μάγο" με την παγκόσμια πατέντα μηδενισμού του ελλείμματος σε 1 χρόνο ΧΩΡΙΣ λιτότητα), κάνε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τον "συνεπέστατο" Χρυσοχοϊδη και ξαναγύρνα στα "κιλά σου", σ'αυτό που σου ταιριάζει: σουβλάκι, ιμιτασιόν ξανθιά γκόμενα να σου χαϊδεύει την κοιλάρα και ξύσιμο των "φρυδιών" σου!!

Το πρόβλημα είναι τί κάνω εγώ που κατάλαβα ότι ΑΝ κάποιος θα μπορούσε να κάνει "ευρώπη" αυτή την έρμη χώρα, έχει καεί αφού προηγουμένως έφαγε τα λυσσακά του να σε (μας) σώσει από την χρεοκοπία που μας οδηγούσε ο "περήφανος ηγέτης" με τα βέτο του, τις υπογραφάρες του στο (ήδη ακυρωθέν από τους Βούλγαρους) έργο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και την καραγκούνα ψευτογιατρό του...

Ε ναι λοιπόν, ελπίζω ο Γιώργος να μην το βάλει κάτω, να συνεχίσει, έστω και με τους λίγους που θα έχει δίπλα του. Και αν δεν είναι αυτός, τότε ο διάδοχός του, ο Παπαδήμος, να ρίξει μια μούτζα σε όσους τον "στηρίζουν" και να ΚΑΤΕΒΕΙ στις εκλογές με όσους πιστεύουν ότι κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με τις οργανοπαιξίες μας και να σοβαρευτούμε...

Και αν τα πράγματα πάνε κατ'ευχήν να σε οικτίρω που θα κάθεσαι στο καφενείο σου "το ωραίο Καρπενήshi" σε κάποια γειτονιά της Αθήνας μας (γιατί, βλέπεις, δεν έχεις τα κότσια να ξαναγυρίσεις στο χωριό σου και να ασχοληθείς με την ευλογημένη από το Θεό γή σου...) και να κλαις τη μοίρα σου που δεν βρίσκεις "πολιτευτή" να σε βολέψει κάπου...

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

ΓΑΠ: ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Δρυός πεσούσης...

Περισσεύουν οι αναλύσεις/εκτιμήσεις της πρωθυπουργικής θητείας του ΓΑΠ, άλλες ψύχραιμες, άλλες κακόπιστες/κακεντρεχείς, άλλες αλλού για αλλού...

Μερικές ερωτήσεις/απαντήσεις ίσως βοηθήσουν όσους έχουν μάτια και αυτιά ανοιχτά:

Α) Το "κύριε, κύριε, είμαι κακό παιδί" που μετουσιώθηκε σε "τιτανικό" ήταν το έναυσμα των δεινών μας;
Σίγουρα χρησιμοποιήθηκε ως φύλλο συκής για Γερμανούς και σία να μας βγάλουν στη σέντρα... Όμως από το Φεβρουάριο του 09 οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης είχαν επισημάνει στο δυστυχή Παπαθανασίου ότι "έτσι όπως πάτε στο τέλος του χρόνου δεν θα σας δανείζει κανείς" και αυτός πανικοβλημένος ζήτησε να μην γραφτεί κάτι τέτοιο στα πρακτικά της συνάντησης για να μην δημιουργηθεί πανικός (σωστά: ακόμα και ένα σταματημένο ρολόι δείχνει 2 φορές τη μέρα τη σωστή ώρα). Έτσι τουλάχιστον γράφει ο Τσίμας στο άρτι εκδοθέν βιβλίο του ("το ημερολόγιο της κρίσης").
Μην τρελλαθούμε λοιπόν με την μαλακία ότι δήθεν οι αγορές είχαν χάψει τα παραμύθια του "καταλληλότερου" περί θωρακισμένης οικονομίας! Άλλωστε ο μέσος όρος ετήσιου δανεισμού της Ελλάδας την 7ετία 2000-2007 ήταν 8 δις Ευρώ που εκτινάχτηκε τη 2ετία 2008-2009 σε 27 δις!
Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, οι δημόσιες δαπάνες διπλασιάστηκαν μεταξύ 2003 και 2009 (τί διάολο, φτιάξαμε διπλάσιους δημόσιους οργανισμούς και υπουργεία σ'αυτό το διάστημα και δεν το ξέρουμε;)... Αλλά βλέπεις, οι χαζές αγορές (που με τα CDS προετοιμάζοντο για παν ενδεχόμενο) περίμεναν τον Παπακωνσταντίνου να τους ανοίξει τα μάτια...

Β) Τότε τί ήταν αυτό που οδήγησε τις αγορές να μας τραβήξουν το χαλί και γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα;
Το Δεκέμβριο του 09 η Μέρκελ δήλωσε ότι δεν ήταν αυτονόητο πλέον ότι η ευρωζώνη θα συνεχίσει να εγγυάται τα κρατικά ομόλογα ΟΛΩΝ των χωρών-μελών της με αποτέλεσμα οι αγορές να χάσουν τη βεβαιότητα ότι το ευρώ είναι "ενιαίο" και άρα υπάρχουν χώρες (καλή ώρα εμείς) που προσφέρονται για φάπες (και κέρδη μέσω των CDS) με ορατή πλέον τη γύμνια τους. Και τα spreads άρχισαν να ανεβαίνουν... Σχετικά με τα spreads: το 2003 ήταν 20-25 και ο "καταλληλότερος" τα παρέδωσε πάνω από 100 (Ν. Χριστοδουλάκη: "σώζεται ο τιτανικός;¨)...

Γ) Μπορούσαμε να δανειστούμε από κινέζους, ρώσους και λοιπούς λεφτάδες εκείνη την εποχή;
Ο Πούτιν είχε τότε δηλώσει ότι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ, οι δε κινέζοι δεν είναι πρόθυμοι να μπουν στο νέο γιγαντιαίο μηχανισμό που αποφασίστηκε με την "αποφράδα" συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, πόσο μάλλον, λέω εγώ, θα μας δάνειζαν τα κολοσσιαία ποσά που χρειαζόμασταν για τα επόμενα χρόνια;

Δ) Γιατί όμως δεν μαζεύαμε όσο παραδάκι μπορούσαμε τότε (τέλη του 09-αρχές του 10) ΠΡΙΝ αρχίσει το ξύλο από τις αγορές;
Καλά τώρα: άντε και μαζεύαμε όσα χρειαζόμασταν για το 10, τί θα γινόταν το 11 και το 12; θα είχαμε συμμαζέψει τα οικονομικά μας σε ΕΝΑ χρόνο ώστε να βγούμε με το κούτελο καθαρό στις αγορές το 11; Εδώ με την δαμόκλεια σπάθη της τρόικας και είμαστε ανίκανοι να σοβαρευτούμε, θα μαζεύαμε το έλλειμμα απολύοντας δημόσιους υπάλληλους, κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ;;

Ε) Άργησε ο ΓΑΠ να πάρει μέτρα;
Εδώ σηκώνει συζήτηση: Αρχές του 10 ανακοίνωσε το πρώτο πακέτο περιστολής της σπατάλης, χάδι σε σχέση με τα τωρινά, και μας σηκώθηκε η τρίχα. Οι αγορές τον "έγραψαν", άρα θα έπρεπε να πάρει ΤΟΤΕ τα σημερινά (και χειρότερα) μέτρα με μάλλον το ίδιο αποτέλεσμα αφού, έτσι κι αλλιώς, τα νούμερα δεν έβγαιναν/βγαίνουν...

ΣΤ) Γιατί δέχτηκε ό,τι του πάσαραν και δεν αντέταξε μερικά "περήφανα" ΟΧΙ;
Και εδώ σηκώνει συζήτηση: Όταν είσαι ζήτουλας, όταν δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ που μπορεί/θέλει να σε δανείσει και στήνεις μηχανισμούς στήριξης από το μηδέν (Ο Ρομπάι είπε σε συνέντευξή του στην Süddeutsche Zeitung ότι 2 ώρες πριν την σύνοδο της 25ης Μαρτίου 2010 δεν υπήρχε καν γραπτή εισήγηση από την Κομμισσιόν και ότι "ο Παπανδρέου απείλησε ότι δεν μπαίνει στο αεροπλάνο της επιστροφής αν δεν φτιαχτεί ο μηχανισμός στήριξης"), έ, διάολε, εύκολα λες από το κολονακιώτικο σαλόνι σου (και από το άρτι αποκηρυχθέν νεοκλασσικό της Πηγίλλης...) ότι "δεν διαπραγματεύτηκε ο άχρηστος"!!

Ζ) Τότε πού απέτυχε;
Στα δύσκολα: πήρε τα εύκολα μέτρα (οριζόντιες περικοπές, παρόμοιες όμως πήραν ΚΑΙ οι Πορτογάλοι ΚΑΙ οι Ιρλανδοί...) και δίστασε(;) στα δύσκολα. Και εκεί όμως έχει δικαιολογίες: με τα κόμματα (ιδιαίτερα το κατ'εξοχήν ευρωπαϊκό) και τους ΔΙΚΟΥΣ του συνδικαλιστές απέναντι, κάθε μέτρο που θα πήγαινε στον πυρήνα μείωσης του κράτους (Πασοκικό κατά βάση) ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία. Βέβαια αυτό δεν αναιρεί την αποτυχία αφού τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος...

Η) Τί ήταν αυτό που εξόργισε την κοινωνία που για 1 χρόνο έδειξε σπάνια ωριμότητα κλείνοντας τα αυτιά της σε Τσιπροσαμαράδες;
Κατά τη γνώμη μου, η αποτυχία υλοποίησης των μέτρων του 1ου μνημόνιου που έφεραν το 2ο/3ο κύμα επώδυνων μέτρων ξεχείλισε το ποτήρι: Δεν μπορείς να μου λες ότι, επειδή δεν συμμάζεψες τις δαπάνες και δεν έπιασες τους φοροφυγάδες, μου βάζεις δεκάδες νέους φόρους και χαράτσια... Δεν μπορείς να μένεις στις διαπιστώσεις για φοροφυγάδες και σπατάλες και να μην κάνεις έστω κάποιες προσπάθειες, συμβολικές αλλά και ουσιαστικές, να περάσεις στο "δια ταύτα"...

Θ) Άλλαξε κάτι από τα κακώς κείμενα;
Ίσως ΝΑΙ, τουλάχιστον σε "σπορά" νέας νοοτροπίας: το opengov (που το υπέσκαψαν οι βαθυπασόκοι), το σπάσιμο του ταμπού περί μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το αυτόφωρο για τη φοροδιαφυγή, η επικείμενη συμφωνία με την Ελβετία (η 3η χώρα μετά τη Γερμανία και την Βρετανία που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο), η ηλεκτρονική διακυβέρνηση (τα πρώτα αποτελέσματα τα βλέπουμε στις δημοπρασίες των νοσοκομείων), η διακομματική συμφωνία για την παιδεία, η ιδέα της πράσινης ανάπτυξης και το σπάσιμο της νοοτροπίας του μεταπράτη και του εργολάβου για μπετά είναι μερικά από αυτά.
 Ίσως κάποια από αυτά τα "ανοίγματα", που έθιξαν πολλούς, να επιτάχυναν την πτώση του κατά τραγική ειρωνία...

Ι) Τελικά λεφτά υπήρχαν;
Ε ΝΑΙ, υπήρχαν και υπάρχουν διασκορπισμένα στους πέντε ανέμους. Βλέπεις όμως ο Ελληναράς τα λεφτά τα ήθελε για κάποιο έξτρα επιδοματάκι, έτσι ΜΟΝΟ ερμηνεύει αυτός το δημόσιο χρήμα...

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

ΠΟΥ ΗΣΟΥΝΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΕΛΛΗΝΑΡΑ ΟΤΑΝ....

Ναι, σε σένα μιλάω!
  • σε σένα που πιστεύεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου γιατί κάποτε, κάποιοι μακρινοί πρόγονοί σου ήταν πραγματικά σπουδαίοι,
  • σε σένα που νομίζεις ότι είσαι ευφυής και όλοι οι άλλοι είναι "κουτόφραγκοι", "ηλίθιοι", "αφελείς", "άσχετοι",
  • σε σένα που η γνώμη σου διαμορφώνεται ανάλογα με το στενά προσωπικό σου συμφέρον,
  • σε σένα που αγανακτείς όταν σου παρουσιάζουν την ωμή αλήθεια,
  • σε σένα που δεν θέλεις κανείς να σου θυμίζει τα λάθη σου,
  • σε σένα που το παίζεις ήρωας αλλά δεν έχεις το κουράγιο να παραδεχθείς κανένα σφάλμα σου,
  • σε σένα που θεωρείς ότι είσαι μάγκας επειδή κάποιοι πολιτικοί σε χώσαν σε κάποια καλοπληρωμένη θεσούλα,
  • σε σένα που θεωρείς ότι μπορείς να μην εργάζεσαι και όσοι εργάζονται να είναι υποχρεωμένοι να σε πληρώνουν,
  • σε σένα που θεωρείς ότι είσαι σπουδαίος επειδή κατάφερες να πάρεις πρόωρη σύνταξη και να κάααααθεσαι μέχρι τα βαθιά σου γεράματα χωρίς να παράγεις τίποτα,
  • σε σένα που πουλάς την ψυχή σου για ένα κομματάκι εξουσίας,
  • σε σένα που νομίζεις ότι τα λόγια και οι πράξεις σου δεν έχουν καμιά συνέπεια,
  • σε σένα που θεωρείς αυταπόδεικτο ότι ανήκεις σε μια ανώτερη φυλή,
  • σε σένα που συνωμοσιολογείς ασύστολα,
  • σε σένα που το παίζεις συνδικαλιστής για να παλεύεις - δήθεν - για τα δικαιώματα των εργαζομένων,
  • σε σένα που γίνεσαι έξαλλος όταν σου λένε ότι οι πολιτικοί έφαγαν τα χρήματα μαζί σου και όχι μόνοι τους,

Σε σένα αναφέρομαι ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!

