ΓΛΥΚΑ ΨΕΜΑΤΑ...

 ΨΕΜΑ 1

Όπου έχει αναλάβει το ΔΝΤ βύθισε την οικονομία στην ύφεση

Το ΔΝΤ από τις 20 χώρες που έχει χρηματοδοτήσει οι 13 αναπτύχτηκαν και οι 3 τώρα βρίσκονται στους G20 (Αγγλία,Τουρκία, Βραζιλία).

 Ο άλλες 7 απλά δεν εφάρμοσαν το σταθεροποιητικό πρόγραμμα (βλέπε Ελλάδα). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι της Αγγλίας το 1979 που μπήκε στο ΔΝΤ και, εφαρμόζοντας πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς, γνώρισε την μεγαλύτερη ανάπτυξη της ιστορίας της.

ΨΕΜΑ 2

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Ρωσία

Όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ αυτό, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι από τα μέλη του ΔΝΤ που έφερε αντίρρηση για το ύψος της βοήθειας προς την Ελλάδα σαν μη συμφέρουσα επένδυση.

Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική: ενώ βγήκε από τις αγκάλες του ΔΝΤ, στράφηκε σε δανεισμό στη Ρωσία, η οποία της δάνεισε λιγότερα με μεγαλύτερο επιτόκιο και με επαχθέστερους όρους όπως το ξεπούλημα όλων των υποδομών  τους σ’ αυτήν.

Δείγμα των προθέσεών της είναι ότι αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά διυλιστήρια, δηλ. σε κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις.

Και για να δείξουμε το ανεδαφικό του παραπάνω ισχυρισμού, η Ρωσία θα μπορούσε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, απλά δεν το έκανε...

ΨΕΜΑ 3

Θα μπορούσαμε να χρηματοδοτηθούμε από την Κίνα

Αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της πλάνης ότι αρνηθήκαμε να αναλάβει το χρέος μας η Κίνα και οι προδότες πολιτικοί μας μας έριξαν στην μέγγενη του ΔΝΤ.

Η Κίνα όπως και η Ρωσία, όπως είπαμε, θα μπορούσαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα από την ελεύθερη αγορά, χωρίς να υπάρχει διακρατική συμφωνία. Δεν το έκαναν γιατί απλά δεν ρισκάρουν τα λεφτά τους σε μια αναξιόπιστη οικονομία.

Πρέπει να γνωρίζουν οι μυθοπλάστες της ελληνικής πραγματικότητας ότι η Κίνα έχει δικό της οίκο αξιολόγησης, ο οποίος υποβαθμίζει συνεχώς την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος. Με λίγα λόγια, όχι μόνο δεν θέλει να μας δανείσει, αλλά συμβουλεύει και τους άλλους να μην το κάνουν.

Είναι πράγματι αφελείς αυτοί που πιστεύουν, πως η Κίνα θα αναλάμβανε το χρέος μας για να περνούν οι Έλληνες καλά, όταν από τα αποθεματικά της δεν τροφοδοτεί ανάγκες του δικού της λαού...

ΨΕΜΑ 4

Οι δανειστές μας είναι στυγνοί τοκογλύφοι

Αυτοί που δανείζουν  το κάνουν για να κερδίσουν, αυτό είναι ξεκάθαρο. Το ύψος του επιτοκίου είναι ανάλογο του ρίσκου που παίρνουν. Ας δούμε λοιπόν τι αναλογία επιτοκίου –ρίσκου υπάρχει.

Το επιτόκιο –ρίσκο που θα έβαζαν οι αγορές για να δανείσουν τη χώρα μας (spreads) κυμαίνονταν πάνω από 20%. Δηλ. απαγορευτικό. Το επιτόκιο δανεισμού που έλαβε η Ελλάδα από τον μηχανισμό στήριξης για το πρώτο μνημόνιο ήταν 4-5% και για το δεύτερο μνημόνιο 3,6%, όταν τα επιτόκια στην ελεύθερη αγορά έφταναν το 30%. Ποιος λοιπόν είναι ο στυγνός τοκογλύφος;

ΨΕΜΑ 5

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα με σκοπό να ελέγξει την οικονομία της και να αγοράσει τα πάντα έναντι πινακίου φακής

