Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ...

Τώρα που τα "αδέλφια" μας οι Ρώσοι άφησαν τα άλλα "αδέλφια" μας στα κρύα του λουτρού μήπως, λέω, θα έπρεπε οι Τσιπροκαμμένοι και όλοι οι περί προδοτών πλειοδοτούντες αντιμνημονιακοί ξερόλες συμπατριώτες μας να αναλογιστούν (μέσα τους γιατί το "έξω" τους δεν τους το επιτρέπει...) τι μαλακίες ξεστόμιζαν για τον Παπανδρέου 3 χρόνια τώρα που αρνιόταν τα (ανύπαρκτα) δις που εφύοντο στα "ευρώδεντρα" της Σιβηρίας;
Ίσως όμως να το αναλογίζονται εδώ και καιρό, γιαυτό να έκαναν τουμπεκί τις τεκμηριωμένες απαντήσεις του που δημοσιεύτηκαν προ καιρού, ίσως τους έφαγαν οι τύψεις (τι λέω και εγώ ο μαλάκας)...

Και οι θεοφοβούμενοι εξ αυτών, με επικεφαλής τον ψεκασμενοκαμμένο, να ψάξουν να βρουν εξομολόγο (ξέρω ένα καλό...) για να "ξεπλυθούν" ψυχικά...
 Τι διάολο, σαρακοστή έχουμε (παντού ακούω την ευχή "καλή σαρακοστή" λες και όσοι την λένε θα τηρήσουν την μοναστηριακού τύπου αυστηρότατη νηστεία που η εκκλησία έχει θεσπίσει για την περίοδο προ του Πάσχα...), μόνο στη σωματική νηστεία χωρίς εσωτερική κάθαρση θα μείνουμε;

Για πολλά μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ΓΑΠ (ειδικά εγώ τον ψέγω για την αδυναμία συντονισμού και επιβολής στα ΠΑΣΟΚια εντός/εκτός της κυβέρνησής του προκειμένου να εφαρμοστούν όσες σωστές "πρόνοιες" προέβλεπε το 1ο μνημόνιο), όμως στα περί "εναλλακτικών λύσεων" που ξεστόμιζε ακόμα και ο άρτι "γενίτσαρος" Σαμαράς, ε, θα πρέπει να είναι πλέον πασιφανές ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ: θυμίζω ότι, μετά τη συνάντηση με τους Ρώσους τότε (09/10 δεν θυμάμαι ακριβώς πότε), ο Μεντβέγιεφ του είπε on camera "να απευθυνθεί στο ΔΝΤ"...

Άντε λοιπόν, πουλάκια μου, περίοδος αυτογνωσίας ήρξατο, κοιταχτείτε λίγο μέσα σας και "αποπλύνατε τας αμαρτίας υμών"...

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

HAPPY TOGETHER


Βρεθήκαμε ξανά...

Στα 44 σχεδόν χρόνια που πέρασαν από τότε που αποφοιτήσαμε και διασκορπιστήκαμε, οι περισσότεροι, στα 4 σημεία του (ευρωπαϊκού) ορίζοντα, οι συναντήσεις μας μετριόνταν στα δάκτυλα του ενός χεριού: θες η απόσταση, θες η τριβή με τις σπουδές, την κατοπινή δουλειά, τις οικογενειακές "αποκαταστάσεις" δεν καταφέραμε, οι παλιοί συμμαθητές της τάξης του '69 της Γερμανικής, να ξαναβρεθούμε σε "μεγάλη κλίμακα" τουτέστιν μαζική μάζωξη της πλειοψηφίας.

Οι προηγούμενες "ταβερνοκατανύξεις" (του ενός χεριού που είπαμε) είχαν το αναμενόμενο σασπένς: ποιοι θα έλθουν, πώς θα αναγνωριστούμε με καραφλίτσα, κοιλίτσα, παραπανίσια κιλάκια...
Η χαρά υπόκωφη, καταπιεσμένα συναισθήματα νοσταλγίας και προσμονής για να δούμε πώς/τι έγινε ο κολλητός μας του ίδιου θρανίου, σε ποιές επαγγελματικές κορυφές υψιπετούν τα "σαϊνια" που, εγώ ο μέτριος, από τότε θαύμαζα και αναγνώριζα την απόσταση "απόδοσης" που με χώριζε από αυτούς...

Η τελευταία όμως συνάντησή μας την περασμένη Πέμπτη δημιούργησε την "έκρηξη"...
Κάτι e-mails "ασυνεννοησίας" περί της ώρας/μέρας που θα μπορούσαμε όλοι να βρεθούμε,  κατέληξαν σε ορυμαγδό εκατοντάδων μηνυμάτων "προ-χαράς" για το επερχόμενο ΓΕΓΟΝΟΣ, λες και ξαναγίναμε teenagers: πειράγματα. διακριτικά μεν (μην τυχόν πληγώσουμε αυτόν/αυτήν που δεν ξέραμε αν ο χρόνος που πέρασε τον/την έκανε πιο ευαίσθητο/η από τότε...) ενθουσιώδη δε, ανυπομονησία και "αγωνιώδης" προσμονή για την "μεγάλη μέρα"...

Και η "φούσκα" έσκασε την Πέμπτη και μας έλουσε με γέλια, φιλιά, αγκαλιές.
Βρεθήκαμε και με φίλους που δεν τα είχαν καταφέρει τις προηγούμενες φορές να έλθουν, μιλήσαμε για αυτούς που οι συνθήκες τους κράτησαν αυτή τη φορά μακριά μας, καθήσαμε δίπλα με τους τότε κολλητούς μας, ΞΑΝΑΓΑΠΗΘΗΚΑΜΕ!

Και μετά;
Αμ το μετά έχει πλάκα:
Τα mails ξαναφούντωσαν απρόσμενα, η "φούσκα" ξαναγέμισε και προς το παρόν φαίνεται ότι θα διαρκέσει για τα επόμενα 44 χρόνια: ραντεβού για βραδιές τάνγκο κλείνονται (αχ Βασίλη!), εκδρομές κανονίζονται, facebook groups φτιάχνονται!!!
Περιττό να πω ότι η ΠΡΩΤΗ μου δουλειά, μόλις ανοίξω τον υπολογιστή στο γραφείο το πρωί και στο σπίτι το απόγευμα, είναι να δω τα mails, τις ανακοινώσεις, τις ειδοποιήσεις και να απαντήσω το βράδυ σε όλα αν προλάβω...
Τάσο, Έρη, Βασίλη, Χρίστο, Γιάννη, Ρέτη, Λίλη, "πρόεδρε", Γιώργο, Μίλτο, Ξενοφών (και ας είσαι μακριά), συμμαθητές αγαπημένοι, τώρα που σας (ξανα)βρήκα ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ!
Τάσο, σε ευχαριστούμε για όλα!