ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ!

Εδώ και 3,5 χρόνια αναρωτιέμαι γιατί, μετά τους πρώτους μήνες (όπου χοντρός, Ρουσόπουλος και σια απέφευγαν να βγουν από το σπίτι τους), η τσαντίλα του κόσμου εστιάστηκε (με βαρύτατους χαρακτηρισμούς: "χούντα", "Τσολάκογλου", "στο Γουδί" κλπ.) στον πυροσβέστη-ΓΑΠ και όχι στον εμπρηστή-ΚΚ.

Μια πρώτη εξήγηση μπορεί να είναι ψυχολογική: ξεχνάς γρήγορα το κάπνισμα που κατέστρεψε τα πνευμόνια σου και καταριέσαι το γιατρό που δεν σε έκανε καλά. Λογικό...

Μια δεύτερη, ίσως πιο σύνθετη, έχει να κάνει με το προφίλ των δύο πρωταγωνιστών και ποιος ταιριάζει καλύτερα στην ψυχοσύνθεσή μας.
Λοιπόν:

Το προφίλ του Καραμανλή ταιριάζει καλύτερα στον νεοέλληνα: αραχτός, προσηνής, "όσα έλθουν και όσα πάνε", λίγο σουβλάκι/ουζάκι, ταξιδάκια για αναψυχή, λίγο brutal που λένε.
Συν τοις άλλοις ήταν και προνοητικός: μόλις είδε τα δύσκολα "την έκανε"... Διόρισε επίσης κόσμο και κοσμάκη όπου μπορούσε ( ο Στυλιανίδης π.χ. έχωσε τη μισή Θράκη στο μετρό και ένοιωσε περήφανος γιαυτό!) και αυτό κάνει κλικ στον Έλληνα που, έχοντας χάσει προ πολλού την δημιουργικότητά του, ευελπιστεί ΠΑΝΤΑ να πιάσει την καλή είτε με διορισμό σε προσοδοφόρα δημόσια θέση (που θα του δίνει παχυλό μισθό ή, ακόμα καλύτερα, θα έχει και κάποια "τυχερά"), είτε με την ελπίδα επιδοτήσεων, επιδομάτων (νόμιμων/νομότυπων/ παράνομων) που θα του κάνουν τη ζωή πιο εύκολη/αραχτή (value for money)... Γιαυτό άλλωστε δεν ακούστηκε κιχ για τους ψευτοσυνταξιούχους, ούτε από τα κόμματα (που πιάνουν γρήγορα τον σφυγμό του κόσμου), ούτε από τα ΜΜΕ (μετά την σύντομη καταγραφή των σχετικών ειδήσεων-επίφαση ενημέρωσης...).

Πόσο διαφορετικό όμως το "αμερικανάκι":

Διαφάνεια παντού, πέσιμο μέσα στα σκ... χωρίς να υπολογίζει το κόστος, ευγενής εκ φύσεως, ε, λογικό να του την "πέσουν" οι βλαχομπαρόκ συμπατριώτες μας με προεξάρχοντες τους δικούς του: όταν του φώναζαν "Γιώργο προχώρα, άλλαξέ τα όλα" μάλλον εννούσαν "διώξε τους μεν και φέρε τους δε στη μάσα" (δηλ. εμάς που γιαυτό σε στηρίζουμε)... Πρόσθεσε σ'αυτά και την μειωμένη ευφυία του (ως γνωστόν ο Έλληνας μόνο τους έξυπνους σαν του λόγου του εκτιμάει, γιαυτό δεν θέλει να μοιάσει σε Ιρλανδούς/Πορτογάλους που, βλάκες γαρ, ακολουθούν κατά γράμμα ό,τι τους λένε οι "κακοί" Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ και θα βγουν από τη στενωπό γρηγορώτερα από εμάς...), την επιθυμία του να στηριχτεί σε νέους τεχνοκράτες (που, "κηπουροί" όντες, σταυρώθηκαν από τα ΜΜΕ από την πρώτη στιγμή και φυσιολογικά δεν άντεξαν...) και έδεσε το γλυκό...

Και έτσι πορευόμαστε στην ψυχολογική μακαριότητά μας, καταλογίζοντας βαρύτατες ευθύνες σε λάθος πολιτικούς, βέβαιοι όντες ότι αποφασίζουμε σωστά καταγγέλοντας όσους δεν ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή μας...