"ΧΟΝΤΡΑ ΚΕΦΑΛΙΑ"

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Τελικά, έχοντας σκυλοταλαιπωρηθεί 18 μήνες στη Βουλγαρία συνεργαζόμενος (;) με τις τοπικές αρχές, κατάλαβα τη διαφορά νοοτροπίας των δικών μας με αυτούς και γιατί, με τα μυαλά που κουβαλάνε, θα αργήσουν να πάρουν μπρος:

• Ξερόλας ο Έλληνας ναι, όμως ξέρει το 60% και παρουσιάζεται γνώστης του 100%. Τί να πω όμως για το Βούλγαρο που ξέρει στην καλύτερη περίπτωση το 10%, δεν ακούει και πουλάει "γνώση" 110%;
  
• Όταν συνεργαστούμε με ξένους τους ακούμε κατ'αρχήν (βοηθάει σ'αυτό και η έμφυτη ξενομανία μας, ίσως και το κόμπλεξ κατωτερότητας προς την Εσπερία) προσεκτικά και μετά, αν δεν μας αρέσουν αυτά που μας συμβουλεύουν να κάνουμε, τους απορρίπτουμε. Τί να πω όμως για τους βαλκάνιους (με την κακή έννοια) γείτονές μας; Που μας κάλεσαν να τους βοηθήσουμε να λύσουν βασικά περιβαλλοντικά προβλήματά τους και από την πρώτη στιγμή, πριν καν ακούσουν τί είχαμε να τους πούμε, μας προδιέγραψαν τί ΘΕΛΟΥΝ να ακούσουν; Που απορρίπτουν οποιαδήποτε ένστασή μας ότι δηλ. ΠΡΩΤΑ πρέπει να αποτυπώσουμε το πρόβλημα και μετά, με βάση την εμπειρία μας, να τους προτείνουμε λύσεις; ΟΧΙ φίλε μου, "δεν μας ενδιαφέρει η εμπειρία σας, πείτε μας τί προτείνετε και θα αποφασίσουμε ΕΜΕΙΣ αν θα αποδεχτούμε τις προτάσεις σας"!

Με άθλια αγγλικά και διαρκείς προφάσεις έλλειψης χρόνου μας αφήνουν να τσαλαβουτάμε στα σκοτεινά λες και επιδιώκουν να τους πούμε αυτά που ΔΕΝ θέλουν να ακούσουν, λες και δεν είναι ΑΥΤΟΙ που μας κάλεσαν να τους βοηθήσουμε, λες και θέλουν να αποδείξουν ότι είμαστε άχρηστοι και κακώς πληρωνόμαστε (όχι από αυτούς, από την ΕΕ πληρωνόμαστε, ευρωπαϊκό πρόγραμμα είναι...).

Ε, ο Έλληνας δεν είναι έτσι:

1. Καλέσαμε τους Εγγλέζους να οργανώσουν την Ολυμπιακή και, μόλις καταλάβαμε τη λαμογιά τους και την ανικανότητά τους, τους διώξαμε. Τους καλέσαμε όμως, τους δώσαμε χρόνο να δείξουν τί αξίζουν, δεν τους πολεμήσαμε από την πρώτη στιγμή, όπως το βιώνουμε τώρα εμείς στη Σόφια! (προς άρση παρανοήσεων για τυχόν αντιπάθεια στους Έλληνες, είμαστε διεθνής κοινοπραξία Αυστριακών, Γερμανών ΚΑΙ Ελλήνων με ΕΠΙΜΟΝΗ των Βούλγαρων στη δική μας συμμετοχή...).
   
2. Πέσαμε στα πόδια του ΔΝΤ και δεχτήκαμε σχεδόν αδιαμαρτύρητα τις εντολές τους σκεπτόμενοι ότι, αφού τα κάναμε μπάχαλο, λογικό να προστρέξουμε στα φώτα των ξένων. Τώρα που αρχίζουμε να ορθοποδούμε, ανακτούμε την αυτοπεποίθησή μας και, όντας συνεπείς, αρχίζουμε να τους "την μπαίνουμε" (σημερινό ΒΗΜΑ) όταν τους πιάνουμε "φάουλ". Ε, φαντάζομαι την αντίστοιχη συμπεριφορά των Βούλγαρων σε παρόμοια περίπτωση...
   
3. Να μην μιλήσω για θέματα ευγένειας σε καταστήματα, εστιατόρια κλπ., ούτε για το παρεχόμενο σέρβις: 30 χρόνια πίσω... Και δεν μιλάω για την ποιότητα των υπηρεσιών, για την ΠΛΗΡΗ έλλειψη χαμόγελου και διάθεσης εξυπηρέτησης μιλάω... Καμμιά σχέση με το "σκότωμα" των φτωχών ταβερνιάρηδων/σερβιτόρων των νησιών μας στις δεκαετίες 50/60 (αν υποτεθεί ότι συγκρίνουμε το τότε σέρβις στην Ελλάδα με το σημερινό στη Βουλγαρία) που ο τουρίστας ήταν "καλεσμένος" ενώ στη Σόφια σχεδόν "εχθρός" που απλά τον έχουν ανάγκη να τους τα "ακουμπήσει".

Πήγα με τις καλύτερες προθέσεις, μετράω αντίστροφα τις μέρες να γυρίσω...