Σαν συνεπής επαγγελματίας η Άννα-Μαρία ξεκινά τις απαραίτητες συνεννοήσεις με την ομάδα συνεργατών της για τον σχεδιασμό του έργου περιμένοντας την, από μέρα σε μέρα αναμενόμενη, υπογραφή της σύμβασης. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: ο Νικηφόρος και το ΔΣ της εταιρείας "τα κλώθουν":
- Είσαι μόνη σου, δεν είσαι εταιρεία, πώς εξασφαλιζόμαστε ότι, αν μείνεις έγκυος ή κερδίσεις στο λόττο, δεν θα μας αφήσεις σύξυλους;
-Μα, σας δίνω εγγυήσεις καλής εκτέλεσης (2 χρόνια δωρεάν υποστήριξη), έχω συστατικές επιστολές από ερευνητικά ιδρύματα και φορείς Ελλάδας και Γερμανίας που έχω κάνει πολύ πιο δύσκολες δουλειές, επί 20 χρόνια δεν προέκυψε το παραμικρό, τί φοβάστε;
Αυτές οι ερωτήσεις είχαν υποβληθεί άπειρες φορές στους 8 μήνες που ταλαιπωρείτο η Άννα-Μαρία να τους πείσει (ο αρχικός ενθουσιασμός του Νικηφόρου εξανεμίστηκε γρήγορα...) ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει έγκυος στα 45 της, ότι παρουσιάστηκαν στο παρελθόν οικονομικές και άλλες ευκαιρίες να εγκαταλείψει τη δουλειά της και δεν το έκανε (γιατί λατρεύει αυτό που κάνει), ότι, ότι...
Τελικά η εταιρεία, αθετώντας τον λόγο της, επαναπροκυρύσσει το έργο. Η Άννα-Μαρία υποβάλει και πάλι την αρτιότερη, τεχνικά και οικονομικά, προσφορά και την παρουσιάζει στο ΔΣ και στον Νικηφόρο όπου, κατά δήλωσή τους, τα επιχειρήματά της είναι καταλυτικά, η προσφορά της είναι παρασάγγας καλύτερη από όλες και, συμπεραίνει η φίλη μας, δεν υπάρχει περίπτωση να πάει κάτι στραβά.
Και όμως: το έργο ανατίθεται σε εταιρεία που η προσφορά της, πάλι κατά δήλωση του ΔΣ και του Νικηφόρου, έχει τεχνικές ελλείψεις σε σχέση με αυτήν της Άννας-Μαρίας...Ο λόγος; "αν μείνεις έγκυος, αν κερδίσεις στο λόττο, αν, αν"...
Μιζέρια; Αρχοντοεπαρχιωτισμός; Φαλλοκρατία; Ποιος ξέρει... Ίσως οι σημερινοί κουστουμαρισμένοι γιάπηδες, οι δήθεν προοδευτικοί/απελευθερωμένοι, τρομάζουν μπροστά σε άξιες επαγγελματίες που δεν είναι "σκύλες", δεν έχουν τρωτά σημεία, τους κοιτάνε ίσια στα μάτια και δεν κάνουν "εκπτώσεις"... Ίσως το πρότυπό τους να είναι είτε η "αφέντρα" που θα τους ξυπνήσει μητρικά (;) ένστικτα, είτε η "γατούλα" που περιμένει τον καλό της στο σπίτι να τον ξεκουράσει από τις έννοιες της δουλειάς...
Και η Άννα-Μαρία ξαναγύρισε στις συνεργασίες της με τους κουτόφραγκους...
2 σχόλια:
Τρομερό το ποστ! Μακάρι να ήταν γραμμένο στα αγγλικά να το δώσω στην manager μου. Που έχει παιδιά και νομίζω πως η ηλικία της της επιτρέπει να μείνει έγγυος ξανά. Και μία λεπτομέρεις. Ξέρεις (ως μηχανικός) ότι το επάγγελμα μας είναι ανδροκρατούμενο. Και απλά θα πω ότι το decision making της γυναίκας που περιγράφω έχει να κάνει με πολύ μεγαλύτερο budget από όλες τις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες...μαζί! κρίμα για την Άννα-Μαρία.
Τί ψάχνεις τώρα Νίκο...Ζεις σε προοδευτική χώρα όπου ο καθένας κρίνεται από τις ικανότητές του και όχι από το φύλο του.
Το χειρότερο είναι ότι η Άννα-Μαρία άκουσε διθυράμβους για την τεχνική της κατάρτιση που, για μια νορμάλ χώρα στον 21ο αιώνα, θα αρκούσε για να κλείσει μια δουλειά... Μεγάλη η απογοήτευσή της...
Καλή σταδιοδρομία σου εύχομαι εκεί όπου εργάζεσαι!
Δημοσίευση σχολίου