ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ; ΝΑΙ, ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ!

Τελικά τί κάνει ο Συνέλληνας;

Βλέπει μόνο χαζοκάναλα, ξεφυλλίζει οπαδικές (ε μην τις πούμε και αθλητικές, δεν κάνει!) φυλλάδες, περιδρομιάζει ό,τι βρει, ξύνεται όταν του περισσεύει χρόνος (που δεν περισσεύει) και σπαταλάει την ενέργειά του σε ανοησίες;

Υποτίθεται ότι δεν διαβάζει εφημερίδες ούτε βιβλία (τουλάχιστον σοβαρά), στο θέατρο πάει σπάνια και σιγά-σιγά κόβει και τον κινηματογράφο...

Είναι έτσι όμως;

Με κίνδυνο να θεωρηθώ απλοϊκός, αναφέρω μερικά δεδομένα που μου κάνουν εντύπωση (σε σύγκριση πάντα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες: όλα είναι συγκρίσιμα, τίποτα δεν είναι "νησάκι") και βάζοντας στο "κάδρο" την Αθήνα μας σε πολιτιστική "κόντρα" με άλλες πρωτεύουσες. Και μη μου πείτε "άλλο η Αθήνα, άλλο πράγμα η υπόλοιπη Ελλάδα" γιατί κάτι παρόμοιο ισχύει για τις περισσότερες μικρομεσαίες ευρωπαϊκές χώρες: η Βιέννη, η Βουδαπέστη, η Λισσαβώνα, η Σόφια, το Δουβλίνο, η Κοπεγχάγη κλπ. διαφέρουν και εκείνες σε συντριπτικό βαθμό από την υπόλοιπη χώρα!

Πάμε λοιπόν:

Με οποιαδήποτε πρωτεύουσα και αν συγκρίνετε την Αθήνα θα δείτε ότι διαθέτει ΤΕΡΑΣΤΙΟ αριθμό πολυόροφων βιβλιοπωλείων σε ακτίνα λίγων εκατοντάδων μέτρων και πάρα πολλά περιφερειακά σε συνοικίες, προάστια κλπ. Αν π.χ. πάτε στη Βιέννη, θα δείτε ότι στο ιστορικό κέντρο της διαθέτει 2 "πολυβιβλιοπωλεία" των 3 ορόφων, τό ίδιο ισχύει και για την Κοπεγχάγη, ενώ σε "πρώην ανατολικές" η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη... Τέτοια πληθώρα Ελευθερουδάκηδων, Ιανών, Στοάς Βιβλίου, Πολιτείας, κλπ. δεν θα βρείτε ΠΟΥΘΕΝΑ!

Ακόμα και το "βλαχομπαρόκ" Νέο Ψυχικό διαθέτει βιβλιοπωλεία που δεν τα πολυβρίσκεις στας Ευρώπας, ενώ το "αρβανιτοχώρι" Αίγινα συντηρεί 2 άριστα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία...

Αυτό σημαίνει ότι διαβάζουμε; Ε ΝΑΙ, αλλιώς πώς θα συντηρούντο τόσα πολλά;

Και μη μου πείτε ότι μόνο ένας σκληρός πυρήνας κάποιων εκατοντάδων φανατικών βιβλιόφιλων τα συντηρεί, γιατί θα απαντήσω ότι παρόμοια στρωμάτωση θα πρέπει να υπάρχει και στις άλλες χώρες: τί διάολο, μόνο εμείς έχουμε τους λίγους και φανατικούς αναγνώστες ενώ "στας ευρώπας" καταβροχθίζει βιβλία ΟΛΟΣ ο πλυθυσμός; Και αν είναι έτσι, πώς εξηγούνται τα τρομερά κενά γνώσεων που παρουσιάζει ο μέσος "ευρωπαίος" συγκρινόμενος με μας; (Μιλάω μετά λόγου γνώσεως για πάμπολλες συνομιλίες μεταξύ ανθρώπων παρόμοιων ηλικιών, μορφωτικού/επαγγελματικού επιπέδου, κοινωνικής τάξης).

Πρόσφατα διάβασα ότι λέσχες βιβλιοφάγων αυξάνονται και πληθύνονται τόσο στην Αθήνα όσο και στην επαρχία και δη σε απομακρυσμένα χωριά: μαζεύονται σε κοινόχρηστους χώρους, σπίτια, καφενεία και συζητάνε ένα βιβλίο που έχουν όλοι διαβάσει..

Μη μου πείτε ότι οι ευρωπαίοι προμηθεύονται τα βιβλία τους μέσω ταχυδρομείου και δεν πάνε στα βιβλιοπωλεία π.χ. λόγω καιρικών συνθηκών γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει μαζικά (με εξαίρεση ίσως τους Σκανδιναβούς).

Τί διαβάζουμε όμως;

Ε και εδώ δεν έχουμε ΤΙΠΟΤΑ να ζηλέψουμε: Δεν ξέρω πολλές χώρες να έχουν στα "ευπώλητα" ποιητικές συλλογές (όπως σε μας με τα Άπαντα του Ελύτη) ή τα έργα "δύσκολων" συγγραφέων. Στις μόστρες των βιβλιοπωλείων τους "κομπάζουν" αυτοβιογραφίες αστέρων του σινεμά, συνταγές υγιεινής διατροφής και πάει λέγοντας...

Προφανέστατα δεν είναι όλοι οι αναγνώστες απαιτητικοί και δύσκολοι, κοιτάξτε το καλοκαίρι τί ξεφυλλίζουν οι λιαζόμενες κορμάρες... Ρίξτε όμως μια ματιά τί διαβάζουν οι γυμνόστηθες τουριστριούλες παραδίπλα και θα καταλάβετε: τουλάχιστον εγώ δεν είδα αλλοδαπό/ή να είναι απορροφημένος/η με τον αντίστοιχο "Καβάφη" όπως μου έτυχε πέρυσι σε πλαζ του 'αρβανιτοχωριού" (που λέγαμε πιο πάνω).

Να μιλήσω για θέατρα, απαιτητικό σινεμά;

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από τους γερμανόφωνους συνομιλητές μου δεν έχει δει "τις ζωές των άλλων" αν και ΚΑΤΙ έχουν ακούσει για αυτό το φίλμ... Μην ξεχνάτε ότι όταν η συγκεκριμένη ταινία έσπαγε τα ταμεία πρόπερσι (6 μήνες παιζόταν), οργανώνονταν εκδρομές με πούλμαν από κοντινές επαρχιακές πόλεις για να τη δουν... Θυμάστε δε για πόσες εβδομάδες το καταπληκτικό ντοκυμαντέρ για την Ελευσίνα "Αγέλαστος Πέτρα" παιζόταν πριν από μερικά χρόνια;

Όσον αφορά τα θέατρα, ε, παραβιάζω ανοικτές θύρες: το παραδεχόμαστε ότι ρίχνουμε σε όλους στ'αυτιά (με εξαίρεση ίσως τις μητροπόλεις Βερολίνο, Λονδίνο, Παρίσι). Εδώ βέβαια υστερούμε συντριπτικά στην επαρχία όπου και μικρομεσαίες πόλεις άλλων χωρών έχουν το (κρατικό!) θέατρό τους και όπερα...

Ε, τί να κάνουμε, δεν μπορεί να τα καταφέρνουμε παντού!