ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΧΑΒΑΛΕΔΕΣ...

"Στην αγόρευσή του, στη δίκη για το προσχεδιασμένο από την αστυνομία (όπως αποδείχθηκε) μακελειό των διαδηλωτών σε σχολείο της Γένοβας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον του G7, ο εισαγγελέας έλεγε: «Οι συγκεκριμένες ενέργειες της αστυνομίας απειλούν τη δημοκρατία περισσότερο από τις μολότοφ που εκτόξευσαν οι διαδηλωτές». Οτι δηλαδή ορισμένες πράξεις της αστυνομίας υποσκάπτουν το κράτος δικαίου και την ουσία της δημοκρατίας περισσότερο από τις «πράξεις επαναστατικής βίας» του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου στις διαδηλώσεις.

Θα μου άρεσε να το άκουγα και για την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από τους πολιτικούς, τους δικαστικούς, τα κόμματα, τους αναλυτές των ΜΜΕ, τους διανοουμένους αυτής της χώρας. Από όλους εκείνους που έχουν (υποτίθεται) ταχθεί να υπερασπίσουν το κράτος δικαίου και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Θα ήθελα να ακούσω από τους δασκάλους, τους γονείς, από την κοινωνία ολόκληρη, ότι το παιδί που εκτελέστηκε είναι το δικό μου παιδί, το δικό μας παιδί και ότι ο θάνατός του δεν μπορεί να συμψηφισθεί με οποιαδήποτε υλική ζημιά, όσο μεγάλη και αν είναι.

Στην οδό Μεσολογγίου δεν συνέβη ένα ατυχές γεγονός, μια μεμονωμένη πράξη ενός τρελού ή τσαμπουκά αστυνομικού. Στην οδό Μεσολογγίου υπήρξε βιασμός της δημοκρατικής νομιμότητας. Ηταν μια πρόβα τζενεράλε του βιασμού της δημοκρατίας. Ηταν μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Το καθεστώς (και δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση) επιζητούσε εδώ και καιρό έναν νεκρό για παραδειγματισμό και εκφοβισμό. Εναν νεκρό από τις τάξεις της νεολαίας που δεν θέλει να υποταχθεί.

Εδώ και καιρό στις εφημερίδες και στα κανάλια παρουσιάζουν μια προκατασκευασμένη εικόνα του νέου: τοξικομανής, ακαμάτης, μηχανόβιος, απολιτικός, σεξομανής, βάνδαλος. Αυτή είναι η εικόνα που δίνανε, και εμείς δεχόμαστε ως αληθινή για τα παιδιά μας: Ενας επικίνδυνος ηλίθιος. Αυτός ο νέος δεν υπάρχει, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Το πρότυπο λειτουργεί. Για να δημιουργήσει μια φοβική κοινωνία, να επιβάλει την επισφαλή εργασία, την ακρίβεια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις απολύσεις. Να κάνει αποδεχτή την καταστολή όποιων αμφισβητούν το καθεστώς. Γι΄ αυτό εκτελέστηκε το παιδί (μας) στη Μεσολογγίου. Γιατί ήταν ένα πραγματικό παιδί και όχι ο εικονικός νέος των μίντια. Και αυτό τον έκανε επικίνδυνο. Ενάντια σ΄ αυτό βγήκαν τα παιδιά (μας) στους δρόμους. Και αυτό τα κάνει επικίνδυνα. Γι΄ αυτό το καθεστώς ζητάει μηδενική ανοχή απέναντι στα παιδιά (μας). Είναι τα μόνα που βλέπουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Γι΄ αυτό έχει δοθεί η εντολή στις ένστολες και μιντιακές δυνάμεις καταστολής: είναι 15άρης, σκοτώστε τον. Φυσικά ή ηθικά."

Β. Μουλόπουλος ΒΗΜΑ.

