Σάββατο 19 Απριλίου 2008

ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΖΗΛΕΨΟΥΜΕ, ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ Η ΤΟ ΓΗΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΠΑΙΖΕΙ;;

Γίναμε λοιπόν "χυλός"; Συμβιβαστήκαμε, κουραστήκαμε/κουράσαμε, βαρεθήκαμε, "κάτσαμε"; Ξεχάσαμε τα οράματα της νιότης μας, απεμπολήσαμε το δικαίωμά μας να αλλάξουμε τον κόσμο; Βολευτήκαμε, "αράξαμε στα κιλά μας", χορτάσαμε ζωή;


Εμείς οι Έλληνες μοιάζουμε περισσότερο με σπρίντερ παρά με δρομείς μεγάλων αποστάσεων: τις πρώτες 2-3 δεκαετίες της ζωής μας τις διάγουμε με πάθος γλεντώντας, ταξιδεύοντας, χορεύοντας, διαδηλώνοντας, ερωτευόμενοι με ορμή και χωρίζοντας για "ψύλλου πήδημα" εφαρμόζοντας τα νάματα του αείμνηστου λαϊκού αοιδού Χριστάκη ( "η κανάρα"...).

Και όταν μπουν τα δεύτερα ...άντα, τα πρώτα ...ήντα μένουμε ξέπνοοι, λαχανιασμένοι στη γωνία...


Έχουμε "καταλήξει/κατασταλάξει", συζητάμε για πολυτελή αυτοκίνητα που ήδη έχουμε ή θέλουμε να αποκτήσουμε, για τη μαιζονέττα με πισίνα που φτιάχνουμε, για την "μικρά" απέναντι που θα θέλαμε να "ξαπλώσουμε" με την πρώτη ευκαιρία... Τη γυναίκα μας τη βαρεθήκαμε, τα παιδιά τα κάναμε για να μας γηροκομήσουν, μόνο για λεφτά και καριέρα ενδιαφερόμαστε, γυαλίζει το μάτι μας και φθονούμε τον "καταφερτζή" που (μπράβο του ρε) έχτισε τη βιλάρα με την πισίνα και μας κουνιέται με το Cayenne του...


Διάβασμα βιβλίων; - "Μπααα"...Εφημερίδες; - "Βέβαια, ξέρουμε ότι έσκισε η ομαδάρα χτες"... Περιοδικά; - "Να φάνε και οι κότες, τα ξεκοκκαλίζω στην παραλία, άλλωστε πρέπει να ξέρουμε τί γίνεται "πολιτιστικά" στην πόλη μας"...Θέατρο; - "Βέβαια, ωραία η τύπισα που γδύθηκε στην Επίδαυρο, πήγα από περιέργεια, ταλαιπωρία όμως βρε παιδί μου να τρέχεις εκεί κάτω"...Πολιτική; - " Τί ψάχνεις τώρα, να πλακώσουν μόνο τους ταραξίες τους μαλλιάδες που διαδηλώνουν και δεν μας αφήνουν να πάμε στη δουλειά μας"...

Σφρίγος, ζωντάνια, πάθος, ΖΩΗ; - "Αυτά είναι για τους νέους"...


Με πόσους άραγε 40ρηδες/50ρηδες στον περίγυρό μας μπορούμε να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση για τέχνη, βιβλία, μουσεία, φιλοσοφία, ιστορία, εθελοντισμό, πολιτική; να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε, να καυγαδίσουμε τέλος πάντων; Πόσοι παθιάζονται για μια βόλτα στο δάσος (όχι για να χωνέψουμε το κοψίδι που φάγαμε αλλά να νοιώσουμε την πνοή και τις ανάσες του), τις αιρετικές απόψεις του τάδε συγγραφέα, μια έκθεση φωτογραφίας; Πόσοι πάμε σε μπαρ να ακούσουμε τις ροκιές της νιότης μας και να χορέψουμε;

Και φυσικά βγάζουμε τη χολή μας για το "θεό" Μικ που αφηνιάζει, μαζί με τις άλλες "πέτρες", κάνοντας ακριβώς τα ίδια (και καλύτερα, πιστέψτε με, δείτε το shine a light του Σκορσέζε τον άλλο μήνα και θα καταλάβετε...) που έκανε στη νιότη του ("τί θέλει τώρα και κοψομεσιάζεται στη σκηνή, δεν του φτάνουν τόσα που απόκτησε 40 τόσα χρόνια, τζόβενο πάει να μας το παίξει;")



Και έτσι πορευόμαστε μέχρι ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη...

