Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ...

Πολλή κουβέντα έγινε τελευταία για τους "σκράπες" που με σχεδόν λευκή κόλλα έγιναν ακαδημαϊκοί πολίτες και αν αυτό είναι σωστό. Ξιφούλκησαν πάλι οι υπέρμαχοι της "Μαριέττειας" μεταρρύθμισης με την βάση του 10 (φαντάζομαι ο κατ'εξοχήν υποστηρικτής της, ο Ντερμπεντέρης, θα έχει βγάλει αφρούς...), ενώ το ΠΑΣΟΚ, δια της αρμόδιας υπουργού, το αποκλείει με το καταλυτικό "επιχείρημα" ότι η κατάργηση του 10 ήταν προεκλογική του εξαγγελία (για κοίτα πού κόλλησε τη συνέπειά του το ΠΑΣΟΚ!).

Η αλήθεια, όπως συνήθως, είναι κάπου στη μέση:
Οι Πανελλαδικές δεν είναι διαγωνισμός αλλά κατατακτήριες εξετάσεις για να μπεις στη σχολή της αρεσκείας σου. Αν, όπως στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχαν τόσες θέσεις όσοι οι υποψήφιοι δεν θα υπήρχε λόγος για εξετάσεις, θα έμπαινες με το βαθμό του απολυτηρίου σου.
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε λόγω πληθώρας υποψηφίων για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ σχολές, άρα οι εξετάσεις έγιναν για να δούμε ποιοι θα μπουν Ιατρική, Νομική κλπ., άρα δυσκόλεψαν πολύ για να ξεχωρίσουν αυτοί που θα μπουν Σ'ΑΥΤΕΣ τις σχολές. Κατά τεκμήριο λοιπόν, εφόσον πήρες το απολυτήριό σου από το λύκειο είσαι εν δυνάμει φοιτητής.
Αυτός λοιπόν που πήρε το απολύτήριό του με 11-12 έχει την δυνατότητα να εισαχθεί σε σχολή ΟΧΙ της αρεσκείας του αλλά των "κιλών" του: δεν θα πρέπει να έχει την απαίτηση για εισαγωγή στίς καλές σχολές έχοντας σαν μόνο εφόδιο τον γλίσχρο θαθμό του απολύτηρίου του, θα μπει εκεί όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει ζήτηση...
Και γιατί αυτός να μην μπαίνει χωρίς να υποβληθεί στη δοκιμασία των πανελλαδικών;
Εμ, οι πανελλαδικές εφευρέθηκαν (σωστά) για να αποφευχθεί η, αναμενόμενη ως συνήθως, ελληνική λαμογιά (ο γνωστός του γνωστού) που θα επικρατούσε κατά τα φαινόμενα αν δεν υπήρχε ένα αδιάβλητο/διαφανές σύστημα για ΟΛΟΥΣ (και όχι μόνο για όσους ενδιαφέρονταν για τις περιζήτητες σχολές). Έτσι λοιπόν και ο σκράπας (sorry για την έκφραση αλλά τέτοιος είναι...) πρέπει να γράψει άσχετα αν τελικά δίνει σχεδόν λευκή κόλλα.

