Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

"ΤΑ ΠΙΑΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ"...

"Τώρα που έγραψε καλά ο γιος μου στις πανελλήνιες, θα τον πιέσουμε να διαλέξει καλή σχολή με πρεστίζ και λεφτά, να αφήσει τις σαχλαμάρες περί Φυσικομαθηματικής επειδή έχει τρέλλα, λέει, με τα μαθηματικά. Τί διάολο, θα χαραμιστεί στις θεωρίες τέτοιο μυαλό;"...

Κάπως έτσι "βράζουν" αυτή την εποχή χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά, αυτά τουλάχιστον που τα βλαστάρια τους σκίζουν στις πανελλήνιες (για τα άλλα κλάφτα, εκεί αρχίζουν οι ετοιμασίες για το εξωτερικό γιατί πώς να ανεχτεί ο Έλληνας γονιός ότι το παιδί του δεν κάνει για επιστήμονας;). Τα όνειρα και η "μούρλα" χιλιάδων παιδιών να σπουδάσουν αυτό για το οποίο κάνει "κλικ" η καρδιά τους βιάζονται στις μυλόπετρες της γονεϊκής επιθυμίας να δει το παιδί του γιατρό, μηχανικό, δικηγόρο, επιστήμονα μεν αλλά ΜΕ ΛΕΦΤΑ!

Μην πιστεύετε αυτούς που επισείουν το φάσμα της ανεργίας από το οποίο δήθεν θέλουν να προστατεύσουν τα παιδιά τους (λες και ένας καλός φυσικομαθηματικός ή φιλόλογος θα πεινάσει την εποχή των φροντιστηρίων...): ΤΡΙΧΕΣ, "ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥΣ" τα θέλουν τα παιδάκια τους, να βγάλουν χρήμα με ουρά!!

Ποιο ήταν και είναι το όνειρο του Έλληνα, αδέλφια; Να πιάσει την καλή αλλά να έχει και ένα "μέτωπο" στην κοινωνία... Πώς αυτό εξασφαλίζεται; Με ένα επιστημονικό μεν αλλά και ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ επάγγελμα, τουτέστιν "ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ". Έτσι, φίλε μου, θα βγει και το Καγιέν, η μαιζονέττα με την πισίνα και τα ταξίδια για ψώνια "στην Ευρώπη": πτυχίο που φέρνει λεφτά!!

Κουραφέξαλα λοιπόν η δήθεν μανία του Έλληνα για μόρφωση γιατί, αν ήταν έτσι, θα απολάμβανε να βλέπει το παιδί του να διαπρέπει στον τομέα που θέλει να σπουδάσει και ας μην κερδίζει "Βγενοπουλικά" λεφτά... Διάολε, μην παραμυθιαζόμαστε, την μπάζα μας θέλουμε να πετύχουμε, όχι να μορφωθούμε επί της ουσίας!

Σε έρευνες παιδιών δημοτικού, γυμνασίου καταγράφτηκε μια πανσπερμία επαγγελμάτων που το κάθε ένα θα ήθελε να ακολουθήσει όταν θα μεγαλώσει: γιατρός, δικηγόρος, ζωγράφος, δάσκαλος, παπάς, μαραγκός κλπ. Πώς τώρα όλα αυτά τα επαγγέλματα καταλήγουν στα γνωστά 2-3 που επιλέγουν (ή θα ήθελαν να επιλέξουν αλλά δεν βοηθάνε οι βαθμοί...) οι υποψήφιοι για το μηχανογραφικό τους; δικηγόρος (αν δεν τα καταφέρνει στα μαθηματικά), μηχανικός ("α ρε, θα χτίσουμε βιλάρες και θα χεστούμε στο τάληρο"), γιατρός (" πλαστικός χειρουργός, είδες τί κονομάει ο Φουστάνος από ανορθώσεις γλουτών;").

Λεφτά λοιπόν ζητάει ο Έλληνας να του φέρει το παιδί του και όχι γνώση, κοινωνική καταξίωση και όχι παιδεία, "μπίζνα" να κάνει και να μην χαραμιστεί μέσα στα βιβλία και τα εργαστήρια, ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΑΣΧΙΖΕΙ!

Τα περί αναβάθμισης των πανεπιστημίων και 5% του ΑΕΠ για την παιδεία, τα πιστεύουν πραγματικά οι λίγοι ρομαντικοί που έχουν πιάσει το νόημα της πραγματικής πνευματικής ζωής και τί σημαίνει για μια χώρα η παραγωγή ΜΟΡΦΩΜΕΝΩΝ πολιτών...

