GASTARBEITER

Είδα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα φωτογραφική έκθεση με θέμα την μετανάστευση Ελλήνων στην Αμερική στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Βλέμματα, δάκρυα, κινήσεις, αισθήσεις προσμονής για το νέο που δεν ήξεραν και πίκρας για το φευγιό από τη μίζερη τότε πατρίδα μου θύμισαν αντίστοιχες ματιές των απόκληρων που κατακλύζουν πλέον τις πόλεις μας και που, χορτασμένοι πλέον εμείς, τους βλέπουμε σαν δούλους που πρέπει να μας ευγνωμονούν (και το κάνουν) που τους δώσαμε ένα κομμάτι ψωμί (και τους το βγάζουμε ξινό...).

Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί τί κίνητρο κάνει αυτούς τους απελπισμένους να εγκαταλείπουν χώρα, οικογένεια, συνήθειες και να έρχονται σε μια χώρα που τους είναι τελείως ξένη; Τί τους σπρώχνει να έρχονται κατά κύματα παρόλο που, φαντάζομαι, θα μαθαίνουν πώς γενικά τους αντιμετωπίζουμε;

Μα ποιο άλλο κίνητρο, διάολε, από το χορτασμένο στομάχι αλλά και το αεράκι ελευθερίας (που πιστεύουν ότι θα βρουν εδώ στην κοιτίδα της...) μπορεί να τους σπρώξει στην περιπέτεια των δουλέμπορων, του παρολίγον πνιγμού στο δρόμο για εδώ, της απίστευτης εκμετάλλευσης από μαφιόζικα κυκλώματα και, στην καλύτερη περίπτωση, της ηγεμονικής συμπεριφοράς των εγχώριων "μαντάμ Σουσού" που το είδανε κυρίες του καλού κόσμου και θαμώνες του Golden Hall (προσπαθώντας να ξεπεράσουν το σύνδρομο της φασολάδας που χρόνια πριν περιδρόμιαζαν);

Γιατί εμείς, "έθνος ανάδελφον", ανεμοδαρμένο σε Ατλαντικούς/Ειρηνικούς, στοιβαγμένο για μήνες σε "σαρδελλοκάραβα", διψασμένο για μια καλύτερη ζωή, ξεχάσαμε τί πέρασε η "θεία από το Σικάγο" και πόσες κατουρημένες ποδιές έπλυνε/φίλησε μέχρι να έλθει, γριά πια, να επιδείξει τον πλούτο της στην Ψωροκώσταινα, πόσα βουνά πιάτα έπλυναν στο Μανχάτταν και πόσους τόνους κάρβουνο ξεθάψανε οι παππούδες/πατεράδες μας στο Ρουρ και γίναμε αφεντικά που, σε στυλ Γεωργιάδηδων, ωρυόμαστε για την καθαρότητα της "πατρίδας"... Και διανθίζουμε τους "δεκάρικούς" μας με τσιτάτα Αριστοτέληδων, Σοφοκλέων για να περηφανευτούμε την απευθείας καταγωγή μας από το θείο γένος των αρχαίων και να υπερασπιστούμε (από το DaCapo μας) την καθαρότητα και υπεροχή της φυλής: "πας μη Έλλην βάρβαρος", έτσι δεν είναι;

Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη...

ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ, ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΛΑΔΕΣ "ΣΩΘΗΚΕ"...

Βγαίνει όλη η κακία.

Διαβάστε τί γράφει η Ψυχαροφυλλάδα:

"Ας μένουν τα παχιά λόγια
Βασίλης Χιώτης Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Από την ημέρα που ανέλαβε το ΠαΣοΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, κινείται με δύο διαφορετικά πρόσωπα. Με τις επιλογές των πρώτων ημερών έδειξε το καλό του πρόσωπο καθώς υπήρξαν αμέσως πρωτοβουλίες που δίσταζε να αναλάβει επί χρόνια ο κ. Κ. Καραμανλής (προπέτασμα καπνού για τα παρακάτω...).