Πού ήσουνα, πού βρισκόταν η αγανάκτησή σου, πότε ακούστηκαν οι φωνές σου, όταν:

  • έβλεπες συμπολίτες σου να δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια και να μην πληρώνονται,
  • άθλιοι εργοδότες παρενοχλούσαν υπαλλήλους τους και τους απέλυαν αν δεν ενέδιδαν,
  • έβλεπες συναδέλφους σου να χτυπάνε κάρτες εργασίας άλλων συναδέλφων που δεν εμφανίζονταν ποτέ στην υπηρεσία,
  • ήξερες ότι εκατοντάδες/χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι δουλεύουν λιγότερο κι από το μισό ωράριό τους,
  • έβλεπες γιατρούς να συνταγογραφούν εξετάσεις που ποτέ δεν θα έκανες,
  • έβλεπες παραβατικές συμπεριφορές μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου και συνέχιζες να μιλάς για την ανάγκη ύπαρξης του πανεπιστημιακού ασύλου,
  • παρόλο που όλοι μιλάνε για ελεύθερη διακίνηση ιδεών, κανείς φοιτητής με ακραία ή έστω μη πολιτικά ορθή άποψη δεν μπορεί να την εκφράσει στον πανεπιστημιακό χώρο,
  • πήγαινες και έπαιρνες δάνεια για ποσά που μόνο εάν ήσουνα μεγιστάνας θα μπορούσες να αποπληρώσεις,
  • γνώριζες τους δράστες των εμπρησμών και μετά δεν παραξευνευόσουνα που έφτιαχναν οικόπεδα προς πώληση μέσα στα καμένα,
  • κάηκαν 70 άνθρωποι και σε λιγότερο από ένα μήνα πήγες και ξανα-ψήφισες τον μπουχέσα,
  • τα χρήματα για την προστασία της ζωής και του δάσους πήγαν στους μισθούς των αγροφυλάκων,
  • καταστράφηκαν γενιές δημιουργικών συμπολιτών σου μέσα στο "όνειρο" της θεσούλας στο δημόσιο,
  • όταν έβλεπες να καταλύεται το ΑΣΕΠ και να μπαίνουν άχρηστοι άνθρωποι στο δημόσιο,
  • αγόραζες ασύστολα εισαγόμενα προιόντα,
  • κρατικοποιούσαν επιχειρήσεις και δημιουργούσαν στρατιές άχρηστων ανθρώπων που δεν ήξεραν τι θα πει δημιουργικό μυαλό και προσπάθεια να κερδίσεις το ψωμί σου.

Εσένα, λοιπόν, μαλάκα ελληναρά, δεν σε λυπάμαι πλέον!

Δεν έχεις κρίση, δεν έχεις ευφυία, δεν έχεις ίχνος δημιουργικότητας μέσα σου και αναπόφευκτα θα χαθείς μέσα στα μαύρα σκοτάδια που οσονούπω θα τυλίξουν την πρώην ένδοξη Ελλάδα. Και όταν θα βυθίζεσαι στο χάος θα κατηγορείς όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό σου.

Λυπάμαι και σπαράζω για την χώρα μου. Έχω όμως εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, στις δυνάμεις που δεν αποκτήθηκαν με καμιά επιφοίτηση ή έξωθεν βοήθεια αλλά μέσα από χρόνια σκληρής εργασίας.

Όταν εγώ ξενύχταγα, πάλευα και δεν φοβόμουνα τον υγιή ανταγωνισμό, εσύ πέρναγες τις ώρες σου στα γραφεία πολιτικών φιλώντας κατουρημένες ποδιές για μια άκοπη θεσούλα στο δημόσιο.

Δεν λυπάμαι πλέον που σου λέω κατάμουτρα ότι θα εξαφανιστείς όσο και να παλεύεις να την βγάλεις πάλι καθαρή.

Όσο και να παρακαλάς να παραμείνει το καθεστώς που σε εξέθρεψε, όσο και να φωνασκείς υπέρ του κάθε τρελλαντώνη που εξάπτει τα κατώτερα, σιχαμερά ένστικτά σου, δεν πρόκειται να σωθείς.

Πιθανόν να δεις τον τρελλαντώνη σου πρωθυπουργό. Θα είναι όμως στην χώρα της δραχμής, στην χώρα που θα παλεύεις για ένα πιάτο φαγητό και όχι πλέον για ένα καγιέν και δάνειο για μαιζονέτα.

Εγώ θα είμαι μακριά, θα σε βλέπω και θα χασκογελάω, όπως ακριβώς χασκογελούσες εσύ όταν με θεωρούσες άτυχη που δούλευα σκληρά κι εσύ απολάμβανες την καλοπληρωμένη ξεκούραστη θεσούλα σου.

Δεν νιώθω κανέναν οίκτο για σένα μαλάκα ελληναρά!

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΕΚΔΟΤΟ...

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι καλός πρωθυπουργός αλλά σε REWIND!!..σκέψου τα όλα με αυτή τη σειρά : αρχικά μας ζητάει δημοψήφισμα, έπειτα κουρεύει το χρέος κατά 50%, τέλος παίρνει και 110 δις από το ΔΝΤ και μετά ανακοινώνει πως "Λεφτά υπάρχουν!" ... Ποιος μαλακας του έδωσε ανάποδα το ντοσιέ;;

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΟΣΤΑΤΕΙΣΤΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ!

Δανίκας σήμερα:

"Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, ε; Μ' αυτό το πλευρό να κοιμάστε. Ολος αυτός ο ορυμαγδός. Αυτός ο ασυγκράτητος πολυβολισμός. Ολο αυτό το πανδαιμόνιο εναντίον του «προδότη» πρωθυπουργού, υποκρύπτει τις πιο ιδιοτελείς, μικροκομματικές και αυτιστικές πολιτικές από συστάσεως ελληνικού κράτους. Σκεφτείτε το ψύχραιμα. Πετάξτε από μέσα σας κάθε ίχνος προπαγάνδας που έχουν ενσταλάξει μέσα σας οι αχαλίνωτες κορώνες των όψιμων εθνοπατριωτών. Εκείνων δηλαδή που μας έφεραν εδώ και τώρα από «δολοφόνοι» εμφανίζονται πάναγνοι και αθώοι. Σκεφτείτε και αναρωτηθείτε. Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση μικρού, περιορισμένου ορίζοντα, όπως την προτείνει σαν κοστουμάκι για τα συμφέροντά του, ο Αντώνης Σαμαράς. Τι μπορεί να κάνει μια τέτοια κυβέρνηση που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει η σημερινή. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Με τις εκλογές σε τέσσερις, πέντε, έξι εβδομάδες όπως τις θέλει η Νέα Δημοκρατία, θα προκύψει ακυβερνησία. Κανένα κόμμα δεν θα συγκεντρώσει απόλυτη πλειοψηφία. Επομένως νέα εκλογική αναμέτρηση μέχρι ο Σαμαράς να καταφέρει την πολυπόθητη, γι’ αυτόν, αυτοδυναμία. Η χώρα σε απόλυτο χάος για το προσωπικό καπρίτσιο και για την προσωπική βεντέτα ενός πολιτικού που σκίζει τα ρούχα του ότι πάνω απ' όλα βάζει την σωτηρία της πατρίδας. Αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν συνεργάζεται με άλλα κόμματα. Αν είναι έτσι, τότε γιατί αρνιόταν μέχρι προ τίνος να ψηφίσει την δανειακή σύμβαση. Αν είναι έτσι, τότε γιατί εξακολουθεί να πορεύεται, αυτός και μόνο αυτός, όπως πριν. Γιατί δηλαδή ο Σαμαράς είναι ο μόνος αστός αρχηγός που ακόμα και τώρα στην πιο εφιαλτική στιγμή δεν υιοθετεί μια διαφορετική πολιτική κουλτούρα και με κανένα δεν συμμαχεί. Γιατί; Μα φυσικά για ιδιοτελείς προσωπικούς, κομματικούς σκοπούς. Να πλιατσικολογήσει ψηφοφόρους από το ΠαΣοΚ. Να εκβιάσει τις ψήφους ζαλισμένων από την κρίση, πολιτών. Ετσι να σκαρφαλώσει στον θώκο του πρωθυπουργού ως απόλυτος θριαμβευτής. Και γιατί στην συνέχεια να κατηγορεί για την φτώχεια και το πριόνισμα συντάξεων και μισθών, τον προηγούμενο πρωθυπουργό. Με απλά λόγια, ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, από την Μεταπολίτευση μέχρι εδώ, ό,τι συνέβαινε δηλαδή με τον δικομματισμό, όπου ο ένας επωφελείτο αρπάζοντας ψήφους από τον άλλο, το ίδιο κάνει και τώρα, όταν η χώρα τραμπαλίζεται στο χείλος του γκρεμού. Αγαπητέ, όχι μόνο δεν έχουν βάλει μυαλό αλλά ακόμα χειρότεροι από πριν. Οποιος πιστεύει ότι η επόμενη κυβέρνηση θα επανορθώσει αδικίες και θα διορθώσει έστω στο ελάχιστο την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, πλανάται πλάνη διαστάσεων επικών. Εδώ είστε και εδώ είμαι. Σε μερικούς μήνες και με κυβερνήτη τον Σαμαρά θα τραγουδάμε το θρυλικό άσμα του Μητσάκη «Οπου Γιώργος και μάλαμα» παιδιά!"

Α ρε κλανιάρη Σαχλαμαρά, μακρόπνοε ηγέτη, που έβαλες "κριτήρια" τότε ως ΥΠΕΞ στην ΕΟΚ και απέριψες την προτροπή του "καντέμη" ("πάρε το όνομα 'Μακεδονία' από τη σύνοδο και άσε τα κριτήρια τώρα που στη βράση κολάει το σίδερο") με το "ατράνταχτο" επιχείρημα ότι τα κριτήρια αρκούν...

Του παίρνουν το γλυφυτζούρι του και σκούζει ο μαλάκας... Ελπίζω να πληρωθεί με το ίδιο νόμισμα και να ΑΠΟΣΤΑΤΗΣΟΥΝ όσοι εχέφρονες (υπάρχουν;) στο μπουρδελοκόμμα του και να τον ρίξουν, αμάν πια!!

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

ΜΕ ΕΝΑ ΣΜΠΑΡΟ...

Είδες η ΠΟΕ-ΟΤΑ;
Και δεν εργάζονται οι υπάλληλοι της καθαριότητας και πληρώνονται αφού ΔΕΝ κάνουν απεργία αλλά κατάληψη ΧΥΤΑ και γκαράζ απορριματοφόρων με αποτέλεσμα να μην μπορούν τα δικαστήρια να λύσουν τα χέρια των αρχών περί παράνομης/καταχρηστικής απεργίας (αφού δεν απεργούν)...

Είδες οι βενζινάδες;
Εκμεταλλεύτηκαν τον πανικό του κόσμου που ήθελε να γεμίζει το ρεζερβουάρ του για να μην ξεμείνει και τσίμπησαν λίγο και τις τιμές...
Και εξασφαλισμένη πελατεία και άκοπα πιο πολλά φράγκα στην τσέπη...

Είδες οι ΠΡΟΠΟτζήδες;
Και δελτία πούλησαν και η φήμη τους για γουρλίδικα πρακτορεία εκτοξεύτηκε και εξυπηρέτησαν μεγαλογιατρούς δίνοντάς τους (με το αζημίωτο) κερδισμένα δελτία (που ο κερδίσας τυχερός παράταγε στο πρακτορείο) για να τα βάλουν στην φορολογική τους δήλωση και να δικαιολογήσουν έτσι τις φουσκομένες τραπεζικές καταθέσεις τους...

Τελικά, ρε Τόμσεν, πού έμπλεξες (αν έμπλεξες δηλαδή, τη δουλειά σου κάνεις και χέστηκες αν η Ελλαδίτσα πτωχεύσει, χέστηκες όμως γιατί εκτελείς εντολές που σου λένε να προσπαθήσεις να σώσεις αυτή την απερίγραπτη χώρα γιατί αλλιώς θα καταρρεύσει το ευρώ...): πού να το φανταστείς ότι έχεις να κάνεις με "περιούσιο" Έλληνα που:
  • αυτός δεν φταίει  αλλά οι κοινοτικοί που δεν του τράβηξαν το αυτί όταν, επί αλήστου μνήμης "καταλληλότερου", διπλασιάστηκαν  οι διορισμοί στο δημόσιο και εκτοξεύτηκαν στην καταραμένη 5ετία του οι δημόσιες δαπάνες  από 27 στα 50 δις το χρόνο (τους τελευταίους μήνες της "νέας διακυβέρνησης" δανειζόταν το δημόσιο 1 δις την εβδομάδα...)
  • οι κουτόφραγκοι του χρωστάνε γιατί τους έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και άρα είναι υποχρέωσή τους, από ευγνωμοσύνη προφανώς, να τον συνδράμουν (τσάμπα) με δανεικά και αγύριστα
  • κατηγορεί τους συμπολίτες του ότι φοροδιαφεύγουν αλλά και ο ίδιος, όχι μόνο φοροδιαφεύγει λιγώτερο ή περισσότερο "αθώα" (δεν κόβει απόδειξη στον πελάτη του), αλλά ούτε την στοιχειώδη τσίπα έχει και να κονομήσει (διάολε!) αλλά και να αποδώσει στο κράτος (την κοινωνία δηλαδή) ΜΕΡΟΣ των κλοπιμαίων
  • και παραπονιέται για την απροθυμία των ξένων να επενδύσουν στον "ομφαλό της γής" και την ίδια στιγμή φυγαδεύει τα μυθώδη κεφάλαιά του στο εξωτερικό
  •  και κλαίγεται για την επικείμενη χρεοκοπία και έχει "παίξει" CDS για να κονομήσει από αυτήν
  •  και βγάζει "δεκάρικους" για τους τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους και πάει 2-3 ώρες αργότερα στην (δημόσια) υπηρεσία του
  • και τα φράγκικα ευρόπουλα θέλει και την τρόικα επιδιώκει (με τις καταλήψεις) να διώξει
  • και μαγικές λύσεις κατεβάζει η γκλάβα του (λογικό, περιούσιος λαός είναι...) και εθνοπροδότες πολιτικούς ανεβάζει στην εξουσία
  • και τεράστιο μυαλό κουβαλάει και μνήμη χρυσόψαρου διαθέτει
Ρε δεν πάμε (που πάμε) στο διάολο!

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ!

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ; Δυστυχώς όπως φαίνεται...

Ο κούκος που δεν θα φέρει την άνοιξη
Tου Χαριδημου Κ. Τσουκα (καθηγητή στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick)

Επειτα από τρεις μήνες διακυβέρνησης, είναι πλέον εμφανής η δυσκολία του πρωθυπουργού να πάρει γρήγορες, συνεπείς και στρατηγικά σχεδιασμένες αποφάσεις, ιδιαίτερα στην οικονομία. Δεν εκπλήσσει. Θέλει από τη μια να είναι συνεπής με όσα «φιλολαϊκά» μέτρα αφρόνως εξήγγειλε προεκλογικά, αλλά από την άλλη πιέζεται από την αμείλικτη οικονομική πραγματικότητα Αποτέλεσμα; Βραδύτητα, παλινωδίες, αντιφάσεις. Ετοιμάζει πρόγραμμα περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, αλλά συναινεί στην πανάκριβη εθελουσία έξοδο των λιμενεργατών του Πειραιά, παγώνει τους «υψηλούς» μισθούς στο Δημόσιο, αλλά αρνείται να περικόψει τα σκανδαλώδη προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής, θέλει να μαζέψει φόρους, αλλά σπέρνει τη σύγχυση. Λαϊκισμός και υπευθυνότητα δύσκολα συμβιβάζονται.

