Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ...

"Δεν γινόταν τίποτε, λοιπόν, ως τώρα, γιατί όλοι μαζί οι τσιφτετέλληνες ήμασταν γορδίως δεσμευμένοι μεταξύ μας. Γιατί ήμασταν συμπλόκως διαπλεγμένοι με ψιλό βελονάκι στο κέντημα μιας απίστευτης συνενοχής, κατά το «ηγεσίες και παλικάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια». Και γιατί αυτό ακριβώς ήταν το μεγάλο μυστικό του μνημονίου, που αρχίζει δειλά-δειλά να λύνει το γόρδιο δεσμό.
Ήταν το κοκό της χρηματοδότησης του ασύδοτου πάρτι μας, της κραιπάλης που απαιτούσαμε με τσαμπουκά και θράσος (ενίοτε και με τραμπουκά) να συνεχιστεί. Αυτό ήταν, κυρίες και κύριοι, που μας ανάγκασε να υποστούμε τη βάσανο του εκβιασμού των δανειστών. Οπότε, οι κουτόφραγκοι μας το ξεκαθάρισαν. Θέλετε κι άλλα λεφτά, ενώ ήδη τα προηγούμενα που παίρνατε πάνε για δανεικά και αγύριστα; Ωραία! Θα σας δώσουμε κι άλλα, μόνο εάν εξυγιανθείτε! Και δεν θα σας τα δώσουμε για την ψυχή των (υποτιθέμενων) προγόνων σας! Αλλά γιατί θέλουμε να σωθείτε, ώστε να μην παρασυρθούμε και εμείς στη ρουφήχτρα που σας τραβάει κάτω, κατά πάτο.
Και θα ελέγχουμε, για κάθε δόση που θα παίρνετε, ότι κάνατε κάποιο θετικό βήμα προς την εξυγίανση. Αυτή ήταν η αρχή πάνω στην οποία βασίστηκε το Μνημόνιο, η συμφωνία δηλαδή που κάναμε με τους δανειστές για ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ να μας δίνουν τα δανεικά, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΓΑΝΕ. Και ήταν αυτό μια εξαιρετικά λογική βάση συμφωνίας. Γιατί είχαμε ήδη χρεωκοπήσει ηθικά και μετά οικονομικά, από τα αδιέξοδα που μηχανεύτηκε η ξελιγωμένη βλακεία μας. Και η εξυγίανση ήταν όρος επιβίωσης για την κοινωνία μας. Ήταν όμως και όρος διασφάλισης για τους δανειστές. Αφού από το νοικοκυρεμένο οφειλέτη παίρνεις πίσω τα δανεικά, από τον ρέμπελο δεν τα παίρνεις. Απλά πράματα.
Δηλαδή, αυτό το σκεπτικό του μνημονίου είχε μέσα του μια win win situation, από την οποία όλες οι πλευρές θα έβγαιναν κερδισμένες. Και οι μόνοι που από την πρώτη στιγμή (έκαναν πως) δεν αντιλήφθηκαν κάτι τέτοιο και το πολέμησαν λυσσαλέα, ονομάζοντάς το νεοφιλελεύθερη κατοχή, ήταν οι λεγόμενοι «αντιμνημονιακοί» (χε, χε)… Αυτή είναι με λίγα η διαβόητη «αντιμνημονιακή» απάτη, που σύντομα η Ιστορία θα την στείλει άπατη, αλλά τότε θα είναι αργά. Πόσο αργά, θα το δούμε, αφού ακόμα είναι ανοιχτό.
Και αυτός ο εκβιασμός των δανειστών ότι θα μας χρηματοδοτήσουν μόνο υπό τον όρο της εξυγίανσης, άρχισε σιγά σιγά να δουλεύει… Δραματικά αργά, βέβαια, αφού δεν συντονιστήκαμε μαζί τους, αλλά αυτά θα τα πούμε στη συνέχεια. Έτσι, εσχάτως άρχισαν οι ρυθμοί να γίνονται ταχύτεροι, σε όλους τους ορόφους, σε όλα τα πεδία της σήψης. Και εδώ πήραν πρωτοβουλίες οι δικαστές που λέγαμε και ελπίζουμε τώρα να μην τους σταματάει τίποτε, γιατί έχουν μπροστά τους μαραθώνιο. Όχι μόνο για να στείλουν στη φυλακή κάποιους μεγαλόσχημους απατεώνες. Αλλά, κυρίως για να διαλύσουν το πλαίσιο που συντηρεί το παλαιό σάπιο στάτους της κοινωνίας μας, έτσι ώστε να αρχίσει να γεννιέται το καινούργιο.....
Αν, λοιπόν, τώρα έχουμε δειλά δειλά τα γεννητούρια του καινούργιου, είναι θλιβερό ότι αυτό συμβαίνει μόνο υπό την πίεση του Μνημονίου. Εξίσου θλιβερό είναι ότι αυτοί που φέρονται ως εμβρυουλκοί αυτού του καινούργιου, δεν είναι άλλοι από τους γονείς και κηδεμόνες/διαμορφωτές του παλιού, οι δύο νυν κυβερνητικοί εταίροι του Παλαιού Δικομματισμού. Και ακόμα πιο θλιβερό είναι κυρίως ότι αυτοί που πολεμούν λυσσαλέα τη γέννηση του καινούργιου είναι οι λεγόμενοι «αντιμνημονιακοί» (χε, χε). Δηλαδή οι δυνάμεις του αλλόκοτου επικοινωνιακού συστήματος που λέγεται ανεξυριζαυγιτισμός και στη συνέχεια του δώσαμε τη συμβολική επωνυμία «Τσιτραγκολιάκος».....
Και αυτοί, λοιπόν, οι «αντιμνημονιακοί», πολεμάνε λυσσαλέα το καινούργιο. Αυτό που θα έπρεπε να φέρει μια ανατρεπτική, ουσιωδώς αντισυστημική Αριστερά, κόντρα στο παλιό, ΣΤΟ Σύστημα, που λογικά θα προσπαθούσε να διασώσει μια συντηρητική Δεξιά. Γι’ αυτό δεν λένε ότι το παλιό είναι το πελατειακό παρακράτος, το οποίο στηρίζουν με νύχια και με δόντια. Και για να δώσουν υπόσταση στην παράλογη εξωτικότητά τους, εφηύραν ως εχθρό, ως παλιό, το μνημόνιο."

Από το άρθρο Είναι το Μνημόνιο, ηλίθιε! του εξαιρετικού Σακελλάρη Σκουμπουρδή (από την Athens Voice) που λέει τα αυτονόητα...