ΓΑΠ: ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Δρυός πεσούσης...

Περισσεύουν οι αναλύσεις/εκτιμήσεις της πρωθυπουργικής θητείας του ΓΑΠ, άλλες ψύχραιμες, άλλες κακόπιστες/κακεντρεχείς, άλλες αλλού για αλλού...

Μερικές ερωτήσεις/απαντήσεις ίσως βοηθήσουν όσους έχουν μάτια και αυτιά ανοιχτά:

Α) Το "κύριε, κύριε, είμαι κακό παιδί" που μετουσιώθηκε σε "τιτανικό" ήταν το έναυσμα των δεινών μας;
Σίγουρα χρησιμοποιήθηκε ως φύλλο συκής για Γερμανούς και σία να μας βγάλουν στη σέντρα... Όμως από το Φεβρουάριο του 09 οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης είχαν επισημάνει στο δυστυχή Παπαθανασίου ότι "έτσι όπως πάτε στο τέλος του χρόνου δεν θα σας δανείζει κανείς" και αυτός πανικοβλημένος ζήτησε να μην γραφτεί κάτι τέτοιο στα πρακτικά της συνάντησης για να μην δημιουργηθεί πανικός (σωστά: ακόμα και ένα σταματημένο ρολόι δείχνει 2 φορές τη μέρα τη σωστή ώρα). Έτσι τουλάχιστον γράφει ο Τσίμας στο άρτι εκδοθέν βιβλίο του ("το ημερολόγιο της κρίσης").
Μην τρελλαθούμε λοιπόν με την μαλακία ότι δήθεν οι αγορές είχαν χάψει τα παραμύθια του "καταλληλότερου" περί θωρακισμένης οικονομίας! Άλλωστε ο μέσος όρος ετήσιου δανεισμού της Ελλάδας την 7ετία 2000-2007 ήταν 8 δις Ευρώ που εκτινάχτηκε τη 2ετία 2008-2009 σε 27 δις!
Επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε, οι δημόσιες δαπάνες διπλασιάστηκαν μεταξύ 2003 και 2009 (τί διάολο, φτιάξαμε διπλάσιους δημόσιους οργανισμούς και υπουργεία σ'αυτό το διάστημα και δεν το ξέρουμε;)... Αλλά βλέπεις, οι χαζές αγορές (που με τα CDS προετοιμάζοντο για παν ενδεχόμενο) περίμεναν τον Παπακωνσταντίνου να τους ανοίξει τα μάτια...

Β) Τότε τί ήταν αυτό που οδήγησε τις αγορές να μας τραβήξουν το χαλί και γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα;
Το Δεκέμβριο του 09 η Μέρκελ δήλωσε ότι δεν ήταν αυτονόητο πλέον ότι η ευρωζώνη θα συνεχίσει να εγγυάται τα κρατικά ομόλογα ΟΛΩΝ των χωρών-μελών της με αποτέλεσμα οι αγορές να χάσουν τη βεβαιότητα ότι το ευρώ είναι "ενιαίο" και άρα υπάρχουν χώρες (καλή ώρα εμείς) που προσφέρονται για φάπες (και κέρδη μέσω των CDS) με ορατή πλέον τη γύμνια τους. Και τα spreads άρχισαν να ανεβαίνουν... Σχετικά με τα spreads: το 2003 ήταν 20-25 και ο "καταλληλότερος" τα παρέδωσε πάνω από 100 (Ν. Χριστοδουλάκη: "σώζεται ο τιτανικός;¨)...

Γ) Μπορούσαμε να δανειστούμε από κινέζους, ρώσους και λοιπούς λεφτάδες εκείνη την εποχή;
Ο Πούτιν είχε τότε δηλώσει ότι η καλύτερη λύση για την Ελλάδα ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ, οι δε κινέζοι δεν είναι πρόθυμοι να μπουν στο νέο γιγαντιαίο μηχανισμό που αποφασίστηκε με την "αποφράδα" συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, πόσο μάλλον, λέω εγώ, θα μας δάνειζαν τα κολοσσιαία ποσά που χρειαζόμασταν για τα επόμενα χρόνια;

Δ) Γιατί όμως δεν μαζεύαμε όσο παραδάκι μπορούσαμε τότε (τέλη του 09-αρχές του 10) ΠΡΙΝ αρχίσει το ξύλο από τις αγορές;
Καλά τώρα: άντε και μαζεύαμε όσα χρειαζόμασταν για το 10, τί θα γινόταν το 11 και το 12; θα είχαμε συμμαζέψει τα οικονομικά μας σε ΕΝΑ χρόνο ώστε να βγούμε με το κούτελο καθαρό στις αγορές το 11; Εδώ με την δαμόκλεια σπάθη της τρόικας και είμαστε ανίκανοι να σοβαρευτούμε, θα μαζεύαμε το έλλειμμα απολύοντας δημόσιους υπάλληλους, κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ;;

Ε) Άργησε ο ΓΑΠ να πάρει μέτρα;
Εδώ σηκώνει συζήτηση: Αρχές του 10 ανακοίνωσε το πρώτο πακέτο περιστολής της σπατάλης, χάδι σε σχέση με τα τωρινά, και μας σηκώθηκε η τρίχα. Οι αγορές τον "έγραψαν", άρα θα έπρεπε να πάρει ΤΟΤΕ τα σημερινά (και χειρότερα) μέτρα με μάλλον το ίδιο αποτέλεσμα αφού, έτσι κι αλλιώς, τα νούμερα δεν έβγαιναν/βγαίνουν...

