Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ;

Πώς, ρε γαμώτο, είχα την εντύπωση ότι για το Ισραήλ ο εθνικός του ήρωας ήταν ο Δαυίδ (και όχι ο Γολιάθ)...

Πώς πίστευα, ο αφελής (με εκατομμύρια άλλους), ότι ο Ομπάμα θα φέρει πραγματική αλλαγή όχι μόνο στο εσωτερικό της Αμερικής (αυτό λίγο με ενδιαφέρει...) αλλά και στις εξωτερικές σχέσεις της υπερδύναμης στηριζόμενος σε αξίες: λαλίστατος και ενεργητικός όταν επρόκειτο να σωθούν "τα αυτοκινητάκια", στήλη άλατος ("υπάρχει μόνο ένας πρόεδρος κάθε φορά", είπε, δεν το ξεστόμισε όμως όταν πίεζε τον Τεξανό να σώσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες!) τώρα που σφαγιάζεται ένας ολόκληρος λαός...

Πώς ήλπιζα ότι η ρημάδα ενωμένη Ευρώπη θα όρθωνε σιγά-σιγά το ανάστημά της απέναντι στους καουμπόηδες του Ατλαντικού και στους σφαγείς των δύστυχων Παλαιστινίων που, τί ζητάνε (ΓΑΜΩΤΟ), να ζήσουν ήσυχοι στο 22% των πατρογονικών εδαφών τους έχοντας σταδιακά απεμπολήσει το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ζήσουν σε κράτος με αξιοπρεπή έκταση (όση ήταν μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο πριν τους την πάρουν οι νοσταλγοί του "μεγαλείου" της Παλαιάς Διαθήκης)... Ένα "κράτος" σαν ελβετικό τυρί, όπου οι δυνάστες τους τους υποχρεώνουν να ζουν σε θύλακες χωρίς συνεκτικό ιστό μεταξύ τους και, επιπλέον, τους "χτίζουν" ζωντανούς με το περιβόητο τείχος γύρω τους...

Ούτε καν το δόγμα "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" δεν τηρούν, χρόνια τώρα, οι εγκληματίες: χιλιάδες αραβικοί "οφθαλμοί" έναντι ενός, "ανεκτίμητου" εβραϊκού...

Υπάρχει ελπίδα; Ίσως... Όσο υπάρχουν Εβαραιόπουλα που, ζώντας σε ένα στρατοκρατικό κράτος, ορθώνουν το ανάστημά τους και αρνούνται να καταταγούν στον ισραηλινό στρατό στιγματιζόμενα σαν προδότες... Ελπίζουμε ότι αργά ή γρήγορα θα δικαιωθούν (αν και η διαχρονική ιστορία των Εβραίων αποδεικνύει ότι είναι ένας χοντροκέφαλος λαός που, όταν τα συμφέροντα των ιθυνόντων του κινδύνευαν από αυτούς που κήρυτταν "αιρέσεις", τους ξεπάστρευαν με συνοπτικές διαδικασίες...).

Ας υπογράψουμε λοιπόν (http://www.december18th.org/) δίνοντας λίγο θάρρος σ'αυτούς τους ήρωες!





Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΛΟΙΠΟΝ!

Αυτά τα Χριστούγεννα, γιορτή χαράς, ειρήνης, θαλπωρής, αγάπης, είμαστε θυμωμένοι και ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ:
  • Μια οικογένεια θρηνεί το παιδί της, στολίζει μνήμα αντί το χριστουγεννιάτικο τραπέζι (συγνώμη για το "μελό" αλλά ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!), αισθάνεται προσβεβλημένη από την σκύλευση της μνήμης του...
  • Μια γενιά ουρλιάζει "ακούστε μας", πλακώνεται στο ξύλο με τους πραίτορες που την χαρακτηρίζουν, μαζί με ανεγκέφαλους πολιτικούς και δημοσιογράφους, "αλήτες", "χαβαλέδες" και δεν συμμαζεύεται...
  • Μικρομαγαζάτορες τρώνε την τελειωτική φάπα (μετά την επέλαση των malls και golden halls που ρουφάνε τους πελάτες τους) βλέποντας τις περιουσίες τους να γίνονται στάχτη και τις "περιφρουρούσες αρχές" να λένε το αμίμητο "τί θέλετε,κι άλλους νεκρούς ή ασφαλή μαγαζιά;"...

