Σούπα, λοιπόν το ντιμπέιτ, απαράδεκτη, λένε, τέτοιου είδους διαδικασία, λείπει ο ζωντανός διάλογος, η αντιπαράθεση, δεν μπορούν να συνομιλήσουν μεταξύ τους οι αρχηγοί, δεν βγήκαν ειδήσεις κλπκλπ.
Δηλαδή για να καταλάβω: ΤΙ ακριβώς θέλουμε;
Να ρωτάει ο ένας αρχηγός τον άλλο και να "ξεμαλλιάζονται" χωρίς χρονόμετρα;
Να δημιουργείται η γνωστή ελληνική "χάβρα" τύπου τηλεπαράθυρων που θα μιλάνε όλοι μαζί και τις εντυπώσεις θα κλέβει ο καλύτερος ρήτορας/ατακαδόρος;
Συζήτηση στυλ Βουλής με δευτερολογίες και έμμεσες απαντήσεις του ενός προς τον άλλο; (μα γιαυτό υπάρχει η Βουλή, εκεί γίνονται τέτοιες συζητήσεις, γιατί δεν τις παρακολουθούμε λοιπόν;)
Όλοι αποκηρύττουν το ντιμπέιτ όπως έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα, κανείς όμως δεν λέει ΑΚΡΙΒΩΣ πώς θα ήθελε να είναι... Το γνωστό ελάττωμά μας: δεν μας αρέσει κάτι, ΔΕΝ προτείνουμε συγκεκριμένες λύσεις στο πρόβλημα (μόνο αοριστίες του στυλ "να συνομιλούν μεταξύ τους", "να ζωντανέψει ο διάλογος"...), παπαγαλίζουμε ό,τι το ρεύμα της εποχής επιτάσσει (απαξίωση της πολιτικής, μπανάκια την επόμενη Κυριακή "για να πάρουν μάθημα").
Εγώ νομίζω ότι, ΕΑΝ ο κάθε δημοσιογράφος ρωτάει ό,τι θέλει ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ και ο πολιτικός έχει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ χρόνο να απαντήσει (στρογγυλά ή όχι, δικό του θέμα, εμείς τελικά κρίνουμε) και ο δημοσιογράφος επανέρχεται (όπως έγινε χτες), τότε το σύστημα λειτουργεί ικανοποιητικά...
ΆΛΛΟ θέμα είναι ΤΟ ΕΙΔΟΣ των ερωτήσεων, ποιοι δημοσιογράφοι καλούνται:
ΠΡΟΦΑΝΩΣ εφημεριδογράφοι θα ήταν κλάσεις ανώτεροι από τους life style Ευαγγελάτους (αν και οι άλλοι "τηλεοπτικοί" και ιδιαίτερα ο Κωσταντάτος τα πήγαν καλά...), ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάποιες ερωτήσεις και απαντήσεις ήταν κατώτερες του αναμενόμενου... Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με τη διαδικασία αλλά με τους ανθρώπους που συμμετέχουν (όπως πολλά στη Ελλάδα: διαδικασίες έχουμε, οι άνθρωποι που τις χειρίζονται τις ευτελίζουν...).
Εγώ βρήκα πιο ανούσιες τις ΜΕΤΑ το ντιμπέιτ (τί λέξη κι αυτή...) αναλύσεις κυρίως επικοινωνιακού χαρακτήρα, όπου τα φώτα στρέφονται στο καινούργιο "κοσκινάκι" τους δημοσκόπους, επικοινωνιολόγους και δεν συμμαζεύεται...
Και κάτι ακόμα: το ΒΗΜΑ έβγαλε δημοσκόπηση, υποτίθεται ΜΕΤΑ το ντιμπέιτ, όπου αποτύπωσε την υπεροχή Καραμανλή. ΜΠΡΑΒΟ όμως στον ΚΡΟΓΙΑ που αποκάλυψε ότι η δημοσκόπηση έγινε σχεδόν την στιγμή ΕΝΑΡΞΗΣ της εκπομπής (20.15...) !!! Τί βίτσιο κι αυτό: μια ιστορική προοδευτική εφημερίδα να ξεφτιλίζεται έτσι για χάρι του "κουρασμένου"...
Αρχίζω και συμπαθώ τον Παπανδρέου: για να τον πολεμάνε τόσο, μάλλον φοβούνται ότι θα τους βάλει χέρι...
10 σχόλια:
Πες τα βρε Τσότσο! Στην Ελλάδα έχουμε βασικό πρόβλημα να κρίνουμε σωστά ορισμένες καταστάσεις. Το ότι μπορεί να μη γίνονται σωστές ερωτήσεις ή οι πολιτικοί να απαντάνε άλλα αντ' άλλων δεν σημαίνει ότι χωλαίνει η διαδικασία του ντιμπέιτ, αλλά μάλλον τα ίδια τα πρόσωπα, τα οποία συμμετέχουν, δεν ξέρουν τι θέλουν να πουν.