Υποτίθεται ότι το καινούργιο στοιχείο που κομίζει στον δημόσιο βίο ο πρωθυπουργός είναι η ανοιχτή διακυβέρνηση: η διαβούλευση και η αλλαγή του τρόπου στελέχωσης του κράτους με την υποβολή βιογραφικών. Καινούργια ιδέα πράγματι είναι, αλλά δεν συνιστά «επανάσταση» –αλλαγή υποδείγματος– όπως ο ίδιος δήλωσε: είναι μια νέα κίνηση στο υπάρχον παιχνίδι. Αλλαγή υποδείγματος θα συνιστούσε η ανατροπή, όχι η ανακαίνιση, βαθιών ελλαδικών δομών, όπως είναι η χρόνια πολιτικοποίηση του κράτους. Η πραγματική τομή λ.χ. θα ήταν η δημιουργία μιας πολιτικά ανεξάρτητης ελίτ στη δημόσια διοίκηση. Ο Παπανδρέου δεν επέλεξε τους άριστους έναντι των αρεστών για να στελεχώσουν τα υπουργεία, αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, τους άριστους μεταξύ των αρεστών. Θα διόριζε ποτέ ο πρωθυπουργός της Σουηδίας επικεφαλής της υπηρεσίας δίωξης οικονομικού εγκλήματος ένα συνδικαλιστή του κόμματός του;
Ο Παπανδρέου Γ΄ είναι ένας αμλετικός χαρακτήρας: διαπερνάται από αμφιβολίες που μειώνουν την αποφασιστικότητα της δράσης του. Το βλέπει κανείς και στη γλώσσα του σώματός του – αποπνέει αβεβαιότητα και προσωρινότητα. Ξέρει πώς θα ’θελε να είναι η Ελλάδα («η Δανία του Νότου»), έχει τα σωστά φιλελεύθερα - κοινωνιστικά ένστικτα, αλλά δεν γνωρίζει πώς να τα μεταποιήσει σε βιώσιμες στρατηγικές αλλαγής, γι’ αυτό και εξαντλείται σε γενικότητες. Μεγάλωσε σε μια προβεβλημένη πολιτική οικογένεια, κύριο γνώρισμα της οποίας ήταν η «φιλολαϊκότητα» –να είναι αρεστοί στο «λαό»– γι’ αυτό και δυσκολεύεται να πάρει τις σκληρές αποφάσεις που το κυβερνάν αναπόφευκτα επιβάλλει. Οι Παπανδρέου έμαθαν να υπόσχονται, να παρέχουν στους «μη προνομιούχους», όχι να τους δυσαρεστούν.

Ο πρωθυπουργός δεν διαθέτει βιωματική γνώση των προβλημάτων, βλέπει την Ελλάδα με την οπτική γωνία ενός «φιλέλληνα» που εκπλήσσεται με την αθλιότητα της χώρας, αλλά δεν γνωρίζει βαθιά, σωματικά, τον ψυχισμό της, τις φοβίες της, τους ιστορικούς εθισμούς της, κι αυτό φαίνεται στον άνευρο λόγο του. Αναπληρώνει την ελλιπή γνώση του ελλαδικού πλαισίου με γενικόλογες διακηρύξεις και δάνεια ιδεολογήματα («διαβούλευση», «συμμετοχή»).

Ο κ. Παπανδρέου έγινε πολιτικός επειδή γεννήθηκε σε πολιτική οικογένεια, η καρδιά του όμως είναι αλλού. Πριν από κάμποσα χρόνια, σε μια στιγμή αυθεντικότητας, εξέφρασε σε συνέντευξή του την επιθυμία ότι, αν δεν ήταν πολιτικός, θα ήθελε να ηγείται μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης.
Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει νοοτροπία κυβερνήτη, αλλά επικεφαλής think tank, περιβαλλοντικής ή φιλανθρωπικής οργάνωσης – ανθρώπου, δηλαδή, που δεν τον έλκει τόσο η εκτελεστική όσο η συμβολική εξουσία. Γι’ αυτό του πάει ο ρόλος του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως θα του ταίριαζε ο ρόλος του Γραμματέα του ΟΗΕ ή της Διεθνούς Αμνηστίας.

Ο ενδιάθετος κοσμοπολιτισμός του και μια αμερικανικής προελεύσεως σωτηριολογική προδιάθεση τον ωθούν να ασχολείται ενεργά με τα διεθνή κοινά. Με την εγχώρια πολιτική πλήττει, πιθανόν επειδή θα πρέπει να ασχοληθεί και με τη «λάντζα», όχι μόνο με υψιπετείς σκοπούς. Ίσως θεωρεί τα δημόσια ήθη πολύ πρωτόγονα για τη δική του «εκλεπτυσμένη» νοοτροπία (περίπτωση Ρατζίβ Γκάντι).
Σε κάθε περίπτωση, δίνει την εντύπωση ανθρώπου που παρατηρεί αλλά δεν μετέχει.

Είναι πειστικός όταν μιλάει για θέματα μειονοτήτων και μεταναστών (για τα οποία έχει προσωπική εμπειρία και ευαισθησία). Οι καλύτερες στιγμές του είναι όταν ενεργεί ως υπουργός Εξωτερικών – ένας ρόλος που εμπεριέχει λιγότερο την άσκηση εκτελεστικής εξουσίας και περισσότερο τη διαβούλευση. Οπως προσφυώς ελέχθη, ο Παπανδρέου είναι ένας υπουργός Εξωτερικών με αρμοδιότητες πρωθυπουργού. Ουσιαστικά είναι ένας do-gooder που αισθάνεται άβολα με συγκρούσεις.
Η περιλάλητη «διαβούλευση» είναι ένας εύσχημος τρόπος να μην αποφασίζει.

Εκπλήσσονται μερικοί με τις κυβερνητικές «αρρυθμίες» και τον ανεπαρκή συντονισμό. Κακώς. Είχαμε αρκετά δείγματα γραφής από τον πρωθυπουργό με την ιδιότητά του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η παροιμιώδης χαλαρότητα του κόμματος, τα διαρκώς ανανεούμενα όργανα, η μεταβλητή γεωμετρία των ανθρώπων που τον περιβάλλουν και η απουσία πολιτικών ανακλαστικών ήταν ήδη γνωστά. Γιατί να κάνει κάτι διαφορετικό ως πρωθυπουργός; Οι αρρυθμίες σύντομα θα εξελιχθούν σε εμφράγματα.

Οσοι περίμεναν ο νέος πρωθυπουργός όχι μόνο να γυρίσει σελίδα, αλλά να αλλάξει βιβλίο, πιθανότατα θα απογοητευθούν. Οι βαθιές δομές που καθηλώνουν τη χώρα είναι αμφίβολο αν θα αλλάξουν. Αλλαγές θα γίνουν, αλλά θα είναι ασύνδετες και περιπτωσιακές. Νέοι θεσμοί πιθανόν να δημιουργηθούν, αλλά οι υπάρχοντες είναι λιγότερο πιθανό να μεταρρυθμιστούν σοβαρά. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ρήξη με τον κομματισμό, τον κρατισμό, την πολιτική πόλωση, τον λαϊκισμό, τον κομματικό καιροσκοπισμό – ρήξη, δηλαδή, με όσα συνέχουν το σημερινό πολιτικό σύστημα, ένα νέο παιχνίδι. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως έναν Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά επιλέγει πολιτικές μετριότητες.
Φυσικά το πληρώνει – κυριολεκτικά!

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ...

Ναι, έχει δίκιο ο Λοβέρδος!

1) Υπάρχει σύστημα "χτυπήματος" καρτών εισόδου σε υπουργείο και γι αυτό το λόγο το 80% των υπαλλήλων έχουν δηλώσει ωράριο εργασίας 7.00 - 15.00 αφού δεν υπάρχει έλεγχος προσέλευσης και ο "επαγγελματίας", αφού χτυπήσει τις κάρτες στις 7.00 εξαφανίζεται μετά δρέποντας τους "καρπούς" της "υπηρεσίας" που προσφέρει στους συναδέλφους του... Έτσι "νόμιμα" φεύγουν οι "ευεργετημένοι" στις 15.00 αφού έχουν πιάσει δουλειά (νομότυπα) στις 7.00... Έχουν γίνει συγκεκριμένες προτάσεις σε ευσυνείδητους υπαλλήλους να μπουν και αυτοί στο "σύστημα" για να σταματήσουν να χαλάνε την πιάτσα ακολουθώντας τυπικά το ωράριο...

2) Με ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ εξαιρέσεις, αν δεις υπάλληλο προσηλωμένο στην οθόνη του υπολογιστή του, τότε ή με αθλητικά θα ασχολείται ή θα ενημερώνεται διαβάζοντας εφημερίδες...

3) Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο δεν λειτουργεί σε συγκεκριμένες διευθύνσεις γιατί οι γραμματείς αρνούνται να εκπαιδευτούν στις "νέες" τεχνολογίες και κανείς δεν τους/τις υποχρεώνει...

4) Η χρήση τηλεφώνου για προσωπικές δουλειές πάει σύννεφο με αποκορύφωμα να δυσανασχετούν οι υποφαινόμενοι αν τους απασχολήσεις για υπηρεσιακό θέμα την ώρα του τηλεφωνήματος...

5) Οι εξαιρέσεις που λέγαμε δουλεύουν ασταμάτητα για να αντεπεξέλθουν στον αυξημένο όγκο δουλειάς ακολουθώντας τον προσωπικό τους κώδικα ηθικής και συνέπειας αλλά, φευ, στις προαγωγές μένουν απέξω αφού κανείς δεν ασχολείται να αξιολογήσει το έργο τους...

6) Στις κρίσεις όλοι, μα ΟΛΟΙ οι υπάλληλοι αυτοαξιολογούνται με 10 που επικυρώνεται από τους προϊσταμένους τους... Εάν δε κάποιος "αφελής" από τους ευσυνείδητους αυτοαξιολογηθεί με 8 -9 (γιατί προφανώς δεν πιστεύει ότι είναι τέλειος για να δώσει στον εαυτό του το "δεκάρι") μένει πίσω με το "ατράνταχτο" επιχείρημα: "αφού ΜΟΝΟΣ του δεν θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, γιατί να τον θεωρήσω εγώ και να του ανεβάσω την βαθμολογία"...

Και μιλάμε για υπηρεσία αιχμής σε "μοντέρνο" υπουργείο...

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

ΕΛΕΟΣ!


Μπα, οι εστιάτορες, σουβλατζήδες και λοιποί δεν"αντέχουν" τη νέα αύξηση του ΦΠΑ και αρνούνται να τον πληρώσουν!

Γιατί, βλέπεις, μέχρι να ανθίσει το κίνημα των αποδείξεων, τον πλήρωναν...
Γιαυτό ο χυμός σε νησιά με ΦΠΑ σημαντικά χαμηλότερο σε σχέση με την Αθήνα κοστίζει το ίδιο (5 €) όπως στο Κολωνάκι... Γιαυτό οι περισσότερες φορολογικές παραβάσεις διαπιστώθηκαν στα νησιά με χαμηλό ΦΠΑ...
Γιαυτό ένα απλό τσάι (φακελάκι σε ξεστό νερό) κοστίζει 4 €, γιατί οι "καημένοι" έχουν αυξημένα έξοδα που γίνονται "δυσβάσταχτα" με τον νέο ΦΠΑ!

Μέχρι πέρυσι τον ενθυλάκωναν χωρίς να τον αποδίδουν και χωρίς φυσικά να σου κάνουν την "έντιμη" εξήγηση του υδραυλικού: τόσα με απόδειξη, τόσα χωρίς...

Γιαυτό γεμίσαμε σε κάθε γωνιά με κάθε λογής καφετέριες, σουβλατζίδικα, ταβέρνες, ΄προσοδοφόρο γαρ το επάγγελμα...

Πέρα από το γεγονός της ΠΑΡΑΛΟΓΑ απότομης αύξησής του, ο ΦΠΑ ΔΕΝ αποδιδόταν σχεδόν ποτέ...  Και τα κροκοδείλια δάκρυα περί απολύσεων εργαζόμενων και κλεισιμάτων μαγαζιών τα ακούω βερεσέ...

Αρκετά πια μας έγδαραν και κονόμαγαν, ας απορροφήσουν λοιπόν μέρος ή όλη την αύξηση τιμών που θα προκύψει...

Θα το εκτιμήσουμε δεόντος!

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

ΚΛΑΤΑΡΕ...

Γυρίσαμε λοιπόν από τις διακοπές και τί βλέπουμε;

Μια κλαταρισμένη κυβέρνηση που διστάζει, διστάζει, διαπιστώνει, διαπιστώνει, διαρκώς γλουγλου και αυγά τίποτα...
Αυτή τουλάχιστον είναι η κυριαρχούσα εικόνα που διαχέεται και μάλλον δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα...

Πώς όμως θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Ποιοι θα κάνουν σε μέρες/μήνες τις τομές που δεν έγιναν επί δεκαετίες; Ποιος "πατέρας" (ΠΑΣΟΚ) θα φάει "τα παιδιά" του (συνδικάλες, δημόσιους υπαλλήλους);
Γίνονται αυτά; Φαίνεται πως δεν μπορούν να γίνουν...

Ο πρωθυπουργός φαντάζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα: καινοτόμες ιδέες (που μάλλον δεν τις συμμερίζεται κανείς...), γενναίες διαπιστώσεις (που δεν οδηγούν σε ριζοσπαστικές ενέργειες...), λείπει όμως "το μπλοκάκι του Σημίτη", η καθημερινή παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου (που υποτίθεται θα έκανε ο Πάγκαλος...).
Οι περισσότεροι υπουργοί τρέμουν το πολιτικό κόστος, η προηγούμενη καθημερινή "δοσοληψία" τους με τους ψηφοφόρους και τα ρουσφέτια τούς κάνει τώρα να τρέμουν να εξηγήσουν την αναγκαιότητα κάποιων μέτρων, πόσο μάλλον να τα υλοποιήσουν...

Άσε που, αν ισχύει ό,τι υποψιάζομαι (ότι δηλ. μας δίνουν το χρήμα γιατί, λόγω φόβου κατάρρευσης του ευρώ, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς), τότε, στο μυαλό ορισμένων, θα τριβιλίζει η ιδέα ότι αφού έτσι κι αλλιώς μας τα δίνουν γιατί να "πονέσουμε" κι άλλο την κοινωνία...

Βέβαια, λέω εγώ, είναι κέρδος που εθίζεται η κοινή γνώμη σε αναγκαίες αλλαγές (αξιολόγηση πανεπιστημιακών, άρση μονιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο άχρηστων οργανισμών, άρση τραπεζικού απορρήτου φοροφυγάδων κλπ.), αδιανόητα πράγματα πριν από 2 μόλις χρόνια...

Τί να το κάνεις όμως όταν ο μέσος Έλληνας έχει ακόμα "κατσαπλιάδικη" νοοτροπία ("το δικό μου συμφέρον, η τσέπη μου, πάνω απ'όλα");

Ποιος δημόσιος υπάλληλος θα εφαρμόσει αυτά που απαιτούνται όταν επί δεκαετίες έχει γαλουχηθεί ότι και αξιοπρεπή μισθό θα παίρνει και μόνιμος θα είναι; Που δεν καταλαβαίνει ότι η μονιμότητα είναι οικονομικά αποτιμούμενο αγαθό, η έλλειψη του οποίου στον ιδιωτικό τομέα αναπληρώνεται (θα έπρεπε) με αντίστοιχο χρήμα; (Γιαυτό οι top managers εταιρειών, οι προπονητές κλπ. τα παίρνουν χοντρά γιατί σήμερα είναι αύριο δεν είναι...).