Μια κοινωνία βλέπει

  • Απίθανους πολιτικάντηδες να εφευρίσκουν υποκινητές, ξένους συνωμότες (τάχα μου γιατί θέλουν να ρίξουν "τον γίγαντα" που τα'βαλε με τους Αμερικάνους), να εξυφαίνουν σενάρια συγκυβέρνησης, να ρίχνουν το ανάθεμα του ξεχαρβαλόματος σε πολιτικούς αντιπάλους, να το παίζουν ανεύθυνοι για τα σκάνδαλα και να καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για επιτυχίες που υπάρχουν μόνο στις φαντασιώσεις τους, να ξεπουλάνε δημόσιο πλούτο μόνο και μόνο για να απαλλαχτούν από τις ευθύνες διαχείρισής του...

  • "Υπουργήσιμους" που ανυπομονούν να κάτσουν σε "καρέκλα" μπας και προλάβουν και αυτοί οι "δύσμοιροι" να ξεκοκκαλίσουν ό,τι περίσσεψε από το "πάρτυ" της τελευταίας 5ετίας ("τί διάολο, καλύτεροι είναι οι τωρινοί;")...

  • Ένα ανθρωπάκι να καμώνεται τον πρωθυπουργό που "τα πανθ' ορά" αλλά τίποτα δεν πράττει και να ζητάει "ταπεινά" την κατανόησή μας γιατί, ναι μεν τα έβλεπε αλλά δεν τα καταλάβαινε, να ζητάει(;) να τον συγχωρέσουμε, λες και εμείς είμαστε ο εξομολόγος του που θα του δώσει άφεση, να ψάχνει αγωνιωδώς το νέο "Ρουσόπουλο" για να τον βοηθήσει να περάσει τον κάβο...

  • Μια πολιτική παράταξη να χειροκροτεί ενθουσιωδώς τον μετανοήσαντα αντί να τον φασκελώνει...

  • Ένα υποψήφιο πρωθυπουργό με "σκανδιναβικό" βλέμμα που, αμήχανος από την ξαφνική μετάλλαξη της κοινωνίας που του δίνει ασφαλές(;) προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, δεν δείχνει ότι έχει τα κότσια να κυβερνήσει...

  • Ένα δημαρχάκο που επιμένει να στολίσει χριστουγεννιάτικο δέντρο μπας και φτιάξει η διάθεσή μας... (Διάολε, το παιδί ΜΑΣ δολοφονήθηκε, ούτε να πενθήσουμε δεν ξέρουμε; ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΔΕΝΤΡΟ ΦΕΤΟΣ Η ΑΘΗΝΑ!!)

ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ;;

Όταν πέρυσι καίγονταν συνάνθρωποί μας και τα λίγα εναπομείναντα δάση μας, οι περισσότεροι από μας, χαλαροί στους καναπέδες μας, αναλωνόμασταν στο κυνήγι του χρήματος και της γκλαμουριάς και δίναμε στον "Νέρωνα" απλόχερα την δεύτερη ευκαιρία που επιζητούσε γιατί, δεν μπορεί, την δεύτερη φορά θα μάθαινε να κυβερνήσει... Άλλωστε δεν έφταιγε αυτός, ο "στρατηγός άνεμος" έκαψε τους ανθρώπους και όχι η ανικανότητά του... Νοιώθαμε την τσέπη μας (την παντοδύναμη θεά που κυβερνά τον Έλληνα...) ακόμα γεμάτη οπότε "ας πάει και το παλιάμπελο"...

Τώρα, ξαφνικά γίναμε κοψοχέρηδες...

Αλέξη δεν σε ξεχνάμε, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ...

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΧΑΒΑΛΕΔΕΣ...

