ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ/ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ = ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ...

Χρήστος Χωμενίδης, συγγραφέας:
"Είναι τεράστια μαγκιά να ζεις από τα βιβλία σου, στα 26 μου χρόνια έβγαζα πολύ περισσότερα χρήματα από τους συμφοιτητές μου στη Νομική... Ζω άνετα έχοντας κατακτήσει το προνόμιο που θα πρέπει να έχει ο κάθε συγγραφέας, να μην τον νοιάζει δηλαδή αν θα πουλήσει το βιβλίο που γράφει... Πιστεύω πως δεν μπορείς να δουλέψεις πάνω από 4-5 ώρες την ημέρα..."

Λένα Μαντά, συγγραφέας:
"Για μένα είναι μια δουλειά με ωράριο. Εργάζομαι κάθε μέρα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 το μεσημέρι εκτός Κυριακής".

Ευγενία Φακίνου, συγγραφέας:
"Με μία και δύο εκδόσεις δεν μπορεί να ζήσει ένας συγγραφέας, χρειάζεται να κάνει το βιβλίο τουλάχιστον τρεις εκδόσεις".


Θυμήθηκα, διαβάζοντας τα παραπάνω στα ΝΕΑ, την περίφημη σκηνή της ταινίας "ο κύκλος των χαμένων ποιητών" όπου "διδασκόταν" με διαγράμματα και εξισώσεις η τέχνη της ποίησης. Θυμήθηκα επίσης γνωστό νεόκοπο επιτυχημένο (βάσει των πωλήσεων των βιβλίων του) συγγραφέα που απαξίωνε σε άρθρο του τον Καζαντζάκη...

Και κατάλαβα:
Δουλειά είναι λοιπόν η συγγραφή, άλλωστε διδάσκεται σε πανεπιστήμια, εργαστήρια κλπ. όπου μαθαίνεις πώς θα χειριστείς την γλώσσα, θα αγγίξεις τις ευαίσθητες χορδές του αναγνωστικού κοινού (των γυναικών κατά προτίμηση αφού αυτές κυρίως εκτινάζουν στα ύψη τις πωλήσεις), θα κρατήσεις ψηλά την αδρεναλίνη με "αγάπες και λελούδια", τρίγωνα πάσης φύσεως, θανάτους όπου χρειάζεται, θα χρησιμοποιήσεις περίτεχνες/θολές εκφράσεις σε κομβικά σημεία του πονήματός σου για να εντυπωσιάσεις και ΘΑ 'ΚΟΝΟΜΗΣΕΙΣ...
Και άμα φτάσεις στην κορυφή, τύφλα νά'χει ο Βενέζης, ο Παπαδιαμάντης και οι άλλοι, out σήμερα, συγγραφείς του παρελθόντος...

Εμείς οι bloggers λοιπόν, ειδικά οι πανάξιες "πένες" ανάμεσά μας, μπορούμε, με λίγη ή πολλή προσπάθεια και φοίτηση στις αντίστοιχες σχολές, να λύσουμε το οικονομικό μας πρόβλημα εξιστορώντας ό,τι νομίζουμε ότι θα "πιάσει".
Άσε που, εκτός από χρήμα, γίνεσαι και αναγνωρίσιμος, σε καλούν σε εκδηλώσεις, παρουσιάζονται τα βιβλία σου από μεγαλόσχημους πολιτικούς άνδρες...

Σκεφτείτε το σοβαρά: τί μας λείπει;

Και μην ακούτε αηδίες για ταλέντο, κατάθεση περισσεύματος ψυχής, για φλόγα που σε καίει και πρέπει να χυθεί στο χαρτί για να ξαλαφρώσεις, οράματα της καρδιάς και του νου που δεν σ' αφήνουν να ησυχάσεις αν δεν τα διηγηθείς, εσωτερικό πλούτο, καλλιέργεια, "κέντημα" του λόγου, των αισθήσεων και των συναισθημάτων, ΟΧΙ! Αυτά ίσχυαν παλιά, τότε που δεν υπήρχαν τα μέσα και οι τεχνικές να σου μάθουν τα βασικά πώς θα γράψεις best sellers. Γιαυτό και οι Παπαδιαμάντηδες, Μυριβήληδες, Τερζάκηδες και οι άλλοι "παλιομοδίτες" δεν κατάφεραν να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα...