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

ΓΥΦΤΙΚΑ ΣΚΕΠΑΡΝΙΑ

Καλά, τί φανφαρονισμός είναι αυτός που περιέχεται στο σχόλιο του νέου και πολλά υποσχόμενου(;) εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου για το βέτο του Καραμανλή στο ΝΑΤΟ;
" Ο πρωθυπουργός έπραξε το αυτονόητο, έπραξε αυτό που ζητούσε επίμονα το ΠΑΣΟΚ, κινήθηκε στην κόκκινη γραμμή που χάραξε έγκαιρα το ΠΑΣΟΚ και που έγινε κτήμα του ελληνικού λαού"...

Δηλαδή ο Καραμανλής δεν είχε υπόψη του να βάλει βέτο αλλά περίμενε να δει τί γραμμή θα τραβήξει ο Παπανδρέου και, επειδή φοβήθηκε(;), πείστηκε(;) , άλλαξε γνώμη!

Πωπω άγχος οι ΠΑΣΟΚοι τώρα που ο μπουλούκος μπαίνει στα χωράφια του αρχηγού...

Απ' την άλλη έχουμε τον Πανίκα να γιορτάζει πρωθύστερα το Πάσχα ανακηρύσσοντας "αναστάσιμη" τη χτεσινή μέρα και να ζητά, σαν γνήσιος επαρχιώτης, από το άλλο "αστέρι" τον Παπαγεωργόπουλο να δώσει το όνομα του Σαρκοζί σε δρόμο ή πλατεία της Θεσσαλονίκης προς τιμήν του για την βοήθεια που μας έδωσε...
Μάλλον την Κάρλα θέλει να θαυμάσει αυτός ο γητευτής τής ομορφιάς και σου λέει " τί διάολο, δρόμο θα μετονομάσουμε, δεν θα ανηφορίσει το πατριωτάκι και κατά δω;"
Χούφτωσ'τη, χούφτωσ'τη...

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

"ΚΥΡΙΕ, ΚΥΡΙΕ, ΝΑ ΠΑΩ ΕΞΩ;"

Τί το'θελε ο Παπανδρέου να προτείνει στον Καραμανλή να "πεταχτεί" την ύστατη ώρα στα Σκόπια;
Τί ήθελε να πετύχει στο παραπέντε;
Είτε σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είτε σαν αρχηγός της αντιπολίτευσης θα έπρεπε να είχε πάει πολύ πιο πριν...

Άλλωστε δεν θα πήγαινε να διαπραγματευτεί (δεν έχει καμμιά τέτοια δυνατότητα) αλλά να δείξει επιτόπου στους "γείτονες" να μην υπολογίζουν στα συνήθη κομματικά παιχνίδια που συνήθως επιδιδόμαστε και ότι τα δύο μεγαλύτερα ελληνικά κόμματα πρεσβεύουν τις ίδιες θέσεις.

Αν πάλι πήγαινε σαν πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τότε ίσως η επίσκεψή του να είχε μεγαλύτερη σημασία, αφού προηγουμένως θα είχε φτιάξει τις κατάλληλες συμμαχίες (Θαπατέρο κλπ.): "Μάγκες, σταματήστε τα νταηλίκια, εκτός από εμάς θα σας τα χώσουν και άλλοι στη σύνοδο του ΝΑΤΟ".

Και τώρα "το ζουμί":
Τί νόημα είχε η αίτηση άδειας (!) να τον αφήσει ο Καραμανλής να πάει;
Αν έκρινε σαν υπεύθυνος πολιτικός άνδρας και επιτυχημένος πρώην ΥΠΕΞ (ο καλύτερος που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες) ότι έπρεπε να επισκεφτεί τους Σκοπιανούς, γιατί ζήτησε άδεια; Τί περίμενε, να του πει ο άλλος "ναι, πήγαινε";

Ή ξέρεις γιατί πρέπει να πας και, τότε, δεν ρωτάς κανένα ή δεν ξέρεις (απίθανο για τον Γιώργο για θέματα εξωτερικής πολιτικής!) και τότε ρωτάς. Και με την στάση "μαθητή" που έδειξε ο Γιώργος, μάλλον το δεύτερο έβγαλε προς τα έξω...