"ΤΙ ακριβώς θέλουμε;"
Αυτο αν το βρουμε, θα εχουμε κανει ενα μεγαλο βημα.
Αλλά δεν βλεπω να μας αφησουν να καταλαβουμε τι θελουμε.
Οσο για το Βημα, εδω και πολυ καιρο εχει παρει τον κατηφορο.
Αντώνη νομίζω ότι κανείς δεν μας εμποδίζει να καταλάβουμε τί θέλουμε, το πρόβλημα είναι ότι ακολουθούμε άκριτα τί λένε οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και διάφορες "μόδες" και, φοβούμενοι να πάμε κόντρα, ψελλίζουμε ότι συμφωνούμε με την πλειοψηφία.
Ακριβώς όπως οι έφηβοι στα σχολεία...
Αλεξιάννα σε ευχαριστώ για το σχόλιο...
Καλή σου μέρα!
Nα τους βγάλουν όλους στο γυαλί,να τους κανουν τις ίδιες ερωτήσεις και να απαντούν με τη σειρά,χωρίς να εχει ακούσει ο ένας τις απαντήσεις των άλλων,γιατί αλλιώς θα επικεντρώνονται σ'αυτές,αυτή ειναι πραγματική τηλεμαχία,ποιοι θα την αποδεχθούν όμως;
Καλημέρα Βασίλη,
Μα το θέμα που θέτουν όλοι είναι να υπάρχει ΔΙΑΛΟΓΟΣ μεταξύ των αρχηγών, δεν λένε αυτό που προτείνεις που, αν γινόταν, θα ήταν ακόμα πιο αποστειρωμένο: πώς θα έκανε κάθε δημοσιογράφος την ερώτηση χωρίς να την ακούσουν οι άλλοι;
Εγώ προτιμώ να ερωτά ο δημοσιογράφος όποιον θέλει (όπως γίνεται δηλαδή) χωρίς προσυνεννόηση. Θα προτιμούσα όμως "εφημεριδογράφους" με βαρβάτες πολιτικές ερωτήσεις και όχι χαζομάρες στυλ "γιατί πάτε το παιδί σας σε ιδιωτικό σχολείο".
Επιμένω ότι η διαδικασία είναι ικανοποιητική και κανείς από τους αντιτιθέμενους (εκτός από σένα) δεν προτείνει πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει η "τηλεμαχία".
Θεωρώντας δεδομένο οτι κανεις τους δε δεχεται ελεύθερο διάλογο,η λύση που προτεινω ειναι καλυτερη,το τεχνικό μερος δεν το κατεχω,αλλά πρεπει να γινεται...
Καλημέρα...
Μόνο αν τους βάλουν σε γυάλινα "κλουβιά", Βασίλη, ή αν μπαίνει ένας-ενας και ερωτάται.
Περί διαλόγου τώρα, θα μπορούσε να δίνει το λόγο ο δημοσιογράφος σε κάθε πολιτικό να ρωτήσει τον άλλο και εκείνος να απαντήσει, πάλι όμως σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια (για να μην ξεφεύγει σε ατέλειωτο μπλαμπλα). Κάτι σαν τις πολιτικές εκπομπές δηλαδή όπου ο δημοσιογράφος είναι απλά συντονιστής...
Εδώ υπάρχει το ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα:
ΠΟΙΟΣ θα είναι Ο δημοσιογράφος (ένας πρέπει να είναι αλλιώς, αν είναι πολλοί, σε τέτοιου είδους διάλογο θα γίνει χαμός);;
Καλημέρα, καλό μήνα!
Εγώ θα προτιμούσα Δημήτρη, βαρβάτους εφημεριδογράφους, όπως γράφεις κι εσύ, αλλά και κόλλημα στον τοίχο των πολιτικών, δηλ. ο δημοσιογράφος να επανέρχεται όσες φορές θέλει με δημοσιεύματα, video των ίδιων των πολιτικών με όσα έχουν πει κατά καιρούς και διαψεύδουν τις τρέχουσες δηλώσεις τους. Π.χ. τι θα έλεγε ο κουρασμένος όταν του έδειχναν το video για τους 250.000 συμβασιούχους;;;
Αυτό, Άννη μου, θα μπορούσε να γίνει σε συνέντευξη "ένας με ένα", συμφωνώ, όχι όμως με 5 πολιτικούς και 5-6 δημοσιογράφους και 6 θεματικές ενότητες!
Άλλωστε το ντιμπέιτ αποσκοπεί να πουν τί σκέπτονται για διάφορα θέματα και όχι "ξεμπρόστιασμα" (αυτό θα μπορούσε να γίνει σε άλλου είδους εκπομπή).
Δημοσίευση σχολίου