9 σχόλια:

Αννη είπε...

Έχει πλάκα μερικές φορές (τις άλλες γίνομαι τούρμπο γιατί σιχαίνομαι τα στερεότυπα της κοινωνίας μας) η αντίδραση γνωστών μας όταν μαθαίνουν ότι η κόρη μου σπουδάζει ελληνική φιλολογία, την πρώτη και μοναδική της επιλογή, παρόλο που αρίστευσε στις πανελλήνιες και θα έμπαινε σε όποια σχολή ήθελε και με καλή σειρά: συνήθως "ξυνίζουν" και το πολύ-πολύ να πουν ένα συγκαταβατικό "α, ωραία...΄".

Βαρέθηκα να μαθαίνω για τον αμέτρητο αριθμό δικηγόρων, γιατρών, μηχανικών, επιστήμονες με άδεια καρδιά που περνάνε χρόνια ψάχνοντας μια θεσούλα μπας και βολέψουν τα όνειρά τους και την κομματιασμένη ψυχή τους που θρυμματίστηκε βίαια και πρόωρα στον βωμό της οικογενειακής και κοινωνικής συγκατάβασης.

Ας αφησουμε τα παιδιά μας ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να επιλέξουν μόνα τους το δρόμο τους! Σίγουρα εκείνα ξέρουν καλύτερα, εξάλλου μάτια έχουν και βλέπουν πώς καταντήσαμε τον κόσμο μας κι εμείς οι "μεγάλοι"....

αντωνης είπε...

ενα μονο σχολιο αξιζει γι' αυτη σας την αναρτηση

Μ Π Ρ Α Β Ο και στους δυο σας!!!

τσότσος είπε...

Αντώνη, φίλε, σε ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι πραγματικά που είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος!
Έχουμε αηδιάσει πια με αυτή την "γκλαμουρολαγνεία" και απληστία του νεοέλληνα...
Τα ζήσαμε όταν η κόρη μας, όπως γράφει η Άννη, έκανε τη δική της επιλογή, τώρα τη χαιρόμαστε που "ρουφάει" το πανεπιστήμιο σπουδάζοντας αυτό που της αρέσει και διαπρέποντας... Η χαρά που βγάζουν τα μάτια της δεν αντικαθίσταται με τίποτα...

katerina είπε...

Δεν είμαστε πια ευτυχισμένοι.... Θέλουμε.... Ζητάμε...
Και επειδή νοιωθουμε ότι εμεις δεν πετύχαμε ....όσα μας αναλογούσαν, ζητάμε, απαιτουμε από τα παιδιά μας να συμπληρώσουν το ...όνειρο.
Τα υπερπροστατευουμε, τα καθοδηγουμε, ζουνε απο την ζωή μας και ...ρουφάμε την δικη τους....

Στα 10 μου ήθελα διακαώς να γίνω ...επαναστατρια. ....
Επαγγελματίας Λουξεμπουργκ. Οταν ρωτησα τον μπαμπά μου, αν θα μπορω να ζήσω ΑΠΟ αυτό, μου απαντησε απολυτα σοβαρα, να εξετάσω μονο το ενδεχόμενο να ζήσω ΜΕ αυτό. όλα τα αλλα ...έρχονται.
Το ίδιο απανταω σε όλους...

τσότσος είπε...

Εσύ όμως Κατερίνα μου, έπιασες το νόημα και πορεύτηκες ανάλογα κάνοντας αυτό που ήθελες/θέλεις. Ξέρεις πολλούς στον κύκλο σου να έχουν τις ίδιες απόψεις με σένα και μένα; Και το θέμα δεν σταματάει μόνο στις σπουδές, θέλουμε ο γιος μας να γίνει Φέντερερ (αν εμείς έχουμε μανία με το τέννις) και τον τρεχολογάμε στα courts...
Γιαυτό τα παιδιά μας γίνονται κυνικά, νερόβραστα, συντηρητικά, αδιάφορα για το τί συμβαίνει γύρω τους: αφού δεν έκαναν αυτό που ήθελαν, καταλήγουν να κοιτάνε μόνο πώς θα περάσουν "καλά"...
Καλή σου μέρα!

Elli είπε...