Ρέα Γαλανάκη, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:
"Έγραφα και γράφω όποτε μπορώ, ωράριο ίσον υπάλληλος, όχι συγγραφέας. Δουλεύω με τον δικό μου ρυθμό και μπορεί να περάσουν χρόνια για να γράψω ένα βιβλίο. Ποτέ δεν μπήκα στη λογική της πώλησης, την θεωρώ χυδαία για ένα συγγραφέα, να γράφει δηλαδή με γνώμονα αυτό που πουλάει"...

ΣΑΛΑΜΑΛΕΚΟΥΜ...

Βρέθηκα για δουλειά 5 μέρες στον Περσικό, στο Μπαχρέιν συγκεκριμένα. Λιλιπούτειο (650 τ. χλμ.) με την υψηλότερη πυκνότητα πληθυσμού στον Κόλπο (900 κάτ./τ.χλμ.), "εισάγει" άμμο από την γειτονική Σαουδική Αραβία για να χτίσει τα μεγαθήριά του (ξενοδοχεία, πολυκατοικίες κλπ.). Αποτελείται από 33 νησιά, 2 όμως είναι τα κυριότερα, το Manama (πρώτεύουσα) και το Muharraq.

Άμμος και καμήλες βέβαια, σε τέτοια πυκνοκατοικημένη περιοχή, ούτε για δείγμα, πρέπει να πας απέναντι (1 ώρα με το αυτοκίνητο) στη τεράστια (2.1 εκατ. τ.χλμ.!) Σαουδική Αραβία και να "χαθείς" στην έρημό της για να χορτάσει το μάτι σου "αμμουδιά".

Η χάρη μας έφτασε μέχρι εκεί κάτω: ο Νέαρχος, ο ναύαρχος του Αλέξανδρου, το κατέκτησε το 300 π.Χ. και οι πρόγονοί μας έμειναν εκεί μέχρι το 600 μ.Χ. που ήλθαν οι Άραβες. Τύλος και Ουρανός ονομάζονταν τότε το Manama και το Muharraq αντίστοιχα.

Βασιλιάς το κυβερνά και πρίγκηπας-πρωθυπουργός φέρνει νομοσχέδια στη Βουλή τους που, αν δεν τα ψηφίσει, ο πρίγκηπας την διαλύει!"Δημοκρατία" islamic style...

Καιρός; Κρύο για τους ντόπιους (35 βαθμοί, λίβας...), παντού ο κλιματισμός στο φόρτε γιατί αλλιώς δεν υποφέρεται η κατάσταση (ζέστη και υγρασία).

Νερό για πλύσιμο προμηθεύονται, όπως και οι υπόλοιπες χώρες του Κόλπου, από εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, που με τα χρόνια "κατασκευάζουν" λόφους αλατιού στον πυθμένα της θάλασσας με προφανείς περιβαλλοντικές συνέπειες για την χλωρίδα/πανίδα της...

Αξιοθέατα λίγα: ένα τεράστιο τζαμί (Al Fatih) που χωράει 7000 νοματαίους, το κάστρο τους, και το παζάρι με τα γλυκά (καταπληκτικά, δικής τους έμπνευσης, καμμία σχέση με μπακλαβαδάκια και τα παρόμοια).

Οι περισσότεροι άντρες φοράνε άσπρες και οι γυναίκες μαύρες κελεμπίες, οι περισσότερες με φερετζέ.

Στο συνέδριο που ήμουν, κάποιες από αυτές εντυπωσίαζαν με τους τίτλους σπουδών (διδακτορικά, Masters) και τα απαστράπτοντα αγγλικά τους! Πήγαν φαίνεται σε Αγγλίες, Αμερικές κλπ. (εκεί τί φορούσαν άραγε;) και ξαναγύρισαν (με το ζόρι; λόγω παράδοσης; ποιος ξέρει...) στον καταπιεστικό ανδροκρατούμενο κόσμο τους: σαφής διάκριση σε βάρος τους αφού σε δικαστήρια πρέπει 2 γυναίκες να καταθέσουν για το ίδιο γεγονός για να ληφθεί υπόψη η κατάθεση σε αντίθεση με ένα άνδρα, ενώ μετά θάνατο των γονιών το αγόρι παίρνει τα 2/3 της περιουσίας.

