ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ...

Κοιτάζω όλες αυτές τις μέρες τα κανάλια, ακούω τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και απορώ. Απορώ, εξίσταμαι, νευριάζω και εν τέλει οικτίρω τους δημοσιογράφους, αλλά και γενικά τους Έλληνες ψηφοφόρους για την έλλειψη πολιτικής παιδείας, κρίσης, μα κυρίως σεβασμού και διάθεσης αυτοκριτικής και καταμερισμού ευθυνών. Προσωπικά δεν αμφέβαλλα ποτέ ότι ο Καραμανλής και η παρέα του είναι άχρηστοι, φαύλοι, αλαζόνες και κλέφτες. Το ζήτημα είναι ότι εγώ, όπως σαφώς και αρκετοί από τους Έλληνες -πάντως σίγουρα η μειοψηφία-, στήριξα την άποψή μου αυτή σε όλες τις κρίσιμες στιγμές, ακόμα και όταν αυτό αντετίθετο κατάφωρα στο γενικό κλίμα. Έτσι, έχω κάθε δικαίωμα την περίοδο αυτή της άγριας καπήλευσης του πολιτικού λειψάνου του Καραμανλή να συμμετέχω με σφοδρότητα στην αυστηρή κριτική απέναντι στο κυβερνών κόμμα, ακριβώς επειδή η κριτική αυτή θα είναι συνέχεια και συνέπεια της συνολικής μου πολιτικής θεώρησης.
Διαφωνώ, όμως, κάθετα με όλους αυτούς, οι οποίοι όχι μόνο έχουν ψηφίσει τον Καραμανλή, αλλά τον έχουν στηρίξει κιόλας με όλα τους τα μέσα, λοιδορώντας αυτόν που τώρα ονόμαζουν ελπίδα του τόπου, τον Παπανδρέου. Δεν θεωρώ ότι ο Παπανδρέου έχει αλλάξει σε κάτι, αλλά κυρίως πιστεύω ακριβώς το ίδιο και για τον Καραμανλή. Ο τελευταίος κυβέρνησε τη χώρα στο διάστημα 2004-2007 με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος αν όχι επιβραβεύτηκε τουλάχιστον έγινε ανεκτός από τους Έλληνες πολίτες το Σεπτέμβριο του 2007. Την επαύριο, λοιπόν, των εκλογών ο πρωθυπουργός είχε δύο επιλογές: ή να συνεχίσει να κυβερνά με τον τρόπο, τον οποίο του ζήτησε ο ελληνικός λαός ή να αλλάξει την τακτική του και να φανεί ασυνεπής απέναντι στον ελληνικό λαό. Προτίμησε το πρώτο και έτσι συνέχισε να καίει δάση και σπίτια, να φέρνει σε αδιέξοδο την οικονομία της χώρας και γενικά να κάνει αυτό που το ζητήθηκε, να καταστρέφει τη χώρα. Να ξεκαθαρίσω ότι σε καμία περίπτωση δεν τον θεωρώ άμοιρο ευθυνών ή ότι εγκρίνω την πολιτική του. Απλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη την κουβαλάει ο ελληνικός λαός, ο οποίος εμπιστεύτηκε έναν πυρομανή.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Το κλίμα έχει αντιστραφεί τελείως και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Στο σημείο αυτό θα μπορούσα να αναρωτηθώ με πραγματική απορία για ποιο λόγο συνέβη αυτό, αλλά νομίζω πως δεν θα καταλήξω σε κανένα ασφαλές συμπέρασμα. Κάποιοι παραδόπιστοι, φιλοχρήματοι θα απαντήσουν ότι δεν μπορούν να ανεχτούν έναν φαύλο πρωθυπουργό, ο οποίος υποστηρίζει τους κονομημένους πάνω στην πλάτη του Βατοπεδίου φίλους του. Άλλοι αρκετά εύθικτοι και ψωροπερήφανοι θα διαλαλήσουν την απέχθειά τους σε όποιον τους κοροϊδεύει κατάμουτρα και γελάει πίσω από την πλάτη τους με τα κατορθώματά του εις βάρος της τσέπης τους. Φυσικά, κανείς δεν θα βρεθεί να μαυρίσει τον Καραμανλή εξαιτίας των καμμένων ανθρώπων, ζώων, δασών, της κατεστραμμένης οικονομίας, της τεμπελιάς, της ανύπαρκτης εξωτερικής πολιτικής. Γιατί, αν οι Έλληνες ψηφοφόροι ήθελαν να τον διώξουν γι' αυτούς τους λόγους, θα το είχαν κάνει ήδη από το 2007.
Με ποιο δικαίωμα λοιπόν, φέρονται όλοι με τόση σκληρότητα στον πρωθυπουργό, όταν εκείνος υπήρξε απλά συνεπής σ' αυτά που του ζήτησαν; Γιατί τον κατηγορούν για την ανικανότητα και την τεμπελιά του, όταν τα τεκμήρια αυτών των στοιχείων έχουν δοθεί εδώ και χρόνια; Μπορώ να δεχτώ αυτόν, ο οποίος κατηγορεί τον Καραμανλή ως κλέφτη και φαύλο. Διότι πραγματικά είναι το μόνο χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είχε φανεί σε τέτοια έκταση μέχρι το 2007. Σιχαίνομαι, όμως, αυτούς, που, ενώ τον είχαν ψηφίσει το 2007, τώρα όχι απλώς δεν θα τον ψηφίσουν, αλλά κακοποιούν με μια απίστευτη εκδικητικότητα την πολιτική εικόνα του και τον παρουσιάζουν ως έναν λαίμαργο Νέρωνα και τίποτα άλλο. Φυσικά, είναι ευτύχημα το ότι είδαν την αλήθεια έστω και τόσο αργοπορημένα, αλλά θα ήταν πιο τίμιο να μουτζώσουν τους εαυτούς τους και να δεχθούν τις ευθύνες τους, παρά να ρίχνουν όλο τους το μένος σε κάποιον που τους εκπλήρωσε τις επιθυμίες τους. Σχιζοφρενική μεν, όμως η καταστροφή της Ελλάδας δεν παύει να ήταν η επιθυμία τους πριν δύο χρόνια. Ας κοιτάξουν, λοιπόν, να τα βρουν με τον εαυτό τους και να αντέξουν το βάρος των τύψεων, που θα τους κατατρέχουν για την υπόλοιπη ζωή τους, και ας αφήσουν την ιστορία και όσους δεν έδωσαν ποτέ ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτό το κόμμα να κρίνουν το μέγεθος της καταστροφής.