"Στην αγόρευσή του, στη δίκη για το προσχεδιασμένο από την αστυνομία (όπως αποδείχθηκε) μακελειό των διαδηλωτών σε σχολείο της Γένοβας κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον του G7, ο εισαγγελέας έλεγε: «Οι συγκεκριμένες ενέργειες της αστυνομίας απειλούν τη δημοκρατία περισσότερο από τις μολότοφ που εκτόξευσαν οι διαδηλωτές». Οτι δηλαδή ορισμένες πράξεις της αστυνομίας υποσκάπτουν το κράτος δικαίου και την ουσία της δημοκρατίας περισσότερο από τις «πράξεις επαναστατικής βίας» του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου στις διαδηλώσεις.

Θα μου άρεσε να το άκουγα και για την εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από τους πολιτικούς, τους δικαστικούς, τα κόμματα, τους αναλυτές των ΜΜΕ, τους διανοουμένους αυτής της χώρας. Από όλους εκείνους που έχουν (υποτίθεται) ταχθεί να υπερασπίσουν το κράτος δικαίου και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.

Θα ήθελα να ακούσω από τους δασκάλους, τους γονείς, από την κοινωνία ολόκληρη, ότι το παιδί που εκτελέστηκε είναι το δικό μου παιδί, το δικό μας παιδί και ότι ο θάνατός του δεν μπορεί να συμψηφισθεί με οποιαδήποτε υλική ζημιά, όσο μεγάλη και αν είναι.

Στην οδό Μεσολογγίου δεν συνέβη ένα ατυχές γεγονός, μια μεμονωμένη πράξη ενός τρελού ή τσαμπουκά αστυνομικού. Στην οδό Μεσολογγίου υπήρξε βιασμός της δημοκρατικής νομιμότητας. Ηταν μια πρόβα τζενεράλε του βιασμού της δημοκρατίας. Ηταν μια προαναγγελθείσα εκτέλεση. Το καθεστώς (και δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση) επιζητούσε εδώ και καιρό έναν νεκρό για παραδειγματισμό και εκφοβισμό. Εναν νεκρό από τις τάξεις της νεολαίας που δεν θέλει να υποταχθεί.

Εδώ και καιρό στις εφημερίδες και στα κανάλια παρουσιάζουν μια προκατασκευασμένη εικόνα του νέου: τοξικομανής, ακαμάτης, μηχανόβιος, απολιτικός, σεξομανής, βάνδαλος. Αυτή είναι η εικόνα που δίνανε, και εμείς δεχόμαστε ως αληθινή για τα παιδιά μας: Ενας επικίνδυνος ηλίθιος. Αυτός ο νέος δεν υπάρχει, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Το πρότυπο λειτουργεί. Για να δημιουργήσει μια φοβική κοινωνία, να επιβάλει την επισφαλή εργασία, την ακρίβεια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις απολύσεις. Να κάνει αποδεχτή την καταστολή όποιων αμφισβητούν το καθεστώς. Γι΄ αυτό εκτελέστηκε το παιδί (μας) στη Μεσολογγίου. Γιατί ήταν ένα πραγματικό παιδί και όχι ο εικονικός νέος των μίντια. Και αυτό τον έκανε επικίνδυνο. Ενάντια σ΄ αυτό βγήκαν τα παιδιά (μας) στους δρόμους. Και αυτό τα κάνει επικίνδυνα. Γι΄ αυτό το καθεστώς ζητάει μηδενική ανοχή απέναντι στα παιδιά (μας). Είναι τα μόνα που βλέπουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Γι΄ αυτό έχει δοθεί η εντολή στις ένστολες και μιντιακές δυνάμεις καταστολής: είναι 15άρης, σκοτώστε τον. Φυσικά ή ηθικά."

Β. Μουλόπουλος ΒΗΜΑ.

The heart of the matter, τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων έβαλε ο αρθρογράφος και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: μας έχουν ζαλίσει τα "ούμπαλα" όλοι αυτοί οι ξερόλες που σκίζουν τα ρούχα τους για τη χαβαλεδιάρικη νεολαία που δεν αφοσιώνεται στα μαθήματά της, τους ρεμπεσκέδες, τους αλήτες και δεν συμμαζεύεται...