Υπάρχουν όμως και στιγμές που δείχνει τον κακό του εαυτό, όταν επιμένει και σε κάποιες κινήσεις εντυπωσιασμού, που αποκαλύπτουν μια παλαιοκομματική νοοτροπία και μια διάθεση εντυπωσιασμού που κάποια στιγμή θα την πληρώσει ακριβά (προειδοποίηση...).

Χρειάστηκαν δεκαπέντε ημέρες για να ομολογήσουν οι υπουργοί πως δεν μπορεί να αλλάξει μια σύμβαση που φέρει τη σφραγίδα της Βουλής (ποιος είπε ότι μια σύμβαση δεν μπορεί να βελτιωθεί; Εντέχνως παραπλανά υπονοώντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα ΚΑΤΑΡΓΟΥΣΕ τη σύμβαση!).

Τα προεκλογικά παχιά λόγια ορισμένων συνδικαλιστών και υποψηφίων βουλευτών στον Πειραιά παραλίγο να στοιχίσουν ακριβά σε μια κυβέρνηση που ξεκινά δυναμικά....

Καλή η κίνηση της αντικατάστασης κρατικών αυτοκινήτων με υβριδικά, αλλά δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται στα σοβαρά πως και ο Πρωθυπουργός θα κυκλοφορεί με ένα αυτοκίνητο 1.600 κυβικών. Για λόγους ασφαλείας και μόνο, ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να μετακινείται με ειδικούς όρους και θα πρέπει να μείνει έξω από τις διακηρύξεις λιτότητας(Νισάφι πια: τόσο καιρό ενοχλούμασταν για τις λιμουζίνες και θαυμάζαμε τους Σκανδιναβούς πρωθυπουργούς για την απλότητά τους, τώρα "κόπτεται" ο Χιώτης για την ανάγκη ασφάλειας του πρωθυπουργού...).

Πώς ακριβώς θα αλλάξει ο εκλογικός νόμος ως το 2013 όταν οι κυβερνητικές προτάσεις και στα όρια της αντισυνταγματικότητας κινούνται και είναι αδύνατον να συγκεντρώσουν πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή; (Μπα; Αντισυνταγματικός ο νόμος; Και γιατί δεν μπορεί να ψηφιστεί από τη ΝΔ; η γερμανοτραφής Ντορούλα έχει δηλώσει ότι της αρέσει...)

Τώρα λοιπόν που ολοκληρώθηκαν και οι προγραμματικές δηλώσεις και πέρασε η ευφορία της εκλογικής νίκης, καλό θα είναι να εστιάσει η κυβέρνηση την προσοχή της σε αυτά που πρέπει να γίνουν και να εγκαταλείψει εκείνα που απλώς εντυπωσιάζουν όταν ακούγονται, αλλά δεν γίνονται.

Και το ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ της κακίας του ΒΗΜΑΤΟΣ:

Γιατί ήδη έχουν περάσει οι πρώτες δεκαπέντε από τις εκατό πρώτες ημέρες και ο απολογισμός είναι πλούσιος σε υποσχέσεις αλλά φτωχός σε πεπραγμένα..."

Τόση κακία, τόση μιζέρια, τόσες εμμονές, τόση μεμψιμοιρία: Πέρασαν ήδη 15 μέρες "φτώχειας σε έργα" λέει αυτός που επί 5 χρόνια λιβάνιζε τον άπραγο...

ΑΜΑΝ ΠΙΑ!!!

IT'S ALL OVER NOW (Rolling Stones φυσικά...)

Νίκο είχες δίκιο...