Μαζί με το Ιράν και το Ιράκ είναι τα μόνα κράτη με πλειοψηφία μουσουλμάνους σιίτες, όλα τα άλλα είναι σουνιτικά κράτη (δεν πολυκατάλαβα τις διαφορές, κάτι σε ορθόδοξους/ καθολικούς μοιάζει...).

Το αλκοόλ επιτρέπεται σε μοδάτα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία, αλλιώς παθαίνεις υδροπικία από το πολύ νερό.

Πήχτρα σε μετανάστες, Ινδούς, Φιλιππινέζους κλπ. που κάνουν όλες τις δουλειές ενώ οι ντόπιοι το παίζουν αφεντικά.

Χλίδα σε πολλά σημεία αλλά και μιζέρια, όπου οι δικές μας λαϊκές συνοικίες φαντάζουν "Κολωνάκι"...

Οικονομικά έχουν χάσει την πρωτοκαθεδρία που είχαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, τους πήρε φαλάγγι το Ντουμπάι που έδωσε πρωτοφανή κίνητρα σε επενδυτές όπως τσάμπα γη για να επενδύσουν (κάτι τέτοια βλέπει ο Αλογοσκούφης και "τρελλαίνεται"...).

Αν θα ξαναπήγαινα; Αμέ, αν και περισσότερο η ιδέα πού είσαι είναι η "ατραξιόν" τέτοιου ταξιδιού και όχι τα αξιοθέατα ή ο τρόπος ζωής...

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΨΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ...

Διαχρονικά η Αριστερά στη χώρα μας τραμπαλιζόταν πάνω στις 2 βάρκες, της ιδεολογικής καθαρότητας (τρομάρα της...) από τη μια και του άπιαστου όνειρου να γίνει επιτέλους βεζύρης στη θέση του βεζύρη, να φάει δηλ. κομμάτια του ΠΑΣΟΚ μπας και μπορέσει να παίξει ουσιαστικότερο ρόλο στα πολιτικά μας πράγματα.

Σου λέει:

"Αν γίνω κάποτε αξιωματική αντιπολίτευση (πώς τα κατάφερε το '58 η ΕΔΑ, γιατί όχι και εμείς τώρα, οι διάδοχοί της;), τότε, με την τιμιότητα, σεμνότητα, και κατοχή της ΑΠΟΛΥΤΗΣ αλήθειας που ex officio κατέχω, θα πιέζω την Δεξιά (αυτή θέλουμε να είναι ΠΑΝΤΑ στην κυβέρνηση για να'χουμε "βάρβαρους" να βαράμε) με το (νέο) πολιτικό μέγεθος που θα έχω αποκτήσει να ακολουθήσει/εφαρμόσει κάποιες από τις ιδεολογικές/πολιτικές μας θέσεις... Έτσι θα παρουσιαζόμαστε στο πόπολο σαν ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ, οδηγητές, άξιοι της αυθεντικής σοσιαλιστικής κληρονομιάς μας... Κυβέρνηση να γίνουμε δεν θέλουμε (φτου κακά...), εισαγγελείς να παραμείνουμε θέλουμε, να κουνάμε το δάκτυλο επιτιμητικά σε όποιον μας γουστάρει, τα χέρια μας όμως δεν τα βρωμίζουμε με κυβερνητικές ευθύνες (πού ξέρεις, άμα νταραβεριστείς με το μέλι, άνθρωποι με αδυναμίες είναι και οι δικοί μας...)."

"Τρώω τον υπ.αριθμ. ΕΝΑ εχθρό μου, τον Αντρέα, συμπράτοντας σε Προανακριτική Επιτροπή με τον Μητσοτάκη... Καμώνομαι ότι θέλω να διερευνηθούν ΟΛΑ τα σκάνδαλα σχετικά με το Βατοπαίδι (άρα μπλέκω και τους ΠΑΣΟΚους για να μην ξεχνιόμαστε...) με τη βοήθεια του ατέλειωτου μπλαμπλα της Εξεταστικής και απορρίπτω μετά βδελυγμίας την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση Προανακριτικής, που αναγκαστικά θα επικεντρωνόταν στα "λουλούδια" Καραμανλή με κίνδυνο να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ εντυπώσεις και ουσία."

