I CAN GET (YES) SATISFACTION

Μπαίνεις στο αεροπλάνο για χριστουγεννιάτικες διακοπές στη Βιέννη και βλέπεις γύρω σου μουρτζούφληδες burberryντυμένους/ες νεόπλουτους που πάνε, υποτίθεται, να απολαύσουν ατμόσφαιρα και χλίδα στην πρωτεύουσα των Χριστουγέννων και έχουν κάτι μουράκλες νααα... Χαμόγελο, ενθουσιασμός που θα περάσουν τις διακοπές τους σε μέρη που οι συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας μόνο να ονειρευτούν μπορούν;

Πας να φας σε χάι γκουρμέ εστιατόρια και συναντάς κορδωμένους βαριεστημένους γιάπηδες να καμώνονται ότι εκτιμούν τις ντελικάτες γεύσεις που περιδρομιάζουν και, αν εξαιρέσεις την ικανοποίηση που δείχνουν απολαμβάνοντας την δουλοπρεπή συμπεριφορά του σερβιτόρου, αληθινή ικανοποίηση γιοκ...

Κατεβαίνεις τις "χιλιοτραγουδισμένες" πίστες του Παρνασσού και κοντεύεις να συγκρουστείς με φλωροσκιέρ που, υποτίθεται, απολαμβάνουν το χιόνι, την ομορφιά του βουνού και ξαναβλέπεις τα βαριεστημένα πρόσωπα που συνάντησες χτες στα μοδάτα μπαράκια της Αράχωβας να πίνουν ανόρεχτα τα πανάκριβα ουίσκια τους και να καπνίζουν τις πουράκλες τους φορώντας το γνωστό αυτάρεσκο χαμόγελο του νάρκισσου που "πέτυχε" και ξοδεύει το μαύρο χρήμα του ικανοποιημένοι που επιτέλους έφτασαν στην κορυφή. Χαρούμενοι;

Στέλνεις ένα ασήμαντο δωράκι σε στερημένα από "ύλη" παιδάκια και κατακλύζεσαι από ευχές και ευλογίες δυσανάλογα πολλές για το μέγεθος της ταπεινής κίνησής σου...

Επισκέπτεσαι την κατάκοιτη γιαγιά για ένα τέταρτο της ώρας (τόσο σου επιτρέπουν οι πραγματικές και τεχνητές υποχρεώσεις σου) και φεύγεις "σαλιωμένος" από φιλιά καρδιάς και ευχές για το καλό (;) που έκανες...

Ξεφορτώνεις τις στενάζουσες ντουλάπες σου από πολυκαιρισμένα μπλουζάκια, βρακιά, πουλόβερ που τα έχεις προ πολλού βαρεθεί, τα δίνεις στους ελάχιστους του ευαγγελίου και ξεχρεώνεις στρατιές "αποθαμένων" σου...

Στέλνεις κάρτες με ευχές σε καταφρονεμένες αφρικανικές κοινότητες και γεμίζει το γραμματοκιβώτιό σου με παιδικές ζωγραφιές και λέξεις σε άγνωστή σου γλώσσα που σε ευχαριστούν που τους θυμάσαι (1 φορά στους 3 μήνες)...

Χιλιάδες εθελοντές μαγειρεύουν καθημερινά για τα συσσίτια των απόρων, κρατάνε συντροφιά σε γιαγιές και εγκαταλειμμένα παιδάκια, δωρίζουν βιβλία σε βιβλιοθήκες ορεινών χωριών, προσφέρουν δωρεάν τις ιατρικές γνώσεις τους, χαρίζουν χαμόγελο και πληρώνονται με το παντοδύναμο νόμισμα της ευγνωμοσύνης... ΑΓΑΠΗ που "ου ζητεί τα εαυτής και ουδέποτε εκπίπτει"...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!