Λυπάμαι

• Που το 2007, μετά την ήττα, επέμενα ότι ο Παπανδρέου, εφόσον δεν έπεισε τον κόσμο για τις πολιτικές και τις προθέσεις του, έπρεπε να παραιτηθεί και να μην διεκδικήσει πάλι την προεδρία του ΠΑΣΟΚ αποτρέποντας τον διαφαινόμενο διχασμό του κόμματος
• Που πίστεψα ότι το μπλαμπλα του Βενιζέλου θα ήταν το καλύτερο φάρμακο απέναντι στον επικοινωνιακό "καταλληλότερο" (άντε γεια και να μας γράφεις...)
• Που, απογοητευμένος από το αποτέλεσμα του 2007 και των εσωκομματικών εκλογών, κόντεψα να ρίξω μαύρη πέτρα στην πολιτική και τη δύναμή της που τότε φαινόταν έτοιμη να υποταχτεί στο "φαίνεσθαι", το life style και την επικοινωνιακή ικανότητα του μόνου "άξιου" πολιτικού της ΝΔ εκείνη την εποχή, του Ρουσόπουλου
• Που έχασα την ελπίδα μου ότι ο Έλληνας θα καταλάβει τί εστί καινοτομία, νεωτερικότητα, αταλάντευτη πίστη σε πολιτικές και ιδέες και ότι κάποτε θα δει το φως το αληθινό (άργησε όμως ο μπαγάσας)

Και να που ο τότε Γιωργάκης, ο λοιδωρούμενος από Ντερμπεντέρηδες και σουβλακο-Καραμανλήδες, και νυν ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ, αποδεικνύει με τις πρώτες κινήσεις του πόσο ροκ, πόσο μπροστά, πόσο συνεπής με αυτά που λέει είναι: διαφάνεια και αξιοκρατία μέσω διαδικτύου για την πλήρωση διοικητικών θέσεων (3 χιλιάδες ήδη υπέβαλαν αιτήσεις!!), μικρό υπουργικό σχήμα, "ροκιές" στην επιλογή υπουργών, απλές συμβολικές κινήσεις (παρουσία του συνηγόρου του πολίτη στο υπουργικό συμβούλιο), κινητικότητα παντού και, last but not least, ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ/ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ (αμάν πια!).

Πρώτες κινήσεις με περισσότερο συμβολικό αλλά και ουσίας χαρακτήρα. Γιατί τί άλλο από "ουσία" είναι η επιλογή μέσω βιογραφικών των γενικών γραμματέων υπουργείων, για θέσεις δηλαδή κατ'εξοχήν πολιτικές που διαχρονικά καταλαμβάνονταν από ένθεν κακείθεν κομματόσκυλα; Τί άλλο από ουσία είναι να ξέρεις ότι ο Συνήγορός σου αναγορεύεται σε ισότιμο συνομιλητή της κυβέρνησης δημιουργώντας μας την αίσθηση ότι τα παράπονά μας για αυθαιρεσίες της διοίκησης θα εισακουστούν;

Ήταν μπροστά και συνεχίζει να είναι ο άνθρωπος...

Και τώρα οι τότε αφ'υψηλού και είρωνες και τώρα καραβοτσακισμένοι ΝΔκράτες ετοιμάζονται να αντιγράψουν το μοντέλο της απευθείας εκλογής προέδρου τους από τη βάση!! Θυμάστε που τότε διέδιδαν ότι θα πάνε μαζικά να ψηφίσουν Γιώργο γιατί με αυτόν αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ θα έμεναν 3-4 τετραετίες στην εξουσία;

Πώς τό'χε πει ο Σιούφας στη Βουλή;

Δη (έτσι ακριβώς!) πάρτι ιτς (έτσι ακριβώς!) όβερ...

ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ βλάχε μου!!

ΟΛΑ ΚΑΛΑ!