Λες και οι τωρινοί αριστούχοι των σχολείων και όλοι οι μαθητές που ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΕΠΙ ΧΡΟΝΙΑ για να πετύχουν στις πανελλήνιες, που τελειώνουν με άριστα δύσκολες πανεπιστημιακές σχολές, είναι κατώτεροι από εμάς όταν είμασταν και εμείς μαθητές/φοιτητές... Λες και η ποιότητα μιας γενιάς μετριέται μόνο αν αγωνίζεται για "ψωμί, παιδεία, ελευθερία" όπως η δική μας ή αν ενδιαφέρεται για τα πολιτικά πράγματα... Λες και δεν υπήρχαν τότε στρατιές συμμαθητών μας που ξημεροβραδιάζονταν στις καφετέριες και τα σφαιριστήρια (τα θυμάστε;) και μόνο τώρα οι περισσότεροι, δήθεν, μαθητές είναι κολλημένοι στο Internet (πολύ καλύτερο από τα μπιλιαρδάκια της εποχής μας), facebook, playstation και δεν κάνουν τίποτα άλλο!

Θυμίζω ότι χιλιάδες μαθητές κινητοποιήθηκαν με την βοήθεια των "θαυματουργών" SMS το 2003 και διαδήλωσαν μαζί με εμάς, τους "συνειδητοποιημένους", ενάντια στον πόλεμο του Μπους στο Ιράκ και το 2007 στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι για το κάψιμο της Πάρνηθας.

Και τώρα, ΝΑΙ και ΜΠΡΑΒΟ τους, διαδηλώνουν και πετάνε πέτρες σε όλους εμάς που, εκτός από τις σφαίρες που δώσαμε στον δολοφόνο να σκοτώσει τον Αλέξη (ας τον θυμόμαστε πότε-πότε στην σκέψη μας, στην προσευχή μας...), μπουκώσαμε τα παιδιά μας με Prada, Burberry, πισίνες τζιπάρες, δεν τα αφήνουμε να σπουδάσουν αυτό που θέλουν ("καθηγητάκος θα γίνεις, χαζός είσαι; δεν έχει λεφτά αυτό το επάγγελμα"...), νομίζουμε ότι, προσφέροντάς τους "ύλη" και αποφεύγοντας να τα αφουγκραστούμε, κάναμε το καθήκον μας σαν γονείς...

Μας πετροβολάνε γιατί ενδόμυχα ζηλεύουμε τον καπάτσο υπουργό που "νόμιμα" κονόμησε λεφτά με τη σέσουλα, τον μεγιστάνα του πλούτου που εξαπάτησε αφελείς στο χρηματιστήριο, τον παπά που βούτηξε το παγκάρι "για τα γεράματά του", τον καθηγητή που "σκοτώνεται" στα ιδιαίτερα, κονομάει και δεν ασχολείται και πολύ με το δημοσιοϋπαλληλίκι του σχολείου, τον πλαστικό χειρουργό που παράτησε το ΚΑΤ και άνοιξε ιατρείο για να "σουλουπώνει" τα κωλαράκια και τα βυζάκια μας ("τέτοιος να γίνεις, αγόρι μου, όχι μαλακίες παθολόγος, νευρολόγος κλπ."...), τον έφορο που βγάζει διπλά και τριπλά λεφτά εκβιάζοντας επιχειρηματίες, τον, τον, τον....

Πώς το'πε ο Ιερώνυμος; "Τα παιδιά δεν μίσησαν την αλήθεια αλλά την προδοσία της"...

Και κάτι σημερινό: 3 μαθητές βρήκαν ένα πακέττο με 100 χιλ € που έπεσε από τους ληστές χρηματαποστολής και το παρέδωσαν ΑΘΙΚΤΟ στην αστυνομία...

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΡΑΣΜΕΝΟΙ ΒΑΤΡΑΧΟΙ;

Ο φίλος μου Evan μου έστειλε σήμερα μια πολύ επίκαιρη ιστορία και τον ευχαριστώ.


"Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα βραζόταν… "

Μέσα σε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι. Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει. Σε λίγη ώρα το νερό ζεσταίνεται ακόμα περισότερο, το βατραχάκι δεν νιώθει ευχάριστα κι αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο. Λίγη ώρα αργότερα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο. Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει έως ότου το βατραχάκι καταλήγει βραστό.

Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό αποδεικνύει ότι, όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών μας και των ιδανικών μας. Δεν το καταλαβαίνουμε όμως γιατί γίνεται αργά και σταδιακά και το συνηθίσαμε.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρονιά θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες η αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας κάθε πολίτη, της αξιοπρέπειάς του, της ακεραιότητάς του, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα ΜΜΕ με τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του...

Συνειδητοποίηση, η βράσιμο.
Ας διαλέξουμε!

Πιστεύω ότι τα παιδιά μας δεν είναι σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένα, και προσπαθούν να κάνουν μια γερή εκτίναξη με τα πόδια. Η απόδειξη είναι το γράμμα που μοίρασαν στον κόσμο στην κηδεία του Αλέξανδρου, του δικού μας Αλέξανδρου.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

Δεν είμαστε τρομοκράτες, "κουκουλοφόροι", "γνωστοί-άγνωστοι"

ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας!

Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ!
Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνογια τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ!

Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε,
Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε,να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους.
ΜΑΤΑΙΑ!
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε δεν δημιουργείτε!
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Που είναι οι γονείς; Που είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δε βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας. (αναδημοσίευση απο salonica-press )

Τα παιδιά μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΣΜΕΝΑ! Ας τα υποστηρίξουμε επιτέλους κι ας βγούμε κι εμείς από την κατσαρόλα με το βραστό νερό!

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΔΡΥΟΣ ΠΕΣΟΥΣΗΣ...


"Οταν καιγόταν η Ηλεία η κυβέρνηση μίλησε για «ασύμμετρη απειλή». Ηταν ένα επικοινωνιακό τρικ, το οποίο μάλιστα οι επικοινωνιολόγοι εικονογράφησαν με τον πρωθυπουργό να προΐσταται συσκέψεων φορώντας μπουφάν (α λα Τζορτζ Μπους την 11η Σεπτεμβρίου) μέσα στο κατακαλόκαιρο. Χάθηκαν 67 άνθρωποι και αμέτρητες περιουσίες, αλλά το σπιν έπιασε: η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές...


Τρεις μέρες η πρωτεύουσα και άλλες πόλεις καίγονταν, ενώ κυβέρνηση δεν υπήρχε. Συνεκλήθη εκτάκτως (!) Κυβερνητική Επιτροπή δύο μέρες μετά τον φόνο του νεαρού. Σχέδιο αντιμετώπισης ή έστω περιορισμού της κρίσης δεν υπήρξε, όπως ακριβώς δεν υπήρξε και στην Ηλεία. Αλλά, όπως έγινε και με τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, άρχισαν να διακινούνται σενάρια περί «οργανωμένου σχεδίου». Είχαμε δηλαδή την «ασύμμετρη απειλή» της Ηλείας με νέα αμφίεση. Με άλλα λόγια, ακόμη και τις ώρες της φωτιάς και των βανδαλισμών, η κυβέρνηση σκεπτόταν μόνο την επικοινωνία και πώς θα δικαιολογήσει την ανυπαρξία της. Δεν σήμανε συναγερμός με τη δολοφονία του 15χρονου, δεν ξεδιπλώθηκαν σχέδια με τις πρώτες ταραχές, δεν έγιναν ούτε εκείνη την ύστατη στιγμή ουσιαστικές παρεμβάσεις. Απλώς εφευρέθηκε μια δικαιολογία και ένας εχθρός.