Ο μεγάλος ασθενής λοιπόν παίρνει στο βυθό όλους μας...

Και το θέμα είναι ότι, αν χαθεί αυτή η ευκαιρία (ΝΑΙ, το μνημόνιο ΕΙΝΑΙ ευκαιρία) και αν οι Λοβερδοβενιζελοδιαμαντοπούλες δεν τα καταφέρουν, τότε... Θα τα εφαρμόσουν οι Σταϊκούρες/ Λαζαρίδηδες/Φαήλοι;

Τρέμω σε αυτή την ιδέα...

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

ΜΑΛΑΚΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΖΩΗ...

Πρέπει να το παραδεχτούμε, στα οικονομικά, παρόλες τις κατηγορίες ότι τα κάναμε σκατά, είμαστε μάγκες, πρέπει να μας απονεμηθεί Νόμπελ αποτελεσματικής οικονομικής διαχείρισης!

Με φοροδιαφυγή στο φουλ, λαδώματα/λαμογιές στον υπέρτατο βαθμό, σπατάλες μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, εισαγωγές στα ύψη και εξαγωγές στο ναδίρ (μέχρι πρότινος), με ανελαστικά έξοδα συντήρησης εκατοντάδων λιμανιών, δεκάδων αεροδρομίων λόγω γεωμορφολογίας, με τεράστιες αμυντικές δαπάνες (5% του ΑΕΠ, Δανία: 1%...) έχουμε ΠΑΡΟΜΟΙΑ προβλήματα όχι μόνο με τα υπόλοιπα "γουρούνια" αλλά ΚΑΙ με την Αγγλία!!! Με χώρες δηλαδή που υποτίθεται ΔΕΝ έχουν προβλήματα φοροδιαφυγής, σπατάλης και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα.

Δηλαδή σκέψου να είχαμε μαζέψει διαφεύγοντες φόρους, να νοικοκυρεύαμε το δημόσιο, να μην τεμπελιάζαμε την ώρα της δουλειάς, να τα βρίσκαμε με τους Τούρκους, όχι 3% έλλειμμα, ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ θα είχαμε...

Άσε που, αν δεν είχαμε τέτοια "προδοτική" κυβέρνηση και εφαρμόζαμε τις θαυματουργές συνταγές του "εν δυνάμει...", θα είχαμε ΗΔΗ λύσει προβλήματα χρέους και ελλειμμάτων...

Αλλά και αυτοί οι μαλάκες οι τροϊκανοί βρε παιδί μου, αντί να επιμείνουν ΜΟΝΟ στην εξάλειψη της φοροδιαφυγής και τον περιορισμό της σπατάλης, αφού η αντιμετώπισή τους είναι, όπως λέμε, το αυγό του Κολόμβου (ώστε να φτάσουμε στα επίπεδα των άλλων νοικοκύρηδων λαών), μας επιβάλουν κουρέματα μισθών/συντάξεων, τη ΜΟΝΗ συνταγή που ξέρουν και εφαρμόζουν ΚΑΙ στους νοικοκύρηδες Πορτογάλους (από ό,τι λέγεται η φοροδιαφυγή εκεί είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα) και τα (πρώην) παιδιά θαύματα τους Ιρλανδούς...

Για να σοβαρευτούμε όμως...

Ή και οι άλλοι έχουν τέτοιου είδους προβλήματα (φοροδιαφυγή/σπατάλη), άρα στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι και άρα είναι ΠΟΛΥΠΛΟΚΗ/ΔΥΣΚΟΛΗ η αντιμετώπισή τους (γιαυτό καταφεύγουν στην εύκολη λύση των απολύσεων και της υπερφορολόγησης των συνήθων "υποζυγίων"...), ή τα σχετικά νούμερα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΑ ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΡΚΟΥΝ!!

Για να μην παρεξηγηθώ:

Τα λαμόγια να πάνε φυλακή, οι φοροφυγάδες να πληρώσουν τα ΜΕΓΙΣΤΑ πρόστιμα, οι αργόσχολοι υπάλληλοι να ελεγχθούν και εν ανάγκη να απολυθούν, το επιβάλει η στοιχειώδης κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.
Μην τρελλαθούμε όμως κιόλας, δεν αρκούν αυτά για να λύσουν το πρόβλημα...
Φυσικά, αν τα καταφέρναμε σ'αυτά τα θέματα, οι περικοπές θα ήταν μικρότερες, αλλά το θέμα είναι αν θα μου περικόψουν κατά 300 αντί 400 Ευρώ το μισθό; Γιατί, ψυχανεμίζομαι, περί ΑΥΤΟΥ πρόκειται...

Ως συνήθως βλέπουμε μόνο το δέντρο:
Βαυκαλιζόμαστε ότι, αν δημεύονταν μερικές τρανταχτές περιουσίες και πήγαιναν σπίτι τους μερικοί αργόσχολοι (που αναντίρρητα ΕΤΣΙ πρέπει να γίνει, είπαμε, δικαιοσύνη παντού...), οι υπόλοιποι συνεπείς θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια...

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΜΑΡΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

Η κοινή συνισταμένη σχολίων και ρεπορτάζ των ξένων ΜΜΕ, ειδικά των γερμανόφωνων, εστιάζονται στα εξής 2 βασικά συμπεράσματα:
  1. Η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού πέρυσι και, αν δεν βοηθούσαν οι ευρωπαίοι εταίροι, θα είχε χρεοκοπήσει. Ε, είναι αξιοπερίεργο να σε βρίζουν ενώ τους βοηθάς...
  2. Οι Ευρωπαίοι, συνειδητοποιώντας ότι τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας θα συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, έχουν αποφασίσει να μας σώσουν ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ. Το κακό είναι ότι το ίδιο έχουμε συνειδητοποιήσει και ΕΜΕΙΣ ("θέλουν δε θέλουν θα μας τα ακουμπήσουν"), άρα ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ χρειάζεται να κάνουμε, ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ μεταξύ μας αφού, ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, θα πέφτει το παραδάκι. Γιαυτό το λόγο έχει αρχίσει και το γαϊτανάκι με την 5η δόση: στον πανικό τους ότι τους (ξανα)κοροϊδέψαμε, οι κουτόφραγκοι μας απειλούν μπας και συνειδητοποιήσουμε τί διακυβεύεται (κούνια που τους κούναγε...).
Πέρα από το ανήθικο του πράγματος (σε δανείζει ο άλλος και εσύ του απαντάς "εις υγείαν των κορόιδων"), μπορεί να εξελιχθεί η όλη ιστορία σε μπούμεραγκ: οι γερμανικές τράπεζες έχουν "ξεφορτώσει" το σημαντικότερο μέρος των δικών μας "χαρτιών", το πρόβλημα είναι οι γαλλικές. Μόλις (αν) κάνουν και αυτές το ίδιο (δύσκολο αλλά ποτέ δεν ξέρεις...) και με πάτημα τυχόν αναρρίχηση στην πρωθυπουργία του αντωνάκη, δύσκολο είναι να βρουν τα κατάλληλα επιχειρήματα να "την κάνουν";

Και τότε να δω πώς θα εφαρμόσουμε το "μοντέλο" Αργεντινής... Τότε να δούμε προς τα πού θα κατευθύνονται οι μούτζες...

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

"ΑΝΘ' ΗΜΩΝ ΣΑΜΑΡΑΣ"...

Τί γίνεται ρε παιδιά;

Από τη μία ο Πεταλωτής λέει ότι αν εφαρμοζόταν το "Ζάππειο 2" το έλλειμμα θα (ξανα)ανέβαινε στα 36 δις και από την άλλη διαρρέεται ότι το μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει ΒΑΣΙΚΕΣ θέσεις του Σαμαρά (μείωση φορολογίας επιχειρήσεων, κατάργηση του "πόθεν έσχες" για την απόκτηση κατοικίας)...

Ο "πατριωτικώτερος" επέμενε από το Νοέμβριο του '09 σε ΑΜΕΣΗ λήψη μέτρων και έρχεται η Βάσω να επιβεβαιώσει ότι και εκείνη πίεζε από τότε για μέτρα ("και με αντιμετωπίζατε σαν ούφο")...

Ο Φλωρίδης αποδεικνύει ότι, εφόσον ο προϋπολογισμός προβλέπει μείωση του ελλείμματος για το '11 κατά 6.5 δις και αυτό θα επιτευχθεί με την επιβολή ΕΚΤΑΚΤΩΝ μέτρων τότε απέτυχε ολοκληρωτικά και ο Σαχινίδης, ανίδεος στα μαθηματικά, του απαντάει άλλα αντ΄άλλων...

Σχέδιο όπως φαίνεται δεν υπάρχει και υπό το βάρος της "πλατείας" και τις απαιτήσεις συναίνεσης (αλήθεια, γιατί δεν βγαίνουν και οι μεν και οι δε να το πουν δημόσια; ειδικά ο Σαμαράς θα μπορούσε να θριαμβολογήσει ότι έσυρε την κυβέρνηση στις θέσεις του!) γίνονται βεβιασμένες κινήσεις: ναι, βεβιασμένες, γιατί, αν οι μειώσεις της φορολογίας είναι το αυγό του Κολόμβου και το πρόβλεψε ο Σαμαράς, τότε τί διάολο μας πηδάνε δίχως σάλιο με συνεχή φορομπηξία και απαξιώνουν αρχικά τις προτάσεις της ΝΔ; Ας ικανοποιήσουμε λοιπόν και τον Σαμαρά μπας και κάτσει η μπίλια αφού τα δικά μας μέτρα δεν αποδίδουν!

Απο τη μια ο πρωθυπουργός ξερογλύφεται για δημοψήφισμα (να βγεί από πάνω του η ευθύνη και να την πάρει ο λαός) και από την άλλη διαψεύδεται πάραυτα από τον Πεταλωτή...

Στην "πλατεία" τώρα:

Προφανής η επιτυχία της αφού τρομοκράτησε βουλευτές και κυβέρνηση, όμως πόσο πιο αποτελεσματική θα ήταν η αντίδραση αν, αντί μούτζες στη βουλή, μαζεύονταν οι "αγανακτισμένοι" κατά χιλιάδες και επί μέρες έξω από τη γερμανική πρεσβεία (όπως πρότειναν ΚΑΙ Γερμανοί φίλοι μας) απαιτώντας τις δύσμοιρες αποζημιώσεις που σαφώς θα ξαλάφρωναν το χρέος ή, τέλος πάντων, θα μετέφεραν την πίεση στους "ηγεμόνες" της Ευρωζώνης...
Σου λέει όμως ο αρχοντοχωριάτης ελληναράς, "άσε μην τους εκνευρίσουμε και μας κόψουν και αυτά που μας δίνουν", οπότε "πάμε να εκτονωθούμε ανέξοδα πάνω στα ανθρωπάκια της βουλής"...

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ...

Εντάξει, προσπερνάμε το Σαμαρά με την παγκόσμια πατέντα μείωσης του ελλείμματος μέσω μειωμένων φορολογικών συντελεστών (είδαμε και τί πέτυχε ο Αλογοσκούφης που προσδοκούσε αύξηση επενδύσεων όταν τους μείωσε...).

Την "τίμια"/θολή Αριστερά την ξέρουμε, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο (ίσως από τον Κουβέλη, αλλά τί να σου κάνει κι αυτός, μπορούσε να συναινέσει χωρίς να ακυρώσει ό,τι πρεσβεύει όλα αυτά τα χρόνια;).

Καρατζαφέρης/Ντόρα με τα γνωστά πρόσωπα/προσωπεία "συνευθύνης", κριτικής στήριξης κλπ., μικρή σημασία παίζουν πια στα πολιτικά μας πράγματα.

Όλοι, εχέφρωνες και μη παρ'όλη την τσαντίλα, κοιτάμε με προσδοκία μπας και η κυβέρνηση τα καταφέρει να γυρίσει το τιμόνι και να βάλει τάξη στο μπουρδέλο, μήπως γίνουμε κάποτε "Ευρώπη".

Και αντ'αυτού τί βλέπω;

Ένα Παπανδρέου μάλλον επαναπαυμένο στις "δάφνες" της μεγάλης μείωσης του ελλείμματος σε 1 χρόνο. Και λέω επαναπαυμένο γιατί εδώ καιγόταν ο κώλος μας και εκείνος ήταν σε "φόρουμ" στο Όσλο! Και λέω καθησυχασμένο γιατί, όπως λένε όλοι οι αναλυτές, από τον Ιανουάριο και μετά δεν μπήκε "μολυβιά" στα κυβερνητικά πεπραγμένα με αποτέλεσμα ακόμα και δικοί τους (Στουρνάρας) να τους κατηγορούν για τα σημερινά χάλια...

ΝΑΙ, χάλια:
  • Είναι δυνατόν με τέτοιο γαμήσι επί 12 μήνες να μου λέει ό Λοβέρδος ότι "δεν προλαβαίνουμε εκλογές γιατί δεν φτάνουν τα χρήματα μετά τον Ιούλιο";
  • Πού διάολο πάνε οι περιβόητες δόσεις ώστε να κρεμόμαστε κυριολεκτικά από αυτές για να πληρωθούν μισθοί/συντάξεις;
  • Δεν έγινε ΚΑΜΜΙΑ περισυλλογή σπατάλης στο δημόσιο ώστε, διάολε, μέρος των εσόδων που καταφέρνουμε να μαζέψουμε (γαμώ τις αποδείξεις μου!) να συνεισφέρουν στους μισθούς/ συντάξεις;
  • Τί περίμεναν με τις αποκρατικοποιήσεις και τους βγήκαν μπροστά οι τροϊκανοί, τις ανακοίνωσαν μεσ'την τούρλα του σαββάτου και τώρα δίνουν εικόνα εκποίησης και όχι συντεταγμένης συνταγής για ορθολογική μείωση του δημόσιου τομέα; Εδώ έχει δίκιο ο "πατριώτης" που λέει ότι συμφωνεί με τις αποκρατικοποιήσεις, όχι όμως με λογική πανικού για να μαζέψουμε όσα-όσα...
  • Τί μαλακίες μας έλεγε πέρυσι ο Παπακωνσταντίνου περί απουσίας νέων μέτρων και τα τοιαύτα; ΦΥΣΙΚΑ και θα έρχονταν νέα μέτρα αφού, χωρίς αυτά, το έλλειμμα θα παρέμενε στις "δάφνες" του 10% που πετύχαμε τον 1ο χρόνο. Απλά, όλοι εμείς οι καλοπροαίρετοι αφελείς νομίζαμε ότι, λόγω μείωσης της σπατάλης και αύξησης των εσόδων καθώς και από τις αποκρατικοποιήσεις και τις "πράσινες" επενδύσεις ,θα αποκτούσε δυναμική η αποκλιμάκωση του ελλείμματος χωρίς νέα γαμήσια...  
  • Και το κυριώτερο: πώς τα κατάφεραν Παπανδρέου, Πάπακωνσταντίνου και σία να μην έχουν εξηγήσει στον ελληνικό λαό ότι το μνημόνιο, όχι μόνο ήταν απαραίτητο για να μην χρεοκοπήσουμε (αυτό τό είπαν...) αλλά, με τα χάλια ασυνεννοησίας που μας διακατέχει σαν λαός/πολιτική τάξη, ΜΟΝΟ με τη δαμόκλειο σπάθη του θα καταφέρναμε να μεταρρυθμίσουμε τη χώρα μας; 
Και τώρα τί;
Έτσι όπως τα κατάφεραν (επί της ουσίας και επικοινωνιακά) άντε να τραβήξουν και το δημοψήφισμα που κωλοτρίβονται (με το φαεινό δίλημμα "είστε υπέρ ή κατά του μνημονίου;") για να ψάχνουμε άλλη χώρα για να μεταναστεύσουμε μπας και ζήσουμε σε καλύτερους τόπους με υποφερτές συνθήκες ζωής και κοινού νου...