Μάθαμε πολλά σε αυτές τις εκλογές:

1. Η δύναμη των επικοινωνιολόγων και λοιπών παρατρεχάμενων δημοσκόπων, εκλογολόγων και δεν συμμαζεύεται είναι τελικά περιορισμένη αν, όπως και έγινε, ο λαός βάλει το κεφάλι του να σκεφτεί και να κρίνει. Όλοι "έπαιζαν" με 5άρια-6άρια ενώ οι "ξύπνιοι" Πακοαντώναροι απαγόρευσαν τη δημοσίευση των δημοσκοπήσεων στο τελευταίο 15μερο έντρομοι μπροστά στην (υποτιθέμενη τελικά) δύναμή τους να επηρεάσουν το "πόπολο" (έτσι μας βλέπουν πάντα οι δεξιοί..). Οπότε σου λέει ο άλλος, "έτσι πιστεύετε ρε μαλάκες, ότι με βάση τις δημοσκοπήσεις ψηφίζουμε; φάτε λοιπόν τη 10 άρα (για να είμαστε σίγουροι ότι δεν κινδυνεύει η αυτοδυναμία) και σκάστε"... Πολύ μου άρεσε λοιπόν που ο Μαύρος (ο κυβερνητικός δημοσκόπος με το περισπούδαστο ύφος) έτρεξε ΕΝΤΡΟΜΟΣ στον Πολίτη, παρουσιαστή της ΝΕΤ, δείχνοντας την απρόσμενη 10άρα! Ελπίζω να έχουμε πλέον απαλλαχτεί από αυτό τον ορυμαγδό των δημοσκοπικών ερευνών, πετάνε τα λεφτά τους όσοι τους χρυσώνουν!


2. Αν έχεις τσαγανό, σχέδιο, χαρακτήρα, θα σε επιβραβεύσει ο λαός παρά τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΜΕ. Και τί δεν άκουσε ο Παπανδρέου όλα αυτά τα χρόνια... Και όμως, είρωνες, πολέμιοι, υβριστές έσκυψαν το κεφάλι μπροστά στη θέληση του λαού που "έφτυσε" τον ρήτορα, τον επικοινωνιακό, και στράφηκε σε αυτόν που του δημιούργησε ελπίδα...


3. Θριάμβευσε η δύναμη του σταυρού μας, του μοναδικού όπλου που έχουμε να στέλνουμε σπίτι τους τους άχρηστους και να επιβραβεύουμε τους άξιους. Και τί δεν έχουμε ακούσει, ότι ο σταυρός είναι η αιτία της συναλλαγής του υποψήφιου με "μαύρους" χρηματοδότες, ότι έτσι εκμαυλίζονται συνειδήσεις, ότι το αυγό του Κολόμβου είναι να τον καταργήσουμε κλπ. Και όμως "πουλέν" όπως ο Αλογοσκούφης, ο Ζαγορίτης, η Φεβρωνία Πατριανάκου, ο "θείος" και άλλοι με χρήμα, επιρροή, "όνομα" έμειναν απέξω! Άρα; Γιατί να καταργήσουμε το ΜΟΝΑΔΙΚΟ μας πλεονέκτημα της άμεσης δημοκρατίας για το οποίο μας ζηλεύουν άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί; Ας το φυλάξουμε λοιπόν σαν κόρη οφθαλμού!

Τί φοβάμαι:

Την μανία "νεωτερικότητας" του Γιώργου, την εμμονή να κυνηγάει το καινούργιο πάση θυσία (καλή ώρα το πείραμα με την Καραχασάν), που μπορεί να παραβλέψει κινδύνους και να αδικήσει ανθρώπους. Μπορεί έτσι να φάει φάπες εκεί που δεν το περιμένει... Αλλά επιτέλους, ΑΣ ΡΙΣΚΑΡΟΥΜΕ λιγάκι, αρκετά καθήσαμε στ'αυγά μας! Ας κυβερνηθούμε από κάποιον που θέλει να ΚΑΝΕΙ και όχι να ΜΙΛΑΕΙ!

Και αρκετά ασχοληθήκαμε με την επικοινωνία, τα φρου-φρου, τη ρητορεία, τις μαγκιές. Από τώρα θά'χουμε να συζητάμε για πολιτικές, προγράμματα, πολιτικούς, θα ξαναγυρίσουμε σ'αυτό που, από την αρχαιότητα, είναι το στοιχείο μας ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!!!