Χρόνια τώρα η κυβέρνηση ζει στον γυάλινο κόσμο της TV. Δεν διαχειρίζεται τα μεγάλα ζητήματα, πολιτικά, αλλά μόνο επικοινωνιακά. Πιθανώς αυτό έχει να κάνει με τον βαρύνοντα ρόλο που είχε στο κυβερνητικό επιτελείο ο κ. Θόδωρος Ρουσσόπουλος. Οταν ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας της κυβέρνησης είναι άνθρωπος της επικοινωνίας (και με δεδομένη την απουσία από τα δρώμενα του πρώτου) τότε επόμενο είναι ολόκληρη η κυβέρνηση να βλέπει τα προβλήματα επικοινωνιακά και να τα διαχειρίζεται ανεπαρκώς. Δηλαδή, η κουλτούρα διακυβέρνησης δεν ήταν η ανάπτυξη πολιτικών που θα ωριμάσουν σιγά σιγά και θα αποδώσουν καρπούς· έτσι κι αλλιώς αυτή η στρατηγική δεν δημιουργεί φανταχτερά χάπενινγκ. Η κουλτούρα της διακυβέρνησης ήταν μόνο το φαίνεσθαι, γι’ αυτό και την πρώτη τετραετία, την χρυσή περίοδο για μεταρρυθμίσεις, η κυβέρνηση περιορίστηκε σε τακτικισμούς. Στόχος ήταν η συντήρηση της εικόνας και όχι η ανάπτυξη πολιτικών, που αναγκαστικά έχει κόστος και συγκρούσεις.


Το χειρότερο για την κυβέρνηση, αλλά τελικά και για τον τόπο, είναι ότι αυτή η στρατηγική απέδωσε επί μακρόν καρπούς. Αποτυπωνόταν στις δημοσκοπήσεις και επιβραβευόταν από τα ρηχά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που λατρεύουν το «παιχνίδι» και τα επικοινωνιακά χάπενινγκ. Οσο λοιπόν η απουσία της πολιτικής επιβραβευόταν, τόσο η πολιτική εξοστρακιζόταν από τα δημόσια πράγματα. Φτάσαμε σε σημείο χλευασμού της πραγματικής πολιτικής. Ο ιδεότυπος του ηγέτη ήταν ο κ. Καραμανλής που μπορούσε με εντυπωσιακές χειρονομίες και καλή άρθρωση «να πείσει». Δεν μετρούσε αν ο λόγος του ήταν κενός πολιτικής. Αυτό που μετρούσε ήταν ότι μπορούσε να «τα πει καλά».


Ομως η πολιτική τελικά εκδικείται. Το ίδιο και η απουσία της. Οταν δεν αντιμετωπίζεις τα προβλήματα με διαρκή σχεδιασμό και συνεχείς παρεμβάσεις, αυτά διογκώνονται κάτω από το χαλί της τηλεόρασης. Φουσκώνουν μέχρι να γίνει η έκρηξη σαν αυτή που ζήσαμε, και όχι μόνο δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, αλλά ούτε καν να την εξηγήσουμε."

Πάσχος Μανδραβέλης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΤΩΡΑ τα λες μεγάλε; Τώρα τα κατάλαβες; Αμφιβάλω, όλοι οι δημοσιογράφοι υπερηφανεύεστε για την οξύνοια και το ενστικτό σας, αποκλείεται να μην τα βλέπατε...

Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια, εσύ και οι υπόλοιποι μεγαλοδημοσιογράφοι, να τα πείτε έξω από τα δόντια, να ανοίξετε τα μάτια ενός παραδόπιστου λαού που τσίμπησε με 3χίλιαρα "καθρεφτάκια"; Σας έφαγε ο καθωσπρεπισμός ("είμαστε σοβαροί δημοσιογράφοι εμείς, τα λέμε στρογγυλεμένα, όποιος έχει νου καταλαβαίνει"...), η σοβαροφάνεια ή μήπως οι εντολές των εργοδοτών σας που είχαν συμφέροντα με το γκουβέρνο;

Εγώ βέβαια άλλο νομίζω: κιοτέψατε μπροστά στον "μέγιστο" Ρουσό που, ξέροντας μάλλον απέξω και ανακατωτά τα του συναφιού σας, σας φόβιζε ότι θα σας "τελειώσει" με κάποια άπλυτά σας. Πρόσθεσε σ'όλα αυτά και το χαρτί των τηλεοπτικών αδειών που πιθανόν έτριβε στα μούτρα των εκδοτών/εργοδοτών σας και ΕΔΕΣΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ...

Και τώρα που ο μπαμπούλας έφυγε, όλοι ξεσπαθώσατε... Άνανδρο, κοτούλες μου...