ΣΤ) Γιατί δέχτηκε ό,τι του πάσαραν και δεν αντέταξε μερικά "περήφανα" ΟΧΙ;
Και εδώ σηκώνει συζήτηση: Όταν είσαι ζήτουλας, όταν δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ που μπορεί/θέλει να σε δανείσει και στήνεις μηχανισμούς στήριξης από το μηδέν (Ο Ρομπάι είπε σε συνέντευξή του στην Süddeutsche Zeitung ότι 2 ώρες πριν την σύνοδο της 25ης Μαρτίου 2010 δεν υπήρχε καν γραπτή εισήγηση από την Κομμισσιόν και ότι "ο Παπανδρέου απείλησε ότι δεν μπαίνει στο αεροπλάνο της επιστροφής αν δεν φτιαχτεί ο μηχανισμός στήριξης"), έ, διάολε, εύκολα λες από το κολονακιώτικο σαλόνι σου (και από το άρτι αποκηρυχθέν νεοκλασσικό της Πηγίλλης...) ότι "δεν διαπραγματεύτηκε ο άχρηστος"!!

Ζ) Τότε πού απέτυχε;
Στα δύσκολα: πήρε τα εύκολα μέτρα (οριζόντιες περικοπές, παρόμοιες όμως πήραν ΚΑΙ οι Πορτογάλοι ΚΑΙ οι Ιρλανδοί...) και δίστασε(;) στα δύσκολα. Και εκεί όμως έχει δικαιολογίες: με τα κόμματα (ιδιαίτερα το κατ'εξοχήν ευρωπαϊκό) και τους ΔΙΚΟΥΣ του συνδικαλιστές απέναντι, κάθε μέτρο που θα πήγαινε στον πυρήνα μείωσης του κράτους (Πασοκικό κατά βάση) ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία. Βέβαια αυτό δεν αναιρεί την αποτυχία αφού τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος...

Η) Τί ήταν αυτό που εξόργισε την κοινωνία που για 1 χρόνο έδειξε σπάνια ωριμότητα κλείνοντας τα αυτιά της σε Τσιπροσαμαράδες;
Κατά τη γνώμη μου, η αποτυχία υλοποίησης των μέτρων του 1ου μνημόνιου που έφεραν το 2ο/3ο κύμα επώδυνων μέτρων ξεχείλισε το ποτήρι: Δεν μπορείς να μου λες ότι, επειδή δεν συμμάζεψες τις δαπάνες και δεν έπιασες τους φοροφυγάδες, μου βάζεις δεκάδες νέους φόρους και χαράτσια... Δεν μπορείς να μένεις στις διαπιστώσεις για φοροφυγάδες και σπατάλες και να μην κάνεις έστω κάποιες προσπάθειες, συμβολικές αλλά και ουσιαστικές, να περάσεις στο "δια ταύτα"...

Θ) Άλλαξε κάτι από τα κακώς κείμενα;
Ίσως ΝΑΙ, τουλάχιστον σε "σπορά" νέας νοοτροπίας: το opengov (που το υπέσκαψαν οι βαθυπασόκοι), το σπάσιμο του ταμπού περί μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το αυτόφωρο για τη φοροδιαφυγή, η επικείμενη συμφωνία με την Ελβετία (η 3η χώρα μετά τη Γερμανία και την Βρετανία που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο), η ηλεκτρονική διακυβέρνηση (τα πρώτα αποτελέσματα τα βλέπουμε στις δημοπρασίες των νοσοκομείων), η διακομματική συμφωνία για την παιδεία, η ιδέα της πράσινης ανάπτυξης και το σπάσιμο της νοοτροπίας του μεταπράτη και του εργολάβου για μπετά είναι μερικά από αυτά.
 Ίσως κάποια από αυτά τα "ανοίγματα", που έθιξαν πολλούς, να επιτάχυναν την πτώση του κατά τραγική ειρωνία...

Ι) Τελικά λεφτά υπήρχαν;
Ε ΝΑΙ, υπήρχαν και υπάρχουν διασκορπισμένα στους πέντε ανέμους. Βλέπεις όμως ο Ελληναράς τα λεφτά τα ήθελε για κάποιο έξτρα επιδοματάκι, έτσι ΜΟΝΟ ερμηνεύει αυτός το δημόσιο χρήμα...