Γιατί τότε η Γερμανία δεν άφησε την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να αγοράσει τα πάντα φτηνότερα και χωρίς ρίσκο;

Γιατί τα δεκάδες δις που εκταμιεύονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς των εταίρων μας και δη της Γερμανίας δεν επενδύονται σε ασφαλέστερα σημεία του πλανήτη και επενδύονται στην Ελλάδα;

Στον μηχανισμό στήριξης συμμετέχουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γιατί αυτή η πολεμική μόνο για τους Γερμανούς και όχι για τους Ολλανδούς, Φιλανδούς, Κύπριους κλπ;

Προφανώς όλα εντάσσονται στα συμφέροντα κάθε χώρας και της ευρωζώνης γενικότερα. Κανένας δεν χαρίζει και κανένας δεν θέλει να χάσει. Αλλά η προσπάθεια διάσωσης της χώρας μας ευνοεί πρωτίστως εμάς και προφανώς ΚΑΙ τους εταίρους μας.

ΨΕΜΑ 6

Η Γερμανία δανείζει την Ελλάδα για να στηρίξει τις εξαγωγές της

Είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κάποιος ότι μια αγορά 10 εκ. κατοίκων μπορεί να στηρίξει την ανάπτυξη μιας χώρας 80 εκ.

Στο γενικό σύνολο των εξαγωγών της Γερμανίας, η Ελλάδα κατέχει το 0,7%. Δηλ περίπου 6 δις το χρόνο όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών είναι 34 δις. Αντίστοιχα η Πορτογαλία εισάγει περίπου 8 δις από την Γερμανία και δεν αναλώνεται σε τέτοιες ανόητες κατηγορίες, δεν σκέφτηκε κανείς να πει ότι η Γερμανία δεν πρέπει να δανείσει την Πορτογαλία...

Άρα τα προβλήματα κάθε χώρας δεν έχουν να κάνουν με τις εξαγωγές της Γερμανίας στις χώρες αυτές, αλλού είναι τα προβλήματα.

ΨΕΜΑ 7

Το μνημόνιο κατέστρεψε τη χώρα

Η χώρα ήταν κατεστραμμένη πριν το μνημόνιο. Το μνημόνιο ήταν μια διακρατική συμφωνία με όρους δανεισμού. Σε γενικές γραμμές προσανατολιζόταν στη μείωση των δημοσίων δαπανών, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. (μείωση δημοσίων υπαλλήλων, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων κλπ.).

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, που διαχειρίσθηκε το μνημόνιο, δεν μείωσε δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και τις σπατάλες του κράτους, δεν έκανε ούτε μια ιδιωτικοποίηση, δεν κατάφερε να πατάξει την φοροδιαφυγή, δεν μείωσε τους δημοσίους υπαλλήλους, δεν έκλεισε άχρηστους δημόσιους οργανισμούς, δεν άνοιξε τα κλειστά επαγγέλματα, μείωσε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έβαλε φόρους σε ό,τι κινείται ή δεν κινείται. Αποτέλεσμα: η ύφεση να παγιωθεί και να χρειαστεί δεύτερο μνημόνιο πιο σκληρό.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι επί δυο χρόνια αυτοί που διαμαρτύρονταν να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο το κατάφεραν στο ακέραιο. Τώρα διαδηλώνουν ότι η εφαρμογή του έφταιγε που καταρρέει η χώρα.

Είναι σε σύγχυση ή την επιδίωκαν;

ΨΕΜΑ 8

Τα λεφτά τα έφαγαν οι πολιτικοί μαζί με τα κρατικοδίαιτα λαμόγια

Σωστό εν μέρει: 

Από τα 100 ευρώ που δαπανά το ελληνικό κράτος το 70% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις, το 20% σε τοκοχρεολύσια και ένα 10% σε δραστηριότητες δημοσίων επενδύσεων. Σ’ αυτό το 10% κρύβεται η διαπλοκή και το πάρτι με τις μίζες ημετέρων. Αν όμως το αναλύσεις λογιστικά στο σύνολο των δαπανών η διαφθορά δεν ξεπερνά το 1,5% και σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στο δημόσιο χρέος των 360δις.

Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο:

Δαπανούσαμε κάθε χρόνο κάποια δις παραπάνω από αυτό που παράγαμε. Κάθε ευρώ που έμπαινε στη χώρα έβγαινε με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων. Αν μας χάριζε κάποιος ολόκληρο το χρέος, σε 10 χρόνια θα βρισκόμασταν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα...

ΨΕΜΑ 9

Χρεωκοπία  αντί  μνημόνιο 2

 Το μνημόνιο 2 φέρνει ύφεση και εξασφαλίζει μόνο τους δανειστές μας.

Σωστό (εν μέρει και αυτό γιατί μέρος των δανεικών πάει στην κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος που ακόμα έχουμε, δηλ. πληρώνονται μισθοί και συντάξεις).

Η χρεωκοπία και αυτή εξ ορισμού θα φέρει ύφεση. Άρα τι διαλέγουμε;

Με το μνημόνιο 2 η χώρα μπαίνει σε μακροχρόνια ύφεση μένοντας όμως στην Ευρώπη, στο ευρώ και με πληθωρισμό 2,5%. Αν όμως χρεοκοπήσει η χώρα βγαίνει από το ευρώ χωρίς ρευστότητα, με αλλαγή νομίσματος και με πληθωρισμό άνω του 20%.

Σε ποια από τις δυο περιπτώσεις υπάρχουν προοπτικές ανάπτυξης;

Το να κατηγορούμε κάτι δεν σημαίνει ότι η άλλη επιλογή είναι καλύτερη: έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στην επώδυνη λύση ή στην καταστροφή...

ΨΕΜΑ 10

Να πάμε στην δραχμή και να αναπτυχθούμε μόνοι μας

Η προοπτική της δραχμής δεν μας κάνει ανεξάρτητους από τους πιστωτές μας αλλά εξαρτημένους για πολλά χρόνια από την φτώχια. Φαντάζει εφιαλτικό οι καταθέσεις όλων μας να μετατραπούν σε δραχμές που με την ιλιγγιώδη αύξηση του πληθωρισμού θα εκμηδενισθούν, το δημόσιο χρέος θα πολλαπλασιασθεί, τα στεγαστικά δάνεια θα είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, η ακρίβεια και η ανεργία, και οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα επιβίωσης, θα πυροδοτήσουν τεράστια κοινωνικά προβλήματα( εγκληματικότητα, πορνεία, παραοικονομία κ.α.). Για το λόγο αυτό η μόνη λύση είναι η ασπίδα του ευρώ, να μας δώσει την δυνατότητα να έχουμε την απαιτούμενη οικονομική σύγκλιση με τις εύρωστες χώρες της ευρωζώνης...

Και ρωτώ: κανενός μας δεν περνάει από το μυαλό ότι, όταν αυτή η λύση προπαγανδίζεται από "εφημερίδες" σαν την ΑΥΡΙΑΝΗ, κάποιο λάκκο έχει η φάβα; (και δεν θα υπάρχει τότε φάβα για να ξανακλείσουμε τον λάκκο...)

ΨΕΜΑ 11

Το χρέος είναι απεχθές, να μην το πληρώσουμε

Απεχθές λέγεται το χρέος που δημιουργείται από απολυταρχικά καθεστώτα, όταν ο εκάστοτε δικτάτορας λαμβάνει δάνειο για δικό του πρόσοδο και δεν φθάνει ποτέ στον λαό. Στην περίπτωση μας όμως είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα: τα δάνεια χορηγήθηκαν για επιδοματική πολιτική, διορισμούς, συντάξεις και κατασπαταλήθηκαν σε διάφορες ορατές δαπάνες του κράτους. Άρα η άποψη του δεν πληρώνω χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικη έως δολίως παραπληροφόρηση των πολιτών...

