ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ;

Πώς, ρε γαμώτο, είχα την εντύπωση ότι για το Ισραήλ ο εθνικός του ήρωας ήταν ο Δαυίδ (και όχι ο Γολιάθ)...

Πώς πίστευα, ο αφελής (με εκατομμύρια άλλους), ότι ο Ομπάμα θα φέρει πραγματική αλλαγή όχι μόνο στο εσωτερικό της Αμερικής (αυτό λίγο με ενδιαφέρει...) αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις της υπερδύναμης στηριζόμενος σε αξίες: λαλίστατος και ενεργητικός όταν επρόκειτο να σωθούν "τα αυτοκινητάκια", στήλη άλατος ("υπάρχει μόνο ένας πρόεδρος κάθε φορά", είπε, δεν το ξεστόμισε όμως όταν πίεζε τον Τεξανό να σώσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες!) τώρα που σφαγιάζεται ένας ολόκληρος λαός...

Πώς ήλπιζα ότι η ρημάδα ενωμένη Ευρώπη θα όρθωνε σιγά-σιγά το ανάστημά της απέναντι στους καουμπόηδες του Ατλαντικού και στους σφαγείς των δύστυχων Παλαιστινίων που, τί ζητάνε (ΓΑΜΩΤΟ), να ζήσουν ήσυχοι στο 22% των πατρογονικών εδαφών τους έχοντας σταδιακά απεμπολήσει το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ζήσουν σε κράτος με αξιοπρεπή έκταση (όση ήταν μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο πριν τους την πάρουν οι νοσταλγοί του "μεγαλείου" της Παλαιάς Διαθήκης)... Ένα "κράτος" σαν ελβετικό τυρί, όπου οι δυνάστες τους τους υποχρεώνουν να ζουν σε θύλακες χωρίς συνεκτικό ιστό μεταξύ τους και, επιπλέον, τους "χτίζουν" ζωντανούς με το περιβόητο τείχος γύρω τους...

Ούτε καν το δόγμα "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" δεν τηρούν, χρόνια τώρα, οι εγκληματίες: χιλιάδες αραβικοί "οφθαλμοί" έναντι ενός, "ανεκτίμητου" εβραϊκού...

Υπάρχει ελπίδα; Ίσως... Όσο υπάρχουν Εβαραιόπουλα που, ζώντας σε ένα στρατοκρατικό κράτος, ορθώνουν το ανάστημά τους και αρνούνται να καταταγούν στον ισραηλινό στρατό στιγματιζόμενα σαν προδότες... Ελπίζουμε ότι αργά ή γρήγορα θα δικαιωθούν (αν και η διαχρονική ιστορία των Εβραίων αποδεικνύει ότι είναι ένας χοντροκέφαλος λαός που, όταν τα συμφέροντα των ιθυνόντων του κινδύνευαν από αυτούς που κήρυτταν "αιρέσεις", τους ξεπάστρευαν με συνοπτικές διαδικασίες...).

Ας υπογράψουμε λοιπόν (http://www.december18th.org/) δίνοντας λίγο θάρρος σ'αυτούς τους ήρωες!