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

ΝΑΤΗ ΠΕΤΙΕΤΑΙ...

Τί να γράψεις μέσα στον ορυμαγδό των ημερών που προεξοφλεί την αποτυχία μας;

Πώς να είσαι αισιόδοξος ακούγοντας/διαβάζοντας περισπούδαστες αναλύσεις ότι δεν θα τα καταφέρουμε;

Από πού να πιαστείς, πού να ακουμπήσεις;

Ψάχνεις στο Ίντερνετ για ενθαρρυντικές ειδήσεις και νά...

Ανάλυση της ALPHA BANK (αυτοί ξέρουν έτσι δεν είναι;) καταρρίπτει σαν λαθεμένες τις τελευταίες εκτιμήσεις της Κομισσιόν για τα οικονομικά μας παραθέτοντας στοιχεία που σε κάνουν πιο αισιόδοξο.
Η Alpha Bank τονίζει ότι η εγχώρια οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε βαθειά ύφεση στο 1ο 3μηνο’11, αλλά είναι εμφανή τα σημάδια της επικείμενης ανάκαμψής της λαμβάνοντας υπόψη:

α) Την σημαντικά βελτιωμένη ανταγωνιστικότητα που οδηγεί σε μεγάλη αύξηση των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών και σε υποκατάσταση εισαγωγών. Η αύξηση των εξαγωγών αγαθών ανήλθε στο 31,5% στο 1ο 3μηνο.’11, ενώ οι αφίξεις τουριστών ήταν σημαντικά αυξημένες τον Απρίλιο και οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία της χώρας διαμορφώνονται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα.

β) Την μικρότερη του αναμενομένου πτώση του όγκου των λιανικών πωλήσεων στο 1ο 2μηνο.’11, από τα πολύ υψηλά επίπεδά του στο 1ο 2μηνο.’10.

γ) Την ανάκαμψη της αγροτικής παραγωγής, αλλά και της παραγωγής πολλών κλάδων της μεταποιητικής βιομηχανίας, με σταθεροποίηση της παραγωγής και στον σημαντικό κλάδο των τροφίμων.

δ) Την εντυπωσιακή βελτίωση των δεικτών οικονομικού κλίματος στη χώρα, η οποία, παρά το ότι επιδεινώθηκε τον Απρίλιο μετά τις επιθετικές υποβαθμίσεις της χώρας από την Moody’s και την S&P’s, αναμένεται να βελτιωθεί και πάλι με την αναμενόμενη περαιτέρω βελτίωση της δραστηριότητας στον τομέα του τουρισμού από τον Απρίλιο του 2011 και με την σημαντική αύξηση των εξαγωγών αγαθών.

Αν προσθέσουμε σ'αυτά και τα στοιχεία διακίνησης Κρουαζιέρας τριμήνου (Ιανουάριος- Μάρτιος 2011), με βάση τα οποία οι αφίξεις κρουαζιερόπλοιων αυξήθηκαν κατά 5,1%, ενώ και οι αφίξεις επιβατών αυξήθηκαν κατά 58,1%, εκ των οποίων οι επιβάτες transit κατά 72,9% (από 80.808 το 2010 σε 139.692 το 2011), τότε ΚΑΤΙ δείχνει ότι αλλάζει το κλίμα...

Κάπως έτσι δεν αναμένονταν τα πράγματα; Να πιάσουμε δηλαδή πάτο και να αρχίζει δειλά-δειλά να βελτιώνεται η κατάσταση. Ναι, δειλά στην αρχή, πιο δυνατά μετά το καλοκαίρι, να έλθουμε "ίσα βάρκα ίσα νερά" και να προχωρήσουμε σε θετική ανάπτυξη.

Τί περιμέναμε δηλαδή, να φέρει ο Παμπούκης κολοσσούς να επενδύσουν, έτσι στην ψύχρα, χωρίς να υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης; Ε, δεν γίνονται έτσι τα πράγματα, θέλει χρόνο, κόπο, δουλειά για να πατήσουμε πρώτα σε στέρεο έδαφος και μετά θά έλθουν (ελπίζω) και οι "κολοσσοί"...

Άντε να δούμε...

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ;



Μα την πίστη μου δεν καταλαβαίνω:

Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση
  •  η μειοψηφία των Ελλήνων (42%) πιστεύει στην ανάσταση των νεκρών αλλά η συντριπτική πλειοψηφία (76%) πιστεύει στο Θεό
  • το 47% θεωρεί το Πάσχα "περίοδο θρησκευτικής κατάνυξης και ευκαιρία να πάω στην εκκλησία"
  • πιο πολλοί (78%) πάνε στην Ανάσταση (παρόλο που δεν πιστεύουν σε ανάσταση νεκρών...) παρά στον Επιτάφιο (70%) που θα ήταν πιο λογικό (παρακολουθούμε την "κηδεία" του Χριστού που τελικά ΔΕΝ αναστήθηκε έτσι δεν είναι;)
Δηλαδή πιστεύουμε στο Θεό, άρα σε αγαθοποιό δημιουργό που μεριμνά, λέω εγώ, για τα πλάσματά Του (γιατί αλλιώς θα ήταν "κακός" Θεός δηλ. διάβολος...) με απώτατη "φροντίδα" την αιώνια ζωή τους (αυτό δεν σημαίνει ανάσταση νεκρών;), πηγαίνουμε στην αναστάσιμη ακολουθία (δηλ. γιορτάζουμε το ΓΕΓΟΝΟΣ της Ανάστασης του πεθαμένου Χριστού) αλλά ταυτόχρονα ΔΕΝ την πιστεύουμε!

Άρα τί;

Μας "δούλεψε" λοιπόν ο Χριστός που είπε ότι θα αναστηθεί, μας εξαπάτησε ο πρώην διώκτης και μετέπειτα θερμός ζηλωτής Του Παύλος που είπε ότι "χωρίς την Ανάσταση η έλευση του Χριστού ήταν ένα ψέμα" και από κοντά οι "επίγονοι" (η Εκκλησία δηλαδή) που μας εξαπατούν διαχρονικά επικεντρώνοντας σε μια ψεύτικη ιστορία!

Σέβομαι απεριόριστα φίλους μου, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ άθεους, που ΔΕΝ πηγαίνουν στην εκκλησία ΟΥΤΕ την ανάσταση ΟΥΤΕ στον Επιτάφιο (προφανώς ούτε τα Χριστούγεννα...), που πιστεύουν ότι ο Χριστός ήταν ένας καταπληκτικός δάσκαλος και πέραν τούτου ουδέν και όλη η εκκλησιαστική διδαχή είναι κόλπο για την χειραγώγηση των μαζών. ΤΟΥΣ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΛΟ!

Αλλά οι υπόλοιποι σε ΠΟΙΟ Θεό πιστεύουμε;
  • Σε υπέρτατη αφηρημένη δύναμη που έφτιαξε τους φυσικούς νόμους και μετά "άραξε"; Ωραία, αλλά τότε τί ασχολούμαστε με Χριστό υιό του Θεού που δίδαξε ειρήνη, μακροθυμία (αλλά ΚΑΙ ανάσταση νεκρών), σταυρώθηκε αλλά ΚΑΙ αναστήθηκε;
Τότε τί νόημα έχει η διαδεδομένη ευχή "Καλή Ανάσταση" που μυρηκάζουμε κατά κόρον αυτές τις μέρες; (άσε πια το άλλο: "καλή Σαρρακοστή" λες και τηρούμε για θρησκευτικούς λόγους την νηστεία...).
  • Σε απατεώνες αμόρφωτους/δειλούς μαθητές Του που, αφού έκλεψαν το σώμα Του, διακήρυξαν την Ανάστασή Του και έπαθαν τα μύρια όσα με μηδέν κέρδος; Γιατί τί κέρδισαν ο θρασύδειλος Πέτρος και οι υπόλοιποι που, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων (Ιωάννης), πέθαναν μαρτυρικά εάν δεν ΕΙΔΑΝ τον αναστημένο Χριστό επί 40 μέρες (έτσι δεν λένε τα ευαγγέλια);
Εκτός αν ακολουθούμε σαν "πρόβατα" τα έθιμα που μας παρέδωσαν οι γονείς μας χωρίς να τα πιστεύουμε ΒΑΘΕΙΑ μέσα μας, "έτσι", όπως πάει το ποτάμι της ζωής μας...

Εκτός (και εδώ είναι το επαίσχυντο "κουμπί") κρατάμε πισινή όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της ζωής μας: "πού ξέρεις τί γίνεται, άσε νά'χουμε καβάτζα"...

Εκτός αν απαντάμε ό,τι μας κατέβη σε δημοσκοπήσεις...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ λοιπόν (αν ισχύει το τελευταίο...)

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

"ΕΝ ΦΥΛΑΚΑΙΣ ΗΜΗΝ..."

Έρχονται οι άγιες μέρες του Πάσχα όπου πιστεύοντες και μη πιστεύοντες στον Θεάνθρωπο θα τις "καταναλώσουμε" με ψώνια για τον οβελία/μαγειρίτσα, δώρα για βαφτιστήρια, ουσιαστική/τυπική επαφή με τα εκκλησιαστικά "δρώμενα" (για πολλούς από μας είναι η μοναδική ετήσια επαφή μας με την εκκλησία, έτσι για να θυμόμαστε τα μικράτα μας...) , κατάνυξη ή φολκλόρ προς τέρψιν των τουριστών, βεγγαλικά, πραγματική νηστεία (οι ελάχιστοι) ή αλλαγή διατροφής για αποτοξίνωση λόγω εθίμου (οι περισσότεροι), ευδαιμονία για τον ερχομό (για τα καλά) της άνοιξης...

Ας δούμε όμως μήπως μέσα στις σκοτούρες μας μπορούμε να "ψηλώσουμε" λίγο, να σκεφτούμε τί υπάρχει γύρω μας, κυρίως να στρέψουμε το βλέμμα στους πραγματικούς απόκληρους που συνήθως τους περιφρονούμε (έφταιξαν γαρ και πρέπει να πληρώσουν): μιλάω για τους ΑΠΟΡΟΥΣ φυλακισμένους και ιδίως τις γυναίκες με τα παιδάκια τους που για μια χρονιά ακόμα θα περάσουν την Ανάσταση πίσω από τα κάγκελα.

Ένα blog, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα (ξεblogάρισμα) και πρεσβεύει ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ αυτά που δίδαξε ΕΚΕΙΝΟΣ, διοργανώνει bazaar το Σαββατοκύριακο στο Μεταξουργείο (στο Cabaret Voltaire)  για αυτούς τους "ελάχιστους", τις άπορες μητέρες-φυλακισμένες που κυριολεκτικά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

"ΣΟΦΙΕΣ" ΠΙΚΡΑΜΕΝΩΝ

Τελικά μέσα στο σκοτάδι του τούνελ που ζούμε και, μη βλέποντας φως (γιατί αν βλέπαμε φως θα παίρναμε κουράγιο και θα σταματούσαμε να λέμε/ακούμε μαλακίες...), βγάζουμε τον κάθε πικραμένο να πει τις "σοφίες" του, άλλοι καλοπροαίρετα, άλλοι με ιδιοτελείς σκοπούς.
Και, αφού τις ακούσουμε, πανικοβαλλόμαστε, χάνουμε το κουράγιο μας, δακτυλοδείχνουμε τον "σοφό" ("είδες τί είπε ο τάδε;") εκθειάζοντας τον χαρακτήρα, την μόρφωσή του ή δεν ξέρω και εγώ τί άλλο (αν είναι πολιτικός εστιάζουμε στην εντιμότητά του, στα τσεκουράτα λόγια του κλπ.) και τρέχουμε να βγάλουμε έξω τις υπαρκτές/ανύπαρκτες καταθέσεις μας προ της επικείμενης πτώχευσης...

Τελευταίο δείγμα της ομαδικής παράκρουσής μας είναι η συνέντευξη του Αλέκου Παπαδόπουλου στον Παπαχελά που παρουσιάστηκε περίπου σαν το χρονικό μιας αναπόφευκτης κατάρρευσης της χώρας, ένα χρονικό γεμάτο σοφίες, διδάγματα, νέα στοιχεία, αλήθειες που δεν λέγονται από τους κυβερνώντες, μια σφαλιάρα που έδωσε σε όλους βγάζοντάς μας από την μακαριότητά μας, οπότε "τρεχάτε ποδαράκια μου"...
Εκτιμώ τον τσεκουράτο λόγο του, την πανθομολογούμενη εντιμότητά του και, γιατί όχι, τη ζοχάδα του για τα κακώς κείμενα στον τόπο μας. Σίγουρα μίλησε στο παρελθόν (αρχές της δεκαετίας του 90) με σταράτες κουβέντες που ξένισαν εν μέσω ανδρεοπαπανδρεϊκής λαϊκίστικης πολυλογίας (που ήδη τότε βρισκόταν σε φάση τακτικής υποχώρησης από τα φληναφήματα του 80...).
Και αυτή του η αρετή ("πιράνχας της υγείας" κλπ.) του κατοχύρωσε το δικαίωμα να τον παίρνουν όλοι τοις μετρητοίς και στα σοβαρά όντας ένας ΣΟΒΑΡΟΣ πολιτικός. Έτσι, όταν ανοίγει το στόμα του, σπάνια τα τελευταία χρόνια, μένουμε όλοι με ανοιχτό το δικό μας έτοιμοι να καταπιούμε τα "αγκωνάρια" που θα μας πετάξει...

Έτσι λοιπόν παρουσιάστηκε/διαφημίστηκε η τελευταία του συνέντευξη στον ΣΚΑΪ: "τά'πε έξω από τα δόντια", "είπε αλήθειες που δεν τις έχουμε ξανακούσει", "κρίμα που δεν είναι υπουργός, αυτός μάλιστα, θα μας έσωζε" και δεν συμμαζεύεται...