"Αν πιάσει το κόλπο (την πατήσαμε το '89, ο Αντρέας δεν παιζόταν, αλλά με τον Γιωργάκη το παιχνίδι είναι εύκολο...), τότε θα επιβεβαιωθούν τα δημοσκοπικά ποσοστά μας, θα γίνουμε "δύναμη" και, άρα, 'όπερ έδει δείξαι'..."

"Δεν είμαστε λοιπόν μαλάκες να τσιμπήσουμε σε προτάσεις συνεργασίας που μας κάνουν οι 'πράσινοι', γιατί τότε πάλι θα μας λεηλατήσουν οι τρισκατάρατοι"... Άλλωστε το είπε και ο Αλέξης ("Όταν θα έχουμε ΕΜΕΙΣ 30%, ΤΟΤΕ θα επιβάλλουμε τους όρους της συνεργασίας με τους άλλους") και ο Δραγασάκης ("Θέλουμε να σηκωθεί ο κόσμος από τον καναπέ, να βγει στους δρόμους").

"Γαία πυρί μειχθήτω" λοιπόν... Η αγωνία ενός ολόκληρου λαού να απαλλαχτεί από τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ποτέ σε καιρό δημοκρατίας τους αφήνει παγερά αδιάφορους!

Το κομματικό συμφέρον και η εμμονή σε ιδεολογήματα επανάστασης και "επί γης σοσιαλισμού" ΠΑΝΩ από την ανάγκη μας να διώξουμε τους άχρηστους και να ξαναπιάσουμε το νήμα εκεί που το άφησε ο "άγιος Σημίτης" (Ευρώ και πάλι Ευρώ, λίγα μεν αλλά ΥΠΑΡΚΤΑ, αν είχαμε τις δραχμούλες μας ακόμα, θα στολίζαμε τους τοίχους μας με "πετσετάκια").

Να λοιπόν το σχέδιο των ακραιφνών σοσιαλιστών (με τις μαιζονέττες και τις πισίνες σε in νησιά...).

"Σοφόν το σαφές". Ο Παπακωσταντίνου (τσακάλι...) το'πιασε όπως και ο Βενιζέλος ("δεν πρέπει να εκλιπαρούμε την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ"). Το θέμα είναι να το καταλάβει και ο άλλος... Τί διάολο, τόσο δύσκολο είναι;

"Ο ΕΧΩΝ ΔΥΟ ΧΙΤΩΝΕΣ..."

Ένας 85χρονος άντρας, από την Ουγγαρία, δώρισε όλη του την περιουσία σε ένα νοσοκομείο παιδιών και τώρα ζει στους δρόμους!

Ο κύριος Joe Csarmaz ζει πλέον σε ένα χαρτόκουτο στην πόλη αφού πούλησε το σπίτι του και όλα τα υπάρχοντα του για να δωρίσει σε τοπικό νοσοκομείο έναν αξονικό τομογράφο και ένα μηχάνημα ακτινογραφιών! Ο κύριος Joe Csarmaz πουλώντας όλα του τα υπάρχοντα μάζεψε περίπου 125.000 ευρώ και τα δώρισε όλα στο Tuzolto Utca Childrens' Clinic, στην πόλη Budapest, όπου εργάζονταν πριν βγει στην σύνταξη!

«Έχω πολύ δυνατά αισθήματα για αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν μια πλήρη ζωή αφού είναι άρρωστα. Εγώ έχω ζήσει 85 χρόνια και τώρα τους δίνω την ευκαιρία να χαρούν και αυτά. Δεν με νοιάζει να ζω στην φτώχεια αρκεί να ξέρω ότι τους προσέφερα κάτι για μια καλύτερη ζωή,» είπε ο 85χρονος άντρας!!!

Και εμείς εξακολουθούμε να αναρωτιόμαστε για "τους δύο χιτώνες"...

πηγή: ΕΘΝΟΣ