Και ερχόμαστε στο προκείμενο:
Καλά, η Γιαννάκου επέβαλε τη βάση του 10 όχι γιατί την πήρε ο πόνος για το επίπεδο των εισαγόμενων (αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τις προθέσεις κάποιου πολιτικού...), αλλά για να φτιάξει μαγιά για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για τα οποία υπερθεμάτιζε το κόμμα της ("δεν θα ρίχνω λεφτά στον πίθο των Δαναϊδων" είχε πει για τα δημόσια πανεπιστήμια ο Κουρασμένος), εσύ όμως, ρε φίλε, ούτε ακούμπησες βιβλίο την περίοδο προετοιμασίας; Από ό,τι μου έχουν πει φοιτητές, με μέτριο διαβασματάκι το πιάνεις το 10, μην τρελλαθούμε κιόλας!
Πώς έχεις την απαίτηση να "φοιτήσεις", τουτέστιν να διαβάσεις, να ερευνήσεις, να πειραματιστείς όταν δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα; Και πάλι καλά που υπάρχει κάποια σχολή (ας όψονται οι ΠΑΣΟΚοι που δίνοντας "σχολές στο λαό" "αναζωογόνησαν" την επαρχία) και ικανοποιείται το ευγενές απωθημένο (δεν το λέω ειρωνικά, είμαστε από τους ελάχιστους λαούς που αποζητάει με κάθε τρόπο να έχει ένα πτυχίο: θυμάμαι ταξιτζή στη Σίφνο που ο γιος του, με επιμονή του πατέρα, σπούδασε στο Καποδιστριακό και όμως δούλεψε στο ταξί, όχι μόνο γιατί είχε περισσότερα λεφτά αλλά γιατί "ήθελα ο γιος μου να υπερέχει και να μην σκύβει το κεφάλι σαν εμένα τον αγράμματο"...) να αποκτάς "πτυχίο", ας είναι όποιο κι όποιο, αλλιώς θα έμενες εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας.

Μην τα θέλουμε λοιπόν όλα δικά μας, ΚΑΙ καθόλου διάβασμα ΚΑΙ εισαγωγή σε "αξιοπρεπή" σχολή...

Μέσα όμως στο μπίρι-μπίρι για τις λευκές κόλλες πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η πρωτιά του "πρώτου των πρώτων", του τετραπληγικού Ραφαήλ Παπαδόπουλου που έγραψε 3 20αρια, 2 19.8 και 1 19.9... Και το πιο εκπληκτικό είναι ότι αυτό το ηρωικό παιδί (που δεν ξέρω πόσα μπράβο να του πούμε και να σκύψουμε το κεφάλι από ντροπή για τη μιζέρια που μας πιάνει με την πρώτη δυσκολία) διάλεξε τη σχολή Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου (και όχι τις "politically correct" Ιατρικές/Νομικές/Πολυτεχνεία) γιατί, άκουσον-άκουσον, θέλει να γίνει πολιτικός και να προσφέρει στην πατρίδα!!!!!!
Ραφαήλ αγόρι μου, να ζήσεις, να πραγματώσεις το όνειρό σου, ανυπομονώ να σε δω να αγορεύεις στη Βουλή. Κυριολεκτικά ΕΣΥ μας οδηγείς!!
Να δούμε τώρα ποιοι πολιτικοί "φωστήρες" μας θα προσπαθήσουν (ναι;) να σε προσεταιριστούν...

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

"ΧΟΝΤΡΑ ΚΕΦΑΛΙΑ" 2 (PAINT IT BLACK...)


Έλεγα για τα Βουλγάρικα χοντρά κεφάλια και ξέχασα τα δικά μας που όταν "ενεργοποιηθούν" τύφλα νά'χουν όλα τ'άλλα:
Οι πανιώνιοι, λέει, δεν ήθελαν (γιατί είναι πλακωμένοι με τους ΑΕΚτζήδες;) να δοθεί το γήπεδο της Ν.Σμύρνης στην ΑΕΚ για τον αυριανό αγώνα της και, στη μανία τους να το αποτρέψουν, έσκαψαν το χορτάρι, ξήλωσαν τα γκολπόστ και το κατέστρεψαν με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην μπορεί να γίνει το ματς αλλά ούτε αυτό του "αγαπημένου" τους Πανιώνιου!!

Ο δε Ολυμπιακός δεν δίνει το "Καραϊσκάκη" γιατί, δικαίως, φοβάται μην το κάνουν καλοκαιρινό οι "ευγενείς φίλαθλοι" της ΑΕΚ που αναγουλιάζουν όταν βλέπουν κόκκινα καθίσματα!