Τί είπε λοιπόν ο άνθρωπος που δεν το έχουμε ξανακούσει και μας έκανε ΤΟΣΗ εντύπωση (ΣΚΑΪ);

Ότι η προσπάθεια που γίνεται μέχρι τώρα για το συμμάζεμα των ελλειμμάτων έχει πενιχρά αποτελέσματα, ότι το χρέος είναι θηριώδες (πρόσθεσε και διάφορα άλλα που ΔΕΝ τα προσθέτουν οι άλλες χώρες στο έλλειμμά τους όπως τα χρέη των τραπεζών και το ανέβασε στα 610 δις!), ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφή όπως και η αναδιάρθρωση, ότι η υποτίμηση έχει νόημα όταν είσαι εξαγωγική χώρα και τα οφέλη της εξανεμίζονται σε 2-3 μήνες, ότι οι αποκρατικοποιήσεις πρέπει να προχωρήσουν ΑΜΕΣΑ/ΧΤΕΣ κλπκλπ....

Και γιατί έγινε όλος αυτός ο ντόρος;
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τί είπε που είναι ΑΛΛΟ από αυτά που ακούμε και από την πολιτική που ακολουθείται (με την μόνη διαφορά ότι είναι απαισιόδοξος για την πορεία των πραγμάτων ενώ η κυβέρνηση αισιοδοξεί...).

Τόνισε αρκετές φορές τί έλεγε/έκανε όταν ήταν υπουργός (νάτες οι πικρίες τώρα που δεν τον πολυ-υπολογίζουν στη δύση της πολιτικής του καρριέρας...), είπε ότι και να του προτείνουν να μπει στην κυβέρνηση αυτός δεν θα δεχτεί γιατί, λέει, έχει διαφορετική (ποια; μόνο για τις αποκρατικοποιήσεις ζήτησε ταχύτερη πορεία) αντίληψη για το τί πρέπει να γίνει, αν τον καλέσει ο Παπανδρέου ευχαρίστως θα πει τη γνώμη του κλπκλπ.

Θυμίζει λίγο τον αντωνάκη (αν και είναι "βλασφημία" να συγκρίνεις τον Αλέκο με τον πατριωτικότερο) που δεν θα δεχτεί, λέει, συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ: ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...

ΠΟΥΘΕΝΑ/ΚΑΝΕΙΣ ρε γαμώτο δεν λέει ΜΙΑ (όχι πολλές, ΜΙΑ) κουβέντα αισιοδοξίας που θα μας κάνει να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι, να πάρουμε θάρρος... Στο ντούκου πέρασε η θεαματική (συνεχιζόμενη!) αύξηση των εξαγωγών (και όχι μόνο στα τρόφιμα...), οι αθρόες προκρατήσεις δωματίων για την επερχόμενη τουριστική περίοδο (βοήθησε σ'αυτό και λίγο ο θεός της Ελλάδας με τις ταραχές στην Β. Αφρική), κανείς δεν βγήκε (όχι οι κυβερνητικοί ρε παιδιά, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, ΑΛΛΟΙ, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, πρόεδροι επιμελητηρίων, κάποιος ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, αμάν πια, μόνο την καταστροφή ξέρουν να διατυμπανίζουν!) να ΤΟΝΙΣΕΙ αυτά τα θετικά σημάδια...

Κ-Α-Ν-Ε-Ι-Σ (πλην φυσικά των καθ'ύλην αρμόδιων όπως ο υπουργός Οικονομικών, η πρόεδρος των εξαγωγικών επιχειρήσεων κλπ. που μικρό impact έχουν στην παραδαρμένη ελληνική κοινή γνώμη που τσιμπάει σε κάθε μαλακία που θα ακούσει...).

Μα είναι φυσικό όμως: πώς αλλιώς θα έχουν δουλειά/επιρροή οι Πρετεντέρηδες, Ανδριανόπουλοι, Μάνοι που, αν πετύχει τελικά η ακολουθούμενη πολιτική, θα εξαφανιστούν από προσώπου γης;

Έτσι λοιπόν, μέσα σ'αυτό το τέλμα της απαισιοδοξίας, φύονται και οι τσεκουράτοι αλλά και οι χάνοι που τσιμπάνε...

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

ΕΠΙ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ ΙΛΩΝ


Για να τελειώνουμε μια και καλή με Σαμαροπρετεντέρηδες...


Αντιμνημονιακοί μύθοι, πλίνθοι και κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι
Του Πασχου Μανδραβελη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 6.3.2011)
Μνημονεύονται πολλά για το «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής», όπως είναι ο ακριβής τίτλος της συμφωνίας που έκανε το ελληνικό κράτος με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τα περισσότερα είναι ρηχά συνθήματα. Πολλά είναι λάθος και κάποια είναι ψέματα.
Το πρώτο σύνθημα, λάθος και ψέμα, είναι ότι «μας επιβλήθηκε από το εξωτερικό». Η αλήθεια είναι ότι τον Μάιο του 2010 είχαμε χονδρικά δύο επιλογές. Ή να κηρύξουμε στάση πληρωμών ή να παλέψουμε μια διευθέτηση επιμήκυνσης του χρέους μας εκτός των αγορών, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν μας δάνειζαν. Ευτυχώς η κυβέρνηση επέλεξε τη δεύτερη. Η πρώτη, δηλαδή η χρεοκοπία, θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα. Οχι μόνο για τη διεθνή θέση της, αλλά και για το εσωτερικό, για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις καταθέσεις όλων μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι με την υποψία μόνο της χρεοκοπίας έφυγαν 23 δισεκατομμύρια από τις εγχώριες τράπεζες, μπορεί να φανταστεί τον πανικό του πληθυσμού στα γκισέ για να πάρει και να διασφαλίσει τα λίγα ή πολλά, αλλά πάντως πολύτιμα για όλους ευρώ. Θα υπήρχαν επιπτώσεις ακόμη και για την κατανάλωση. Η Ελλάδα εισάγει από το εξωτερικό 36 δισ. περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες απ’ όσα εξάγει. Οι περισσότερες εισαγωγές γίνονται με δάνεια, τραπεζικές εγγυήσεις κ.λπ., που μια χρεοκοπημένη χώρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει.
Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν παραμέναμε στο ευρώ και ακόμη και αν κρατούσαμε τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009, η κατανάλωσή μας θα περιοριζόταν έτσι κι αλλιώς. Οι τιμές των εισαγόμενων, που είναι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κατανάλωσης, θα ανέβαιναν δραματικά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα μπλουζάκια Πόλο ή τα αυτοκίνητα Καγέν. Η Ελλάδα εισάγει τα πάντα· από ηλεκτρικό ρεύμα μέχρι φακές. Δεν υπάρχουν εύκολες ή τζάμπα επιλογές. Η οικονομία (που είναι εκατομμύρια αποφάσεις μυριάδων οικονομικών υποκειμένων, ανάμεσά τους και οι καταναλωτές) έχει πολλούς τρόπους. Θα ζούσαμε δηλαδή τα αποτελέσματα του Μνημονίου σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, αλλά θα είχαμε οξυμένες όλες τις άλλες παραμέτρους του προβλήματος.
Η δεύτερη μισή αλήθεια καταγράφεται στο σύνθημα (κυρίως της Ν.Δ.) «ένα άλλο μνημόνιο ήταν εφικτό». Η αλήθεια είναι ότι δισεκατομμύρια άλλα μνημόνια ήταν εφικτά και παραμένουν εφικτά. Εξάλλου, οι αναθεωρήσεις πραγματοποιούν κάποια από αυτά. Αλλά αυτή η εύκολη κριτική δεν λαμβάνει υπόψη της τα χρονικά περιθώρια, διαπραγμάτευσης, σύνταξης, έγκρισης από τα κοινοτικά όργανα και από 16 Κοινοβούλια της Ευρώπης. Ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας (ο οποίος κατόπιν επεκτάθηκε στην Ιρλανδία και θα γίνει πανευρωπαϊκός) ήταν για τα (κοινοτικά δεδομένα, πάντα) ένα θαύμα αποτελεσματικότητας. Εδώ, μια Οδηγία για την αλίευση του βακαλάου κάνει χρόνια να περάσει τις συμπληγάδες της κοινοτικής γραφειοκρατίας, πόσο μάλλον μια δανειακή σύμβαση 110 δισ. από κοινωνίες που ήδη στενάζουν από μακροχρόνια λιτότητα. Ενα είναι σίγουρο: «άριστο μνημόνιο» (υπό την έννοια ότι οι άλλοι θα μας δανείζουν όπως μας δάνειζαν, εμείς θα καταναλώνουμε όπως καταναλώναμε χωρίς να παράγουμε) δεν υπήρξε ποτέ ως πιθανότητα, ούτε μπορεί να υπάρξει.
Οι αναθεωρήσεις
Το τρίτο ψέμα που ακούγεται διαρκώς στα τηλεκαφενεία είναι ότι «οι διαρκείς αναθεωρήσεις του Μνημονίου δείχνουν την αποτυχία του». Κατ’ αρχάς οι αναθεωρήσεις προβλέπονται από το ίδιο το Μνημόνιο. Δεύτερον, αυτό είναι το λογικό. Η οικονομία δεν είναι ένα γραμμικό πράγμα, που μπαίνει στον αυτόματο πιλότο και απλώς πάει. Αυτό το διαπιστώσαμε με τραγικά αποτελέσματα την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ. 2004-2009. Η οικονομία είναι ένα πολυπαραγοντικό σύστημα που θέλει διαρκή ρύθμιση για την επίτευξη αποτελεσμάτων. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες επιβάλλουν τις διαρκείς αναθεωρήσεις. Υπάρχουν, για παράδειγμα, κοινωνικές αντιστάσεις, κυβερνητικές αστοχίες κ.ά. Αλλά ακόμη κι αν εφαρμοζόταν το Μνημόνιο κατά γράμμα, υπάρχει η Λιβύη. Η ελληνική είναι η πιο εξαρτημένη από το πετρέλαιο οικονομία της Ευρώπης· άλλη μια αμαρτία που δεν σκεφθήκαμε όσο είχαμε εύκολα και φθηνά δανεικά. Η άνοδος των διεθνών τιμών θα επηρεάσει πολλαπλώς την παραγωγή, τις δαπάνες, όλα. Μόνο η θέρμανση των πολλών και απέραντων δημόσιων κτιρίων (ακόμη κι εκείνων που δεν θέλουμε να πουλήσουμε) θα επιβαρύνει επιπλέον τον προϋπολογισμό και συνεπώς θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε το Μνημόνιο.
Το τέταρτο ψέμα είναι ότι το Μνημόνιο αυξάνει το χρέος. Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος της εφαρμογής του, το δημόσιο χρέος θα φτάσει το 150% του ΑΕΠ. Η άλλη αλήθεια είναι ότι χωρίς το Μνημόνιο (και με την προϋπόθεση ότι θα μας δάνειζαν) το χρέος θα ανέβαινε στο 170%. Το χρέος δημιουργείται από τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, αυτά που με θυσίες, κόπους και διά του Μνημονίου προσπαθούμε να περικόψουμε. Με ένα ακόμη πιο «σκληρό» μνημόνιο το χρέος μας θα ήταν στο 140%. Με ένα «άριστο» για το χρέος μνημόνιο, δηλαδή με την περικοπή 36 δισ. ευρώ από τις δαπάνες του κράτους (ήγουν με απόλυση των μισών δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο των μισών νοσοκομείων και ΑΕΙ κ.λπ.), το χρέος θα παρέμενε σταθερό. Με άλλα λόγια, αυτό που επιτυγχάνει το Μνημόνιο είναι η ομαλή μετάβαση σε χαμηλότερο ύψος χρέους (μετά το 2015, κι αν το εφαρμόσουμε) με το μικρότερο κοινωνικό κόστος. Πρώτα φρενάρεις ένα αυτοκίνητο που τρέχει στον γκρεμό και μετά βάζεις την όπισθεν.
«Τα νούμερα βγαίνουν»
Τον πέμπτο μύθο, που συνοψίζεται στο «τα νούμερα δεν βγαίνουν», τον διακινούν όλοι εκείνοι που κάνουν ό,τι μπορούν για να μη βγουν τα νούμερα. Εκδότες και στελέχη επιχειρήσεων ΜΜΕ (που πιέζουν για τις παλιές καλές «ρυθμίσεις», δηλαδή λεφτά γι’ αυτούς σε βάρος του προϋπολογισμού), συνδικαλιστές που επιδιώκουν τη διατήρηση των παλιών καλών «ρυθμίσεων», «επιχειρηματίες» που στοχεύουν στα πάντα εκτός από την παραγωγή (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις κ.λπ.), γενικώς οι βολεμένοι στην παλιά κατάσταση μαζί με διάφορους αριστερούς που ελπίζουν ότι διά της κατάρρευσης της Ελλάδος θα καταρρεύσει και ο παγκόσμιος καπιταλισμός.
«Τα νούμερα βγαίνουν»· με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσουμε τα μέτρα και δεν θα αλλάξει δραματικά το διεθνές περιβάλλον. Οι οικονομολόγοι τριών διεθνών οργανισμών έχουν μεγαλύτερη πείρα και φυσικά περισσότερες γνώσεις από τους τηλεσχολιαστές και τους βουλευτές θαμώνες των καφενείων τους. Εξάλλου οι τελευταίοι είναι και πολυτεχνίτες, έχουν να σχολιάσουν μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων ή να φροντίσουν να μην κλείσει κανένα παράρτημα του ΙΚΑ στην εκλογική τους περιφέρεια. Πού να προλάβουν να κάνουν τους υπολογισμούς για τα νούμερα, πολλώ γε μάλλον να διαβάσουν...
«Επιπλέον μέτρα», τα πιο δημοφιλή
Κάθε φορά που οι απεσταλμένοι των τριών διεθνών οργανισμών έρχονται στην Ελλάδα ξέρουμε τους τίτλους της επομένης: «Νέα μέτρα απαιτεί η τρόικα», «Ερχονται νέα χαράτσια», «Αλί, αλί και τρισαλί...», ή στην καλύτερη περίπτωση «Επιπλέον μέτρα τόσων δισ. ζητεί η τρόικα». Αυτό πιθανώς να οφείλεται στην ανάγκη εντυπωσιασμού –εγγενές χαρακτηριστικό των Μέσων και των πολιτικών– μπορεί να οφείλεται και σε κακή αριθμητική. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι μέχρι στιγμής όλα τα μέτρα προβλέπονται από το Μνημόνιο, που ξεδιπλώνεται σε βάθος τριετίας. Μπορεί να υπάρξουν νέα μέτρα, όταν κάποια αποτύχουν, και πρέπει να βρεθεί το ισοδύναμό τους για να επιτευχθούν οι στόχοι.
Αυτά όμως που κατά κύριο λόγο βαφτίζονται «επιπλέον μέτρα», είναι παλιά, και η βάφτιση εμπεριέχει ένα αριθμητικό τρικ. Πέρυσι, για παράδειγμα, η κυβέρνηση μείωσε το έλλειμμα κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες (δηλαδή κατά 14 δισ. ευρώ) κόβοντας (σχεδόν μόνο) μισθούς και συντάξεις. Αυτό μείωσε το έλλειμμα από το 14,5% σε 9,4% του ΑΕΠ. Οι περικοπές αυτές του 2010 –αν δεν αλλάξει τίποτε άλλο– το μόνο που διασφαλίζουν για το 2011 είναι ότι το έλλειμμα θα μείνει στο 9,4%. Είκοσι δύο δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε το κράτος το 2010, είκοσι δύο δισ. θα είναι το έλλειμμα και το 2011, αν δεν ληφθούν τα «επιπλέον» μέτρα. Είναι λιγότερα από τα 36 δισ. του 2009, αλλά είναι τριπλάσια από τον στόχο του 3% (7 δισ. ευρώ), εκείνο που έτσι κι αλλιώς ευθύς εξ αρχής έπρεπε να είχαμε τηρήσει, λόγω των συμφωνιών της ΟΝΕ. Επομένως, τα μέτρα του πρώτου χρόνου βοηθούν, αλλά δεν είναι το άπαν.
Πίσω απ’ όλους αυτούς τους μνημονιακούς μύθους δεν κρύβεται μόνο η διαχρονική προχειρότητα των Μέσων (κάπως έτσι δεν φτάσαμε ανυποψίαστοι στη χρεοκοπία;). Ούτε τα ποικιλώνυμα συμφέροντα, που νομίζουν ότι θα σώσουν τα τιμάριά τους συκοφαντώντας το Μνημόνιο. Κρύβεται και μια υπόρρητη ελπίδα, ότι υπάρχει μια μαγική συνταγή για έξοδο από την κρίση χωρίς πολλά πολλά. Είναι η διάχυτη αντίληψη (που υπάρχει κυρίως στο κυβερνητικό στρατόπεδο) ότι παίρνουμε κάποια μέτρα στην αρχή, ρίχνουμε στάχτη στα μάτια των αγορών και συνεχίζουμε τις σπατάλες διά του εύκολου πλέον δανεισμού.
Αυτό ακούγεται καλό, αλλά το πρόβλημα είναι ότι μας πήραν χαμπάρι. Κάναμε τρία τέτοια σταθεροποιητικά προγράμματα και προκοπή δεν είδαμε. Ετσι όλοι (με πρώτο το ΠΑΣΟΚ) οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο δρόμος της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας είναι μακρύς. Αυτό που κάνει το Μνημόνιο είναι το σταμάτημα της αιμορραγίας του κρατικού κορβανά, που είχε φτάσει το 2009 σε 36 δισ. ετησίως ή προσέθετε χρέος 3.600 ευρώ σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Αν εφαρμοστεί, θα λύσει το επείγον πρόβλημα της χώρας (μην πεθάνει από την αιμορραγία) αλλά το διαρθρωτικό θέλει δουλειά πολλή.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ/ΑΝΤΘΕΤΟΙ

