Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Ναι, έχω γίνει απαισιόδοξος με όλα αυτά που βλέπω/νοιώθω να συμβαίνουν στη χώρα μου, την απλωμένη μιζέρια, οργή, τυφλό θυμό, αλλά κυρίως την ενδημική πια συνήθειά μας να ρίχνουμε το φταίξιμο μόνιμα στους "κακούς": ευρωπαίους, πολιτικούς, καπιταλιστές, κυβερνήτες, δημόσιους υπάλληλους, στον "Χατζηπετρή" τέλος πάντων...

Ναι, βαρέθηκα, αηδίασα, απηύδησα, τα βλέπω όλα μαύρα...

Μέχρι που αντίκρυσα αυτό το βλέμμα, την δασκάλα που μαζί με τα "παιδιά" της, τους μαθητές της, στόλισε με ανακυκλώσιμα στολίδια το δέντρο-καμάρι της Αθήνας μας, την ταπεινή κούκλα νεραντζιά.
Το καθάριο βλέμμα του αγγέλου, του ανθρώπου που κοιτάζει "παιδικά" (τόσο παρεξηγημένη έννοια την σήμερον ημέρα...), αθώα, ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, τον κόσμο, το μέλλον, ΤΗ ΖΩΗ!

Και είπα "υπάρχει λοιπόν ελπίδα ότι ΟΛΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ"!!

Νά'σαι καλά Κατερίνα, όσο υπάρχεις εσύ, η Άννη, η Μαρία και όλοι αυτοί οι αφανείς όμοιοί σου, η Ελλάδα που δεν φωνάζει, δημιουργεί, χαμογελάει, κοιτάει μπροστά, υπάρχει ελπίδα να βγεί το κάρο από τον βούρκο!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ

Και τώρα, μαλάκα ελληναρά μου, τί θα κάνεις χωρίς τον "λαομίσητο", σε ποιον θα ρίξεις τις κατάρες για να νέα ζόρια που σε περιμένουν;

Ναι, έφυγε το "αμερικανάκι" αφού όμως πρώτα σε έκανε να κλάσεις μέντες (και εσύ και οι τσιπροόμοιοί σου καθώς και οι πρετεντερότραγκες...) με την "απειλή" να σταματήσεις πια τις τσάμπα μαγκιές και να αποφασίσεις διαγραφές χρέους, πείνα και δραχμές αντί ζόρια και ευρωπαϊκό νόμισμα (και χρηματοδοτήσεις, μην ξεχνιόμαστε). Και τώρα κάθεσαι σούζα γιατί, με "καφετί" το σώβρακο, κατάλαβες(;) πού πάει το πράγμα: θες λεφτά καράβλαχέ μου σε ρωτάνε οι κουτόφραγκοι, ε, σκάσε, δούλεψε μπας και καταφέρεις και βγεις από το λούκι, όπως κάνουν από το 2008 οι σοβαροί Πορτογάλοι, Ιρλανδοί που πήραν ΜΟΝΟΙ τους μέτρα λιτότητας (που δυστυχώς και σ'αυτούς δεν έφτασαν και μπήκαν στους μηχανισμούς που έφτιαξε ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ο "ξενόδουλος").

Ποτέ δεν τον χώνεψες, σού'πεφτε πολύ "ξένος" (το 'ξ' παχύ): με το κανό του, το ποδήλατο, το laptop, την αριστοκρατική γυναίκα, τα opengov, το διαρκές χαμόγελο (που για σένα τον "ορεσείβιο" σημαίνει βλακεία και μισό μερτικό...).

Και τις μαλακίες που ξεστόμιζες ("Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα"), ΦΥΣΙΚΑ και εννοούσες τους άλλους, όχι εσένα: εσύ το επιδοματάκι σου ήθελες, την επιδότηση στα "μπαμπάκια" να ενθυλακώσεις προσδοκούσες (γιαυτό και τα πασπάλιζες με μαρμαρόσκονη για να γίνουν βαριά-βαριά...), το διορισμό στα ΜΜΜ και σε άχρηστους οργανισμούς επεδίωκες (έχετε ακούσει τί ήχο κλήσης έχουν πολλοί οδηγοί ΜΜΜ; "shαμαρίνα" και δεν συμμαζεύεται...).

Γιαυτό ο άλλος καράβλαχος (Σουφλιάς) γέμισε το μετρό με λαριshαίους, ο "δη πάρτι ιτς όβερ" (Σιούφας) και ο άρτι ιδών το φως το αληθινόν (Χατζηγάκης) φόρτωσαν τους χώρους ευθύνης τους με καρδιτσιώτες/τρικαλινούς... Αυτό, αγόρι μου, θέλεις, η τσεπούλα σου νά'ναι γεμάτη και να βγάζεις "δεκάρικους" στο καφενείο!

Βγάλε λοιπόν πρωθυπουργό τον τρελλαντώνη σου (τον "μάγο" με την παγκόσμια πατέντα μηδενισμού του ελλείμματος σε 1 χρόνο ΧΩΡΙΣ λιτότητα), κάνε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ τον "συνεπέστατο" Χρυσοχοϊδη και ξαναγύρνα στα "κιλά σου", σ'αυτό που σου ταιριάζει: σουβλάκι, ιμιτασιόν ξανθιά γκόμενα να σου χαϊδεύει την κοιλάρα και ξύσιμο των "φρυδιών" σου!!

Το πρόβλημα είναι τί κάνω εγώ που κατάλαβα ότι ΑΝ κάποιος θα μπορούσε να κάνει "ευρώπη" αυτή την έρμη χώρα, έχει καεί αφού προηγουμένως έφαγε τα λυσσακά του να σε (μας) σώσει από την χρεοκοπία που μας οδηγούσε ο "περήφανος ηγέτης" με τα βέτο του, τις υπογραφάρες του στο (ήδη ακυρωθέν από τους Βούλγαρους) έργο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και την καραγκούνα ψευτογιατρό του...

Ε ναι λοιπόν, ελπίζω ο Γιώργος να μην το βάλει κάτω, να συνεχίσει, έστω και με τους λίγους που θα έχει δίπλα του. Και αν δεν είναι αυτός, τότε ο διάδοχός του, ο Παπαδήμος, να ρίξει μια μούτζα σε όσους τον "στηρίζουν" και να ΚΑΤΕΒΕΙ στις εκλογές με όσους πιστεύουν ότι κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με τις οργανοπαιξίες μας και να σοβαρευτούμε...

Και αν τα πράγματα πάνε κατ'ευχήν να σε οικτίρω που θα κάθεσαι στο καφενείο σου "το ωραίο Καρπενήshi" σε κάποια γειτονιά της Αθήνας μας (γιατί, βλέπεις, δεν έχεις τα κότσια να ξαναγυρίσεις στο χωριό σου και να ασχοληθείς με την ευλογημένη από το Θεό γή σου...) και να κλαις τη μοίρα σου που δεν βρίσκεις "πολιτευτή" να σε βολέψει κάπου...