Σκέφτομαι ότι αυτή τελικά είναι η κατάρα και η μιζέρια της Ελλάδας που μετατρέπει κάθε μικρή ή μεγάλη προσπάθεια σε σισσύφεια: πάθη συνδυασμένα με απίστευτη χοντροκεφαλιά, μικροσυμφέροντα, "βούτηγμα" σε μικρολεπτομέρειες και απώλεια της γενικής εικόνας είναι οι "σκύλλες/χάρυβδες" που ετοιμάζονται να κατασπαράξουν οτιδήποτε δεν εντάσσεται στο απίθανο μείγμα συναισθημάτων, ορμών, θυμικού και ά-λογου λόγου ιδιοτελών, εμπαθών, χοντοκέφαλων συνελλήνων που λες και χαίρονται να αποτυγχάνουν όσοι πάνε να μας σηκώσουν λίγο ψηλότερα...

Οι μαλάκες οι Πανιώνιοι αποτύπωσαν απλά αυτό που συχνά μας ταλανίζει και καταστρέφει ό,τι η πράγματι έξυπνη γκλάβα μας "κατεβάζει". Γιατί από μυαλό, και δεν το λέω ειρωνικά, σκίζουμε: τώρα που συνεργάζομαι με Αυστριακούς και Γερμανούς (κατά τεκμήριο από τους ικανότερους και οργανωμένους λαούς) και συγκρίνοντας είδος/εύρος σκέψης, προσέγγισης δύσκολων τεχνικών θεμάτων και αποτύπωσης πολύπλοκων συμπερασμάτων στο "χαρτί", ε, τότε όχι απλά "στεκόμαστε" αλλά συχνά βάζουμε τα γυαλιά στους τεύτωνες!

Τί να το κάνεις όμως; Αυτοί, συχνά μέτριοι, δεν χάνουν το στόχο, δεν ασχολούνται με μαλακίες (καλή ώρα σαν τους πανιωνάρες), πιάνουν το πράγμα από το Α και το πάνε τουλάχιστον στο Δ, ενώ εμείς μένουμε στο Α (και αν...) ενώ έχουμε δυνατότητες να το πάμε τουλάχιστον ως το Κ...

Απορώ πού τη βρίσκει την αισιοδοξία ο Παπανδρέου ότι θα τα καταφέρουμε... (εντάξει, μπορεί νά'μαι λίγο υπερβολικός αλλά βγήκα από τα ρούχα μου μ'αυτά που διαβάζω...)

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

"ΧΟΝΤΡΑ ΚΕΦΑΛΙΑ"


ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!
Τελικά, έχοντας σκυλοταλαιπωρηθεί 18 μήνες στη Βουλγαρία συνεργαζόμενος (;) με τις τοπικές αρχές, κατάλαβα τη διαφορά νοοτροπίας των δικών μας με αυτούς και γιατί, με τα μυαλά που κουβαλάνε, θα αργήσουν να πάρουν μπρος:
  • Ξερόλας ο Έλληνας ναι, όμως ξέρει το 60% και παρουσιάζεται γνώστης του 100%. Τί να πω όμως για το Βούλγαρο που ξέρει στην καλύτερη περίπτωση το 10%, δεν ακούει και πουλάει "γνώση" 110%;
  • Όταν συνεργαστούμε με ξένους τους ακούμε κατ'αρχήν (βοηθάει σ'αυτό και η έμφυτη ξενομανία μας, ίσως και το κόμπλεξ κατωτερότητας προς την Εσπερία) προσεκτικά και μετά, αν δεν μας αρέσουν αυτά που μας συμβουλεύουν να κάνουμε, τους απορρίπτουμε. Τί να πω όμως για τους βαλκάνιους (με την κακή έννοια) γείτονές μας; Που μας κάλεσαν να τους βοηθήσουμε να λύσουν βασικά περιβαλλοντικά προβλήματά τους και από την πρώτη στιγμή, πριν καν ακούσουν τί είχαμε να τους πούμε, μας προδιέγραψαν τί ΘΕΛΟΥΝ να ακούσουν; Που απορρίπτουν οποιαδήποτε ένστασή μας ότι δηλ. ΠΡΩΤΑ πρέπει να αποτυπώσουμε το πρόβλημα και μετά, με βάση την εμπειρία μας, να τους προτείνουμε λύσεις; ΟΧΙ φίλε μου, "δεν μας ενδιαφέρει η εμπειρία σας, πείτε μας τί προτείνετε και θα αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ αν θα αποδεχτούμε τις προτάσεις σας"!

