Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

I CAN GET (YES) SATISFACTION




Μπαίνεις στο αεροπλάνο για χριστουγεννιάτικες διακοπές στη Βιέννη και βλέπεις γύρω σου μουρτζούφληδες burberryντυμένους/ες νεόπλουτους που πάνε, υποτίθεται, να απολαύσουν ατμόσφαιρα και χλίδα στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων και έχουν κάτι μουράκλες νααα... Χαμόγελο, ενθουσιασμός που θα περάσουν τις διακοπές τους σε μέρη που οι συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας μόνο να ονειρευτούν μπορούν;

Πας να φας σε χάι γκουρμέ εστιατόρια και συναντάς κορδωμένους βαριεστημένους γιάπηδες να καμώνονται ότι εκτιμούν τις ντελικάτες γεύσεις που περιδρομιάζουν και, αν εξαιρέσεις την ικανοποίηση που δείχνουν απολαμβάνοντας την δουλοπρεπή συμπεριφορά του σερβιτόρου, αληθινή ικανοποίηση γιοκ...

Κατεβαίνεις τις "χιλιοτραγουδισμένες" πίστες του Παρνασσού και κοντεύεις να συγκρουστείς με φλωροσκιέρ που, υποτίθεται, απολαμβάνουν το χιόνι, την ομορφιά του βουνού και ξαναβλέπεις τα βαριεστημένα πρόσωπα που συνάντησες χτες στα μοδάτα μπαράκια της Αράχωβας να πίνουν ανόρεχτα τα πανάκριβα ουίσκια τους και να καπνίζουν τις πουράκλες τους φορώντας το γνωστό αυτάρεσκο χαμόγελο του νάρκισσου που "πέτυχε" και ξοδεύει το μαύρο χρήμα του ικανοποιημένοι που επιτέλους έφτασαν στην κορυφή. Χαρούμενοι;

Στέλνεις ένα ασήμαντο δωράκι σε στερημένα από "ύλη" παιδάκια και κατακλύζεσαι από ευχές και ευλογίες δυσανάλογα πολλές για το μέγεθος της ταπεινής κίνησής σου...

Επισκέπτεσαι την κατάκοιτη γιαγιά για ένα τέταρτο της ώρας (τόσο σου επιτρέπουν οι πραγματικές και τεχνητές υποχρεώσεις σου) και φεύγεις "σαλιωμένος" από φιλιά καρδιάς και ευχές για το καλό (;) που έκανες...

Ξεφορτώνεις τις στενάζουσες ντουλάπες σου από πολυκαιρισμένα μπλουζάκια, βρακιά, πουλόβερ που τα έχεις προ πολλού βαρεθεί, τα δίνεις στους ελάχιστους του ευαγγελίου και ξεχρεώνεις στρατιές "αποθαμένων" σου...

Στέλνεις κάρτες με ευχές σε καταφρονεμένες αφρικανικές κοινότητες και γεμίζει το γραμματοκιβώτιό σου με παιδικές ζωγραφιές και λέξεις σε άγνωστή σου γλώσσα που σε ευχαριστούν που τους θυμάσαι (1 φορά στους 3 μήνες)...

Χιλιάδες εθελοντές μαγειρεύουν καθημερινά για τα συσσίτια των απόρων, κρατάνε συντροφιά σε γιαγιές και εγκαταλειμμένα παιδάκια, δωρίζουν βιβλία σε βιβλιοθήκες ορεινών χωριών, προσφέρουν δωρεάν τις ιατρικές γνώσεις τους, χαρίζουν χαμόγελο και πληρώνονται με το παντοδύναμο νόμισμα της ευγνωμοσύνης... ΑΓΑΠΗ που "ου ζητεί τα εαυτής και ουδέποτε εκπίπτει"...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

8 σχόλια:

VAD είπε...

Χρόνια Πολλά,Καλή Χρονιά,
ευχές σ'ολη την οικογένεια...

Αλεξιάννα είπε...

Καλη χρονιά να έχουμε!! Νομίζω ότι η σπουδαιότερη ευχή που μπορούμε να κάνουμε -μετά φυσικά από την υγεία- στο μέσο άνθρωπο που πάνω κάτω έχει τα πάντα, είναι μέσα στο 2010 να εκτιμήσει όσα έχει και να νιώσει ευτυχισμένος με αυτά, τα οποία για εκείνον είναι συνηθισμένα, ενώ για άλλους ανθρώπους άπιαστο όνειρο.

katerina είπε...

Πολλές ευχές για τον άντρα του σπιτιού και τις ομορφες γυναικες του.

Πάντα ευαισθητοι, πάντα γλυκοπιοτοι, πάντα να μοιραζετε χαρα και ευτυχία.

Η ζωή ειναι ανταποδοτική. όχι ευθέως...ότι φευγει απο τα χερια σου, κάποιος στο επιστρεφει διπλό και τριδιπλο. Ειναι η διπλή και τριδιπλη χαρά που παιρνεις, αυτό το χαμογελο που καρφωνεται στα χειλη σου ...όταν ΧΑΡΙΖΕΙΣ.

Καλή Χρονιά!!!

Καλη σας χρονιά

τσότσος είπε...

Πάντα εύστοχη, πάντα υπερβολική στα καλά λόγια, πάντα "αγαπησιάρα"...
Καλή χρονιά Κατερίνα μου, πολλές ευχές από τα βάθη της καρδιάς μας (όπως έλεγε και ο αείμνηστος)!
Σε φιλούμε
Τσότσος/Άννη

ikor είπε...

Χρόνια πολλά! Με προσφορά κι ευαισθησία πάντα στη ζωή σας!

Να ζείτε με υγεία όμορφες στιγμές τσοτσο+άννη!

NdN είπε...

Καλή χρονιά σε όλη την οικογένεια! Με υγεία και χαμόγελα και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λέει η Κατερίνα. Κι εγώ πιστεύω ότι η ζωή είναι ανατποδοτική. Οτι δίνεις (αργά ή γρήγορα) το παίρνεις πίσω!

Γιώργος είπε...

Αγαπητέ μου Δημήτρη,
μόλις τώρα μπήκα στην ιστοσελίδα σου και χάρηκα ξανά με την ευγένεια και την ευαισθησία σου. Πόσο σημαντικό είναι να προσφέρεις και ο άλλος να μπορεί να το εισπράττει. Πρέπει να ξέρουμε που πατάμε, ποιοί είμαστε και τι ζητάμε να κατακτήσουμε στη ζωή. Είναι σαν τα τσιγγανάκια που δεν έχουν τίποτε και ζουν, αισθάνονται και χαμογελούν σαν να έχουν τα πάντα.
Χρόνια πολλά, καλή και γεμάτη χρονιά και να χαίρεσε τις 2 υπέροχες και πανέμορφες γυναίκες σου.
Γιώργος

τσότσος είπε...

Καλέ μου Γιώργο,

Η δική σου ευαισθησία, που την ξέρω και εκτιμώ βαθιά, δείχνει δρόμους σε όλους μας...
Καλή δύναμη στις δύσκολες τωρινές στιγμές σου, θα γίνεις δυνατότερος ανακαλύπτοντας την ομορφιά της ζωής που συνεχίζεται και επιβραβεύει τους καλούς ανθρώπους με τον τρόπο που μόνο αυτή ξέρει (ακόμα και με την τελευταία ανάσα της).
Θεωρώ τιμή μου που είσαι φίλος μου...