ΨΕΜΑ 12

Η χρεοκοπία της Ελλάδος είναι χρεωκοπία του καπιταλιστικού συστήματος

Όταν σε μια οικονομία η  οικονομική δραστηριότητα κατά 60% ανήκει στο κράτος, όταν η γραφειοκρατία είναι μια παγιωμένη κατάσταση, όταν 300 επαγγέλματα είναι κλειστά, όταν οι μισθοί καθορίζονται από συλλογικές συμβάσεις, όταν έχουμε 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, όταν ο ΦΠΑ είναι στο 23%, όταν δαπανάμε περισσότερα από ότι εισπράτουμε λόγω αυξημένων αναγκών του διογκωμένου κράτους, αυτό λοιπόν μοιραία έρχεται και καταρρέει και σίγουρα ΔΕΝ είναι καπιταλισμός με όρους ελεύθερης αγοράς...

Δυστυχώς η αριστερά ακόμα δεν έχει καταλάβει (;) ότι η διόγκωση της κουλτούρας της διόγκωσε και το κράτος το οποίο πτώχευσε...

ΨΕΜΑ 13

Για την κατάσταση που έφτασε η Ελλάδα φταίνε τα δυο κόμματα εξουσίας

Θα το έλεγα διαφορετικά, ότι για την κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα χρεώνονται τα 2 κόμματα εξουσίας.

Γιατί εξουσία δεν ασκούν μόνο οι κυβερνήσεις αλλά όλοι οι θεσμοί:

 Αντιπολίτευση, δημοσιογράφοι, δικαιοσύνη, γραφειοκράτες , συνδικαλιστές κ.ο.κ. συνέβαλαν στη κρατικιστικη αντίληψη της οικονομίας και την μεγέθυνση του Δημοσίου. Δυστυχώς για αυτούς που υποστηρίζουν την άποψη αυτή, η ευθύνη είναι οριζόντια και η κατάρρευση συλλογική...

ΨΕΜΑ 14

Ο λαός δεν φταίει πουθενά

Ο λαός είναι υπεύθυνος αλλά όχι κατηγορούμενος. Είναι πολύ δύσκολο να κατανείμεις κατηγορίες σε μια συλλογική αποτυχία, είναι όμως ΠΟΛΥ εύκολο να βρεις αποδιοπομπαίους τράγους για να τους φορτώσεις ΟΛΕΣ τις ευθύνες αποτυχίας φτάνοντας στο παράλογο να τις φορτώνεις (ΟΛΕΣ) σε αυτούς που τουλάχιστον προσπάθησαν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα 10ετιών. ΟΧΙ, φίλε μου, εσύ ήθελες σε 2 χρόνια να γίνουν όσα δεν έγιναν σε 30 και μάλιστα με όλους (πολιτικούς, συνδικαλιστές κλπ.) απέναντι....Έτσι απενοχοποιείσαι (νομίζεις) για την ανοχή που έδειξες στην μαλακισμένη 5ετία του χοντρού... 

Ο λαός με τις επιλογές του και με την ανοχή του συμμετείχε στην διόγκωση της αποτυχίας. Θα αναφέρω σαν παράδειγμα το εξής:

Όταν ο Αν.Πεπονής εισήγαγε το νόμο του ΑΣΕΠ, που έβαζε φρένο στο πελατειακό κράτος , στις επόμενες εκλογές οι πολίτες τον τιμώρησαν πανηγυρικά. Επίσης, όταν κατετέθη το νομοσχέδιο Γιαννίτση για το ασφαλιστικό οι «προοδευτικές» δυνάμεις το αναχαίτισαν. Τώρα, οι ίδιες δυνάμεις και πάλι φωνάζουν.

 Όταν, κάθε φορά που πήγαινε να περιοριστεί το κράτος και οι δαπάνες του, πάλι ο λαός έβγαινε με συνθήματα στους δρόμους και κατηγορούσε τους «άκαρδους» πολιτικούς σαν προδότες που ξεπουλάνε τα πάντα...

Τώρα όμως θα πουληθούν όλα αλλά με το πλεονέκτημα στον αγοραστή και όχι στον πωλητή.

ΨΕΜΑ 15

Δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι γιατροί ,οι δικηγόροι, δημοσιογράφοι, οι υδραυλικοί, οι ταξιτζήδες ,εφοριακοί, πολεοδόμοι, αγρότες, κ.α.  όλοι το ίδιο

Όλοι δεν είναι, αλλά δυστυχώς είναι οι περισσότεροι...