Και καλά, οι "αγνοί" διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι του Σημίτη έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται γιατί άνθρωποί του τα κονόμησαν όταν αυτός, πεσμένος με τα μούτρα στο μπλοκάκι για να βάλει την Ψωροκώσταινα στην ΟΝΕ και να διοργανώσει Ολυμπιακούς, έχασε τον έλεγχο στους ανθρώπους του (βλέπεις στην Ελλάδα ούτε το αποτέλεσμα ούτε η προσπάθεια μετράει, μόνο ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας και μας επιβάλει το θυμικό μας και οι λαοπλάνοι που εμπιστευόμαστε...).
Αφού λοιπόν το άγος της λαμογιάς μάς έχει τόσο πνίξει που βάλαμε στην άκρη την εικόνα της Ελλάδας του 2004 (θυμάστε πώς είμασταν τότε;) περιμένω 10πλάσιο αριθμό διαδηλωτών για Ραφήνα, να διαδηλώσουν εναντίον του "Βούδα" που και αυτός ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ δεν είχε ΚΑΝ έλεγχο στα δικά του λαμόγια και που ΔΕΝ ΠΑΡΗΓΑΓΕ ΤΙΠΟΤΑ...
Εκεί, φιμωτροαγόρια μου, θα δω τις αγνές προθέσεις σας, στη Ραφήνα πρέπει να βουίξει το λιμάνι της, να στενάξουνε βαπόρια που θα ξεφορτώνουν κόσμο για να βγάλουν την δικαιολογημένη οργή τους στον άχρηστο τεμπέλη που μας κατάντησε εδώ...

Αλλά τί περιμένω και εγώ ο αφελής, πότε ο Έλληνας ξεχώρισε αξίες, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, χώρισε δυο γαϊδάρων άχυρα... Εδώ εξόρισε τον Αριστείδη γιατί βαρέθηκε, λέει, να ακούει ότι ήταν δίκαιος, στον Σημίτη θα σταματούσε...

Και έτσι ο μεν ένας λούζεται τα επίχειρα της υπερπροσπάθειάς του, ο δε άλλος απολαμβάνει το βουδιλίκι του έχοντας το θράσος να ευελπιστεί σε προεδρία δημοκρατίας...

Ας φάμε λοιπόν στη μάπα τους πολιτικούς που μας αξίζουν!

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΒΗΜΑ;

Αν η πραγματικότητα είναι αυτή που διαχέεται από τους δημοσιογράφους στα "δελτία" (ο θεός να τα κάνει δελτία...) και αποτυπώνεται στις παρέες όπου είναι "μόδα" να χώνουν μπινελίκια στον Παπανδρέου και να κάνουν οι ανυπότακτοι την "αντίστασή " τους φουμάροντας αρειμανίως (λόγω αδυναμίας του "μπόγια" να τους μαζέψει), ε, τότε ας μας πάρει ο διάολος...

Προσπαθεί ο άνθρωπος να περισώσει ό,τι μπορεί, έχει σηκώσει τα μανίκια, ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ (ναι, μόνο ο ακίνητος βούδας δεν έκανε γιαυτό καταντήσαμε εδώ...) και τρώει μούτζες με τέτοια χαιρεκακία που τί να σου πω...
Το αλαλούμ (πράγματι) με τις ανακοινώσεις για την δημόσια περιουσία αντιμετωπίζεται λες και δεν λέγαμε επί χρόνια ότι "λίγη από αυτήν να αξιοποιηθεί θα ξελασπώναμε" (και τώρα λες και μας πήραν τη σημαία αν το γκολφ στη Ρόδο θα το διαχειρίζονται ιδιώτες οι οι "πανάξιοι" δημόσιοι λειτουργοί μας), δεν κοιτάμε ΑΝ μπορεί να αξιοποιηθεί και ΠΟΤΕ αλλά τί σκέφτεται ο Παπανδρέου στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να πουλήσει την Ακρόπολη...
Γίνεται η (μικρο)μαλακία με τους ημιυπαίθριους (πταίσμα είναι ρε παιδιά!) και η χαιρεκακία που βλέπω σε σχολιαστές, καρεκλοκένταυρους ξερόλες για την γκάφα αυτή δεν λέγεται (με αποκορύφωμα σχολιαστές του ΒΗΜΑ FM να λένε ότι η κυβέρνηση είναι το ίδιο μπάχαλο με το αντίστοιχο του βούδα στις τελευταίες μέρες του!!!). Βρε δεν πάτε στο διάολο;

Το ότι αποφεύχθηκε η χρεοκοπία, μειώθηκε με πρωτοφανή ρυθμό το έλλειμμα (αυτό δεν παρήγαγε το θηριώδες χρέος και αν δεν δείξουμε ότι το μειώνουμε, δανεικά γιοκ;), άνοιξαν μέτωπα που επί δεκαετίες τα ξορκίζαμε, ΤΙΠΟΤΑ, στα "φρύδια" μας αυτά!

Εδώ κύριε έχουμε τις μαγικές λύσεις (μηδενισμούς ελλειμμάτων σε χρόνο ντετε, αρνήσεις πληρωμών χρέους, γενική ανυπακοή) και εμείς θα ασχολούμαστε με την βήμα-βήμα οργάνωση των οικονομικών μας, την εξυγείανση επιχειρήσεων, το "σπάσιμο" χοντροπασοκοσυνδικαλιστικών αντιλήψεων, την συστηματική δουλειά; ΜΠΑ, πότε μας άρεσαν αυτά;

Μας πιάνει σύγκρυο ακούγοντας ότι και με το τέλος του μνημονίου ΔΕΝ θα ξαναρχίσουμε τα παλιά, ότι θα ξοδεύουμε ΜΟΝΟ αν παράγουμε (διάολε, λογικό δεν είναι;), ότι ΟΛΟΙ οι άλλοι ευρωπαίοι δεν έχουν βρει τη μαγική συνταγή και ξοδεύουν μόνο αν είναι γεμάτο το πορτοφόλι τους... Τί λες ρε φίλε, εγώ με επιδοτήσεις στα μπαμπάκια είχα μάθει, με επιδότηση στο φωτοβολταϊκό θέλω να πορευτώ γιατί θέλω να κάααθομαι και να γεννά το χωράφι μου χρήμα... Άλλωστε τί με προίκισε ο Θεός με το καλύτερο μυαλό του πλανήτη, κουτοφράγκικες συνταγές θα ακολουθώ; Εδώ σε θέλω κάβουρα: μπορείς να μειώσεις τα χρέη και τα ελλείμματα χωρίς να με ξεβολέψεις; Ε, άμα δεν μπορείς κάνε στην άκρη να σου πω ΕΓΩ πώς θα τα κατάφερνα στο άψε-σβήσε!

Και μουτζώνουμε τον "ηλίθιο", του προσάπτουμε ιδέες προδοσίας του "ομφαλού της γης", γλυκοκοιτάζουμε τον επικίνδυνο αντωνάκη ("ρε μπας και έχει την συνταγή;") έτοιμοι να πανηγυρίσουμε κάθε αποτυχία της κυβέρνησης...

Ε λοιπόν, κάντε την αποκοτιά, ψηφίστε τον μάγο ή τους τσιπροεπαναστάτες, τί περιμένετε και δεν τους δίνετε αέρα στις δημοσκοπήσεις; Κλανιά όμως και εδώ, ανέξοδη μαγκιά, όπως και με το φούμο (σούζα στη Γερμανία ο θεριακλής ελληναράς, με τις ώρες άκαπνος υπό τον φόβο του "Άουσβιτς", εδώ που πιάνει τον κώλο του συντοπίτη του δημοτικοαστυνομικού πουλάει το ζορμπαλίκι του...).

Δεν μας αντέχω...

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ


Tου Άρη Δαβαράκη (protagon.gr) 
Υπάρχουνε λοιπόν κάποιοι Έλληνες, πολλοί από τους οποίους έχω την τύχη να είναι και καλοί μου φίλοι, εντάξει άνθρωποι, σωστοί και δημιουργικοί – που θα έλεγες πως ζούνε σε μια άλλη, παράλληλη πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική από την πραγματικότητα των άλλων Ελλήνων, εκείνων που ανήκουν στην... φριχτά ταλαιπωρημένη από την σκληρή ύφεση, ευρύτερη πληθυσμιακά, κοινωνία. Δεν σταματάει το βλέμμα τους στους μετανάστες ή τους ναρκομανείς στους δρόμους, δεν πιστεύουν καθόλου σε «καταστροφολογικά» σενάρια, δεν μποτιλιάρονται ποτέ πάνω από μια φορά το μήνα, προσέχουν την διατροφή τους, ακούνε Τρίτο Πρόγραμμα και αποφεύγουν τις εντάσεις. Η άποψή τους για το Μνημόνιο είναι πως «μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να μπει μία τάξη επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο», είναι αισιόδοξοι για τα οικονομικά και το Χρηματιστήριο, ανακουφίζονται κατά βάθος όταν βλέπουν πως «ελέγχεται κάπως» αυτή η ξαφνική εξέγερση (που βαφτίστηκε κιόλας «Επανάσταση του Νείλου»), είναι εξαιρετικά ευτυχείς που «ο Γιώργος έχει απομονώσει όλο το παλιό ΠΑΣΟΚ και κυβερνάει μόνος του με την Τρόϊκα» και, γενικά, «δεν ανησυχούν πια καθόλου».

Κατά την (πάρα πολύ σοβαρή) άποψή τους, όλα θα πάνε καλά. Ήδη έχουν δρομολογηθεί αποφάσεις και εξελίξεις που θα μεταμορφώσουν την Ελλάδα που ξέραμε μέχρι σήμερα, σε κάτι καινούργιο – αν όχι ιδανικό, πάντως πολύ καλύτερο από την Ελλάδα που παρέδωσε στον Γ.Α.Π ο Κώστας Καραμανλής τον Οκτώβριο του 2009. Οι φορείς αυτών των απόψεων συμπαθούν τον κ. Μπουτάρη και τον κ. Καμίνη ιδιαιτέρα και ελπίζουν πως σε ανθρώπους τέτοιους θα αποφασίσουμε επιτέλους, από δω και μπρός, να βασιστούμε. Καταλαβαίνουνε ειλικρινά το τεράστιο πρόβλημα που προκαλείται στους φτωχούς, τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους (ανατροπές που οδηγούν μέρα τη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στην απόγνωση), αλλά, με λύπη τους, αποδέχονται την ανάγκη «να γίνουν κάποιες θυσίες». Οι φίλοι (και οι γνωστοί) αυτοί, πιστεύουν πως πρέπει να απολυθεί, ή έστω να μετατεθεί άμεσα, τουλάχιστον το 50% των αναξιοκρατικά προσληφθέντων στο Δημόσιο κομματόσκυλων τα τελευταία 30 χρόνια (για να μην πω και 37), ακούν τον Τσίπρα να φωνάζει «Δεν πληρώνω» και ντρέπονται που ηγείται μέρους της αριστεράς ένας τόσο επικίνδυνα επιπόλαιος πολιτικός και εκτιμούν τις προσπάθειες της ΕΕ «να διασώσει την Ελλάδα», παρά τις αντιδράσεις που συναντά σε όλα τα επίπεδα.

Αυτή η πολιτισμένη και ψύχραιμη Ελλάδα περιλαμβάνει ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα (είναι εντυπωσιακό πόσοι «αριστεροί» είναι κοινωνοί αυτής της άποψης) και ο πυρήνας της είναι η κοινωνία των εχόντων περιουσίες ικανές να υπερβούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τις άμεσες ταμειακές δυσκαμψίες που, ενδεχομένως να εμφανισθούν κάποια στιγμή. Υπάρχει ρευστό εδώ αρκετό για τις τρέχουσες ανάγκες και, λίγο ακόμα, κάπου αλλού, «για μια δύσκολη στιγμή». Έτσι κι αλλιώς αυτού του είδους οι Έλληνες δεν είναι μανιώδεις καταναλωτές ούτε τους ενδιαφέρει να αγοράζουνε κάθε χρόνο άχρηστες σαχλαμάρες. Το “value for money” ήτανε πάντοτε το σύνθημά τους, γι’ αυτό και το παλιό τους παλτό μοιάζει ακόμα ολοκαίνουργιο. Ξέρουν να ταξιδεύουν, ξέρουν να τρώνε, ξέρουν να επενδύουν – χωρίς απαραιτήτως και να «ξοδεύουν». Άλλο να αγοράζεις ακριβά υλικά αγαθά που θα τα φοράς ή θα τα χρησιμοποιείς για δεκαετίες εσύ και τα παιδιά σου (που λέει ο λόγος) κι’ άλλο να «βγαίνεις για ψώνια».