Βαθμολογείστε με μηδέν, ΟΛΟΙ ΣΑΣ, ακόμα και εσύ με το εγνωσμένο ήθος και εντιμότητα!

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΑΝΤΙΟ...

Καλό "ταξίδι" γιε μου...

Παιδί μου είσαι (ναι, ζεις εκεί με τους αγγέλους), παιδί καρδιάς όλων των γονιών που στο πρόσωπό σου βλέπουν τα παιδιά τους "εκ κοιλίας μητρός"...

Σκέψου με την ζεστή σου καρδιά τους γονείς σου, όλους όσους σε αγαπάνε και σπαράζουν, στείλε την "αύρα" σου σ'αυτούς μήπως απαλυνθεί κάπως, αν είναι δυνατόν, ό πόνος τους...

Αν μπορείς (σίγουρα μπορείς εκεί που βρίσκεσαι...), συγχώρεσε αυτόν που σε έστειλε "ένθα ουκ έστι λύπη, οδύνη και στεναγμός", που δεν σε άφησε να ζήσεις τα όνειρά σου, που ανέλαβε τον ρόλο του αρχάγγελου της "κάθαρσης" της κοινωνίας μας από τους "ταραξίες", τα "αποβράσματα", γιατί στο αρρωστημένο του μυαλό καλοί είναι μόνο όσοι πάνε νωρίς στο σπίτι, διαβάζουν τα μαθήματά τους, δεν κυκλοφορούν σε "ύποπτες" περιοχές, δεν πίνουν, δεν διασκεδάζουν, δεν ΒΡΙΖΟΥΝ, προσκυνάνε κάθε μορφή εξουσίας, ιδίως την οπλισμένη...

Λυπάμαι που σε "γνώρισα" με αυτό τον τρόπο, χαίρομαι που κάποτε θα τα πούμε από κοντά...

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Σφουγγαράδες από την Σύμη εντόπισαν το 1900 τον περίφημο αστρονομικό υπολογιστή των αρχαίων Ελλήνων, τον μηχανισμό των Αντικυθήρων, που μέχρι σήμερα εκπλήσσει τους ερευνητές για την τελειότητά του: ο μηχανισμός λειτουργούσε με γρανάζια που κινούσαν (άγνωστος ο τρόπος μεταφοράς της κίνησης μέχρι σήμερα...) δύο μεταλλικούς δακτύλιους που αναφέρονταν στους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου και στις 365 μέρες του χρόνου.
Βούτηξαν για ανεύρεση σφουγγαριών και βρέθηκαν μπροστά σε πολλές αρχαιότητες που αναπαύονταν σε βάθος 58 μέτρων.

Γυρνώντας στη Σύμη αποφάσισαν να ενημερώσουν την ελληνική κυβέρνηση (παρόλο που τότε η Σύμη βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή) ούτως ώστε τα ευρήματα να καταλήξουν σε ελληνικά χέρια...

Στις εργασίες ανέλκυσης παρευρίσκετο ο νομικός σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας που στο ημερολόγιό του γράφει μεταξύ άλλων:

" Είναι ακατάληπτος η φιλοπατρία των αγαθών νησιωτών, οι οποίοι όχι μόνον αδέσποτον αρχαιολογικόν θυσαυρόν κατέδειξαν αλλά και με μόχθους και κινδύνους, των οποίων την φρίκην τίποτε δεν δύναται να περιγράψει, τον αποσπούν από βάθους 35 οργυών και τον προσφέρουν στο Έθνος. Ένα μέρος των θησαυρών εάν επώλουν εις το εξωτερικόν, θα ήρκει δια να απαλλαγούν το υπόλοιπον του βίου των των βασάνων και των κινδύνων του φοβερότερου των επαγγελμάτων..."

Το εγχείρημα είχε και θύματα: ένας δύτης νεκρός, χτυπημένος από τη νόσο των δυτών, άλλοι δύτες βαριά χτυπημένοι από μορφή παράλυσης των κάτω άκρων.
Η αμοιβή τους; 500 δρχ. φιλοδώρημα για κάθε δύτη...