Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ...


"Οταν καιγόταν η Ηλεία η κυβέρνηση μίλησε για «ασύμμετρη απειλή». Ηταν ένα επικοινωνιακό τρικ, το οποίο μάλιστα οι επικοινωνιολόγοι εικονογράφησαν με τον πρωθυπουργό να προΐσταται συσκέψεων φορώντας μπουφάν (α λα Τζορτζ Μπους την 11η Σεπτεμβρίου) μέσα στο κατακαλόκαιρο. Χάθηκαν 67 άνθρωποι και αμέτρητες περιουσίες, αλλά το σπιν έπιασε: η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές...


Τρεις μέρες η πρωτεύουσα και άλλες πόλεις καίγονταν, ενώ κυβέρνηση δεν υπήρχε. Συνεκλήθη εκτάκτως (!) Κυβερνητική Επιτροπή δύο μέρες μετά τον φόνο του νεαρού. Σχέδιο αντιμετώπισης ή έστω περιορισμού της κρίσης δεν υπήρξε, όπως ακριβώς δεν υπήρξε και στην Ηλεία. Αλλά, όπως έγινε και με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, άρχισαν να διακινούνται σενάρια περί «οργανωμένου σχεδίου». Είχαμε δηλαδή την «ασύμμετρη απειλή» της Ηλείας με νέα αμφίεση. Με άλλα λόγια, ακόμη και τις ώρες της φωτιάς και των βανδαλισμών, η κυβέρνηση σκεπτόταν μόνο την επικοινωνία και πώς θα δικαιολογήσει την ανυπαρξία της. Δεν σήμανε συναγερμός με τη δολοφονία του 15χρονου, δεν ξεδιπλώθηκαν σχέδια με τις πρώτες ταραχές, δεν έγιναν ούτε εκείνη την ύστατη στιγμή ουσιαστικές παρεμβάσεις. Απλώς εφευρέθηκε μια δικαιολογία και ένας εχθρός.


Χρόνια τώρα η κυβέρνηση ζει στον γυάλινο κόσμο της TV. Δεν διαχειρίζεται τα μεγάλα ζητήματα, πολιτικά, αλλά μόνο επικοινωνιακά. Πιθανώς αυτό έχει να κάνει με τον βαρύνοντα ρόλο που είχε στο κυβερνητικό επιτελείο ο κ. Θόδωρος Ρουσσόπουλος. Οταν ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας της κυβέρνησης είναι άνθρωπος της επικοινωνίας (και με δεδομένη την απουσία από τα δρώμενα του πρώτου) τότε επόμενο είναι ολόκληρη η κυβέρνηση να βλέπει τα προβλήματα επικοινωνιακά και να τα διαχειρίζεται ανεπαρκώς. Δηλαδή, η κουλτούρα διακυβέρνησης δεν ήταν η ανάπτυξη πολιτικών που θα ωριμάσουν σιγά σιγά και θα αποδώσουν καρπούς· έτσι κι αλλιώς αυτή η στρατηγική δεν δημιουργεί φανταχτερά χάπενινγκ. Η κουλτούρα της διακυβέρνησης ήταν μόνο το φαίνεσθαι, γι’ αυτό και την πρώτη τετραετία, την χρυσή περίοδο για μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση περιορίστηκε σε τακτικισμούς. Στόχος ήταν η συντήρηση της εικόνας και όχι η ανάπτυξη πολιτικών, που αναγκαστικά έχει κόστος και συγκρούσεις.


Το χειρότερο για την κυβέρνηση, αλλά τελικά και για τον τόπο, είναι ότι αυτή η στρατηγική απέδωσε επί μακρόν καρπούς. Αποτυπωνόταν στις δημοσκοπήσεις και επιβραβευόταν από τα ρηχά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που λατρεύουν το «παιχνίδι» και τα επικοινωνιακά χάπενινγκ. Οσο λοιπόν η απουσία της πολιτικής επιβραβευόταν, τόσο η πολιτική εξοστρακιζόταν από τα δημόσια πράγματα. Φτάσαμε σε σημείο χλευασμού της πραγματικής πολιτικής. Ο ιδεότυπος του ηγέτη ήταν ο κ. Καραμανλής που μπορούσε με εντυπωσιακές χειρονομίες και καλή άρθρωση «να πείσει». Δεν μετρούσε αν ο λόγος του ήταν κενός πολιτικής. Αυτό που μετρούσε ήταν ότι μπορούσε να «τα πει καλά».


Ομως η πολιτική τελικά εκδικείται. Το ίδιο και η απουσία της. Οταν δεν αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με διαρκή σχεδιασμό και συνεχείς παρεμβάσεις, αυτά διογκώνονται κάτω από το χαλί της τηλεόρασης. Φουσκώνουν μέχρι να γίνει η έκρηξη σαν αυτή που ζήσαμε, και όχι μόνο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά ούτε καν να την εξηγήσουμε."

Πάσχος Μανδραβέλης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΤΩΡΑ τα λες μεγάλε; Τώρα τα κατάλαβες; Αμφιβάλω, όλοι οι δημοσιογράφοι υπερηφανεύεστε για την οξύνοια και το ενστικτό σας, αποκλείεται να μην τα βλέπατε...

Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια, εσύ και οι υπόλοιποι μεγαλοδημοσιογράφοι, να τα πείτε έξω από τα δόντια, να ανοίξετε τα μάτια ενός παραδόπιστου λαού που τσίμπησε με 3χίλιαρα "καθρεφτάκια"; Σας έφαγε ο καθωσπρεπισμός ("είμαστε σοβαροί δημοσιογράφοι εμείς, τα λέμε στρογγυλεμένα, όποιος έχει νου καταλαβαίνει"...), η σοβαροφάνεια ή μήπως οι εντολές των εργοδοτών σας που είχαν συμφέροντα με το γκουβέρνο;

Εγώ βέβαια άλλο νομίζω: κιοτέψατε μπροστά στον "μέγιστο" Ρουσό που, ξέροντας μάλλον απέξω και ανακατωτά τα του συναφιού σας, σας φόβιζε ότι θα σας "τελειώσει" με κάποια άπλυτά σας. Πρόσθεσε σ'όλα αυτά και το χαρτί των τηλεοπτικών αδειών που πιθανόν έτριβε στα μούτρα των εκδοτών/εργοδοτών σας και ΕΔΕΣΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ...

Και τώρα που ο μπαμπούλας έφυγε, όλοι ξεσπαθώσατε... Άνανδρο, κοτούλες μου...

Βαθμολογείστε με μηδέν, ΟΛΟΙ ΣΑΣ, ακόμα και εσύ με το εγνωσμένο ήθος και εντιμότητα!

5 σχόλια:

Αλεξιάννα είπε...

Το πρόβλημα είναι ότι ο ελληνικός λαός αντί να κάτσει να σκεφτεί και να συνειδητοποιήσει την ανυπαρξία αυτής της κυβέρνησης, κατάπιε αμάσητα όσα του πούλησαν. Ας τα λουστεί τώρα. Και ελπίζω να βγω ψεύτρα, αλλά νομίζω ότι η λογική περί οργανωμένου σχεδίου των αναρχικών και το μοίρασμα των δεκαχίλιαρων θα ξελασπώσει για άλλη μια φορά την κυβέρνηση, όπως έγινε και με τις πυρκαγιές...

Αννη είπε...

@alexianna Νομίζω ότι έπαψε πλέον να πιάνει το κόλπο. Ο κλέφτης κι ο ψεύτης την πρώτη μέρα χαίρονται, λέει ο λαός, απλά δυστυχώς στην περίπτωσή μας η πρώτη μέρα κράτησε 4,5 χρόνια που κυβερνάει η ΝΔούλα. Βέβαια αν προσθέσουμε και τα 6 χρόνια αντιπολίτευσης της ΝΔ κατά την διάρκεια των οποίων τον πίστευε όοοοοοοοοοολος ο κόσμος, φτάνουμε στα 10,5 χρόνια. Ε, τι να κάνουμε, η ταχύτητα αντίδρασης του κάθε λαού εξαρτάται από την εξυπνάδα του... Οι Αμερικάνοι χρειάστηκαν 8 χρόνια να καταλάβουν, οι Ισπανοί χρειάστηκαν 4 κι εμείς 10,5 χρόνια. Τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα...

von Karagian είπε...

Επιτέλους ένα blog που δεν ασχολείται με την αστυνομία και εξετάζει λίγο βαθύτερα το πρόβλημα που μας ταλανίζει. Απο ότι φαίνεται το κυβερνητικό έργο είναι αυτό που φταίει για την όλη κατάσταση. Επίσης και οι εγκληματίες δημοσιογράφοι που έχουν επιδοθεί σε μία συστηματική απαξίωση του θεσμού της αστυνομίας κάτι που όλοι μια μέρα θα πληρώσουμε. Δυστυχώς κάποιοι πολιτικοί κύκλοι προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη και να τη στρέψουν ενάντια στη κρατική τάξη. Κάποιοι εκ των έσωθεν του πολιτικού κόσμου εκμεταλεύονται την αταξία και την εκτεταμένη αναρχία έχωντας ως κύριο μέσο τα ιδιωτικά κανάλια. Πότε θα ωριμάσει επιτέλους αυτός ο τόπος

τσότσος είπε...

Και η αστυνομία μέρος της κυβερνητικής ανυπαρξίας είναι Karajan: μια κυβέρνηση που έκανε "επιστήμη" το ρουσφέτι (είδαμε και πάθαμε, όχι να το εξαλείψουμε αλλά τουλάχιστον να το μειώσουμε με το ΑΣΕΠ και αυτοί μας γύρισαν πάλι πίσω) διορίζοντας κομματικούς παντού, ήταν δυνατόν να αφήσει αλώβητη την αστυνομία;
Παράλληλα οι ύμνοι (πραίτωρες, πυλώνες κλπ.) προς τους αστυνομικούς τους έκαναν να ξεσαλώσουν. Τους θυμάσαι που πήγαν στη Ρηγίλλης λέγοντας "ήλθαμε στο σπίτι μας";
Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε: να σκοτώνουν εν ψυχρώ ένα παιδί και να συκοφαντούν την μνήμη του... Παράλληλα να είναι ανίκανοι να συλλάβουν αυτούς που καταστρέφουν.
Κατάντια...

τσότσος είπε...

Άννη μου, οι Ισπανοί χρειάστηκαν 48 ώρες και όχι 4 χρόνια.
Εμάς μας έχει "φάει" η κομπορρημοσύνη περί περιούσιου, μάγκα και ατσίδα λαού...
Σε λίγο θα μας ξεπεράσουν και τα Αμερικανάκια (τί λέω, μας ξεπέρασαν ήδη...).
Να δω ότι τα λεφτά που μοιράζει στους πληγέντες ο μπούλης δεν θα τον βοηθήσουν να "γυρίσει" τις δημοσκοπήσεις και τί στον κόσμο!