The heart of the matter, τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων έβαλε ο αρθρογράφος και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: μας έχουν ζαλίσει τα "ούμπαλα" όλοι αυτοί οι ξερόλες που σκίζουν τα ρούχα τους για τη χαβαλεδιάρικη νεολαία που δεν αφοσιώνεται στα μαθήματά της, τους ρεμπεσκέδες, τους αλήτες και δεν συμμαζεύεται...

Λες και οι τωρινοί αριστούχοι των σχολείων και όλοι οι μαθητές που ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ για να πετύχουν στις πανελλήνιες, που τελειώνουν με άριστα δύσκολες πανεπιστημιακές σχολές, είναι κατώτεροι από εμάς όταν είμασταν και εμείς μαθητές/φοιτητές... Λες και η ποιότητα μιας γενιάς μετριέται μόνο αν αγωνίζεται για "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" όπως η δική μας ή αν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά πράγματα... Λες και δεν υπήρχαν τότε στρατιές συμμαθητών μας που ξημεροβραδιάζονταν στις καφετέριες και τα σφαιριστήρια (τα θυμάστε;) και μόνο τώρα οι περισσότεροι, δήθεν, μαθητές είναι κολλημένοι στο Internet (πολύ καλύτερο από τα μπιλιαρδάκια της εποχής μας), facebook, playstation και δεν κάνουν τίποτα άλλο!

Θυμίζω ότι χιλιάδες μαθητές κινητοποιήθηκαν με την βοήθεια των "θαυματουργών" SMS το 2003 και διαδήλωσαν μαζί με εμάς, τους "συνειδητοποιημένους", ενάντια στον πόλεμο του Μπους στο Ιράκ και το 2007 στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι για το κάψιμο της Πάρνηθας.

Και τώρα, ΝΑΙ και ΜΠΡΑΒΟ τους, διαδηλώνουν και πετάνε πέτρες σε όλους εμάς που, εκτός από τις σφαίρες που δώσαμε στον δολοφόνο να σκοτώσει τον Αλέξη (ας τον θυμόμαστε πότε-πότε στην σκέψη μας, στην προσευχή μας...), μπουκώσαμε τα παιδιά μας με Prada, Burberry, πισίνες τζιπάρες, δεν τα αφήνουμε να σπουδάσουν αυτό που θέλουν ("καθηγητάκος θα γίνεις, χαζός είσαι; δεν έχει λεφτά αυτό το επάγγελμα"...), νομίζουμε ότι, προσφέροντάς τους "ύλη" και αποφεύγοντας να τα αφουγκραστούμε, κάναμε το καθήκον μας σαν γονείς...

Μας πετροβολάνε γιατί ενδόμυχα ζηλεύουμε τον καπάτσο υπουργό που "νόμιμα" κονόμησε λεφτά με τη σέσουλα, τον μεγιστάνα του πλούτου που εξαπάτησε αφελείς στο χρηματιστήριο, τον παπά που βούτηξε το παγκάρι "για τα γεράματά του", τον καθηγητή που "σκοτώνεται" στα ιδιαίτερα, κονομάει και δεν ασχολείται και πολύ με το δημοσιοϋπαλληλίκι του σχολείου, τον πλαστικό χειρουργό που παράτησε το ΚΑΤ και άνοιξε ιατρείο για να "σουλουπώνει" τα κωλαράκια και τα βυζάκια μας ("τέτοιος να γίνεις, αγόρι μου, όχι μαλακίες παθολόγος, νευρολόγος κλπ."...), τον έφορο που βγάζει διπλά και τριπλά λεφτά εκβιάζοντας επιχειρηματίες, τον, τον, τον....

Πώς το'πε ο Ιερώνυμος; "Τα παιδιά δεν μίσησαν την αλήθεια αλλά την προδοσία της"...

Και κάτι σημερινό: 3 μαθητές βρήκαν ένα πακέττο με 100 χιλ € που έπεσε από τους ληστές χρηματαποστολής και το παρέδωσαν ΑΘΙΚΤΟ στην αστυνομία...