Χμμμ προφανώς είμαι η μικρότερη ηλικιακά που θα σχολιάσω ως τώρα.
Είναι γεγονός ότι οι γονείς "σπρώχνουν" τα παιδιά τους προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, ανάλογα με το επάγγελμά τους, τις δικές τους φιλοδοξίες, ίσως και με τα απωθημένα τους.
Επίσης είναι δεδομένο ότι η "κατεύθυνση" των σπουδών σου (το ίδρυμα, οι καθηγητές, το αντικείμενο...), θα σε μπολιάσουν ώστε να σκέφτεσαι με συγκεκριμένο τρόπο στο μέλλον, με ότι κι αν ασχοληθείς.
Η ανεργία είναι επίσης δεδομένη όπως και η αποσύνδεση σπουδών-αγοράς εργασάς.
Συμφωνώ με το να διαλέξει το παιδί τι "τομέα" σπουδών θέλει να ακολουθήσει αλλά πρέπει στο πίσω μέρος του μυαλού του να υπάρχει η επιχερηματικότητα κ η γνώση της αγοράς εργασίας, όπως και το ότι κατά τη διάρκεια των σπουδών του πρέπει να επιδιώξει να πάρει τα απαραίτητα εφόδια που θα του χρησιμέψουν όταν αναζητά εργασία, διότι κακά τα ψέματα, δεν μπορεί να μάθει όλα όσα διδάσκεται στη σχολή εξίσου καλά και κανείς δεν θέλει στα 2Χ του να ψάχνει για δουλειά κ να του ζητάνε προυπηρεσία σε κάποιο εργαστήριο ενός πανεπιστημίου για να "αποδείξει" το αυτονόητο, ότι δηλαδή έμαθε κάτι χρήσιμο στο πανεπιστήμιο!

τσότσος είπε...

Ellie, καλωσήλθες!

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου για τα παιδιά που ταλαντεύονται μεταξύ σχολών, τομέων κλπ. να επιδιώξουν τις σπουδές που μειώνουν το φάσμα της ανεργίας, σε καταλαβαίνω, αν ακόμα σπουδάζεις, να φοβάσαι αυτό το ενδεχόμενο. Μιλάω όμως για παιδιά σαν την κόρη μου με ΠΑΘΟΣ για τα αρχαία ελληνικά ή για φίλο που λατρεύει να "παίζει" με τα μαθηματικά: σκέψου να την είχαμε ωθήσει (δεν θα μας άκουγε άλλωστε...) στη νομική (τί σχέση θα είχε με την φιλολογία;) ή ο φίλος μας να γίνει πολιτικός μηχανικός (αφού δεν του αρέσει η πρακτική πλευρά των μαθηματικών, να παίζει με εξισώσεις θέλει).
Πιστεύω ότι πάρα πολλά παιδιά αναγκάζονται να μην ακολουθήσουν αυτό που θέλουν με πρόσθετη αρνητική επίπτωση να γίνονται μέτριοι επαγγελματίες, χωρίς μεράκι, γιατί αυτό που θα κάνουν δεν θα τους ικανοποιεί...

NdN είπε...

Πολύ σωστά τα λες φίλε Τσότσο. Κι εμένα οι γονείς μου κάπως έτσι μου τα είπαν όταν έφτασε η ώρα. «Νίκο κάνε ότι θες, δική σου είναι η ζωή». Δυστυχώς πολλοί γονείς δεν το αντιλαμβάνονται αυτό και ζημιωμένα θα βγουν τα παιδιά τους μακροπρόθεσμα.

«Κανείς καλός δεν χάνεται» που έλεγαν και οι παλαιότεροι και είχαν δίκιο. Το ζήτημα είναι να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί για να μπορείς άλλωστε να το κάνεις και με μεράκι. Διαφορετικά όπως πολύ καλά θα γνωρίζεις μέσω του επαγγέλματος σου, αν δεν είσαι καλός δεν μπορείς ποτέ να βγάλεις και χρήματα. Και καλός δεν γίνεσαι σε κάτι που δεν το αγαπάς. Οποτε είναι αλληλένδετα.

Για να κάνουμε όμως και λίγο χαβαλε, πιστεύω ότι σου ξέφυγε και έγραψες «... γιατρό, μηχανικό, δικηγόρο, επιστήμονα μεν...». Ολοι ξέρουμε ότι μορφωμένοι άνθρωποι βγαίνουν από κάθε σχολη, αλλά επιστήμονες είναι μόνο οι μηχανικοί!

Καλή εβδομάδα!

τσότσος είπε...

Νίκο καλημέρα,
"Μαστόρους" μας λένε εμάς τους μηχανικούς οι άλλοι (φυσικοί, μαθηματικοί κλπ.)... Δεν πειράζει όμως αυτοί ζουν στον θεωρητικό κόσμο τους, εμείς στον πραγματικό...