Με άθλια αγγλικά και διαρκείς προφάσεις έλλειψης χρόνου μας αφήνουν να τσαλαβουτάμε στα σκοτεινά λες και επιδιώκουν να τους πούμε αυτά που ΔΕΝ θέλουν να ακούσουν, λες και δεν είναι ΑΥΤΟΙ που μας κάλεσαν να τους βοηθήσουμε, λες και θέλουν να αποδείξουν ότι είμαστε άχρηστοι και κακώς πληρωνόμαστε (όχι από αυτούς, από την ΕΕ πληρωνόμαστε, ευρωπαϊκό πρόγραμμα είναι...).

Ε, ο Έλληνας δεν είναι έτσι:

  1. Καλέσαμε τους Εγγλέζους να οργανώσουν την Ολυμπιακή και, μόλις καταλάβαμε τη λαμογιά τους και την ανικανότητά τους, τους διώξαμε. Τους καλέσαμε όμως, τους δώσαμε χρόνο να δείξουν τί αξίζουν, δεν τους πολεμήσαμε από την πρώτη στιγμή, όπως το βιώνουμε τώρα εμείς στη Σόφια! (προς άρση παρανοήσεων για τυχόν αντιπάθεια στους Έλληνες, είμαστε διεθνής κοινοπραξία Αυστριακών, Γερμανών ΚΑΙ Ελλήνων με ΕΠΙΜΟΝΗ των Βούλγαρων στη δική μας συμμετοχή...).
  2. Πέσαμε στα πόδια του ΔΝΤ και δεχτήκαμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα τις εντολές τους σκεπτόμενοι ότι, αφού τα κάναμε μπάχαλο, λογικό να προστρέξουμε στα φώτα των ξένων. Τώρα που αρχίζουμε να ορθοποδούμε, ανακτούμε την αυτοπεποίθησή μας και, όντας συνεπείς, αρχίζουμε να τους "την μπαίνουμε" (σημερινό ΒΗΜΑ) όταν τους πιάνουμε "φάουλ". Ε, φαντάζομαι την αντίστοιχη συμπεριφορά των Βούλγαρων σε παρόμοια περίπτωση...
  3. Να μην μιλήσω για θέματα ευγένειας σε καταστήματα, εστιατόρια κλπ., ούτε για το παρεχόμενο σέρβις: 30 χρόνια πίσω... Και δεν μιλάω για την ποιότητα των υπηρεσιών, για την ΠΛΗΡΗ έλλειψη χαμόγελου και διάθεσης εξυπηρέτησης μιλάω... Καμμιά σχέση με το "σκότωμα" των φτωχών ταβερνιάρηδων/σερβιτόρων των νησιών μας στις δεκαετίες 50/60 (αν υποτεθεί ότι συγκρίνουμε το τότε σέρβις στην Ελλάδα με το σημερινό στη Βουλγαρία) που ο τουρίστας ήταν "καλεσμένος" ενώ στη Σόφια σχεδόν "εχθρός" που απλά τον έχουν ανάγκη να τους τα "ακουμπήσει".

Πήγα με τις καλύτερες προθέσεις, μετράω αντίστροφα τις μέρες να γυρίσω...