ΕΧΕΙ ΑΔΙΚΟ;;  Και καλά να διαμαρτύρονται αυτοί που χάνουν τη δουλειά τους, που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα και αγωνίζονται για την επιβίωση (ναι, γι'αυτούς έχει άδικο...). Ξέρω όμως αρκετούς που, καπνίζοντας το πούρο τους και πίνοντας τον εσπρέσσο τους στο Κολωνάκι, καταφέρνονται στον "προδότη" Παπανδρέου και την κατοχική κυβέρνησή του...Διάολε, αυτοί οι "έχοντες" θά'πρεπε να επικροτούν αυτά που γίνονται για να γίνουμε επιτέλους "Ευρώπη"!

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ...

Έχουμε φαγωθεί να γκρινιάζουμε (και με το δίκιο μας) για τα λαμόγια, τους καρεκλοκένταυρους, τους τεμπέληδες που μας διαφεντεύουν τα τελευταία χρόνια θρονιασμένοι σε σημαντικά ή όχι πόστα...
Έχουμε απηυδίσει με όλους αυτούς τους μαλάκες που πουλάνε μούρη, εκμεταλλεύονται τη μικρή ή μεγάλη θεσούλα τους για να ¨"βελτιώσουν" τα οικονομικά τους, να εξελιχθούν στην ιεραρχία, να ζήσουν τελικά ως παράσιτα ξεζουμίζοντάς μας ποικιλοτρόπως...
Έχει γίνει πλέον "δόγμα" ότι όποιος πιάσει μια καρέκλα θα την εκμεταλλευτεί μέχρι εκεί που δεν παίρνει "επενδύοντας" τον μικρό (συνήθως) κόπο του για να λύσει το πρόβλημα της ζωής του...

Και όμως:

Υπάρχουν και οι ΑΓΝΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ (όχι με την συκοφαντημένη έννοια του όρου) που το μοναδικό μέλημά τους είναι να ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ χωρίς άνω τελείες και υποσημειώσεις που συνήθως μπαίνουν σε τέτοιου είδους "συμβόλαια" με υπουργούς, διοικητές, αφεντικά...
Είναι αυτοί που κρατάνε στη θέση της αυτή τη δύσμοιρη χώρα, που τραβάνε το κουπί ενάντια στο ρεύμα του ωχαδελφισμού, της αρπαχτής, της αλαζονείας, της σπουδαιοφάνειας...

Θέλω να πιστεύω ότι ζουν και εργάζονται πολλοί φτιαγμένοι από τέτοια πάστα ανάμεσά μας...

Εγώ πάντως έχω την εύνοια της τύχης να έχω γνωρίσει έναν τέτοιο σεμνό Έλληνα (με το Ε κεφαλαίο):

Με τιμά με την φιλία του ένας αφανής "εργάτης" που είναι η ΨΥΧΗ ευαίσθητου υπουργείου όπου τον βρίσκεις στο γραφείο του από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ.
Και δεν είναι μόνο ότι δουλεύει πέρα από τα ανθρώπινα όρια βάζοντας σε κίνδυνο την ψυχική και σωματική του υγεία (και άλλοι το κάνουν αλλά, είπαμε, με ανταλλάγματα), κυριολεκτικά "λύνει και δένει", όλα περνάνε από τα χέρια του με μοναδικό κριτήριο τί είναι ΣΥΜΦΕΡΟΝ για την Ελλάδα και πώς θα προσθέσει το λιθαράκι του (είναι και ταπεινός ο άτιμος...) για να πάνε τα πράγματα μπροστά...

Τί και αν οι γνωστές φάτσες τον πλησιάζουν προς ίδιον όφελος, τί και αν του παρουσιάζονται ευκαιρίες να "ανελιχθεί" και αυτός, τί και αν, εκμεταλλευόμενοι την καλή και ανιδιοτελή καρδιά του, του "την φέρνουν" οι καπάτσοι καταπατώντας τα νόμιμα δικαιώματά του...
Τί και αν μπορεί να "χτυπήσει" διεθνή καρριέρα (όντας ένας από τους ελάχιστους που έχουμε με ΒΑΘΙΕΣ γνώσεις του αντικειμένου με το οποίο ασχολείται)... Αυτός ΕΚΕΙ, στο καθήκον: "πώς να τα παρατήσω και να φύγω, δεν μου πάει συνειδησιακά" λέει όταν, φουρκισμένος εγώ για τα ζόρια που τραβάει και γνωστός φιλοτομαριστής, τον παροτρύνω να τα μουτζώσει όλα και να κοιτάξει το συμφέρον του... Αυτή η αίσθηση καθήκοντος τον έκανε να παρατήσει περίοπτη θέση στις Βρυξέλλες για να βοηθήσει το πολιτικό πρόσωπο που του το ζήτησε...

Δεν θα μπορούσε όμως να αντιδρά διαφορετικά γιατί η ψυχή του (όνομα και πράγμα...) έχει μόνο μια έννοια, ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ, ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ:

Ξέρω περίπτωση που δάνεισε σημαντικό ποσό σε "άγνωστό" του συνάδελφο όταν αυτός έκανε ΝΥΞΗ για παροδικές οικονομικές δυσκολίες και, όταν αυτός του επέστρεψε το ποσό μετά από κάποιους μήνες, ο άνθρωπός μας το είχε ξεχάσει και ευχαριστούσε τον χρεώστη του για την επιστροφή των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ χρημάτων!

Κλέβουν τις ιδέες και τις επιστημονικές δουλειές του δημοσιεύοντάς τις με την υπογραφάρα τους και ο δικός μας, παρόλη την πικρία του, δεν προβαίνει σε ενέργειες εναντίον τους ("δεν πειράζει, αρκεί που φάνηκε η δουλειά μου χρήσιμη και θα βοηθηθεί έστω και λίγο η Ελλάδα"...).

Του προτείνεις να τον φιλοξενήσεις για λίγο καιρό στο σπίτι σου όταν δουλεύαμε μαζί στο εξωτερικό (για να μην χρειαστεί να νοικιάσει για 3 μήνες μέχρι να φύγει για Ελλάδα) και μετά από ομηρική μάχη δέχεται υπό τον όρο να πληρώνει μέρος του ενοικίου και να κερνάει ΟΛΑ τα φαγοπότια των 3 αυτών μηνών...

Χρειάζεσαι αίμα για την εγχείρησή σου και αυτός τρέχει πρώτος απ'όλους να δώσει (για τον φίλο-αδελφό του λέει) ξεκλέβοντας 1 ώρα ανάμεσα σε πολλαπλά επαγγελματικά ραντεβού του...

Και πόσο βαθιά "νυχτωμένος" είναι: "και εσύ στη θέση μου το ίδιο θα έκανες"...
Κυριολεκτικά κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια...

Όσο λοιπόν υπάρχουν τέτοιοι έχω ελπίδα ότι το καράβι τελικά δεν θα βουλιάξει...

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Η ΓΝΩΣΤΗ ΦΑΓΩΜΑΡΑ

Τελικά η "μη μου άπτου" και κοπτόμενη για τον ανταγωνισμό και το όφελος των καταναλωτών Κομισιόν δεν επέτρεψε τη συγχώνευση Aegean/Olympic και έτσι οι ευρωπαίοι αεροπορικοί ανταγωνιστές μπορούν να ανασάνουν: δεν θα δημιουργηθεί νέος μεγάλος παίκτης με 65 αεροπλάνα που θα έτρωγε μεγάλο κομμάτι από την πίτα τους... Και ο γνωστός και μη εξαιρετέος Αλμούνια (Ισπανός γαρ, είναι γνωστό στους κοινοτικούς κύκλους ότι οι Ισπανοί μας βαράνε όπου μας βρουν...) "πάτησε", όπως φαίνεται, σε νομότυπα επιχειρήματα για να ακυρώσει την συμφωνία...

Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να δημιουργηθεί "εθνικός πρωταθλητής" στις αερομεταφορές και τώρα οι δυο τους θα φάνε τις σάρκες τους μέχρι τελικής πτώσεως... Κάτι που πιθανότατα θέλουν και οι πιλότοι (ΕΧΠΑ),  οι οποίοι συµµετείχαν σε όλα τα στάδια  των ερευνών από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
«∆ικό µας κίνητρο δεν ήταν ο τορπιλισµός της συγχώνευσης, αλλά να παραµείνει ανοιχτό παράθυρο για τη λειτουργία του ανταγωνισµού στις ελληνικές αεροµεταφορές µε την παρουσία και άλλου "παίκτη" στο εσωτερικό της χώρας, σε περίπτωση που στο επόµενο διάστηµα ένας από τους δύο σηµερινούς δεν θα αντέξει τον ανταγωνισµό», δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΧΠΑ Γρηγόρης Κωνσταντέλλος.

Δηλαδή προτιμούν οι πιλότοι να έχουν καβάτζο μια εταιρεία, εάν δεν τα καταφέρει η άλλη, παρά να υπάρχει μία γερή εταιρεία που θα κρατούσε ψηλά το ελληνικό όνομα στους αιθέρες και θα ανταγωνιζόταν στα ίσια τα μεγαθήρια... Και αυτά τα περί εξασφάλισης του ανταγωνισμού είναι αέρας κοπανιστός γιατί, αν καταρρεύσει η μία εταιρεία (που μάλλον είναι αναπόφευκτο, γιαυτό οι άσπονδοι "φίλοι" Βασιλάκης-Βγενόπουλος έβαλαν στην άκρη τις διαφορές τους και προσπάθησαν να συγχωνευτούν...), τότε πάλι μία εταιρεία θα μονοπωλεί τα ελληνικά αεροπορικά πράγματα!
Δηλαδή η Lufthansa, British Airways, Air France κλπ. δεν έχουν δεσπόζουσα θέση στις χώρες τους και  μόνο στην Ελλάδα θα υπήρχε το πρόβλημα με μία εταιρεία κολοσσό!

Μας κοροϊδεύει λοιπόν ο Αλμούνια σε αγαστή συνεργασία με τους έλληνες πιλότους που, όπως φαίνεται, το στενό συνδικαλιστικό τους συμφέρον (ως είθισται με ΟΛΟΥΣ τους συνδικαλιστές εν Ελλάδι) κοίταξαν και πάλι...
Άντε λοιπόν να δούμε ποια από τις 2 εταιρείες θα αντέξει μέχρι τέλους ή μήπως καμμία και αυτό να είναι το ευκταίον από πολλούς;

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

ΕΛΕΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΛΕΣ!

Δεν τους πιάνεις τους καλαμαροδημοσιογράφους πουθενά...

Τόσες Εξεταστικές περάσανε και το μόνιμο σχόλιο/παράπονο ήταν ότι τα κόμματα δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κοινό πόρισμα και ο καθένας παρέπεμπε/αθώωνε όποιον υπαγόρευε η κομματική συνείδησή του...
Τώρα που διαφαίνεται ότι τουλάχιστον οι 2 μονομάχοι έχουν συμφωνήσει σε κάποια μίνιμουμ και διαπραγματεύονται τα μάξιμουμ, μιλάνε για συναλλαγή και "δώσιμο" των χαμένων από χέρι για να κρύψουν τους "χοντρούς" ένοχους για τις μίζες της SIEMENS...

Κατ'αρχήν για να το λέτε ρε μάγκες σημαίνει ότι εσείς οι παντογνώστες έχετε παρακολουθήσει με κάθε λεπτομέρεια την πορεία της Εξεταστικής, έχετε από πρώτο χέρι πληροφόρηση τί περιλαμβάνουν οι 800 χιλιάδες σελίδες της δικογραφίας (ή ακόμα καλύτερα τις έχετε μελετήσει!) και έχετε καταλήξει ότι το διαφαινόμενο πόρισμα είναι αποτέλεσμα κατάπτυστου παζαριού.
Μάλλον όμως έτσι θα πρέπει να είναι γιατί εσείς ΟΛΑ τα ξέρετε, οι άλλοι (στην προκείμενη περίπτωση οι βουλευτές της Εξεταστικής) δεν ξέρουν την  τύφλα τους, ούτε διαισθάνονται την  οργή του κόσμου που ζητάει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο και ΜΠΟΡΕΙ να έκαναν το καθήκον τους... Μπααα, λαμόγια συλλήβδην ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι!

Και ποιο άραγε να ήταν αυτό το ρημάδι το καθήκον;
Να παραπέμψουν, λέω εγώ, αυτούς για τους οποίους προκύπτουν ΣΟΒΑΡΕΣ ενδείξεις ενοχής και να ταλαντεύονται για τους άλλους που μια παραπομπή τους ΜΠΟΡΕΙ να κατέληγε σε "βατοπεδινό" φιάσκο...
Ε, δίαολε, είναι ΦΥΣΙΚΟ να υπάρχει διαπραγμάτευση ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΒΟΛΟΥΣ λόγω πολιτικών και όχι μόνο εντυπώσεων, μέσα στο πολιτικό παιχνίδι είναι και αυτό!

Εσείς πού το ξέρετε και μιλάτε με τόση σιγουριά γαι κουκουλώματα κλπ.;;;

Και αν είστε ΤΟΣΟ σίγουροι για την ενοχή των "υπό διαπραγμάτευση" και την αθωότητα των "δοσμένων", ε τότε βγείτε με στοιχεία και ΠΕΙΤΕ ΤΟ, μην αφήνετε την ύπουλη λάσπη να διαχέεται στον ανεμιστήρα ότι τάχα μου τα 2 κόμματα τα έχουν  κάνει πλακάκια...

Στέκεστε στο ΠΙΘΑΝΟ παζάρι και αποσιωπάτε ότι, έστω υπό την πίεση του κόσμου που διψά (δικαίως) για αίμα, ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΝ να παραπεμφθούν κάποιοι ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ!

Πείτε μια καλή κουβέντα ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, για να κόψετε τη φόρα όλων των (επί της ουσίας) φασιστοειδών ή αφελών που κραυγάζουν εναντίον του μπουρδέλου που πρέπει να καεί...

Τί αφελής όμως που είμαι:
Πότε οι Έλληνες δημοσιογράφοι είχαν αφενός το θάρρος της γνώμης τους λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους και έχοντας επίγνωση των επιπτώσεων των λόγων/γραπτών τους και αφετέρου τις ΓΝΩΣΕΙΣ να καταλάβουν την ουσία των πραγμάτων! Άνθρωποι που μόνο απ'έξω έχουν περάσει από πανεπιστημιακές σχολές, που, και αν ακόμα ξεκίνησαν κάποιες σπουδές (άσχετες με το δημοσιογραφικό επάγγελμα/λειτούργημα τις περισσότερες φορές), τις εγκατέλειψαν είτε λόγω φυγοπονίας είτε λόγω της σαγήνης που πρόσφερε το παχύ χρήμα (τις παλιές καλές εποχές)...